Wat een vreselijke nachtmerrie! Ik wil jullie heel veel kracht en sterkte toe wensen. Gecondoleerd met het grote verlies van jullie zoontje.. Ik had ook het idee om in een schriftje/album je gevoelens op te gaan schrijven. En Misschien vind je het leuk om dingetjes/knuffeltjes te gaan haken? Ik zag dit toevallig gisteren op een website al die leuke dingetjes die je kunt maken en wanneer je zoiets leuk vindt kun je er helemaal in op gaan zonder de hele tijd na te hoeven denken. Zeker met die donkere avonden. Maar je moet er natuurlijk wel een persoon voor zijn.
Gecondoleerd met dit vreselijke verlies. Papa en mama....maar met lege handen..... Ik hoop dat jullie de kracht vinden om dit verlies in de toekomst een plekje te kunnen geven.
Heel veel sterkte wat een nachtmerrie. Het is echt verschrikkelijk om met lege handen naar huis te gaan.
Wat een immens verdriet... Ik wil jullie alle sterkte en kracht van de wereld toewensen. Zo oneerlijk....
Heel veel sterkte toegewenst.. Weet hoe jij je voelt. Ons meisje mankeerde wat dus moesten we voor haar laten gaan maar herken je gevoel van moeder zijn maar je gevoel niet kwijt kunnen... We zijn allebei Mama maar in een leeg huis, je mist je kindje.. Het enige wat we kunnen hopen is gaat er ons ooit een gezond levend kindje gegund wordt.. Deze pijn zal dan iets verzachten maar vergeten van het verlies van je eerste kindje, dien we denk ik nooit.. Nogmaals sterkte in deze klotetijd!!!
Wat een lieve reacties weer. Het is nu bijna 2 weken geleden en toch durven we al te kijken naar de positieve dingen in het leven en naar de toekomst. Maar met name als het aan het eind v.d. middag donker wordt dan overvalt het verdriet me. Alle berichten en lezen hier op het forum is fijn. Hoewel je niemand zo'n verdriet gunt, is het goed om te weten dat anderen hier ook uitgekomen zijn en dat er in de toekomst hoop is voor onze kinderwens. Het ziekenhuis heeft geen oorzaak gevonden en we verwachten dit eigenlijk ook niet meer. Het is zinloze pech, maar de kans op herhaling is daardoor wel heel klein. Toch zal een nieuwe zwangerschap nooit meer zo onbezorgd zijn en is het nog even afwachten na een keizersnee. @poppetje: voor jou ook heel veel sterkte en kracht voor de toekomst!
Starshine, gecondoleerd met dit immens grote verlies van jullie zoon. Wat mij ontzettend veel steun heeft gegeven is lotgenoten contact via de site lieve engeltjes. Daar heb ik in een besloten mailgroep mijn verdriet stap voor stap een plaats kunnen geven met meiden die in dezelfde fase van de rouwverwerking zaten. Dat gaf mij heel erg het gevoel dat ik dus niet de enige was met deze heftige emoties. Misschien haal jij daar ook je steun uit.
Nu 2 weken en 1 dag later. Ik had veel sterke momenten afgelopen periode maar sinds gisteren voel ik bijna alleen nog maar verdriet. Blijkbaar komt het besef nu pas echt en misschien was ik daarvoor te nuchter. Echt naar om me zo te voelen. Ik weet dat het erbij hoort en dat de betere momenten weer komen, maar wanneer? Verdriet overheerst nu. @bramtim: bedankt voor je bericht! Ik heb me ook aangemeld bij lieve engeltjes om te kijken of ik daar steun uit kan halen.
@ Starshine, lieve engeltjes heeft mij ook goed gedaan, het is zo fijn om met vrouwen te mailen die precies weten hoe jij je voelt. Ik herken het wel wat je zegt, de eerste weken heb ik zelfs amper gehuild, maar dan sta je in een soort overlevingsmodus. Bij mij kwam dus ook ongeveer na 2 weken pas het echte gat en het verdriet. Ga erin mee en laat het verdriet toe, het is allemaal heel normaal en het verdriet moet er toch uit. Het heeft gewoon echt een hele tijd nodig voordat je zelf ook weer de 'oude' zal zijn en misschien word je dat ook wel niet meer en sta je door deze gebeurtenis anders in het leven. Na een half jaar kon ik pas echt zeggen dat het weer goed met me ging en ik me weer wat gelukkiger begon te voelen.
Hoi Starshine. Gecondoleerd met het plotselinge verlies van jullie Joey. Helaas ben ik half oktober 2 kindjes verloren. Zag er op maandag nog prima uit. Zouden een week later gehaald worden en 5 dagen voor de finish is er iets acuut mis gegaan met de placenta. Fijn dat je nu je 2 weken verder bent dat je ook al momenten gehad hebt die minder heftig zijn. Dat je ook dagen hebt dat je alleen maar verdrietig kunt zijn dat herken ik wel. Super dat je met je man goed kan praten en dat jullie als team zo verbonden voelen met elkaar. Mijn man is nog thuis om alles wat ons in de dagen na de geboorte is overkomen te verwerken. Heb erg veel steun aan hem al verwerken we het ook weer heel verschillend. Had het denk ik nog moeilijker gevonden als ik alleen thuis had gezeten. Ook hier lijkt een halfjaar wachten i.v.m. herstel van de keizersnee erg lang maar ergens zegt mijn gevoel dat het misschien wel goed zou kunnen zijn als we de rust hebben om het gebeurde een beetje te verwerken....het zal ons leven wel mee gaan maar ik wil mijn meisjes ook nooit meer vergeten....Heel veel sterkte en als ik iets voor je kan betekenen dan hoor ik het graag.... P.s. ook hier is Lieve engeltjes een dankbaar middel om uit te wisselen met lotgenoten...
Bedankt voor jullie reacties, lief! Ik vind het bijzonder dat zoveel mensen de moeite nemen om via dit forum een bericht te sturen. Ik weet dat verwerken tijd nodig heeft, maar soms vraag ik me af wat je in de 'tussentijd' doet. Wat doe je totdat die scherpe randjes iets slijten? Overleven, doorgaan, huilen, lachen & afleiding zoeken. Na een hele zware woensdag met alleen verdriet, kan ik weer iets beter afleiding zoeken. De verdrietige momenten komen & gaan, dit kan per dag wisselen. Toch voel ik me weer iets sterker. @mamsvan5: wat een heftig verhaal. Ik wil jou ook heel veel sterkte wensen! Fijn dat je steun hebt aan je man, dit herken ik heel erg, hoewel mijn man het ook op een andere manier verwerkt. De mailinglijst van lieve engeltjes waar ik op geplaatst ben is voor mijn gevoel heel rustig. Het zijn volgens mij vrouwen die in een andere fase zitten. Verhalen uitwisselen is wel fijn, hoewel je niemand zo'n verdriet gunt, maar ik weet nog niet wat ik er verder uit kan halen. Ik zou bijvoorbeeld graag iedere dag een paar berichten lezen, maar het blijft vrij stil. Hier op het forum lezen is gelukkig ook heel fijn en biedt veel herkenbaarheid.
Hoi Starshine, wat zeg je dat treffend....wat doe je in de tussentijd. Waren we er alvast maar doorheen....dat denk ik wel vaak. Je somt op wat ik in de tussentijd doe......soms moet ik maar gewoon door de pijn en het verdriet heen....en probeer mezelf wel de tijd te gunnen om dingen stapje voor stapje te doen. Zo durf ik nog niet baby's die kort geleden geboren zijn te zien en vast te houden en kraamvisites te doen maar gluur ik in de winkel wel af en toe in een wagen om mezelf te leren wennen aan andere kindjes. Ik vind het wel heel fijn voor je dat je al kan zeggen dat je je wat sterker voelt. ik tel vaak de weken die ik er al op heb zitten en probeer te genieten van de dagen en momenten dat het minder heftig is ....maar ik moet zeggen ben er niet zo goed in... Als ik iets voor je kan doen laat het gerust weten. Dikke hug..... I.v.m. privacy stuur ik je ff een pb-tje over mailcontact en lotgenotencontact.
starshine heel veel sterkte de komende tijd!!! Wat verschrikkelijk.... het aparte is dat het bij ons precies hetzelfde was. onregelmatige hartslag. zelf hadden we ook niet door hoe erg de situatie was. ik werd ingeleid, maar bij 7 cm konden ze onze man ook niet meer goed in de gaten houden. toen werd het dus een spoedkeizersnee. om een lang verhaal kort te maken heeft hij twee dagen op de hartbewaking gelegen. het gaat het nu goed met onze kleine. hij heeft een lekkende aortaklep, maar staat daarvoor onder controle bij de kinderarts. maar ik zou me geen leven zonder hem voor kunnen stellen, daarom wil ik je heel veel sterkte wensen met dit grote verdriet. en ik hoop dat jullie kinderwens (als je weer hersteld bent en dit voor zover mogelijk verwerkt hebt) uitkomt!! Knuffel van deze kant!