Ik wil je alleen veel succes en sterkte wensen. Alleen jij kunt de beste keuze voor jezelf en je kind(eren) maken.
Die zaken vielen mij ook al op en vind het vrij bizar. Klinkt niet als een (gezonde) relatie waar je in wilt zitten. Mijn advies: even een pas op de plaats maken en kies voor jezelf en de kleintjes...!
Ik begrijp dat het een heel moeilijke situatie is, vind het dan ook schandalig dat hij zich zo vreselijk gedraagt. Misschien is er inderdaad nog wel ruimte om samen eens uit te vinden waar dat asociale gedrag ineens vandaan komt voordat je voorgoed de relatie verbreekt/abortus laat plegen of een andere drastische keuze maakt. Dumpte hij je hiervoor ook vaker of is het echt alleen sinds je zwangerschap? Want dan lijkt me dat er best nog een kans is dat je het samen zou kunnen oplossen. Afgezien daarvan is mijn persoonlijke mening dat abortus (zeker in deze situatie, maar voor mij sowieso) geen optie is. Ik snap dat mensen hier anders tegenaan kijken, maar ik vind dat je de keuze voor een kindje maakt wanneer je besluit geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken (ook als je dat wel doet bestaat er trouwens altijd een kans op zwangerschap). Op dat moment kies je: wel of geen kind. Dat kun je naar mijn mening niet nog even achteraf doen als de situatie er toch iets minder rooskleurig uit blijkt te zien dan je had verwacht. Een kindje dat al negen weken in je buik aan het groeien is, is zonder meer een kindje. Met een kloppend hart! Het bestaat al, je kan niet maar even terugkomen op je besluit (hoewel de maatschappij dat toch steeds normaler lijkt te vinden, als iets mogelijk is, maakt dat het nog niet meteen iets goeds). Wat nou als deze hele situatie niet had bestaan? Er was geen ruzie, je was niet gedumpt en over vijf jaar barst alsnog de bom en blijkt hij een enorme klootzak te zijn. Dan is de situatie toch precies hetzelfde? Wil je het kindje dan ook ineens niet meer? Wat is dan het verschil? Dat het iets tastbaars is, dat je het kind hebt vastgehouden, er tegen hebt gesproken, het daadwerkelijk hebt leren kennen? Ook nu al is het jouw kind! En het is van jou afhankelijk. Als je de zwangerschap afbreekt, dan stopt het hartje met kloppen en is er geen kindje meer. Dat moet toch iets betekenen?
Lieve K1ki, Het klinkt alsof je gewoon heel graag een gezin zou willen; een vader voor je kind(eren) en dat je het niet meer alleen hoeft te doen. Uit jouw voorbeelden klinkt het helaas niet alsof dit met je ex/vriend een succes gaat worden. Praat met je moeder (aangezien zij oppast), praat met je ex (hoe ziet hij dit nu voor zich?) maar vooral: behoud je zelfstandigheid, huis en waardigheid! Je hebt het al die tijd alleen gedaan. Je kunt het! Wat een eventuele abortus betreft (goh wat zijn daar veel mensen tegen hier), laat je adviseren door het FIOM alsjeblieft! sterkte.
In dit soort situaties zou ik afstand nemen en eens goed na gaan denken wat IK zou willen. Dat je al een kind rond hebt huppelen maakt het natuurlijk moeilijker maar ook makkelijker. Je kist voor jezelf of voor je vriend en hoe dan ook JIJ en je kind(eren) moeten daar gelukkig in zijn. Neem een stap terug en denk na wat JIJ wil en neem dan een beslissing. Een abortus of niet ... het is geen makkelijke keuze en die keuze kun alleen jij maken. Sterkte
Ik ben het zeker met je eens dat er heel wat kinderleed voorkomen kan worden, door abortus, maar eigenlijk nog beter door betere anticonceptie maatregelen. Heb zelf een "moeder " die die titel totaal niet verdient! 5 kinderen heeft ze gebaard, stuk voor stuk trauma's door haar toedoen. Ik ben ook niet helemaal tegen abortus, maar weet wel uit (omgeving)ervaring dat er soms heeeel makkelijk over gedaan wordt en dan wordt het paarse stukje uit jouw tekst als reden gebruikt waarom het toch niet zo'n big deal is. Ik vindt dat echt heel erg, we praten namelijk wel over een (toekomstig) mens. Er is zo veel wat je kunt doen met weinig aan materiële dingen. Liefde een dak en voedsel is het belangrijkste. Natuurlijk gun je je kinderen veel meer dan een magere basis, maar het is geen noodzaak voor een kind om goed en gezond op te groeien. Heb het idee dat mensen steeds meer gericht zijn op de materiële kant van het leven. Een kind vermaakt zich vaak prima met een touwtje en een stokje, kleding daar groeien ze zo uit of gaat kapot maw 2dehands is prima enz. Liefde, aanwezigheid van ouders, het gevoel belangrijk te zijn enz. dat zijn dingen die belangrijk zijn voor een kind. Maarja iedereen maakt zijn haar eigen keuzes, ik hoop met het belang van iedereen die betrokken is voorop( in dit geval ts, zoontje en ongeboren kindje) Sorry als mijn vorige bericht kwetsend wordt ervaren door iemand, heb me hard uitgedrukt. Het is ook hoe ik erover denk, maar mijn mening moet niemand kwetsen.
Hoe kan je je nou ter pletter schrikken? Als je met elkaar naar bed gaat kan je kindjes krijgen he.. zeker als je het onveilig doet. Sommige mannen moeten even wennen aan het idee ja maar dan kan je toch niet reageren als een botte l.ul?
Ik snap het, wilde je ook niet aanvallen en ik ben ook zeker niet perse voor abortus, maar soms kan het wel een hoop leed voorkomen. Als je zelf gelukkig bent kun je idd zonder veel geld prima een kind (of meerdere) grootbrengen, maar als je zelf al niet lekker in je vel zit dan werkt het wel tegen als het financieel ook nog tegenzit. Ik wil dan graag het beste voor het (toekomstige) kindje. Maar van tevoren alles beter afwegen en over nadenken zou idd nog beter zijn.
Meid, ga weg bij die kerel... Dit is niets en wordt ook niets. Laat hem er lekker in zeg in ZIJN huis met ZIJN stofkast, wat een lapzwans. 3x gedumpt in 9 weken? Wat een stress... Wat moet je doen? Moeilijk te zeggen, maar kies voor jezelf en kies vooral zelf. Wat betreft een beslissing over een evt. abortus, daarvoor kun je terecht bij het FIOM voor hulp. Sterkte meid!
Alstjeblieft, trek niet bij die man in!!!!!, als hij nu al zo doet terwijl jullie nog niet eens samen wonen, wordt het straks een hel voor je als je wel samenwoont, denk vooral aan je zoontje van 4 en natuurlijk aan je zelf!. Sterkte, beter alleen dan met zo iemand, jullie verdienen beter!!
Als hij je 3 keer dumpt om zulke dingen is hij niet echt serieus, en ik vind hem vrij respectloos tegenover jou, hij heeft niks te zeggen over de opvoeding van je zoon, en als hij nu al beslissingen wil nemen in zn 1tje over de opvoeding van de baby en daarbij totaal niet naar jou luistert, dan wordt het straks niet beter. Als hij je het gevoel geeft dat jij waardeloos bent als moeder en je kan verder ook weinig goed doen, dan is dat een grote reden om zonder hem te zijn. Beter alleen dan met iemand die je zo de grond in stampt en zo je eigenwaarde aantast. Mischien dat hij nog kan veranderen, maar laat hem dan wat moeite doen en accepteer dit niet langer, wees daar duidelijk in.
Volgens mij is met deze man samen met twee kindjes vele malen zwaarder dan alleen zijn met twee kindjes! Meid, alsjeblieft, laat je leven niet kapotmaken door deze kerel! Kies verstandig, je wordt zelf én je kinderen de dupe!
Ik zou hem ook dumpen en definitief dit keer. Wat een oetl*l! :x Ik snap ook niet waarom je denkt aan abortus. Jullie zijn er klaarblijkelijk samen voor gegaan en nu het niet meer gaat, moet het kindje wijken? Daar zou ik nog eens goed over nadenken. Heel veel sterkte en succes!
Helemaal mee eens.! Het verbaasde me zo'n reactie pas op pagina 12 te lezen.. Ts wordt door veel mensen gewaarschuwd voor mogelijke agressie in de toekomst, en eerlijk gezegd krijg ik bij het lezen van het verhaal ook dat gevoel.. Maar als de baby er straks is dan krijgt hij of zij misschien dus ook met die agressie te maken.. Ik weet niet hoe het precies werkt met erkenning enzo, maar volgens mij kan deze "vader" ook omgang met zijn kindje afdwingen. Misschien wel uit wraak richting ts en met alle gevolgen van dien. Makkelijk roepen om hem te dumpen en verder te gaan met 2 kinderen, maar zo eenvoudig gaat het misschien wel niet..
Hier ben ik het echt mee eens. Denk niet dat de meiden die hier roepen: je gaat er samen voor en nu het niet meer gaat moet het kindje wijken helemaal beseffen wat het gaat betekenen: ts mag overal voor opdraaien, blijft voor altijd aan die klootzak vastzitten, ze heeft een extra mond te voeden, haar hele leven wordt omgegooid. En denk ook eens aan haar eerste kindje. Die verdient ook een mooie toekomst waarin mama gelukkig is en haar leven een beetje op de rit heeft. Want zeg nou eerlijk, hoeveel kennen jullie er wel niet die er een puinzooi van maken en wie zijn er dan de dupe? Juist, de kinderen. Uiteindelijk is de keuze wel/geen abortus geen makkelijke. Ik hoop dat ts er uit komt en dat ze, ongeacht welke keuze ze maakt, hier goed uit komt en haar leven weer op de rit krijgt. En de volgende keer misschien eerst een tijd samen wonen voordat je samen aan een kind begint?
Dat. Deze relatie is niet gezond en het is een te groot risico om die gok te nemen. In mijn ogen is het een héél grote gok. Ongezond voor jou (of je de baby nu houdt of niet), maar ook voor je zoontje. Dit is echt heel vreemd. Lijkt me diep te zitten en als hij verbetering zou beloven, zou ik dit niet geloven.
Ik wil als eerste begrip uitspreken voor je situatie. Hoe moeilijk moet je het hebben gehad toen je moeder je niet meer wilde zien. En dat je je nu niet weer durft open te stellen voor negatief commentaar, door al het kritiek uit het verleden, kan ik me zooo goed indenken. Je bent door anderen bestempeld en in een hokje geplaatst. Maar meid, je hebt het geflikt!! Je hebt laten zien door te knokken wie je bent! En ik geloof oprecht dat je dit opnieuw zou kunnen doen! Je hebt nu een zoontje van bijna 5. Hij is zich helemaal niet bewust van de impact, die zijn komst op jou en je familie heeft gehad. Hij zal er ook niets van snappen, mocht je familie horen over de zwangerschap, als er iemand niet blij is dat hij een broertje of zusje krijgt. Want hoe leuk zal hij dit vinden!! En dat het nu ook weer een impact zal hebben, lijkt me duidelijk...en je kinderen snappen dit nog niet. MAAR.... er komt een dag, dat beide kinderen dit inzien! En dan zullen ze zeggen tegen elkaar: Mama heeft het niet makkelijk gehad, maar ze heeft geknokt en geknokt! WOW!!
TS: Ik ga iets heel hards zeggen. Ik zou NU bij hem weggaan en weg blijven. En dan hopen op een miskraam, zodat je in elk geval niet voor de keuze abortus/geen abortus hoeft te gaan. Alleenstaande moeder zijn is heel zwaar, maar bij zo'n dominante klootzak blijven en je zoontje laten zien hoe jij je laat behandelen of dat ie steeds ruzies moet meemaken, is echt niet goed!