Heel herkenbaar weer... Ik ben 35 en mijn moeder was, in mijn ogen, toen al oud... Ik voel me vaak nog echt dat onzekere meisje van 16, ook al straal ik dat helemaal niet neer uit... Ik heb ook echt het gevoel dat ik loop te kneuteren met mijn huishouden, wat nooit helemaal op orde is, terwijl dat bij mijn moeder wel altijd zo was... Of misschien zag je het toen gewoon niet als er een keer niet gestofzuigd was... Zou mijn moeder dat gevoel ook hebben???
Wat heerlijk om al deze reacties te lezen. Dacht echt dat ik daar de enige in was. Dus ja, ik heb dat ook. Dat nog meisjes achtig voelen. En niet volwassen. Daar komt nog bij dat ik een jong uiterlijk heb en mensen bijna niet geloven dat ik 28 ben. Ik denk ook dat ik onzeker overkom terwijl ik dat helemaal niet ben. (hmmm, dat klinkt nu wel heel raar... ) Maar ik vond mijn moeder gewoon veel zekerder toen ze jonger was. Ik zal het eens aan haar vragen. Maar ik denk dat zij dat ook wel had. En jullie moeders ook. Zij hadden denk ik het zelfde bij hun moeders. Ik vind trouwens mijn zus ook een echte vrouw en moeder. Die is 33 met 3 kinderen. En maja, zelfs mijn moeder moet nog om piemel grappen lachen... (zegt dus niks over je volwassenheid).
Ik kreeg gisteravond een mailtje van mijn moeder. Ze schreef dat je volwassen bent wanneer je goed voor je kind of kinderen zorgt, en de rest zijn allemaal (volwassen) keuzes waar je gewoon mee moet leven. *zucht!* Wat is ze toch wijs.
Ik wil helemaal niet zeuren hoor maar ik mis je blog. Ws ben je gewoon druk met je mooie mannetje maar toch............
En zoals we gewend zijn is hij weer leuk. Ja, de tijd gaat hard en zeker als je gaan vergelijken dan lijken ze al snel groot. Mss een foto van een kindje van een jaar naast Julian leggen. Dan is hij nog heel klein.
Ik streef ernaar om maandag mijn column op te sturen, maar J.J. is nogal veeleisend op het moment. Noem me geschift, maar ik weet bijna zeker dat hij last heeft van tandjes. Da's erg vroeg, maar het kan wel en het zou een hoop verklaren. Mal kind! Hehehe, ik spreek trouwens alleen maar af met mama's die grotere baby's hebben, en als ze dan allemaal over elkaar heen vallen om te zeggen hoe allerschattigst klein mijn kereltje nog is dan ben ik weer even gerustgesteld.
Weer helemaal waar Belle. En dan nog 1: "het word alleen maar leuker!" Vond ik ook z'n onzin. Hoe kon het nou leuker worden? Dit was toch al zo leuk? Maar ook deze is waar. Nog steeds denk ik vaak: "leuker dan dit word het echt niet. Dat KAN gewoon niet" Maar dan de volgende dag heeft ze weer wat woordjes er bij geleerd of een ander dansje en dan is het NOG leuker dan eerst....
Ik heb trouwens gisteren met m'n moeder gesproken over je blog over volwassenheid. Zij voelde precies het zelfde op die leeftijd. En vond mij m'n opvoeding erg goed doen en me dus erg volwassen overkomen. Ze was zelfs trots op me!
Anita, heb ik je nieuwe blog gelezen. Zal je eerlijk bekennen: ik vind het hebben van een bandje nog echt heeeeerlijk, maar met gigs is het toch ook weleens even slikken. Dit weekend weer. Spelen we een set van 2 uur en die zal ergens om 2 uur ;s nachts pas afgelopen zijn. Dan moet Yelena uit logeren. En dan mis ik haar! En dan ben ik ook vroeg wakker! Was een avondje stappen of optreden ooit het ultieme gevoel, zo is dat nu op de bank zitten, wetende dat mijn meisje boven lekker ligt te pitten met papa en mama altijd in de buurt. Het muziek maken komt op een goede 2e, maar zo'n kindje is echt het ultieme gevoel van geluk voor mij. Ennuh, eigenlijk voel ik me tegenwoordig dubbel zo verrot als ik toch een kater heb, want dan ben ik mijn ritme ook nog eens kwijt! Met het kruipen zal het minder rustig zijn ja, maar dat is ook tegelijk weer zo'n leuke periode!
Na een superdruk sinterklaasweekend (één keer in Noord-Brabant, één keer in Gelderland en daarna weer terug naar Amsterdam) hadden we gisteren echt even nodig om bij te komen. Maar vandaag zit de kleine erg lekker in zijn velletje, dus ik denk dat het me vandaag wel lukt om mijn 500 woorden te schrijven.
Ik vind het erg leuk om mee te lezen omdat Suze ongeveer even oud is en ik dus precies op hetzelfde moment dezelfde dingen doormaak. Ik moet regelmatig tegen mezelf zeggen dat ik echt de enige echte moeder ben van Roos en Suze, niet voor even, maar voor altijd. Dat is bijna niet te bevatten. Mijn eigen moeder is vreselijk belangrijk voor mij en nu mag ik die "rol" gaan vervullen, ik vind het een eer
Omdat hij nu midden in zijn 19-weken sprongetje zit, omdat hij overdag geen tien minuten achter elkaar slaapt, omdat hij na vier en een halve maand nog steeds last van zijn darmpjes heeft (ook al zei iedereen dat het maximaal drie maanden zou duren), omdat ik 's avonds na tienen, als hij eindelijk slaapt, niet meer kan schrijven, omdat ik al vier en een halve maand nooit langer dan drie uur achter elkaar heb geslapen en omdat ik gewoon heel, heel erg moe ben... Deze week geen column. Het spijt me. Ik hoop dat ik ergens deze week tijd krijg om er eentje voor volgende week te schrijven. En nu ga ik slapen.
we lopen zeker niet weg, we zijn trouwe fans. dus slaap heerlijk. hopelijk is de sprong snel voorbij.