kan me van ok helemaal voorstellen dat het lastig is als mensen zo dichtbij je kindjes komen, qua gezondheid hebben ze al flink wat mee gemaakt en kan me voorstellen dat je dan alle mensen/bacillen graag op afstand houd. Vind sommige vragen echt onebschoft zou nooit in mijn hoofd opkomen om dat te vragen, ik zeg ach wat een schatjes en loop door, tja kijken mag . Die van die krullen is erg herkenbaar, man en ik geen van twee en zoontje een bos vol blonde krullen, dan is het ook altijd van we heeft hij dat, ik antwoord meestal van de melkboer .
Ik denk dat als ik een tweeling of drieling zou hebben, dat ik er ook gestoord van zou worden hoor. Ik krijg met eentje al standaard dezelfde vragen en opmerkingen, elke dag weer, laat staan als je er twee hebt. Soms zal het leuk zijn en soms niet.
Geen probleem mee. Als ik al haast heb dan neem ik dr niet mee en wacht ik dat manlief thuis is of ik regel een oppas. Ik word regelmatig aangehouden door mensen omdat Lisa een klein fijn poppetje is. Ik ben dan alleen maar erg trots. Bedank ze en loop door. En oude omaatjes ach die willen alleen maar lief zijn en dan wacht ik gewoon geduldig tot ze zijn uit gekoetjikoetikoet
Ja dat klopt, mijn kleintje is heel vaak ziek, hij is maar 7 weken thuisgeweest en al bijna 10 maanden oud. Bij elk virus ligt hij bijna 2 maanden in het ziekenhuis en krijgt daarna iets met zijn darmen, omdat die stoppen met werken nadat hij ergens in zijn lichaam een infectie heeft gehad, wat leidt tot een beknelling of een verstopping. Ook hebben wij zuurstof thuis. Hij heeft ook al een aantal keer kritiek gelegen en moesten toen afscheid van hem nemen. vandaar misschien `mensenschuw ` of beter, `verkoudheidschuw`. of nogal beschermend, omdat het moet. Ik wordt er gewoon hartstikke gek van dat iedereen steeds zo loopt te loeren. en natuurlijk ben ik ontzettend trots op mijn kinderen. Als er mensen op bezoek komen dan show ik hem natuurlijk. Het gaat mij om het geloer onderweg ergens naar toe. Waar ik ook kom, iedereen kijkt. Altijd.
Wow, zo te lezen hebben meerlingmoeders heel wat te stellen met voorbijgangers! Van dergelijke vragen die jullie hier als voorbeeld geven valt m'n mond echt open Wat ontzettend onbeschoft. Ik ben zelf op iets latere leeftijd moeder geworden (33 jaar) en ik werd voordat ik zwanger werd al gek van allerlei vage kennissen die maar vroegen of ik geen kinderen wilde, of wanneer wij aan kinderen zouden 'beginnen' etc. Heb ik altijd heel vervelend gevonden. Met 1 ventje in de buggy krijgen wij vooral vriendelijke blikken. Laatst wel heel grappig: ik was lekker aan het wandelen met zoonlief die druk aan het brabbelen was. We liepen langs een paar bouwvakkers die naar hem zwaaiden, mijn zoontje druk terugzwaaien en lachen, was echt heel schattig, die mannen vonden hem zo leuk. Misschien is het hier in het hoge Noorden minder gebruikelijk, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat vreemden mijn zoontje aanraken of zo. Ook toen ik zwanger was, heb ik nooit meegemaakt dat een wildvreemde aan mijn buik zat. Gelukkig maar, want dat zou ik slecht trekken
Kan ik niet begrijpen. Weten die mensen veel dat je kindje ziek is? Het is goedbedoeld, allemaal positief; als je je daar al aan ergert, poe. Ik was zo trots als een pauw, behalve als mensen gingen aanraken, daar ben ik geen fan van, maar ik vroeg dan vriendelijk of ze dat niet wilden doen.
Kan ik me goed voorstellen wat balen dat hij nog steeds zo knoeit met zijn gezondheid, gaat dit op den duur waarschijnlijk wel goed komen of .....? Ik vind de manier waarop sommige mensen zich opdringen ook asociaal dus kan me voorstellen dat je dan een keer boos kunt worden, tja jammer dan.
Nee, ik vind het niet echt vervelend als mensen even kijken, maar zolang ze maar niet met hun handen aan mijn kind zitten vind ik het wel goed, leuke gespreksstof vind ik en ik ben heel trots op mijn 3 hummels dus iedereen mag ze zien! en ik ervaar het nooit als vervelend, wel vind ik het vervelend dat mensen opmerkingen maken over de bril en pleister van mijn dochter en dit vind ze zelf ook heel verveled!
Nee, ik erger me er niet aan, zelfs niet als ze bijv. even aan een handje zitten als ze in het winkelwagentje zitten, een aai over hun bol krijgen of over hun wangen, míts mijn kinderen daar zelf geen problemen mee hebben, want anders zou ik er wel wat van zeggen. Rare of brutale opmerkingen heb ik maar zelden gehad, herken daar niets in, medisch mankeren ze niets bijzonders, dus ik vind het allemaal prima. Wel eens een of andere idioot gehad die zijn hond met zijn vuile poten op straat zo op de wandelwagenbak liet staan, stond hij dom te lachen, ik dat beest er af gesleurd, sommige mensen....
Ik snap best dat je dat irritant vind, heb k ook weleens..... 10x op een dag is gewoon irritant en dat snappen die mensen niet.
Ik begrijp ook wel wat je bedoelt. Ik vind dat er een groot verschil zit tussen mensen die aardige belangstelling tonen (dat vind ik heel erg leuk en natuurlijk ben ik trots) of mensen die enorm opdringerig zijn en de grens van een ander niet respecteren. Ik draag mijn zoontje veel in de draagdoek en heb meerdere keren gehad dat wildvreemden de doek een stuk opentrokken om 'eens goed te kunnen kijen'. Of mensen die vanuit het niets op de maxicosi aflopen, hun gezicht op 5 centimeter van het gezicht van mijn zoontje brengen en keihard roepen 'oh wat schattig' (mijn zoontje raakt daar echt van in paniek...ook een baby heeft een persoonlijke ruimte). Ik kan daar echt pissig van worden en vind het zeker niet asociaal om dit vervelend te vinden. Toen ik zwanger was gingen wildvreemden ook aan mijn buik zitten, werd ik ook pislink van. Dus ik begrijp je wel hoor! Sommige mensen weten hun grens gewoon niet...
Ik snap wel wat je bedoelt. Over het algemeen had ik geen last van die mensen (woon in de buurt van een bejaardenhuis en een wandelwagen is gewoon een oudjes magneet) Maar er is 1 buurtbewoonster die het wel heel bond maakte hoor. Toen Kinley er net was wist ze me te vertellen dat mijn wandelwagenkeuze helemaal vekeerd was (had een stokke) omdat het een rare wagen was en mijn kinderen zich er voor zouden schamen. Namate de seizoenen vorderden kreeg ik verschillende dingen Ik zou mijn kinderen niet goed insmeren met zonnebrand Ze waren te warm of te koud gekleed Ze waren zielig omdat een muts niet bij de jas zou passen enz enz. Omdat ik het vermoeden heb dat ze misschien wel eens gehandicapt zou kunnen zijn probeerde ik het langs me heen laten glijden. Tot ze vorige week weer begon, mijn zoon zo nog een homo worden omdat hij de muts van zijn zus op had (grijs met roze hartjes) en toen kon ik even niet meer en heb gezegd dat als ze nog eens de neiging had om commentaar op mij of mijn kinderen te geven ze deze neiging maar eens moest onderdrukken omdat ik de volgende keer mijn kruk tussen haar spaken zou drukken.
Sommige mensen zijn wel heel erg lees ik hier.. Ik heb er (nog) geen last van, hier gewoon beschaafde gleurders haha.. Het "wat schattig,hoe oud is hij" praatje en af een toe een kleuter die even baby "wil kijken" maar nog geen handen van vreemde in de wagen gehad (lang leve de vrieskou!) En ik als trotse mama vind de normale intresse best wel leuk eigenlijk..
Heel veel mensen moesten aan de haartjes van mijn dochter voelen. OOO DIE HEEFT VEEL HAAR!!! en gelijk met die handen op dat bolletje. Het wordt tegenwoordig wel minder, want als iemand aan de haartjes van mijn dochter zit, gaat ze heel boos kijken! Dochter heeft ook een helmpje gehad, ook veel commentaar op gehad.
ligt aan het moment. wat ik echt niet kan hebben is als die handen de kinderwagen in dreigen te gaan! hallo ze heeft haar eigen ruimte nodig en hoe zou je het vinden als ik jou in ene in je wang ging knijpen? mensen snappen echt niet dat dat vervelend is!
Ik kan me w voorstellen dat het vervelend is, omdat je met een tweeling altijd veel aandacht trekt en omdat je zoontje zo vaak zo ziek is, je hebt het sowieso al zwaar, dan kan je die opmerkingen en dat gekijk niet zo goed hebben. Maar persoonlijk zou ik altijd aardig blijven, die mensen kunnen er ook niets aan doen (als het tenminste normale opmerkingen zijn), of je wordt wel boos en legt dan uit waarom. Ik ben zelf niet zo moeilijk, maar gelukkig hebben we gezonde kindjes die het zelf ook niet erg vinden. Laatst kneep een buurvrouw in Lisa's wang en zei 'kiekiek', onderweg zei Lisa telkens 'mevrouw, kiekiek, leuk!'. De dag erna had ze het er nog over. Dan vind ik het ook prima hoor . Toen ze een sonde had (een half jaar) kreeg ik er ook veel vragen en opmerkingen over, vond ik meestal ook niet erg.
Ik had onderlaatst iets waar ik me best voor schaamde. Ik was de eerste keer met de kinderwagen naar de winkel en ik was ook met mijn oudere zoontje toen ik mijn rug naar de kinderwagen draaide om een brood te pakken. Mijn oudste draaide zich en keek vreemd naar de wagen waardoor ik me snel omdraaide en al draaiende naar de kinderwagen greep met mijn hand. Daar stond een oudere vrouw half voorover gebogen met beide handen in de wagen,uit schrik reageerde ik door de wagen naar me toe te trekken. Ik had niet verwacht dat in die 2 seconden die ik nodig had iemand zo dichtbij mijn kleintje zou komen. Ik zag direct wel dat de vrouw puur interesse toonde en zei sorry ik schrok even ik had niet verwacht dat er iemand aan de kinderwagen zat en zei nog je hoort van die rare dingen tegenwoordig. Ze begon te vertellen dat ze de dag daarvoor oma was geworden en vroeg hoe oud mijn kleintje was en hoeveel hij woog bij de geboorte. Uiteindelijk hebben we best even gezellig staat praten over mijn kleintje en haar kleinkind maar het heeft me wel in laten zien hoe snel sommige mensen zijn of dit nu goed bedoeld is of niet (deze vrouw bedoelde het goed en dringde zich niet op want ze schrok zelf ook wel iets omdat ik schrok)