Goedendag dames! Sinds mijn zwangerschap krijg ik regelmatig hele leuke opmerkingen Waaronder: "ohhh nou geniet nog maar even van je vrije tijd" "ja straks kan dat allemaal niet meer als je een kleine hebt" "ja je man zal na de eerste weken wel weer zijn 'eigen' leven oppakken, niet bij de pakken neer gaan zitten hoor jij moet niet op de bank blijven zitten" Ik ben 23 en krijg het idee dat mensen daarom veel van die opmerkingen plaatsen. Natuurlijk weet ik dat tijd voor jezelf drastisch minder wordt, de verantwoording enorm is (ook meer verantwoordelijk moet omgaan met jezelf omdat je moeder bent) opvang een probleem kan zijn of een ziek kindje. Dat de kleine totaal afhankelijk van ons is. Dat echte besef komt straks pas, als ik mijn dochter in mijn armen heb nu kan ik daar alleen nog een zo realistisch mogelijk beeld van proberen te schetsen. Maar wordt er soms gewoon verdrietig van dat mensen net doen alsof je leven voorbij is. Je nooit meer wat kan ondernemen etc. Ik zie namelijk genoeg mensen met kinderen die nog werken, af en toe uitgaan, terrasje zitten ook met baby en vriendinnen, sporten etc. Mijn vraag is dan ook wat jij nog voor jezelf doet? En vind je dat te weinig of voel je je schuldig tegenover je gezin? Ik weet heel goed dat je leven ontzettend veranderd en was al geen feestbeest. Maar is het echt zo onmogelijk om wat met vriendinnen af te spreken? Of te gaan sporten? Ik bedoel mijn partner is er ook nog sta er niet alleen voor. Hoe ervaren jullie dit?
met 1 kind? deed ik alles mét kind. Winkelen, lunchen, op visite. Ik nam haar altijd mee en ze sliep in de wagen/campingbedje. Met 2 kids? Doe ik of dingen mét kinderen (speeltuin etc) of in de avond zonder kids, of ze gaan naar oma. De tweede is zo'n stuiterbal, die gaat echt niet in de wagen mee om lekker te stadten of te lunchen. Maar goed, ik heb niet het idee dat ik dingen mis of wat dan ook, ik plan de dingen gewoon in de avond, want dan is papa thuis
Tja, ik ben niet het type dat echt iets voor dr zelf hoeft te doen. Die tijd heb ik ook als hij op bed ligt. Ik werk 3 dagen in de week en dat vind ik heerlijk. En de andere dagen ben ik lekker bij mn zoon! Wandelen, zwemmen, spelen geniet er van! Ik ben ook 23 en nooit een feestbeest geweest, laatste keer was toen ik 16 was. De meeste vrienden/kennissen zijn ook allemaal al mama, dus dat ligt dan ook wel anders.
Ik vind wel dat ik te weinig tijd heb om af en toe ff op te laden (dingen zonder hem te doen) Ik ben altijd aan het rennen tussen opvang, werk en thuis voor mijn gevoel. MAAR ik sta er wél alleen voor (vader helemaal niet in beeld en familie woont 250 km verderop) Ik denk dat het in een normale situatie anders is en als ik een partner zou hebben zou ik veel makkelijker eens dingen zonder hem kunnen doen
Wat ik voor mijzelf doe: - aquarium hobby - Krav maga (nu ik zwanger ben even niet..) - Schieten op de schietbaan - Mijn werk (vanuit huis) - De tijd nemen voor mijn haar en gehele uiterlijk Precies hetzelfde als voor ik mijn dochter had eigenlijk. Als ik iets wil doen of moet doen heb ik altijd nog mijn man die dan bij de kleine is, straks ook met twee. Dus opzich is het absoluut geen probleem om dingen voor mijzelf te doen al ben ik soms wel ook gewoon te moe hoor. Het enige wat wel over is is samen dingetjes spontaan doen met mijn man, zonder onze dochter erbij gewoon even samen. Daar moet ik echt een speciale dag voor uitzoeken dat ze bij oma kan en dan nog voel ik me zwaar schuldig dat ene halve dagje eens in de 6 maanden ofzo. Ik was 22 toen ik zwanger raakte van onze dochter trouwens, 23 toen ik beviel en heb nooit zulke opmerkingen gekregen over dat hele genieten gebeuren. Maar ik snap nu wel wat die mensen ermee bedoelen hoor nu ik een kind heb.
Inderdaad met 1 kind lukt alles nog wel.. Maar 2..word wat lastig af en toe..Ik vind jammer dat ik niet naar het zwembad kan..Ik heb maar 1 paar handen en 2 kids die niet kunnen zwemmen.
Over ongeveer 7 weekjes verwachten wij ons 3e kindje en ik ben toch echt wel van plan om af en toe met vriendinnen af te blijven spreken hoor Sporten en stappen doe ik al jaren niet meer. Mijn man heeft onregelmatige werktijden dus het is soms wel eens een gepuzzel wanneer ik weg kan, maar gelukkig lukt dat altijd wel Ik vind het zeker belangrijk om naast mijn drukke gezin nog een klein stukje tijd voor mezelf te hebben
ik werk 15 uur per week en dat is tevens mijn hobby. verder speel ik toneel maar dit jaar en volgend jaar (denk ik) doe ik niet mee. want dit neemt veel tijd in beslag en die besteed ik liever aan mijn gezin. 1x in de ongeveer 2a3 maand ga ik naar de kroeg met heel veel meiden uit het dorp vaak zijn dit spontane acties en erg leuk hier laad ik me dan ook aan op. verder ben ik niet het type die tijd voor zichzelf nodig heeft. als de kinderen op bed liggen ist mijn tijd en zo ie zo de kinderen vermaken zich zelf prima, kunnen heel leuk alleen spelen en dan heb ik ook tijd even voor mezelf/hh of andere dingen. het word hier wel steeds drukker met kinderen maar ach ik vind het heerlijk!!!!!!!!!! het is maar net wat je zelf nodig hebt. en gewend bent.
Hier exact hetzelfde De dingen die ik voor mezelf doe, zijn: -Werken (1 a 2 avonden in de week) -schilderen en ander creatief gedoe tijdens de middagdut -Net als Chaii af en toe ook aandacht voor haar en uiterlijk Verder doe ik gewoon alles samen met m'n dochter, zoals wandelen, winkelen, spelen etc. Tot in de late uurtjes uitgaan doen we al lang niet meer, ben ik ook vaak te moe voor
Bedankt voor de eerlijke antwoorden! Chiggy dat lijkt me ook best zwaar als ik jouw verhaal hoor. Maar meer nog dat je echt de totale verantwoording draagt voor je kleine en die niet kunt delen met de vader.
tijd voor mezelf zonder kind, komt eigenlijk niet meer voor. Ja, 's avonds als hij op bed ligt... maar dan heb ik vaak geen puf meer om nog bij iemand op visite te gaan ofzo. Als hij slaapt is het eerst rommel ruimen, afwassen, alles klaar zetten voor de volgende ochtend, douchen en dan is het vaak 21.00 uur... tja...
Ik heb dus best een pittige baan in de zorg met dementerende 32u. Maar in de praktijk is dat 5 dagen de ene week en 3 dagen de andere week. Denk dat ik de week waar ik 5 dagen werk weinig puf zal hebben maar de andere week dan wel wat wil ondernemen. (avondje pokeren, een keertje uit eens in de zoveel maanden, terrasje pakken).
Het ligt er denk ik vooral aan hoe je hier zelf mee om gaat. Inderdaad vond ik met 1 kind de verandering helemaal niet zo groot, ze ging gewoon overal mee naar toe. Ik ben dan ook absoluut geen moeder die vind dat haar kinderen in hun eigen bedje moeten slapen ofzo, Dit ligt natuurlijk ook wel aan het kind, mijn kinderen kunnen echt overal slapen en hoe meer lawaai hoe beter. Tegenwoordig hebben veel sportscholen een oppas voor kleine kinderen, dat vind ik ook ideaal, nam ik ze gewoon mee. Met een 2e erbij ben ik nog makkelijker geworden. Wel vind ik dat wij (mijn partner en ik) nog weinig dingen samen doen, dat is wel een stuk minder.
Ik mis de tijd voor Mira echt helemaal niet. Ik doe nu ook de dingen die ik deed voor ze er was en breng veel tijd met haar door, wat ik heerlijk vind! Af en toen las ik een shopdagje met mijn beste vriendin in en is mijn man met haar thuis.
Ik mediteer,zo krijg ik mijn hoofd leeg en vind ik een stuk rust in mijzelf.probeer dat dagelijks te doen. In de weekenden dat de kinderen naar hun vader gaan doe ik lekker waar ik zin in heb.Lekker koken voor mijzelf,afspreken bij vriendinnen of alleen de stad in.Rommelen in huis,muziek luisteren,boek lezen,lang onder de douche..dat soort dingen.Daarna ben ik weer opgeladen. Met kids doe ik gewoon wat ik normaal ook deed,maar wel op aangepaste tijden en zo.
Met 1 kind ging ik overal mee naar toe, gewoon op bezoek bij vriendinnen, boodschappen doen, de stad in. Nu met 2 kids kom ik bijna nergens meer...niet omdat mijn jongste vervelend is. Maar omdat je 2 kinderen niet echt lekker kunt kletsen met je vriendin, er is altijd wel een kind die aandacht vraagt.
Ik neem mijn dochter overal mee naar toe. Zeker toen ze nog baby was en lekker in de wagen sliep, zat halve dagen op het terras na mijn bevalling, heerlijk! Nu is ze 3 en heeft ze wat minder geduld op een terras maar spreek ik met vriendinnen thuis af (als ze ook kids hebben is dat wel zo gezellig) Ga ook nog wel eens op stap, papa is dan thuis. Hoe het over een poosje met twee is geen idee. Dat zie ik dan wel. Papa is nu wel eens op stap, dus volgend jaar wordt mijn jaartje weer
Sporten en mijn cavia's, die fok ik en ga ik mee naar shows (niet van die suffe langharen hoor haha) en ik vang oude cavia's op. Verder werk ik niet omdat ik nog in de ziektewet zit, maar ik hoop dat het over een half jaar weer gaat lukken en ik gewoon weer 16 tot 20 uur werk.