Ik ga, in ieder geval tijdelijk, stoppen met bv 's nachts. Ik heb nog maar 2 nachten doorgeslapen sinds ik zwanger werd van de jongste en heb de meeste nachten maximaal 4 uur achter elkaar slaap. Soms ga ik tegelijk met de kinderen naar bed en dan haal ik weleens 6 uur. De laatste weken is het weer vreselijk. En wakker worden, voeden en weer slapen is 1 ding, maar de voedingen duren ook minimaal een uur. Als ik mijn tepel terugtrek staat dat meestal garant voor veel gekrijs. Van de week heb ik eens een flesje melk gegeven. Dat ging direct naar binnen, 210 ml of zo, en daarna sliep hij nog maar 4 uur. Afgelopen nacht ben ik heel boos op hem geworden. Ik heb hem boos toegesproken en op het bed gesmeten. Niet hoog, hij heeft echt geen pijn gehad, maar voor mij heel duidelijk dat ik te ver ben gegaan. Ik ben gewoon te moe. Ik heb vandaag tegen mijn man gezegd dat ik geen nachtvoedingen wil doen en dat we de nachten gaan verdelen. Maar eigenlijk bedacht ik me dat ik een week wil bijslapen . Gewoon een hele week 8 uur slapen. Vinden jullie dat kunnen? Rationeel klinkt het heel normaal, maar emotioneel heb ik al het gevoel dat k faal, laat staan als ik ook nog eens niet meer op sta voor hem. Ik heb geen behoefte aan tips voor het slapen of verhalen over kinderen die nog veel slechter sliepen. Ik heb echt even heel hard een hart onder de riem nodig. Ik zit er te erg doorheen om het nog rationeel te kunnen zien.
Ik vind het antwoord op jouw vraag heel duidelijk: ja dat kun jij verlangen van je man! Het feit dat de voeding uit jouw borsten komt, betekent niet dat jij dan maar zo weinig moet slapen. Slaapgebrek is heel ongezond en is gewoon ontzettend zwaar (zit ook al heel lang met gebroken nachten, dus ken het gevoel). Maak gebruik van het feit dat er een kolf bestaat en dat jullie kindje goed uit de fles drinkt! Kolf af, zet de fles klaar en laat je man het even overnemen. Zo kun jij even bijkomen. Maar let op, zo'n groot opgebouwde slaapgebrek krijg je niet met een week weg. Jullie moeten structureel iets verzinnen. Eerst jij even bijkomen en dan de nachten opdelen. En dan niet nacht om nacht, maar steeds een paar nachten. De nachtvoeding is net zoveel zijn verantwoordelijkheid als de jouwe. Dus verdelen, echt waar! En voel je daardoor niet alsof je faalt. Je doet juist wat het beste is, omdat je op die manier weer een beetje mens wordt en beter voor je kinderen kunt zorgen. Sterkte en zet die 'ik faal'-knop heel snel uit!
Als het je lukt om het aan je man over te laten... dan ja gewoon doen. Jij hebt het nodig om een goede mama te zijn en hebt dat jaar al gedaan! nu hij even. Hopelijk kun je ook echt bij slapen, ik zou dat niet kunnen denk ik omdat ik dan van alles hoor en het liever zelf doe. Niet handig van mij, hopelijk kun jij het wel even los laten en slapen!!!
Eerst en vooral verdien je een pluim op je hoed voor zolang voeden. En dan nog eentje erbij voor de nachtvoedingen. Ik denk inderdaad dat je die veel te lange periode van chronisch slaapgebrek moet doorbreken. En dat lukt niet met 1 of 2 nachtjes doorslapen, maar alleen met minstens meteen een hele week. Dit moet bespreekbaar zijn, dat zou het bij ons in elk geval wel zijn. Je kan die week eventueel nog wel een beetje uitkiezen, zodat het voor je man goed haalbaar is om die inspanning te doen (in verlof, of wanneer het rustig is op zijn werk). Het zal voor hem namelijk ook even heel pittig worden (waarmee ik zeker geen afbreuk wil doen aan jouw véél langere inspanning uiteraard!).
Mijn man is thuis, ik ben nu de kostwinner. Hij is zijn baan al langere tijd kwijt. Het is dus vooral onprettig om dit te doen als de oudste vakantie heeft. Verder is elke week grotendeels hetzelfde.
Nou als jij de kostwinner bent en je man is thuis dan zou het hier in huis vanzelfsprekend zijn dat HIJ de nacht voedingen doet!! Allemaal! Ik kolf ook voor de nacht en dit is echt super fijn, dan is de kleine man niet continue afhankelijk van mij. Ook geestelijk geeft dit mij rust.. Zeker bespreekbaar maken met je partner dus!
Ik snap je gevoel hoor, maar ik denk dat een groot deel van de mama's het allemaal te perfect wil doen! Ook ik heb nog minimaal twee nachtvoedingen te geven en nog nooit mijn man wakker gemaakt. Eigenlijk te zot voor woorden he! Papa's mogen ook hun steentje bijdragen, en helemaal als hij niet naar zijn werk hoeft de volgende ochtend. Dus ja, ik denk dat het veel belangrijker is om een blije en uitgeruste mama te hebben en daarvoor kiezen is absoluut niet falen hoor!!!!! Hele dikke knuffel!
Uiteindelijk zal je man op deze vraag antwoord moeten geven. Heb je het hem al gevraagd? Mijn antwoord is een volmondig ja. Sowieso wel, maar zeker gezien het feit dat hij niet werkt op dit moment. Dan is het zeker ook haalbaar.
als het zo zwaar is, hoe sta je er tegenover om zelf actief de nachtvoedingen af te bouwen? Voor de voeding is het niet echt meer nodig op die leeftijd... en als het nog alleen maar troost is zou een knuffel ook al heel fijn kunnen zijn... die kan papa geven of jijzelf. Zelf heb ik mijn oudste tot hij 2 was nachtvoedingen gegeven en toen ging bij mij ook zo ongeveer het licht uit van slaapgebrek. Uiteindelijk hebben we er toen een half jaar over gedaan om m zo gek te krijgen zonder borstje weer verder te gaan slapen. Je wilt geen tips hierover maar ik kan je ze ook absoluut niet geven, ik ben zelf ook alleen maar zoekende naar hoe ik kan voorkomen dat straks bij de jongste de geschiedenis zich weer herhaalt
Ja, zeker als hij niet buitenshuis werkt, kan dat goed! Doen! En het boek "lekker slapen zonder huilen".
Femkes, slaapgebrek op lange termijn is zo ondermijnend voor je lijf...Ik heb zo'n 7 maanden geleefd op maximaal 5 uur slaap per nacht, waarvan die 5 uur in 3 delen. Zoon had reflux maar het duurde heel lang voordat die diagnose gesteld werd en de juiste medicatie werkte. Hierdoor was hij elke nacht uren wakker, en wou hij alleen maar drinken. Ik kan eerlijk zeggen dat ik in die periode een spook was. Licht depressief aan het worden was. Dat is een bekend verschijnsel bij chronisch slaapgebrek. Natuurlijk, de eerste periode ben je bezig s'nachts, en dat hoort er ook bij, en als je borstvoeding geeft heb je nu eenmaal geen keuze, dan moet je er uit s'nachts. Maar na een tijd elke nacht zo weinig slapen....brrrrrr Je kindje is nu ruim 1 jaar. Nachtvoedingen zijn helemaal niet gek, bij kleintjes hoor het er bij, maar ook niet op deze leeftijd. Maar het gaat er denk ik om, hoe gaat dat in zijn werk? Wat je zelf al aangeeft,1 x per nacht 10 minuten drinken, mama halfslapend, kind terug in bed, iedereen tevreden...prima! Maar zoals het bij jullie nu gaat, is het voor jou een ongezonde situatie. Zo ga je er aan onder door. En daar heeft helemaal niemand wat aan. Zeker je zoontje niet! Het zal niet makkelijk worden, maar aan de andere kant, hebben jullie het de afgelopen tijd al een keer geprobeerd, dat papa de taken overneemt s'nachts? Wie weet valt het heel erg mee. Of is je zoontje er nu wel aan toe om iets anders te accepteren dan mama. Heel veel succes, ik duim voor je!
Het is echt slopend, tuurlijk is het niet raar of je bent een minder goede moeder als je de zorgen deelt met je man! Vooral als hij niet werkt. Hier ging het goed als ik vroeg naar bed ging man de babyfoon bij hem. Als het kindje wakker word hij verschonen uit bed halen etc. Jij in bed lekker liggen hij als je kindje klaar is weer ophalen meenemen en zorgen dat hij weer naar zn bedje oid gaat. Jij draait je om en slaapt lekker verder. Mijn zoontje was ook wel binnen 10 minuutjes klaar met drinken. sterkte meid
Gauw bijslapen. Je kind op bed smijten klinkt afschuwelijk... (En ja, ik weet wat het is, ik heb 24 maanden nachtgevoed).
Ja hoor, ik vind dat je best aan je man kunt vragen om eens wat nachtdiensten te draaien. Nachtvoedingen hebben kinderen van deze leeftijd soms nog nodig, maar mama's hebben ook slaap nodig. En als papa de nachtdiensten op zich neemt, dan merken jullie al snel of het echt melkbehoefte is, of gewoon dorst (beetje water geven), of knuffelbehoefte.
Als je man tieten heeft... Nee, zonder dollen, ga het maar proberen. Ik kolfde niet en dus had ik wel hulp van mijn man, maar voeden deed ik zelf. Ik had geen moeite met het voeden an sich (ik dutte verder tijdens het voeden) maar wél met het kort achter elkaar wakker worden. Bij 22 maanden kwam meneer nog om de paar uur (kind had veel pijn, at amper iets naast de borst en zocht veel troost: ik heb het altijd met liefde gegeven). Verder heb ik niks met het concept '8 uur achter elkaar doorslapen' want dat doe ik mijn leven lang al niet. Ik ben zo moe geweest dat ik sterretjes zag en niet meer uit mijn woorden kwam, een ''schwung" in mijn hoofd had ik. Ik bleek uiteindelijk ook Hashimoto en een ernstig vitamine D-tekort te hebben, misschien bloedtestje doen? Oh ja; slaapgebrek kan je in 1 goede nacht inhalen.
Dat ben ik toch niet met je eens. Ik heb dat ook met mijn HA besproken en zij gaf aan dat, bij echt chronisch slaaptekort, je lijf langere tijd met goed slapen nodig heeft om weer tot een "normaal" (want wat is normaal) niveau te komen. Ik heb zelf ervaren dat ik, vanaf het moment dat zoon echt beter ging slapen door zijn medicatie, (zo rond de 9 maanden), ik wel meer energie kreeg, maar het minste of geringste er voor zorgde dat ik om 8 uur s'avonds al in bed lag. Dat heeft zeker nog een aantal maanden geduurd.
Ohhh respect én begrip, meid! Laat je man je hier maar uit helpen! Mannen beseffen niet altijd hoe lood- en loodzwaar het voor ons is! Ik heb sinds 4,5 maanden een kindje dat erg snel wakker wordt s nachts. Aanvankelijk om de 1,5 a 2 uur. Nu om de 3 uur (soms eens 4u). het vreet me traag maar zeker op, zo voelt het. Ik heb spijt dat ik mn man niet meer heb ingeschakeld s nachts, vooral in het begin. Maar ik kón het niet. Ik moest en zou het zelf wel doen. Maar dit hou je niet vol. In jouw geval heb je 2 kindjes? Én je bent de kostwinner?? Schakel je man in want je gaat er nog onderdoor! Waarom niet bvb 3 nachten per week? Succes!!
Ik was wel nog zo bij dat ik hem zeker weten geen pijn heb gedaan, hij dacht dat het een spelletje was. Ik weet dat dat niet zo was en ben meteen weggelopen. Wist dat ik over mijn toeren was. Ik dacht dat het honger was, maar net wilde hij geen flesje van mij (man is nacht weg ivm zieke moeder), dus dat impliceert mama-honger. Ik wil graag de nachtvoedingen gewoon afbouwen, maar alle pogingen ertoe leidden tot nu toe tot niets en ik heb even niet meer de fut er wat mee te doen. Daarom dacht ik, even wat bijslapen en dan daarna weer fris aan de slag voor een gedragsverandering. Daarnaast lost het zich misschien al op als papa elke keer gaat ipv ik. Ik vind het wel lastig, de ene zegt dat nachtvoedingen op deze leeftijd normaal zijn, de ander zegt van niet. Dank in ieder geval voor jullie lieve reacties. Ik had het echt even nodig.