Wauw heel mooi om jullie verhalen/ervaringen te lezen Wbt alpha cursus daar heb ik het inderdaad met de dominee over gehad toen hij aan huis kwam toen onze dochter was geboren. Het nadeel is alleen dat de cursus maar 1x per jaar wordt aangeboden en dat is van januari t/m mei en toen was mijn dochter net geboren, het jaar erop kwam de dag ivm mijn werk niet uit en komende start van de cursus ben ik hopelijk net weer mama geworden... Dus dat schiet niet zo op! Verder stond er nog wel een dingetje aan die cursus mij tegen: de cursus wordt afgesloten met een weekend waarbij je echt je ontmoeting vindt en contact maakt met God. Dat weekend is essentieel om de cursus af te sluiten, aldus degene die de cursus leidt, en het is niet iets wat je niet hoeft te doen. Ook het slapen; het brengt je terug tot de kern... Je moet aanwezig zijn dat wknd, anders hoef je de hele cursus niet te doen. En dat is wel iets waar ik moeite mee heb, om een wknd weg te zijn van thuis en soort van te gaan kamperen met "vreemde" mensen... Ik weet niet of dat bij elke alphacursus overal zo is??? Mijn man is dus ook wel gelovig, ook catechisatie vroeger gedaan en belijdenis gedaan. Alleen hij is "tevreden" met hoe hij het nu ervaart en vindt het moeilijk om er open over te zijn. Ik ben wel op zoek naar meer, naar een diepere betekenis en gevoel.
Dat voel ik niet zo. Ik ben ook niet 'bang' voor God. Ik geloof dat bepaalde voorschriften goed voor mij zijn, maar ik heb volle vrijheid om te doen en laten wat ik zelf wil. Ik heb daar alleen geen behoefte aan. Natuurlijk kan het touwtje niet altijd strak gespannen staan en begaat men weleens een misstap, maar daar zijn we mensen voor. Ik geloof aan het einde van de dag dat dit de juiste richting is. Ondanks dat ik heel lang niet gelovig ben geweest zou ik me niet meer kunnen voorstellen om zo 'dwalend' te moeten leven juist.
Ik volg even Voel me precies zo! Heb wel veel ' kerk' ervaring en christelijk opgevoed. Helaas veel mee gemaakt met regeltjes, oordelen en in m'n persoonlijke leven. Waardoor ik het moeilijk vind om te geloven. Zijn er hier meiden die echt sterk in hun geloof staan? En vragen kunnen beantwoorden? Pb mag ook
Ik zou hier ook wel graag op willen reageren, hoewel ik geen geloof belijd. Mijn reactie is absoluut niet bedoeld om te provoceren of om een discussie te voeren maar ik proef in je OP dat je eigenlijk heel erg zoekende bent naar de zingeving van het leven. Persoonlijk vind ik het 'opvallend' om te lezen dat er gezocht wordt naar deze zingeving op een punt in het leven waar men het echt niet meer begrijpt of dat het zo oneerlijk / zwaar is wat er gebeurt. Denk aan het overlijden van een ouder of een kind, een zware periode in het leven. Ik zie dat op dat soort momenten, waarop het haast niet te bevatten is dat zoiets gebeurt, vaak terug gegrepen wordt op een god. Een concept waarmee een overlijden te bevatten is, de controle erover gehouden kan worden. Er misschien zelfs niet aan willen gaan staan dat de enige zingeving van het leven misschien wel datgene is wat je er zelf aan doet, hoe je het zelf invult. Nogmaals ik wil niemand voor het hoofd stoten, heb respect voor hoe een ieder bezig is met zijn of haar geloof, maar TS om het echt goed uit te zoeken vind ik persoonlijk dat je niet alleen de kant van het christendom zou moeten uitzoeken. Ervaar ook hoe je je voelt in andere vormen van zingeving, dit kunnen ook zaken zijn zoals mindfullness, yoga, boedhisme of zelfreflectie. Het zijn slechts voorbeelden die ik geef en TS je moet echt vooral doen waar je je zelf het prettigste bij voelt natuurlijk, maar toch wilde ik deze kant of kijk hierop ook belichten in dit topic.
Omdat topics over religie niet zijn toegestaan doen we dit topic dicht. Met vriendelijke groet, Beheer Zwangerschapspagina.nl