Sorry, even van me afschrijven! Mijn dochter van 22 maanden gaat een paar dagen per week naar een kinderdagverblijf. Een moeder van een kindje daar is nogal competitief ingesteld. Haar zoontje is net zo oud als mijn dochter en liep al kort na zijn eerste verjaardag. Mijn dochter liep toen wel aan de hand mee maar nog niet zelfstandig. Totdat mijn dochter zelfstandig liep heb ik aan moeten horen hoe goed haar zoontje wel niet liep, en "Loopt zij nou nog steeeeeeds niet???". Nu loopt mijn dochter ook ruim een half jaar zelfstandig dus kan ze dat niet meer zeggen. Dochter praat best goed voor haar leeftijd (zegt veel woordjes en vormt zinnetjes van drie/vier woorden). Zaterdag vierde een vriendin haar verjaardag, zij is toevallig bevriend met die moeder. Er waren verschillende moeders van kinderen in dezelfde leeftijdscategorie en op een gegeven moment ging het gesprek over de taalontwikkeling. Vriendin gaf aan dat mijn dochter zo goed praat al voor haar leeftijd. Die moeder zei toen dat haar zoontje ook al zinnetjes vormt van drie/vier woorden. Vandaag heeft ze een filmpje op Facebook geplaatst (ik zag het omdat vriendin erop heeft gereageerd, ik ben niet bevriend met die moeder (dus ook niet op Facebook ) waar Jaaaa, hij zegt zinnetjes van vier woorden bij staat. In het filmpje is duidelijk te horen dat zij eerst het zinnetje voor zegt en hij het daarna (onduidelijk) napraat. Sorry hoor, maar dat is toch hetzelfde als aan de hand meelopen? Sorry, beetje flauw topic, maar moest even mijn frustratie kwijt. Zij maakte me soms zo onzeker met haar opmerkingen over het lopen van mijn dochter en nu mijn dochter iets goed ("beter") kan, lijkt ze dat niet te kunnen hebben.
Ja, dat is ook zo. Maar het erge van alles vind ik dat ik er, doordat zij zo opschept over haar zoontje, echt moeite voor moet doen om hem nog een beetje leuk te vinden. En hij kan er toch echt niets aan doen...
haha ik ken het, dat maakt het kind opzich al een stuk minder leuk op de een of andere manier. Maar gewoon lekker laten gaan, elk kind is anders en ontwikkeld zich dus ook anders!
Ik denk dat een deel echt wel onzekerheid is van het moeder zijn mbt tot ontwikkeling. Het is toch fijn om als moeder zijnde je trotsheid te kunnen/mogen uiten in hoe je je kind ziet groeien. Zonder bang te zijn een andere moeder voor het hoofd te stoten. Ik vind het jammer dat sommige er een vergelijking van maken. Alsof ieder kind op precies hetzelfde moment hetzelfde zou moeten kunnen. Zowel van de kant van sommige ouders die er competitie van maken. Maar ook van de ouders die zich daarin aangevallen laten voelen. Nou maakt het cb het er ook niet altijd makkelijker op met hun schema's en targets. Ik vind dat de enige manier om hiermee om te gaan is kijken naar je kind zonder te vergelijken. Het systeem is er om kindjes in hokjes te duwen. Moeders zijn er om hun kinderen speciaal te laten voelen.
Gewoon lekker laten gaan (ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan) En ik kan mij ook zo ergeren aan zulke ouders..
Ik denk dat die "opschep-ouders" juist de meest onzekere ouders zijn. (ik kom ze zelf eigenlijk nooit tegen, trouwens)
Natuurlijk mag je uiten dat (en waarom) je trots bent op je kind, daar heb ik ook helemaal geen probleem mee! Ik vond het ook knap van haar zoontje dat hij al zo snel na zijn eerste verjaardag liep, maar na haar vele verhalen over hoe goed en snel hij was gaan lopen was ik er wel een beetje klaar mee. En ja, ik weet het, dat is niet aardig van mij. Maar haar opmerkingen over "hoe laat mijn dochter wel niet was met lopen" en toen mijn dochter liep "Oh, ze loopt echt nog wiebelig!" (terwijl ik weinig verschil zag tussen haar zoon en mijn dochter...) maakten mij reuze onzeker. Ik vind het ook jammer dat er vergeleken wordt, elk kind is anders in zijn/haar ontwikkeling en dat is helemaal prima.
Ja, denk ook dat dat soort ouders het meest onzeker zijn. Ik onthoud hem ook, dat helpt me misschien bij de volgende "confrontatie" Begrip voor een ander kan al zoveel schelen in de omgang met elkaar.
Wij hebben ze helaas ook in onze omgeving. En dat blijft. Ik had er ook moeite mee in het begin, maar moet er nu alleen nog maar om lachen. Ga er zeker niet (meer) aan meedoen en lekker genieten van alles wat onze kinderen doen op hun eigen tempo en hun eigen manier.
Maar als ik het goed lees is dus niet het opscheppen het probleem. Maar het naar beneden praten van jouw kindje?
Het naar beneden praten vind ik heel naar ja, dat geeft een vervelend gevoel. Maar ook het opscheppen vind ik vervelend, omdat ik daardoor haar kind minder leuk ben gaan vinden. En nogmaals: trots zijn op je eigen kind vind ik goed hoor, het zou gek zijn als je dat niet bent. Maar tussen trots zijn en vermelden wat je kind kan en opscheppen zit wel een verschil vind ik.
Ik reageer anders op haar kind dan op andere kinderen als ik zie dat het wat nieuws kan. Haar kindje kan bijvoorbeeld zelf zijn jas aantrekken. Daar heb ik niets over gezegd, terwijl ik tegen een ander kindje/de moeder van een ander kindje zou zeggen: Wat knap dat je/hij/zij dat kan zeg!
zo ken ik een moeder waarbij het omgekeerd is. haar zoontje is iets jonger dan die van mij en ze legt alles op een weegschaal waarin ze haar eigen kindje best naar beneden haalt (vind ik). mijn zoontje was groot bij zijn geboorte en die van haar was klein (niks mis mee) en ik moet constant horen "die van jou is tenminste groot". met eten net zo. "die van mij krijgt 3flessen en verder wil hij bijna niks" moet zeggen dat dat ook vreselijk vervelend is. ik houd daar helemaal niet van en ik ben helemaal niet van het opscheppen. tegen haar zeg ik dus niet zoveel over de ontwikkeling van mijn zoontje omdat ze haar eigen zoontje dan weer naar beneden gaat halen. ik snap die ongeschreven competitie ook niet. iedereen is goed zoals hij is toch?
Dat is ook sneu zeg! En ook heel jammer dat je zelf niets over de ontwikkeling van jouw kindje durft te zeggen, bang dat zij haar eigen kind naar beneden haalt Dan denk ik dat ik liever een moeder op hoor scheppen over haar kind (zonder een ander kind naar beneden te halen)...
Enorm frustrerend he!! Ik heb zo iemand in mn omgeving die in alles onze zoontjes naast elkaar legt. Ondanks dat ze een klein jaar schelen. Mijn zoontje is nogal een snelle en dan nog lijkt dat haar maat staaf. Hoort ze dat ons zoontje al flink goed kan lezen, binnen een week krijg je een filmpje waarin haar zoontje ook 'leest' (duidelijk uit zn herinnering, wat ik overigens ook super knap vind) en dan de begeleidende tekst erbij: Kijk O... kan ook lezen. knap he. Ze had gehoord dat ons zoontje al schrijft, hop een foto met een rondje: Kijk hij begint ook al met schrijven hoor. Hij kan de eerste letter van zn naam al schrijven. En zo nog vele voorbeelden. Ik snap hier echt helemaal niks van. Elk kindje ontwikkeld toch op zn eigen tempo? Kijk gewoon naar je kindje en of die lekker in zn velletje zit en focus je niet zo op anderen Ik denk bij dit soort dingen altijd maar: Het is de toon die de muziek maakt. Bij bijna alle moeders vind ik het zo leuk om te horen wat hun kindjes al kunnen en wat ze geleerd hebben! Maar bij deze moeder.. :x ik erger me groen en geel en vind het daardoor ook bijna lastig om normaal op het kindje te reageren
Helemaal mee eens! En je laatste alinea: precies zo gaat het bij mij ook! Ik kan me digitaal niet zo goed uitdrukken maar dat is precies wat ik zo jammer vind eraan: dat ik zo anders reageer op haar kind...
Lekker irritant zeg! Die muts is zelf gewoon ontzettend onzeker! Niemand is ooit gegroeid door een ander naar beneden te halen, zeg ik altijd. Ieder kind volgt zijn of haar eigen weg en doet de dingen op zijn of haar eigen tijd, dit maakt ieder kind uniek en dat is juist prachtig! Geniet van jouw kleintje en laat je aub niet gek maken! Zo zonde van je tijd en energie.