Hoi meiden! Sinds gisteren weet ik dat wij een 2e zoontje krijgen. Resultaat via NIPT test. Alles was gelukkig goed. Nu zit ik maar met 1 ding in mijn maag en dat is dat ik altijd al een enorme roze droom heb gehad... Aangezien wij sowieso stoppen na 2 kindjes ligt die roze droom dus sinds gisteren compleet aan diggelen. We hebben al een zoontje en ik ben er helemaal verliefd op. Hoe dan ook zal ik evenveel van dit kindje houden en het is uiteraard even welkom! Ik ben echter zelf een echt meisje-meisje (roos gelakte glitternagels en dergelijke) en droomde al jong van ooit een dochter te hebben. Ik had altijd zo uitgekeken naar die geweldige typische moeder-dochter momenten. (Al weet ik evengoed dat de dochter een wildebras kan zijn die wil gaan voetballen en de zoon misschien graag met mama gaat terrasjes doen en kletsen over zijn liefdes. Maar toch.) Ik zag mezelf al een meisjeskamer inrichten en meisjeskleertjes kopen... Heel blij dat we een gezond zoontje krijgen, maar enorm teleurgesteld dat ik nooit een dochter-mama zal zijn... Ben er zeker van dat ik later zo fier als een gieter ga zijn met mijn 2 zonen maar heb zo'n schrik dat ik altijd ergens een gemis ga voelen van geen dochter te hebben... Ik hoop op dit moment gewoon op verhalen hoe leuk 2 zoontjes wel niet zijn en hoe leuk het wel niet is een jongensmama te zijn... Bedankt voor jullie begrip alvast!
Wij hebben een zoontje.. en ben nu in verwachting van dw tweede! Ik moet eerlijk bekennen dat ik hoop dat dit een meisje wordt, precies om wat jij zegt! Maar goed, natuurlijk hoop ik dat de beeb gezond is, dat is het belangrijkste! Ik weet dus niet hoe het is om 2 jongens te hebben, Maar wou even zeggen dat ik je wel begrijp! En ook hier komt er waarschijnlijk niet nog een kindje.. we gaan het zien! Het wordt vast en zeker een gezellige boel met 2 jongens! Gefeliciteerd!
Daar kom ik dan.... Ik heb twee jongere zusjes die allebei eerder dan ik 2 zoontjes hebben mogen krijgen. Toen ik zwanger was van de tweede hoopten mijn ouders stiekem na 5 kleinzoons een kleindochter te mogen verwelkomen. En eerlijk? Ik hoopte stiekem ook wel een beetje op een dochtertje. Lekker tutten, jurkjes (meisjeskleding is toch leuker shoppen vind ik dan jongenskleding), een roze babykamer en gewoon het idee dat je dan beide geslachten (zoon en dochter) mee mag maken. Want ook wij zouden het bij twee kinderen houden. Uit de 20 wekenecho bleek het echter weer een jongetje te zijn. Ik moest er hier toch wel even aan wennen. Maar een paar echo's (ik liep bij een gynaecoloog) later was het nog steeds gewoon een jongetje . Uiteindelijk werd hij geboren en ik was direct verliefd. Na zijn geboorte heb ik af en toe nog wel eens momenten gehad dat ik het jammer vond nooit mee te kunnen maken wat het is om een dochtertje te hebben. Maar nu? Ik mis het hebben van een dochtertje totaal NIET. Het verlangen is compleet weg. Ik ben gelukkig en zeer tevreden met mijn twee jongens waarvan vooral de jongste een dikke knuffelkont is en graag aan zijn mama hangt. En waar ik eerder bijvoorbeeld nog droomde van vlechtjes in het haar maken bij een dochtertje, ben ik nu blij dat dat me tijd scheelt 's ochtends . Bij onze jongens is het borstel door de haren en een beetje gel en klaar is mama. LOL.
Ik mag voor de twee leukste pleegdochters zorgen. Nu had ik daarbij ook het idee dat ik leuke vlechtjes zou maken en ze schattige jurkjes zou aandoen. Daarin ben ik echter bedrogen uitgekomen. Mijn jongste dochter heeft 2 jaar met los haar rondgelopen (wat ik er ook indeed, ze trok het er steevast uit) en loopt nu al 2 jaar met een simpele paardenstaart die ze het liefst zelf maakt. Dus weg idee dat ik lekker zou gaan tutten met leuke meisjeskapsels. Jurken weigert ze aan te doen, dus ook daar helaas geen geluk. Gelukkig hou ik meer van hen dan ik ooit had gedacht en maakt dat helemaal niks uit.
O wat herkenbaar en wat goed dat je het durft te uiten, heerst namelijk nogal een taboe op. Hier ook zwanger van mijn tweede jongen en heb mijzelf plus mijn omgeving altijd als meisjes moeder gezien. Gelukkig veranderde dat al een beetje na mijn eerste ben zo stapel dol op hem. Was ook echt verdrietig dat dit weer een jongen bleek te zijn, ging mijn droom voor een dochter. Voor de duidelijkheid wad verdrietig om het feit dat er misschien nooit een meisje komt maar niet omdat dit een jongen is. Dit mannetje is meer dan welkom. Ik geloof wel dat als ze geboren zijn wij dit gevoel vergeten, misschien dat wij nog voor een derde gaan maar goed eerst maar is kijken hoe dit loopt. Heb dus nog niet echt een opbeur verhaal voor je maar je bent niet de enige. Mijn advies voor nu is dat je echt wel even verdrietig mag zijn en niet te streng voor jezelf. En er zijn plus punten; 2 kleine mannen die hun moeder op handen draagt Jij bent straks hun eerste grote liefde Super leuk voor de oudste om een broertje te krijgen Geen moeder dochter drama tijdens de puberteit O en ik heb alles totaal anders, dus nieuw kamertjes ( oudste slaapt ook nog steeds in de eerste kamer) Gewoon weer nieuwe kleertjes erbij kopen, want je houd extra geld over omdat je toch vaak nog wel het een of ander hebt 😉
Ik dacht altijd een typische meisjes moeder te zijn. Ik ben best een tuttebel. Maar ik heb een zoontje! En ik mis een meisje helemaal niet. Ik vind alles in die kleur net zo leuk, kleertjes vind ik ook super leuk voor jongetjes..ik heb nooit meer een gevoel gehad over zijn geslacht. Nu zwanger van de tweede en dit keer ook geen gevoel meer een meisjes moeder te zijn. Sterker nog, nog een jongetje zou ik eigenlijk heel leuk vinden. Ik een meisje misschien wel vreemder vinden nu! Ik kan oprecht zeggen dat ik er vrede mee heb als het weer een jongetje zal zijn. Ook al zal dan nooit iets roze zijn. Ik heb gewoon gemerkt dat het er voor mij niet toe doet als het maar gezond is. Dat vind ik namelijk wel erg spannend. Je mag uiteraard wel verdrietig zijn om afscheid te nemen van je wens maar focus je vooral op de leuke dingen. Ook voor hem kun je weer heerlijk shoppen en een kamertje inrichten, en jongetjes knuffelen nog veeeeel meer dan meisjes (zeggen ze) En meisjes zijn pittiger in de puberteit...zie je jongetjes zijn fantastisch
Over een paar jaar komen de meiden van zelf. Wie weet leuke schoondochters waar je mee kunt shoppen en terrasje pikken.
Wij hadden twee jongens kort op elkaar (16maanden er tussen). Ideaal, ze kunnen elders kleren aan en hebben een echte haat-liefde verhouding...ze hebben veel aan elkaar en trekken samen op. Daarbij heb ik altijd gehad, iets dat je niet hebt. Mis je ook niet, want je weet niet hoe het is en weet niet wat je mist. Toen ik zwanger was van de derde heb ik tot mijn grote ergernis vaak de vraag gekregen of de keus voor een derde kwam omdat we twee jongens hadden en geen meisje. Of mensen zeiden dat ze nu hoopten op een meisje, ik ben daar vaak boos om geworden: Wij wilden een kind!en niet specifiek een jongen of meisje...dat kunnen we niet beïnvloeden de kans blijft 50%. Drie weken geleden bevallen van een meisje, en ja...Tuurlijk vind ik het leuk en bijzonder om een meisje te hebben, maar als dit een jongetje was geweest was het absoluut ook goed geweest en voor ons geen indicatie om daardoor nog voor een vierde te gaan. Meis, écht twee jongens is geweldig. Ik werd op handen gedragen in het mannen gezin. Tuurlijk mag je even balen dat je droom niet in vervulling gaat en daarna vooral gaan genieten! Fijne feestdagen allemaal
Ik ben zwanger van een jongetje en niet alleen heel blij dat ik een kindje krijg, maar ook dat ik een zoontje krijg! Volgens mij zijn die in de regel echt veeeeel liever voor hun moeder, afzetten doen ze als puber ook wel maar veel meer tegen hun pa. Dit zie ik ook terug in het gezin waarin ik ben opgegroeid; ik lag altijd overhoop met mijn moeder en was dol op mijn vader, mijn broer daarentegen kon pa gerust een enorm grote bek geven en bij ons moeder vond hij dat dan "zielig". Mijn man was ook enorm lief voor met name zijn moeder, enorm knuffelig ook. Ik merk nu al aan mijn zoontje dat hij ook een knuffelkont is, als we ons handen op mijn buik leggen vlijt hij zich er helemaal tegenaan, zó lief!
Ik heb twee jongens die ik voor geen goud zou willen missen. Maar ik zou ook heel graag een dochter willen. Toch is het heel goed geweest dat de tweede ook een jongetje is. Ze zijn snel na elkaar geboren en zijn net een tweeling. Makkelijk met de kamers, kleding, spullen en ruimte. Ik ben echt blij met wat hun samen hebben en wat ik heb. Maar het gemis van een dochter is er wel.
Wij krijgen een meisje. Was erg schrikken. Alles in mij zei dat het een jongetje zou zijn. Zag mij juist, in tegenstelling tot jullie, als een jongens mama. En nu krijg ik een meisje. Kan er nog niet helemaal aan wennen. Maar lieve mama's (in spé), we mogen blij zijn dat het ons gegund is om een kindje te krijgen ongeacht het geslacht.
Hier een jongens mama. Ze zijn stapelgek op elkaar maar slaan elkaar ook regelmatig de hersens in. Het is altijd rumoerig en er is altijd iemand die wel in voor een stoeipartijtje of knuffels (ik heb 2 echte knuffel jongens). Nu net zwanger van de derde en ja ik zou een meisje heel erg leuk vinden. Maar daarmee doe ik de wens voor een kindje te kort. Een jongen is ook meer dan welkom en dan zijn we een echt jongens gezin en gaan ze mooi alle drie op voetbal.
Mijn zus heeft een jongen en ik een meid. Soms mist ze het tutten en shoppen wel, hoewel ze voor hem ook altijd leuke kleertjes heeft. Maar voor een meisje is het toch anders. Zelf zegt ze graag nog een meisje te willen. Maar dan bedenkt ze weer hoe leuk haar zoon is en hoe fantastisch het zou zijn om 2 van zulke leuke jongens te hebben.
Toen ik voor het eerst zwanger was wilde ik graag een meisje en dacht ook echt dat ik een meisje zou krijgen. Bij de geboorte was het toch een echte jongen. Beeld in m'n hoofd even moeten aanpassen, ook regelmatig gedroomd dat ik hem toch jurkjes had aangetrokken enz. Maar vanaf dag 1 verliefd en kwam er al snel achter dat jongens ook super leuk zijn! Nu voor de 2e keer zwanger en deze keer maakt het me juist veel minder uit. Ik zou het voor ons zoontje juist leuk vinden als hij een broertje krijgt en zou het ook zonde vinden als de kleertjes van ons zoontje nooit meer gebruikt zullen worden, gebruik ze graag nog een keer! Maar toch... als het een meisje is zou ik dat ook super leuk vinden, maar ik merk dat het me nu minder uitmaakt. Hier denk ik ook niet dat het bij 2 blijft (als het ons gegeven is) dus misschien maakt dat het ook wel anders, alle wegen staan nog open. Maar eerst deze maar eens gezond en wel op de wereld laten komen. En wat het is.... dat zullen we (pas weer) in juli zien.
Bij de 1e droomde ik van een meisje, om de dingen die jij ook noemt. Ben zelf ook echt een meisje meisje met nagellak, hakschoenen en jurkjes. De lijst met leuke meisjes namen is ook oneindig land. Bij de geslachtsbepaling bleek het een jongetje te zijn. Was wel even slikken. Maar wat een schat van een zoon heb ik! Altijd willen knuffelen, op schoot kruipen enz. Toen ik zwanger was van de 2e vroeg iedereen of ik hoopte op een meisje. Maar nee, we wilden een 2e kindje en ik zou het allebei erg leuk vinden. M'n voorkeur was helemaal weg. En ook nu bleek het weer een jongen te zijn en wat vind ik het leuk! 2 van die boeven net net 2 jaar verschil. Ik hoop dat het dikke maatjes gaan worden die samen gaan stappen (zoals mijn broertjes ook deden). Als het aan m'n man ligt blijft het bij 2 kids, maar ik zou graag nog een 3e willen (en misschien nog wel meer). Niet omdat ik graag een meisje zou willen krijgen, maar gewoon omdat ik me nog niet compleet voel. Ik kan me niet voorstellen dat dit m'n laatste zwangerschap zou zijn geweest. Knap dat je hier voor durft uit te komen, er heerst nogal een taboe op. Ik begrijp het ook wel, je moet nu afscheid gaan nemen van een droom die je altijd hebt gehad. M'n jongens zijn nu nog erg klein, maar ik kan er echt van genieten als ik grote broer z'n kleine broertje zie knuffelen, of als we met z'n 4en in bed liggen, ik de jongste voed en de rest van m'n mannen ligt te slapen. Dan voel ik me echt heel rijk en gezegend met m'n mannengezin!
Ik ben een jongensmama. Grappig dat er juist veel moeder een dochter zouden willen hebben. Zelf kom ik uit een gezin van 4 meiden. Dus toen we zagen bij de geboorte dat het een jongen was moest ik wel even wennen. Iedereen vond mij juist een jongensmama. Maar jongens zijn super!! Nu inmiddels zwanger van nummer 2, vandaag echo gehad dat alles tot nu toe goed eruit ziet. En heel eerlijk?? Wij willen nu deze zwangerschap het weer niet weten natuurlijk, maar meest practische is toch echt een jongen. Daarnaast is een meisje ook ontzettend leuk. Dan kan ik haren vlechten, staartjes maken... Maar zelfs dan zou het een stoere dame worden! Ik ben juist niet van de tutu's mega veel roze en shoppen.... Maar we gaan het zien!! We hopen dat deze kleine ook weer gezond ter wereld mag komen, en hetzelfde voor de mama Want zeg eerlijk, zwanger worden, zwanger blijven, en gezonde bevalling blijft toch echt heel bijzonder!! Er zijn zat dames die met ons zouden willen ruilen Geniet van je zwangerschap. Hopelijk kan je vast beetje aan het idee wennen....
Wij hebben ook 2 jongens. Toen ik het bij de tweede zwangerschap hoorde moest ik ook even omschakelen naar het idee dat ik nooit een meisje zou krijgen. (We gingen er toen van uit dat het bij 2 kindjes zou blijven😉 Dit was trouwens al snel tijdens de zwangerschap over hoor.. Nu zwanger van de derde en meteen weer een sterk voorgevoel dat het weer een jongen zou zijn en dit klopt! Straks mama van 3 jongens dus
Dit is misschien leuk voor je om te lezen, kwam ik laatst tegen: Meidennijd: 11 momenten waarop ik jaloers ben op meisjesmoeders - webkim.nl - een moederblog Ik zie zelf een groot verschil tussen jongens en meisjes onder de vriendjes van mijn oudste. De meisjes lijken op z'n zachtst gezegd wat bewerkelijker en eigengereider dan de jongens, die veel liever en rustiger zijn. Ik ben gek op mijn meisjes maar ik geloof dat jongens ook heel erg leuk zijn! Zal het zelf helaas niet gaan ervaren want wij houden het bij 2 kinderen.
Ja herkenbaar hoor ik schreef er blogs over, die kun je rechtsboven in dit bericht vinden (cijfer 3) en heb er een website over gemaakt. Om mensen te informeren en adviseren omtrent dit onderwerp. Maar mijn ervaring is dat het super is om 2 jongens te hebben <3 wij zouden het er bij 2 laten maar gaan toch voor een 3e. En die kansverdeling qua geslacht is écht geen 50/50. Daar kunnen we zelf heel veel invloed op uitoefenen.
Hier net andersom; een dochter van 3, en nu weer zwanger van een dochter. Ik had ook gehoopt op een jongen(vooral omdat mijn dochter nogal een pinnige tante is en ik bang ben voor een replica, haha!). We hadden al een jongensnaam, geen idee voor een meisjesnaam. We weten het sinds gisteren, ik schrok wel toen het verteld werd maar we konden er ook wel om lachen:"Hoara! een kloon van ****" hahaha, en ik zit mijn man nu lekker te pesten;"heb je straks DRIE vrouwen waar je op moet wachten tot ze helemaal opgetut zijn voor een feestje". Ik zie de voordelen ook wel; hoef straks niet weer allemaal nieuwe kleren te kopen, veel kan weer gebruikt worden. Ook zit ik stiekem te kijken naar leuke baby-meisjeskleren, bij onze 1e wisten we niet wat we kregen en heb ik veel neutrale kleertjes. Dit keer wil ik graag wat leuke meisjes-items hebben, en ohhhh, wat is het allemaal schattig!! Ik snap je gevoelens, je bent blij maar toch had je ook wel graag een dochter willen hebben. Hey, maar bekijk het zo; mss nemen de 2 jongens straks wel hele leuke schoondochters mee naar huis, en wie weet krijg je later wel een kleindochter!! hihi.