ons kindje heeft altijd voorbeelding geslapen s avonds. Naar bed gaan was geen probleem en inslapen en doorslapen ook niet. Heerlijk was dat! Nu is het veranderd. Als we s avonds zeggen dat ze naar bed gaat moet ze huilen. Als we haar in bed leggen gaat ze opnieuw huilen. Dit houdt ze maar 2 minuutjes vol en gaat dan wel slapen. Maar dan wordt ze s nachts meerdere malen wakker. Ze wil dan dat ik haar even uit bed til en na 2 min kan ik haar weer terug leggen en slaapt ze verder. Maar dit is zo vermoeiend! Ik ben zelf ook nog zwanger en als ik er s nachts om de twee uur uit moet kan ik bijna niet slapen. Ik val ook niet meteen in slaap. Wat zou ik moeten doen als ze wakker wordt? Toch naar haar toe gaan, uit bedje halen en weer terug leggen. Of negeren? Ik weet het echt niet aan de ene kant denk ik dat ik haar beloon als ik naar haar toe ga maar aan de andere kant wil ik er ook voor haar zijn.
Wij hebben hier momenteel ongeveer hetzelfde probleem.. Wil soms echt niet in zijn bed en moeten hem soms echt eruit halen omwille van de buren. Hij krijst dan echt. Slaapt dan op mijn arm of bij ons in bed gelijk weer verder... Gisteren voor het eerst weer in zijn eigen bed in slaap gevallen (na uiteraard wel weer even gegild te hebben..) Ik hoop maar dat het een fase is.. Heb helaas ook geen tips
Het gaat hier ook met fases. Ik haal hem altijd op, als hij huilt. Pas was ik zo doodmoe, dat ik echt geen zin had, en mijn man sliep gewoon door. Toen heb ik hem even laten huilen, maar daar werden zijn broer en zus wakker van (hij slaapt bij zus op de kamer, broer in de kamer ernaast). Dus sindsdien haal ik hem gewoon meteen op en leg ik hem tussen ons in. Meestal is het hier kou. Hij is een koukleum en zijn kamer is heel koud. Vannacht had hij 2 slaapzakken aan over elkaar, en een peuterdekbedje, en heb ik hem niet gehoord tot 06.30 uur. Op onze kamer is verwarming, en dan kruipt hij helemaal weg onder onze dekbedden, dan slaapt hij meteen weer verder.
Tja hier is de een vaak die even gaat verliggen. We weten nu dan we beter haar even kunnen laten. We kwamen blijkbaar te snel kijken waardoor ze echt wakker werd, oeps. Andere dochter mist heel erg haar mama snachts en kan flink dromen. Haar nemen we dan bij ons in bed. Gelukkig niet meer elke nacht of hele nachten. Soms al om 2 uur snachts andere keer pas rond 6 uur en soms slaapt ze wel door. Het is even zoeken naar de oorzaak en wat ze nodig hebben
Hier ook gehad, en een gewoon groot meisjes bed (eenpersoonsbed) hielp gewoon, misschien het proberen waard ?
Hallo, lastig zeg! Want ja, je wil ook slapen en dan kiezen we volgens mij vaak voor de op dat moment makkelijkste weg naar slaap. Ben geen pedagoog, maar geloof er wel in dat het geen belonen wat het is, zoals je aangeeft; eerder gewenning (gewoonte met succeservaring erop volgend) van een handeling/ actcie-reactie en dus 'veilig gevoel' dat dat geeft. En dat is uiteindelijk wat een kind nodig heeft is mijn mening; een veilig gevoel. Maargoed, het is ook om dit gedrag te versterken, daar zijn ze peuter voor haha; dilemma. Zou het iets kunnen zijn om de nanny-methode toe te passen? eerste ernaartoe, aai over haar bol(en dus in haar bed laten liggen) 'slaap lekker verder' en weggaan; de keer erop(10 minuten), alleen aai over de bol en weggaan? Dit herhalen tot ze opgeeft/ in slaap valt in haar eigen bedje? Ik heb die eens gedaan toen mijn dochter(toen wel baby trouwens) verlatingsangst-fase had rond 9 maanden. Dit hielp bij ons/ haar, wellicht wat voor jullie?
Het kan zijn dat je kindje nog veel moet verwerken in de slaap (prikkels, indrukken) en dat dromen/fantasie een grote rol gaat spelen, waardoor ze behoefte hebben aan de geruststelling/veiligheid dat jij er nog steeds bent. Zoals jij het beschrijft (en op deze leeftijd) klinkt het mij in de oren dat ze geborgenheid zoekt en zo te lezen daarna weer snel verder kan slapen. Ik heb daar altijd aan toe gegeven. Pas als ik het gevoel kreeg dat er in de nacht 'gekeet' werd (bijvoorbeeld als je ze vrolijk in bed aantreft, ze tegen je babbelen en ze willen gaan spelen en dat soort ongein ), dan werd ik streng. Het is hier bij alle kinderen vanzelf over gegaan ergens tussen de 2-4 jaar. Ik weet wel hoe vermoeiend dit kan zijn, zeker als jezelf ook nog zwanger bent ... Je zou ook nog kritisch kunnen kijken naar je avondritueel. Is het ontspannen genoeg, duidelijk genoeg?