Sjemig de pemig.. serieus hoor.. Ik ken mezelf echt vaak niet terug. Ik ben vaak sjaggie, ongeduldig, vind mezelf echt n 'bitch' (worden) eigenlijk. Sinds mn zwangerschap loop ik hier al mee.. Mn man was blij dat Justin er was, eindelijk weer n 'normale' vrouw in huis, maar niks is minder waar.. Ben gewoon n tja tijdbom die soms ineens kan 'ontploffen' door middel van janken/huilen om t minste geringste, geduld? wat is dat ook alweer? Terwijl voorhèèn ik alle geduld van de wereld had. *zucht* ik mag toch [-o< dat dit nog n nasleep is van de zwangerschap en dat dit niet zo blijft? Iemand ervaring mee? Of vertel me aub of dit nog over gaat..
Patroes ik ken het helemaal ik ben precies zo, al sinds mijn zwangerschap Vreselijk snel geirriteerd en sjago en vreselijk emo! Kon vroeger overal naar luisteren en kijken zonder tranen. Maar nu, als ik maar een lief kinderliedje hoor dan zit ik al te snotteren Ik hoop ook dat het snel weer voorbij gaat hoor en ik weer lekker mezelf ben.
ach meiden jullie moeten niet vergeten jullie hebben een kindje gekregen en dat vergt veel energie. Heel normaal al deze hormonen, na 18 maanden heb ik er zelfs nog wel eens last van.
Tja, ik begrijp ook niet dat sommigen al weer n 2e willen . Justin is n makkelijke baby maar sjemig ik vind t nogal wat met mn werk er bij.. Moet er ook niet aan denken om nu weer zwanger te raken..
Ik had ook nooit verwacht dat er zoveel kwaaltjes en hormonen na de bevallig nog aanwezig waren. Ik merk wel dat mijn lichamelijke klachtjes (lichte rug en bekken pijn) steeds minder pijn doen. maar die hormonen puff ik kan soms niet eens in huilen uitbarsten mss komt dat omdat ik dat in de kraamtijd dat heb tegengehouden maar op een ander moment kan ik me vreselijk depri voelen ik haaat hormonen
Ja wat herkenbaar zeg! Toen ik was bevallen dacht ik "Joepieeeee, ik word weer normaal"! Nou echt niet! Loop vreselijk te katten op mijn man, huil overal om, was al een jankerd, maar dit is echt niet normaal. Mijn man hoeft bij wijze van maar BOEH te zeggen en de tranen schieten in mijn ogen. Ik ben dan pas 3 maanden geleden bevallen, dus kan niet zeggen hoelang het nog duurt. Ik hoop niet 1.5 jaar . Wel wil ik dus snel voor een tweede gaan. Kan mijn man in de tussentijd ook niet wennen aan een "gewone" vrouw .
Ik was na 9 maand ontzwangeren eindelijk van m'n rugpijn af. Shaggie ben ik wel eens maar ik weet eigenlijk niet of dat nog van de hormonen komt. Een 2e lijkt me leuk maar helaas moet m'n man daar nog niks van hebben. Nu ook niet meteen, hopen dat m'n man volgend jaar ook graag wil [-o<