Klinkt als een volwassen relatie als je het over dumpen hebt..... En begrijp ik het goed dat je een eigen huis hebt en er word ook nog van je verwacht dat jij zijn huis schoon houdt? En hij belt zijn moeder, waar je bij bent, om over je te klagen? Ook nog tegen je te keer gaan dat je je zoontje moet dwingen? Klinkt bij elkaar niet erg goed. Volgens mij ben jij een stuk volwassener als je al 5 jaar een kindje opvoed. Straks heb je 2 kindjes en een volwassen kindje. Ervan uit gaande dat je je kindje houdt. Er bestaat ook nog zoiets als adoptie.... Succes.
Je spullen pakken en wegwezen, het wordt van kwaad tot erger en ooit gaan zijn handjes los zitten...geloof me, ik heb hetzelfde meegemaakt maar was dan niet zwanger en had ook nog geen kind. Jouw kindje van 4 zal een trauma van die vent over houden als je bij hem blijft, en je kindje is toch veel en veel belangrijker! Laat hem maar lekker zijn moeder gaan bellen en tieren dat jij bij hem weg bent gegaan!! Echt wat een loser die vent!
Waarom ben je uberhaupt zwanger geworden van 'm? Waarom heb je uberhaupt ooit overwogen om bij hem in te trekken? Want je vertelt mij niet dat hij sinds je zwanger bent ineens zo is omgedraaid en dat het daarvoor koek en ei was? Dit lijkt me voor je zoontje geen goed leefklimaat en dus is mijn eerste advies: relatie verbreken. Wat je dan verder doet met je zwangerschap, is aan jou. Ik zou nooit een zwangerschap afbreken, zeker niet om zoiets. Je vindt altijd wel weer wegen om te leven, dat komt meestal wel goed.
Ik heb niet alles gelezen alleen je eerste bericht. Ik herken heel erg mijn ex in gedrag van jouw vriend. Je bent veel beter af zobder hem. Zulke mannen horen eigenlijk alleen maar een schoonmaker en een opblaaspop te hebben. Dit gedrag verandert ook niet meer, want ze doen eerst poeslief en dan worden ze op eens dominant. Ik heb nu een hele lieve vriend die alles voor mij doet, ze bestaan echt
Meid wat zit jij in een lastige situatie. Allereerst zou ik sowieso niet meer naar die vent terug gaan mocht hij zich weer bedenken want voor je het weet word je weer een vierde keer gedumpt. Kies voor jezelf en je zoontje, dat sowieso. Wat betreft je zwangerschap.. Ik ben absoluut geen fan van abortussen maar ik kan me in jou geval wel indenken dat het door je hoofd schiet en je het overweegt. Ik ben ook een alleenstaande moeder en ik weet hoe zwaar het is. En dat met 1 kind al, laat staan met een zwangerschap en over een paar maanden dus met een baby erbij. Denk goed na, ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe!
Meid doe het niet! Je wilt een compleet leuk gezin hebben, schat dat ga je bij hem niet vinden. En als hij nu al zo een drol is laat staan wanneer jullie daar wonen en de baby geboren is en jij bijna geen tijd hebt om echt aandacht aan het huishouden te besteden. Nou verberg je dan maar. Stel je voor je zoontje heeft gespeeld en heeft zn speelgoed niet opgeruimd, je vent zal knetter worden dan. En dan tegen jou en je zoontje want je zoontje maakt de rommel en jij ruimt het niet op. Meis dat wil je echt niet hebben. Dat breekt je hart straks echt dus denk goed na. En nogmaals. Een gezellige leuke man vindt je niet in hem. Schaam je ook niet dat je straks in hetzelfde schuitje zit. Integendeel zelfs je hebt het prima als alleenstaande mama gedaan dus waarom zou je dat nu niet kunnen? Blijf in jezelf geloven
Je krijgt steeds zulke reacties, omdat je maar blijft zeggen dat er geen relatie meer is "omdat je gedumpt bent". Daarmee leg je de keuze over het niet meer bestaan van de relatie bij hem, terwijl die bij jou zou moeten liggen. Al zou hij op zijn blote knieën komen smeken, dan nog zou jij de keuze moeten maken dat je geen relatie meer wil. Maar uit jouw manier van reageren klinkt daarover twijfel en dat suggereert dat jullie nog wel bij elkaar zouden zijn, als het aan jou lag. Ik snap dat het een moeilijke situatie is. De keuzes die je moet maken zijn mijns inziens echter niet "moeilijk": wegblijven bij die vent en geen abortus. Maar dat laatste heeft met mijn persoonlijke overtuiging te maken. Ik kan me in jouw situatie wel voorstellen dat je over abortus denkt en waarom. ALS je abortus zou laten plegen, zou je dat alleen moeten doen om de invloed die het kind op jouw leven en dat van je zoon zal hebben. Je moet je bedenken of die invloed echt dermate ongewenst is, dat het opweegt tegen zo'n zware beslissing. Als je het zou doen vanwege de invloed op de levens van je familieleden/vrienden, of nog erger, vanwege hoe anderen over je zouden denken, zou ik dat heel erg vinden. Sommigen vinden een alleenstaande moeder met twee kindjes van twee vaders misschien een schande. Ik heb eerlijk gezegd veel meer respect voor een alleenstaande moeder met twee kindjes van twee vaders, die haar best doet om zo goed mogelijk voor haar kindjes te zorgen, dan voor iemand die levensingrijpende keuzes maakt op basis van wat anderen van haar zullen denken. Succes! En wat er ook gebeurt: niet terug naar die vent!
Dit vind ik nogal een harde uitspraak. Ik zou het ook overwegen als ik in haar schoenen stond. Ze heeft al 1 kindje zonder vader. Dan zou ze nu nog een kindje krijgen zonder (en van een andere) vader krijgen. Daarbij werkt ze keihard en studeert ze. Ze moet het ook kunnen betalen en onderhouden. Wat heb je eraan als je je kinderen niets (of niet fatsoenlijk) kunt bieden. Hiermee wil ik abortus niet goed praten, ik vind het ook heel erg en het zal iets zijn dat je altijd bij blijft maar soms is het voor het kindje zelf beter om niet ter wereld te komen. Maar iedereen maakt hierin zijn eigen keuze en heeft zijn eigen mening uiteraard.
Ik denk dat sommige dames iets verder moeten kijken/lezen dan hun neus lang is. Dit ipv alleen maar staren op het woordje abortus! Op het moment dat ts gezien haar situatie de kleine laat komen is ze ook verbonden met de papa. Wat voor situatie creëert dat dan weer. Wordt hij agressief, wil hij een omgangsregeling etc. etc. Ze heeft ook de verantwoordelijkheid voor een jochie van 4. Waar praat men over zijn toekomst dan? Handig voor zo'n jochie opgroeien met ruzie en ellende, wat hij nu al niet heeft mee gekregen! Ts ik zou het FIOM even bellen, hun kunnen jou ondersteunen en raad geven met welke keuze dan ook!
Laat je zoontje alsjeblieft voorgaan meid.. Mijn hart breekt als ik eraan denk hoe hij zich moet voelen bij zon man in huis. Zo onveilig, opgejaagd, in de steek gelaten..😪
Wauw, als ik jou was zou ik hèm voor eens en altijd dumpen. Wat een loser zeg. Laat hem lekker de t*ring krijgen in zijn huis met stof en al. Over een abortus kan niemand je adviseren. Dat is echt iets wat je zelf moet beslissen. Je bent voor altijd aan hem verbonden als je zijn kind baart... Daar moet je goed over nadenken.
Hele goede post, amen! Het zal echt loodzwaar zijn om straks eventueel twee kinderen te hebben van twee verschillende vaders waarvan de tweede vader ook nog eens een verschrikkelijke kloothommel is. Dat is niet eerlijk voor het ongeboren kind, maar zeker ook niet voor het zoontje dat je al hebt. Hij heeft om dit alles niet gevraagd en verdient zoveel beter! Meis, zorg dat je je eigen leven eerst op orde krijgt voordat je ooit weer denk aan een relatie laat staan een tweede kind. Maak je studie af, zorg dat je een goed vast inkomen hebt en emotioneel goed in je vel zit. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!
Eens kijken.... jouw vriend dumpt je steeds..... tijd voor een andere aanpak: dump hem voor de verandering. Wil je dit? Voor jezelf, voor je andere kind en je kind wat onderweg is? Wil je zo leven? Geef daar maar zelf antwoord op en dan weet je genoeg. Is het antwoord ´ja´ dan wordt het hoog tijd dat jullie eens met elkaar om de tafel gaan zitten.
ik begreep uit andere posts dat je in een keer zwanger was. Is ie zich niet helemaal te pletter geschrokken? Ik kan me niet voorstellen wat maakt dat ie zo als een blad aan de boom is omgedraaid. Hoe lang kenden jullie elkaar al? Ga met je ouders, schoonouders en je (ex)vriend om te tafel om eens rustig te bespreken wat er nu toch aan de hand is . En dan maak je een afgewogen beslissing.
Toen ik jouw titel las "ik word STEEDS gedumpt", gingen mijn haren al overeind staan. Dat je één keer aan de kant gezet wordt, dat kan. Maar ik zou het me sowieso geen twee of zelfs drie keer laten gebeuren. Snap dat de situatie niet ideaal is, maar ik denk dat geen man je meer plezier oplevert dan zo eentje als nu
Bedankt! Ik was net een reactie op MyMiracle aan het schrijven maar ik kan het niet duidelijker uitleggen dan ik al gedaan had. Zelf ben ik zwanger van mijn derde; het mag duidelijk zijn dat ik graag kinderen heb. Abortus zou ik zelf niet overwegen (waarschijnlijk) maar ik heb dan ook nog nooit in zo'n situatie gezeten. Wat ik wel zie om me heen, bij kinderen op school bijvoorbeeld, is dat een gebroken gezin een kind vaak niet gelukkiger maakt. Wel gelukkiger dan een gezin met ruzie en intimidatie, maar het allerfijnst is het als de ouders het goed hebben samen. Een kindje laten komen in een situatie die voor geen van de betrokkenen wenselijk is, is in mijn ogen dan ook niet perse een verstandige beslissing. Oorspronkelijk geplaatst door jara Ik denk dat een abortus soms juist ook uit liefde voor een kindje gekozen kan worden uhm ben ik in hele uitzonderlijke gevallen met je eens; wat heb je een kindje te bieden als je je eigen leven nog niet eens helemaal op de rit hebt? Genoeg, dit wordt door heeeeeeeel veel ouders gedaan En daarom is het goed??? Ik rij ook nuchter ondanks dat veel anderen dat niet doen Je zoontje is toe aan school; een heel nieuw ritme en dat geeft jou wellicht de gelegenheid je carriere wat op te bouwen. Daarna komt misschien wel weer ruimte voor een kindje. Wel ja joh, was eerst gewenst dus wordt je maar gewoon zwanger, nu komt het alleen ff niet meer uit dus weg met die handel. Later Ik zie persoonlijk niet veel bezwaren tegen abortus in zo'n vroeg stadium Nee want het is toch nog niks..... behalve dan het feit dat het al leeft en onderweg is uit te groeien tot een compleet kindje!! Een compleet kindje die misschien wel nooit krijgt wat het verdient als het in zo'n situatie op de wereld komt. , wordt dan ook soms een beetje kriegel van mensen die dit ontzettend hard veroordelen: een "wonder in je buik'' kan een zegen zijn als je het wilt maar ook een enorme last als je niet weet wat je er mee aan moet. Het andere kindje en de moeder moeten ook nog een heel lang leven verder. En ik kan me voorstellen dat je dat graag in een stabiele, financieel zekere situatie wilt doen. En als ts nou verder in haar zwangerschap was???? Dan is het ineens wel een kind, een levend wezentje. Of vermoord je je kind dan ook maar omdat het niet uitkomt. ( neem voor het gemak even aan dat je het dan wel moord vindt) Waar een wil is is een weg en nee dat gaat niet zonder slag of stoot. Waar geen echte wil is moet niet altijd een weg gecreeerd worden. Ik ken een paar kinderen die uit huis geplaatst zijn omdat de situatie waarin zij geboren werden niet goed was. Zijn zij nu beter af? Met een hersenbeschadiging dankzij de drank van moeder en met een trauma waar je u tegen zegt dankzij de losse handjes van pa en ma??? Ik denk dat ze beter af waren met een abortus. Maar dat is niet in de situatie van ts van toepassing voor zover ik weet, dus dit is geen oordeel maar een voorbeeld. En hiermee wil ik alleen maar aangeven waarom ik abortus niet perse een slechte keuze vind. Wat ik wel jammer vind (en dat is een understatement) is dat er ogenschijnlijk zo licht over het krijgen van een kindje gedacht wordt dit ben ik danwel helemaal met je eens; iets in deze man zou toch al zichtbaar geweest moeten zijn voor de zwangerschap lijkt mij. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zo ontzettend veranderd in zo korte tijd, maar daar was ik niet bij dus dat kan ik niet beoordelen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid.
Geen overhaaste beslissingen nemen. Hou je eigen huis aan dat is zeker belangrijk en praat met hem waarom hij dan nu in eens zo veranderd is? Of jij voor abortus moet gaan daar kan alleen jij uit eindelijk zelf over beslissen. Wens je veel sterkte en wijsheid toe.