Dames, ik ben benieuwd hoe jullie (diegene voor wie dat van toepassing is) denken/omgaan met een carrière in combinatie met jonge kinderen. Ik heb het over een baan die redelijk veel van je vraagt. Ik ben altijd heel ambitieus geweest. Mijn werk is de laatste jaren een belangrijk deel van mijn leven geweest. Iedereen dacht dat het wel zou verdwijnen als ik een kind zou krijgen. Dat is niet zo gebleken alhoewel mijn kind (en mijn man natuurlijk) met stip op de eerste plaats staat. Toch is het gebleken dat ik mijn werk en privé heel goed kan combineren zonder ze allebei te verwaarlozen. Natuurlijk heb ik weleens periodes dat ik het idee heb dat ik het niet meer overzie en dan mij ga bedenken waar ik mee bezig ben. Ik wil dan alleen maar rust en fantaseer zelfs over een leven zonder (of minimaal) werk. Maar van de andere kant weet ik dat ik daar doodongelukkig van zal worden. Gelukkig heb ik het afgelopen 2 jaar geleerd dat ik niet altijd alles perfect moet doen en dingen moet leren loslaten. Dat lukt heel goed en sindsdien gaat het eigenlijk constant goed. Maar goed, ik ben dus benieuwd hoe de dames in een vergelijkbare situatie het ervaren. Welke rol heeft je partner erin, hoe houden jullie alle ballen in de lucht en zijn jullie in balans? Ben benieuwd naar de reacties.
Ik ben nog aan het studeren dus kan er alleen nog maar over fantaseren Wel heb ik in de planning staan om na mijn afstuderen een baan van 4 dagen per week te gaan zoeken, juist omdat ik graag een 'carriere' wil. Ik heb van meerdere mensen vernomen dat 3 dagen meestal toch net te weinig is om verder te kunnen komen. Verder heb ik heel erg veel mazzel met het werk van mijn man; hij is zo flexibel als wat (op een aantal vaste afspraken in het jaar na). Hij kan zijn werktijden volledig zelf bepalen en makkelijk thuiswerken. Hierdoor kan hij dus makkelijk ziekte van mijn zoontje opvangen en hem bijvoorbeeld 's middags op tijd ophalen. Wel verlangt hij dat ik ook een deel voor mijn rekening neem omdat thuiswerken toch minder makkelijk gaat dan een paar uur knallen op het werk. Verder hebben we weinig reistijd (10 minuten fietsen, maar inclusief brengen naar het KDV is dit wel wat langer, zo'n 30 minuten in totaal). Dit draagt heel erg bij aan de balans tussen werk en prive omdat we daardoor meer tijd overhouden voor het gezin. Ik heb net mijn bachelorthese afgerond die over de balans tussen werk en prive ging Erg interessant. Verder doe ik nu een onderzoeksstage bij een bijzonder hoogleraar/adviseur die zelf op haar 24e moeder werd en toch een sprankelende carriere heeft. Erg fijn om zo'n begeleider te hebben (om naar op te kijken ).
Yukl: idd een baan voor 3 dagen in de week en carrière gaan helaas in heel veel gevallen niet samen. Gelukkig kon ik na mijn verlof terugkomen voor 32 uur waarvan 8 uur thuiswerken. Mijn werkgever stond daar in eerste instantie iets wat sceptisch tegenover, maar gelukkig heb ik inmiddels bewezen dat het meer dan prima gaat. Dit is heel fijn want dat opent de deuren voor mijn andere vrouwelijke collega's. Hiervoor was het namelijk niet gebruikelijk bij ons. En fijn dat je man zo flexibel is. Mijn man is iets minder flexibel, alhoewel hij altijd kan bijspringen al ik op mijn thuiswerk-dag toch een afspraak buiten de deur heb en dat scheelt een hele boel. En wat nog belangrijker is: hij staat helemaal achter me. Wat interessant van je bachelorthese over balans tussen werk en privé. Ik ben benieuwd wat je conclusie was?
Ik heb gekeken naar de invloed van werkflexibiliteit (flexibele werkuren en flexibele werkplekken). In het kort blijkt dit zeker van toegevoegde waarde (al zijn er wel een aantal randvoorwaarden en risico's). Het is in ieder geval iets wat de laatste tijd steeds vaker in opspraak komt, mede doordat de overheid er veel mee bezig is (een belangrijke conclusie van taskforce deeltijdplus is dat werknemers met kinderen hier ook behoefte aan hebben). Flexibele werkuren blijkt trouwens een stuk effectiever dan flexibele werkplekken (ik denk omdat flexibele werkplekken makkelijker interfereren met het privé leven, waar flexibele werkuren dit minder doen). Een balans tussen werk en prive (of beter gezegd, de afwezigheid van een conflict tussen de 2) is trouwens goed voor heel veel factoren, maar dat had je vast al verwacht Fijn dat het thuiswerken goed gaat en inderdaad heel prettig voor collega's Werkgevers zijn over het algemeen heel sceptisch over thuiswerken (iets wat ik ook tegenkwam tijdens het schrijven van mn these) waardoor het vrijwel nooit door hen wordt geïnitieerd. Ze kunnen goede voorbeelden goed gebruiken denk ik.
Ik heb een veeleisende baan als organisatie adviseur, en daar komt ook veel reizen en avond werk bij kijken. Daarnaast doe ik ook veel in een aantal besturen etc. Mijn man doet hetzelfde werk, in een andere branche, en we werken allebei 32 uur (op papier dan, zonder reistijd en avondwerk, dus in de praktijk toch al snel zo'n 45 uur). Prima te doen! We hebben keurig verdeeld wie brengt en wie haalt, en bij afwijkingen daarop is degene die de taak had ook degene die vervanging moet regelen. Werkt altijd goed. Ik vind het ok fijn dat we het zo goed kunnen regelen dat we eigenlijk nooit hoeven te vragen aan ouders of vrienden om bij te springen.
Heel herkenbaar! Ik ben nog bezig met alles goed in te richten. Ik werk nu 4 dagen en zou wel naar 3 dagen willen, maar absoluut niet minder! Ik heb het ook nog enorm naar mijn zin op het werk! Maar meer tijd met de kleine i.c.m. het huishouden doen, zou ook wel fijn zijn...
Hier beiden FT aan het werk. Vriend brengt onze dochter naar het KDV, ik ga ze halen. Werk meestal op kantoor van 8h15 tot 17h/17h30 want het KDV sluit om 18h (probeer 1 keer per week vroeger te stoppen). Heb me voorgenomen om de administratieve zaken zoals mails doornemen of minutes uitschrijven thuis te doen eens de kleine slaapt. Eens per (anderhalve) maand gaan we naar de Makro om grote inkopen te doen voor oa drank, toiletpapier etc, zodat ik enkel bij de bakker moet langsgaan of een enkele keer bij de supermarkt voor beleg (voordeel: kunnen beiden warm eten op het werk, spaart 's avonds veel tijd uit!). Maar het is wel zo dat ik toch het meeste van het werk doe mbt de kleine: badje geven, omkleden, voeden, rugzakje klaarzetten met haar flesjes voor het KDV, heen-en-weerboekje invullen... Loopt prima tot nu toe (ben nu een maand opnieuw aan het werk). Ik wens je alle succes met je keuze. Het is te doen, velen hebben het ons al voorgedaan; soms is het hectisch en stressy, maar je weet het best hoe je voor jezelf een volwaardig leven kan opbouwen waarin je jezelf gelukkig en goed in je vel voelt!
Mijn werk is altijd een heel belangrijk deel van mijn leven geweest, het was mijn roeping, mijn passie. Ik ben arts en ben een aantal jaren werkzaam geweest in een ziekenhuis. Dat waren echt monsterdiensten, vreselijk veel uren, en daarbij nog de onregelmatigheid en het studeren. Nu heb ik gekozen voor een specialisatie die iets minder van me vraagt. Maar evengoed werk ik fulltime (in 4 dagen gepropt), moet ik 1 dag in de week 4 uur reizen voor een dan onderwijs, en zijn er nog altijd die avond/nacht en weekenddiensten, die niet in tijd teruggecompenseerd kunnen worden door artsentekort. Ik merk de laatste maanden dat ik het echt wel als pittig ervaar. Ik wil ook mijn quality-time als moeder van Julie, dat staat echt onbetwist op nummer 1. Door mijn zwangerschap en Julie's geboorte kan ik wel beter relativeren. Ik heb het mooiste wat er is tenslotte al! Hoe leuk ik mijn werk nog steeds ook vind, het is meer "werk" geworden, en that's that. Tegenwoordig sta ik om 1 minuut voor 5 mijn tas in te pakken om Juul bij het KDV op te halen hoor! Maarja, dan thuis is het weer volop actie in de avondspits. Even nog met Juul spelen, het kind "thuis laten komen"dus. Dan koken, eten, Julie eten, in bad, slaapritueel. Dan ligt daar het huishouden nog naar me te loeren, waar ik ook nog eens best precies in ben... Niet altijd makkelijk om alle balletjes mooi hoog te houden!
Bedankt voor de reacties. Leuk om te lezen hoe het bij anderen gaat. Kwek, ik hoef geen keuze te maken. Ik zit al in die situatie en dat bevalt goed. Ik was alleen benieuwd hoe anderen dat ervaren.
Ja, ik hou het met opzet maar een beetje algemeen.....laat maar weten in PB wat je zou willen weten hoor! Klinkt trouwens ook heel interessant wat jij doet! Ik merk dat het voor ons ideaal is dat we vaak zelf onze tijden in kunnen delen er staat niemand met de pirkklok te klagen als ik eens een kwartier later aankom. Flexibiliteit van werkplek is wat minder belangrijk want thuis werken als de smurf er is is toch niet veel waard merk ik. Een flexibele gastouder is wel goud waard
Wat trouwens ook handig is: Mijn man vertrekt héél vroeg, maar hij is ook weer op tijd terug. Dus ik breng en hij haalt de kleine van het KDV. Als ik thuis kom, staat ie vaak al te koken! Alleen soms is mijn man 1, 2 of 3 weken in het buitenland. Dat is dan wel pittig. Het scheelt dat ik dan ook op mijn werk warm kan eten en dan eet ik thuis 's avonds een boterham. Mijn moeder en schoonmoeder springen dan ook bij met het huishouden (wat we ook samen doen). We hebben 1x per 14 dagen een schoonmaakster, maar zouden die graag vaker hebben.
Mij ken je al een beetje...! Ik heb tot mijn 2e verlof 32 uur gewerkt en ga na mijn verlof tijdelijk 28 uur werken. 24 uur op kantoor en 4 uur thuis (terwijl opa en oma aan het oppassen zijn). Ik ben ook altijd ambitieus geweest en aanvaarde eind 2007 een baan als concernadviseur in een ziekenhuis. Vlak daarna bleek ik zwanger. Even heb ik wel stress gevoeld.. 'hoe ga ik dat doen', 'wat zullen ze er van vinden', 'kan ik dat wel combineren' maar het is gebleken dat mijn baan niet erg veeleisend is. Zodanig weinig veeleisend zelfs dat ik mijn baas (de Raad van Bestuur) heb geadviseerd de functie grotendeels op te heffen. Natuurlijk ben ik wel zo slim geweest om ze attent te maken op een enorme behoefte die de organisatie wel heeft en die ik ook prachtig zou kunnen invullen. Maar in alle eerlijkheid.. ik heb het dus heel gemakkelijk gehad tijdens mijn zwangerschappen en tijdens de eerste twee jaar van mijn zoontje... Hoe het nu na mijn verlof zal gaan lopen, weet ik nog niet. Er zal gereorganiseerd worden (naar aanleiding van mijn analyse van mijn functie worden nu alle advies functies onder de loep genomen. Terecht!). Het ziet er naar uit dat ik het nog even rustig zal hebben maar dat aan het einde van het jaar ik waarschijnlijk een opleiding zal gaan doen om een nieuwe functie in te vullen. Dan zal het aanzienlijk drukker worden. Ik kijk er naar uit. (of ik ga op zoek naar een nieuwe baan, ook altijd leuk) Het was makkelijk en ik heb nooit dilemma's gevoeld maar nee, ik heb meer uitdaging nodig en zal blij zijn wanneer ik weer moe thuis kom en ECHT iets gedaan heb! Ik ga ergens tussen de 24 en 36 uur werken. Financieel kan ik die keuze maken en zal erg afhangen van de functie. Echt carriere maken hoeft voor mij nu even niet meer... De volgende stap is lid Raad van Bestuur en daarvoor ben ik nog echt te jong (vind ik zelf). Dat kan ook als de kindjes wat ouder zijn.
Ik werk 4 dagen in de week, waarvan in principe 1 dag per week op locatie, ergens in het land, soms meerdere dagen in de week. Een top-baan heb ik niet, maar ik vind werken an sich gewoon ontzettend belangrijk, zeker voor vrouwen. Ik heb eigenlijk altijd wel redelijk makkelijke banen gehad, weinig verantwoordelijkheden en lekker veel vrije tijd om leuke dingen te doen. Maar sinds Mini is geboren, ben ik ineens ambitieus geworden! Ik wil voor haar een goed voorbeeld zijn, of althans wat ik een goed voorbeeld vind. Een vrouw die heeft gestudeerd, voor zichzelf kan opkomen, carrière kan maken, dingen kan doen die ze leuk vindt en ook moeder zijn en geliefde. Zonder schuldgevoelens want die vind ik onnodig. Dus daar ben ik nu aan aan het werken en ik doe dat met plezier en trots moet ik zeggen. Ik heb geen problemen met huishouden want ik ben niet zo netjes dus dat frustreert me ook niet. We hebben een hulp die eens per week komt en mijn man steekt ook de handen uit de mouwen als het nodig is. Hij doet de boodschappen (dat HAAT ik ) op zijn Mini-dag en ik doe de was. In het weekend slaap ik uit op zaterdag en gaat hij met Mini babyzwemmen, zondag mag hij uitslapen. Mini gaat drie dagen naar het kdv, hij brengt (begint later), ik haal (begin om 8 uur, klaar om half 5) en ook hij heeft een carrière (is directeur van zijn eigen bedrijf). Soms moet hij extra inspringen, soms ik. Voordeel is wel dat we beiden in de stad wonen waar we werken en dat het kdv op 5 min lopen ligt. Ik weet niet, als ik het zo eens opsom bekruipt me weer het heerlijke gevoel dat wij het prima voor elkaar hebben zo en dat we ons kind (-eren) alles kunnen bieden van onszelf wat ze nodig hebben. En daarmee bedoel ik niet materie...
Chapeau dames! Toch kan ik mezelf hier absoluut niet in vinden... Ik ben sinds mijn kleine man er is teruggegaan van 50 uur in de week naar 16 uur en het bevalt me zó goed! Mijn werk is nog steeds leuk, maar mijn kleine vriend zoveel leuker! Nu scheelt het misschien dat ik een alleenstaande moeder ben die in een onwijs luxe positie zit & ik op de een of andere manier me toch 'schuldig' voel dat hij geen vader heeft en ik er dus des te meer voor hem wil zijn..
50 is veel maar prima te doen als je geen kinderen hebt ik werk er nu dan 16 en zou ook echt niet meer meer willen werken totdat mijn zoon naar school gaat... Hij gaat a.s. Woensdag voor het eerst een halve dag naar het KDV en als ik eraan denk krijg ik het al warm hahaha
Leuk om te lezen hoe iedereen het doet. Kwek: wow, beiden full-time werken lijkt me zwaar. Maar volgens mij vinden jullie heel goed jullie weg. Is dit een bewuste keuze geweest of kan het niet anders? Cygnet: lijkt me wel heerlijk dat je het nu wat rustiger hebt. Je hebt net een kindje erbij dat een moeilijke start heeft gehad. Ik kan het mij goed voorstellen dat alle aandacht nu naar je gezin gaat en het heel goed uitkomt dat het op je werk op dit moment wat minder uitdagend is. Komt prima uit. Nu even de tijd voor het gezin. Miepie74: ja, ken het gevoel om het gevoel te hebben dat je eigenlijk best heel prima voor elkaar hebt. Ik tel elke dag mijn zegeningen. Wij hebben allebei een geweldige baan, wij hebben een kind die we toch alle aandacht kunne geven en hem en ons alles kunnen geven wat wij willen. En er zijn ook opa's en oma's die met veel liefde en plezier kunnen bijspringen als het nodig is. Lovely: jou begrijp ik ook heel goed. Ik kan het mij heel goed voorstellen dat je je schuldig voelt omdat je kindje zijn vader niet ziet en hem daarom alle aandacht wil geven. In jouw situatie zou een carierre mij ook wel gestolen kunnen worden.
Miffy: pffff, ik krijg het al helemaal benauwd van je oude werkdagen. Het lijkt me idd niet te combineren. LadyXochi: handig zo'n man. Waar heb je die gekocht? Nee hoor, mijn man en ik doen wat betreft de huishouden ook alles samen. Dat scheelt inderdaad een heleboel.