Hoi meiden, ik wil graag iets aan jullie voorleggen. Ik heb dit ook gepost bij zwanger zijn maar aangezien we dit nog niet zijn In januari van dit jaar zijn wij de trotse ouders geworden van een mooi meisje. Onze uk doet het super goed en we willen graag eind dit jaar terug starten voor een tweede kindje. In het verleden hebben we wat pech gehad maar telkens snel zwanger geworden na een herstelperiode. Dus hopelijk gebeurt dit nu ook weer. Maar ik word met iets anders geconfronteerd waardoor ik toch ook weer bezorgd ben. Ik werk nu ongeveer zes jaar voor mijn werkgever, gestart vanaf het moment dat ik afgestudeerd was. Ik heb heel wat mooie kansen gekregen waarvoor ik hen erg dankbaar ben. Maar de laatste twee jaar is het bedrijf in zwaar vaarwater terecht gekomen. Er zijn al ontslagen gevallen en iedereen heeft uren moeten inleveren. Dit maakt me erg bang. Daarom ben ik al tijdens de zwangerschapsrust beginnen uitkijken naar nieuw werk. En momenteel, hoewel ik terug gestart ben, kijk ik nog steeds uit (enkel naar die dingen die me echt liggen) en ga ik soms op gesprek. Ik wil niet op een zinkend schip blijven zitten en straks geen loon meer krijgen. Ondertussen heb ik iets erg leuks gevonden... Maar daar zou ik dan in augustus/september starten, na mijn opzegtermijn. Nu ben ik wel aan het twijfelen geslagen.... Zet ik door met deze nieuwe job en start ik in het najaar ook stilaan met het vervullen van onze kinderwens of zet ik deze laatste on hold... Ik ben zo bang dat ze me dit kwalijk zullen nemen. Hoewel, ze kennen mijn leeftijd en hebben zelfs gevraagd of ik nog kinderen wil. Daarover ben ik wel eerlijk geweest. Ik vind het zo moeilijk... Vooral omdat ik nu wel een job heb maar ben bang dat dit niet goed afloopt. Wat denken jullie?
Ik werkte net 8 weken bij m'n nieuwe werkgever, kreeg een vast contract aangeboden en had drie weken later een positieve test in handen. Een kinderwens gaat naar mijn mening boven alles. Je kan je leven plannen en rekening houden met iedereen, maar ben jij niet het allerbelangrijkst en gaat het leven niet altijd anders dan je verwacht? Je bent eerlijk geweest over je kinderwens en tegen de tijd dat jullie gaan proberen zwanger te raken werk je er al 4 maanden. Er van uitgaand dat je in 1 keer zwanger bent ben je er daarna nog ruim 7 maanden voordat je met verlof zou gaan .. Ik zou me er niet druk om maken en je hart volgen
Ik heb sinds augustus 2014 een nieuwe baan, en heb toen even gewacht tot ik hoorde of mijn half jaars contact wel of niet werd verlengd. Toen ik wist dat me contract verlengd werd ben ik gestopt met de pil. Nu we in rond 7 zijn denk ik wel eens had ik maar gewoon eerder gestopt. Maar wij wilde de zekerheid hebben dat ik wel een baan had als ik zwanger ben omdat mijn vriend nog op school zit en ik nu dus de kostwinner ben
Nou ik zit exact in dezelfde situatie. Alleen ik moet nog op sollicitatiegesprek. Ik vind het ook lastig hoor. En twijfel of ik onze wens even "on hold" moet zetten. Bedrijven zijn denk ik zich ook wel bewust van het "risico" om een vrouw aan te nemen van die leeftijd enz enz. Maar goed uiteindelijk kies je voor jezelf. En zo te lezen zit jij al op een zinkend schip. Dus dan zou ik zeker voor mezelf kiezen.
Ja, dat zijn mijn werkgever ook nog: dan moet ik maar geen jonge meiden aannemen En toen zei hij: alhoewel ... die oude raken allemaal overspannen
Hihi, heerlijke reactie!! Eigenlijk hebben jullie ook gewoon gelijk en mijn man denkt er net hetzelfde over. Tenslotte laat nieuw leven zich toch niet plannen... We moeten gewoon ons hart volgen en we kijken wel wat er gebeurt. En het is ook erger om zwanger een job te moeten zoeken denk ik, dan wanneer je het op voorhand doet.
j010: ik zou eerst een vervanging doen van twee zwangere collega's om daarna een eigen auto te krijgen van de firma en dan af te wisselen tussen de verschillende vestigingen... dus daar kennen ze er ook wat van
Gewoon doen Dorien, ze zijn zich er heus van bewust dat de kans groot is dat je een tweede wil. Mij baas is daar ook heel open over, het is vervelend maar het hoort erbij en hij heeft liever een gemotiveerde vrouw die een keer met verlof moet dan een ongemotiveerde man.
Lastig he? Ik zat ook in zo'n situatie in dec bij nieuwe werkgever begonnen. Vanaf januari toch gestart met wens, ik dacht dat t wel een jaar zou duren. (1e zw duurde 20 mnd) echter in cyclus 4 was t al zover. Nou weet ik dat ze er bij mij rekening mee houden. Mn ene collega had al gewaarschuwd dat icm mijn leeftijd en een 1e kind ze konden verwachten dat ik op niet al te lange termijn zwanger zou zijn. Zijzelf (werkt er nu bijna 3 jr) moest destijds na aantal weken al vertellen dat ze zwanger was. En ze werkt er nog Ik moet t nog vertellen. Tja enerzijds weet ik dat ze t leuk voor me vinden en anderzijds is t lastig maar t komt toch nooit uit. Hoorde vd week een oud-collega die al wist dat ze (pril) zwanger was tijdens t soll gesprek, die heeft t pas verteld bij het arbeidsvoorwaarden gesprek.
De werkgever die n vrouw aanneemt die weet ook dondersgoed dat er een kans is dat er waarschijnlijk een kinderwens is. Ik snap het heel goed. Maar om je nieuwe job te laten schieten. Misschien kan t wel stressvol zijn nieuwe job in combi met zwanger willen worden. Bij je nieuwe job wil je je weer bewijzen etc en dat kan weer invloed hebben op je kans om zwanger te Worden. Om deze laatste reden heb ik ook een job laten schieten. Ik dacht t komt wel. Maar achteraf denk ik mss had ik t toch moeten doen.
Herkenbaar. Wij wilden eigenlijk in november voor de tweede gaan. Toen half november aangenomen bij nieuwe, super leuke job. Wij hebben toen besloten heel even te wachten tot februari. Werd uiteindelijk januari, maar goed. Gedachte was; stel t is in 1 keer raak, dan werk ik er 3 maanden als ik t vertel, en kennen ze me in ieder geval al een beetje. Maar het was helaas nog niet nodig
Het is lastig. Hoe reageerden ze toen je zei dat je zeker nog een kinderwens hebt? De ene werkgever is gewoon heel relaxed daarin en de ander vindt het een ramp. Nadeel is gewoon dat als je in een proeftijd zit of maar half jaar contract hebt, ze je er zo weer uit kunnen gooien als het ze teveel gedoe lijkt. En zwanger solliciteren is helemaal een hel volgens mij. Je kan gelukkig ook een hele goede werkgever treffen die het allemaal wel prima vindt en weet dat je na je verlof gewoon weer terug bent. Alleen voor jezelf nu de vraag.......welk risico ga je nemen? Blijf je op je oude werk met de kans dat je daar eruit vliegt of ga je naar een nieuwe baan en probeer je gelijk zwanger te worden? Ik persoonlijk zou mijn kinderwens even op een laag pitje zetten en heel even afwachten hoe het allemaal gaat lopen
Als je zo ontzettend graag samen een kindje wil dan kan niks of niemand je tegenhouden. Mocht het toevallig samenvallen en je nieuw werkgever zou het niet accepteren en je ontslaan dan is dat natuurlijk heel erg jammer. Maar er komt dan wel iets anders op je pad als de tijd daar rijp voor is. Ik persoonlijk zou mijn kinderwens niet opzij zetten voor een (nieuwe) baan.
Ik snap je twijfel heel goed. Ik ben per 1 april begonnen bij mn nieuwe baan, en hoewel we echt het voornemen hadden nog even te wachten, gaat het nu toch echt te hard kriebelen voor een tweede. Dus wij stopen nu met de pil. Bij nummer 1 duurde het even voor we zwanger waren, maar goed dat zegt niets natuurlijk. Mijn kinderwens gaat boven mn werk, lullig voor hun, maar ik ga mn leven niet on hold zetten... Al denk ik wel dat ik het erg lastig zou vinden te moeten vertellen dat ik zwanger ben mocht het snel raak zijn, maar ja dat is van latere zorg