Hallo allemaal, Al een aantal jaar wil ik graag kinderen. Maar aangezien ik nog bezig was met mijn opleiding, we nog op een flat woonden etc. heb ik dit voor me uitgesteld. Mijn vriend heeft ook altijd aangegeven dat hij graag kinderen wilde maar nu nog niet. Nu dachten we begin dit jaar dat ik zwanger was omdat we onveilige sex hadden gehad en de menstruatie uit bleef. Di bleek toch niet het geval te zijn en zowel mijn vriend als ik waren teleurgesteld dat ik toch niet zwanger was. Voor mij een duidelijk teken dat hij er ook voor open stond. Nu ben ik klaar met mijn opleiding en heb een vast contract. Om me heen krijgt iedereen kinderen en ik wil het ook! Ik weet nu wat iedereen bedoelt met; je voelt vanzelf wanneer je er klaar voor bent Alleen mijn vriend had dit niet zo bedacht. Hij wil graag een puppy, want dit heeft hij altijd graag gewild. Mijn idee hierover is dat je een pup ook eerst weer helemaal op moet voeden voordat je aan kinderen begint. Tenminste, ik zie het niet zitten om een pup op te voeden terwijl ik zelf zwanger ben of net ben bevallen(allemaal nieuwe dingen). Ik wil niet nog een aantal jaar wachten met zwanger worden, ik ben 27 en ben er gewoon echt heel erg klaar voor. Mijn vriend zegt dat hij dit begrijpt. Zijn zus is net zo oud als ik en heeft al 3 kinderen. Dus dat het bij mij gaat kriebelen snapt hij wel. Maar toch wil hij nu een pup (terwijl dit naar mijn idee ons hele leven nog kan :x). Ik vind een pup en een kind echt geen vergelijk. Zijn toch wel twee verschillende dingen... Wat moet ik hier nu mee?? (ik moet ook morgen ongesteld worden dus mijn amoties zitten me vreselijk hoog, en ik wil zoooo graag zwanger worden...)
Waarom zou een pup en een kindje niet samen kunnen , als jullie nu een puppie aanschaffen , en gaan proberen om zwanger te mogen worden dan heb je op zijn minst nog negen maanden ( waarschijnlijk nog langer want je moet net het geluk hebben dat het de 1e ronde raak is !!)om pup een beetje op te voeden..........................................
Wat me nog niet helemaal duidelijk is: Wil je vriend een pup en aan kinderen beginnen? Of een pup in plaats van aan kinderen beginnen? Als hij net als jou graag een kindje wilt zou ik dat niet door een pup over laten gaan. Zo wie zo ben je negen maanden zwanger dus dan is de pup al een stuk ouder. En meestal duurt het ook nog wel even voor dat je zwanger bent. Tegen de tijd dat de baby geboren wordt is je hondje misschien al één of twee jaar, in die tijd is een pup al een aardig stuk op weg qua opvoeding. Wil hij een pup in plaats van aan kinderen te beginnen, dan ben ik het helemaal met je eens dat dat geen vergelijking is. Ik weet wat het is als de WENS heel groot is en hij (nog) niet wil en dat is super frustrerend. Zeker als je emoties extra op lopen door naderende ongesteldheid. Daarom dikke knuf. Liefs Lila
zo denk ik er ook over. als jij ook openstaan voor een puppy kan je er gerust eentje aanschaffen. maak wel duidelijke regels. hij is degen die hem moet uitlaten ed als jij straks hoogzwanger bent. waarom zou een hond en een baby niet samen gaan? je laat een hond Nooit alleen met een kindje, maar er zijn rassen die je tot op zekere hoogte wel kan vertrouwen als je ze goed opvoed. (je hebt natuurlijk altijd rassen die je beter niet neemt als er kleine kinderen in huis zijn) ik zou dan wel kiezen voor een kleiner en een hondje ofzo. hoe kleiner de hond, hoe kleiner de zorg. daarmee bedoel ik, een maltezer heeft minder beweging en minder grote wandelingen nodig dan een dalmatier of dergelijke. kies een hondje dat kindvriendelijk is. (ik weet, geen enkele hond is te vertouwen) maar ik persoonlijk zou eerder kiezen voor een labrador dan voor een pitbull (ookal roep ik al heel mijn leven dat ik een amerikaanse stafford wil! nu met mijn zoontje zou ik er geen willen) Dit is wel een moeilijk topic. waarschijnlijk lokt dit wel discussies op wat helemaal niet de bedoeling is! wil maar zeggen dat het niet onmogelijk is om een puppy in 9 maanden (minstens) netjes op te voeden afhankelijk van het ras. zo traint een labrador beter dan een dalmatier (ik spreek uit ervaring) suc6 met je beslissing!
Ik zou het nog eens met je vriend over leggen want ik heb ook wel eens begrepen dat wanneer je eerder een hond hebt dan kinderen dat de hond jaloers zou kunnen worden wanneer er kinderen worden geboren, omdat de hond dan minder aandacht krijgt. ik zou eerder kiezen om eerst een gezin te willen en daar kan je later een hond aan toe voegen.. Hoop dat jullie er snel uitkomen en dat jouw wens snel in vervulling mag gaan.
Ik wilde graag een puppy toen ik zwanger was. Mijn man wilde dat juist niet. We hebben het maar niet gedaan maar ik vind het nog steeds jammer. Ben er nog steeds van overtuigd dat het goed had gegaan. We hebben ook al een andere hond van 11. Ze heeft mij 11 jaar lang voor haar alleen gehad maar ze is absoluut niet jaloers (terwijl ze wel een jaloers hondje is normaal). Zodra de kleine begint te huilen rent ze er heen en wil ze dat ik er achter na kom om de kleine uit bed te halen en ze komt ook altijd gezellig bij ons zitten als we aan het voeden zijn ofzo. En zodra we met de kinderwagen buiten lopen loopt zij er naast en luistert ineens perfect (terwijl ze dat normaal nooit deed). Ik zou zeggen dat het juist waardevol is om een kind met een hond te laten opgroeien. Zo leren ze respect voor dieren en zo. Ik zou echt niet weten waarom een pup en zwanger zijn niet samen gaan.
Sharon20, ik wil toch even off topic reageren..... Wij hebben een Amerikaanse Stafford, en ze staan er om bekend om hele goede gezinshonden te zijn. Staffords zijn gek op kinderen! Wij hebben ook een kruising Maltezer/Shitzu, maar ik zou ze beide niet alleen bij mijn kind laten (als het zover is natuurlijk) Ik vind het jammer dat je van de rassen uit gaat, terwijl het aan de opvoeding ligt hoe een hond is. On topic: Ik zou, als je vriend dat ook wilt natuurlijk, gewoon voor beide gaan. Nu een pup en dan stoppen met anti conceptie. Zoals meerdere meiden al gezegt hebben duurt het minimaal 9 maanden voordat je een kindje hebt, alle tijd dus om een pup op te voeden! Ik wens je veel succes en ik hoop dat jullie er samen uitkomen!!
jep van dat rassen slaat nergens op, ik heb twee opvang hondjes waaronder een golden maar die laat ik echt niet alleen (geen enkele hond trouwens) maar goldens zijn erg bijtgraag hoor, juist sneller als bepaalde "agressieve honden rassen" (ik zet het even tussen aanhalingstekens omdat het natuurlijk niet zo is) Ik vind een puppy en zwangerschap NIET goed samengaan WHY NOT? je weet nog niet hoe je leven is nadat je bevallen bent, je bent vaak moe tijdens je zwangerschap en een pup neemt veel aandacht en tijd in (wil je het goed doen tenminste) zie je jezelf al puppytraining gaan volgen in de stromende regen met een dikke toeter? daarnaast kan je beter een pup nemen als de kindjes er al zijn das een betere volgorde naar mijn mening (en als opvangert van asielhonden en mishandelde honden weet ik wel e.e.a. ervan af)
Het is natuurlijk wel zo dat het ene ras makkelijker op te voeden valt als een ander (de ene is leergieriger als de andere en ook karakter speelt mee idd) ik vind 9 maanden te weinig dan zitten ze net in de pubertijd als je kindje geboren word is niet erg handig, ik denk dat je eens bij het asiel zou moeten gaan praten.. als je ECHT een hond wilt (een pup) is voor jullie een al volwassen hond die al met kids gewend is een goede optie (zo gun je eenoudere hond ook nog een leuke toekomst en is zijn karakter al bekend, gevormd vaak al netjes opgevoed dus heeft een hoop voordelen!