Ik was van het weekend bij mijn ouders, waardoor ik niet kon schrijven. Ik ben nu net weer thuis, maar het is nu te laat om nog te schrijven. Ik ga mijn best doen om er morgen eentje te schrijven. Maar nu eerst... Slapen!
Hij is er weer Weer erg herkenbaar Belle. In het hele begin kom je nergens aan toe en interesseert dat je ook niet zo, langzaam heb je weer echt even tijd voor jezelf nodig en als ze wat ouder zijn krijg je dat ook wel weer maar dat moet je echt plannen. En hopen dat ie langer gaat slapen
Ik heb even alles gelezen vanaf de geboorte tranen met tuiten en te herkenbaar. Ook niks geen glamoureuze kraamweken meegemaakt. Ik was een wandelende heks zowel uiterlijk als innerlijk, maar smoorverliefd op mijn zoontje.
Of het je helpt weet ik niet, maar het wordt beter. En je writers block, die ben ik niet tegenkomen deze week.
Thanks meiden! Weet je, ik ben helemaal geen fanatieke AP-moeder. Eigenlijk doe ik maar wat. Maar als je je gezonde verstand en je moederinstinct gebruikt dan moet je soms effe lijnrecht tegen de gevestigde orde in gaan.
ik ga zo vaak tegen de orde in hahaha. gewoon doen wat voor je gevoel goed is. hou wel adviezen in je achterhoofd (dat doe ik toch meestal) maar je gevoel zegt vaak genoeg
Hoi Belle, Ik heb vandaag voor het eerst je collum gelezen. Nou de tranen liepen over mijn wangen van het lachen,het is zo herkenbaar wat je schrijft. En meis het is allemaal tijdelijk,echt Julian gaat echt langer slapen. Kareltje
J.J. heeft een nogal moeilijk weekend gehad, en gisteren heb ik ook geen drie minuten achter elkaar mijn handen vrij gehad. Maar ik ben NU aan het schrijven, terwijl mijn kereltje naast me op de bank heerlijk ligt te slapen. Geef me nog een half uurtje...
Haha, wat weer een heerlijk herkenbaar stuk Hier nog zo'n nepvolwassene die volgens de 'bijbel der volwassenen' prima aan de criteria voldoet: 8 jaar een relatie, koophuis, 2 auto's voor de deur, een baan en een kind. Maar als ik dit teruglees heb ik het gevoel alsof het om een kennis gaat Ik modder maar wat aan, probeer een volwassen maar toch hippe inrichting te creëen in mijn huis (wat me maar steeds niet lukt), heb het vaak met mijn vriend over 'later', voel me in mijn nieuwe baan opnieuw een klein, onzeker meisje en krijg nog steeds met mijn beste vriendin de slappe lach om piemelgrapjes. Ik word nooit volwassen denk ik..
Het was het wachten waard Belle. Wat een herkenbaar stuk weer. Ik ervaar het ook zo en weet je, ik vind het heerlijk.
Ik vraag me ook weleens af of iedereen, net als ik, af en toe denkt dat zijn/haar leven gefilmd wordt. Mijn vader is ook echt volwassen: hij heeft een snor én een baard
Ondanks dat ik nog geen gevulde maxi-cosi op de achterbank heb staan, herken ik het stuk toch helemaal! Mooi geschreven weer meis! En een dikke knuffel voor J.J.
Hoi Belle Ik heb daar met mijn man regelmatig gesprekken over. We voelen ons nog net zo jong en niet volwassen als toen we verkering kregen, 15 jaar geleden! Ik heb vaak nog het gevoel dat ik voor spek en bonen meedoe. Hoewel dat gevoel iets minder is geworden in de afgelopen 2,5 jaar. We zijn getrouwd, hebben vruchtbaarheidsproblemen overwonnen, zijn hard op weg papa en mama te worden en hebben inmiddels een eengezinswoning met een fikse hypotheek. Maar toch ben ik nog steeds dat meisje van 17 dat in die discotheek in Oostenrijk met vlinders in haar buik staat te zoenen. hihi En ik vraag me af of dat ooit verandert.