graag wil ik jullie mijn verhaal doen sommige van jullie zullen weten dat ik aan een angststoornis lijdt. dit is eigenlijk al vanaf jongere jaren en met goede en slechte tijden. alleen de afgelopen 3 jaar was het heel heel erg. om een lang verhaal kort te maken... eigenlijk kwam ik al een jaar niet meer buiten en zat ik in huis met de deur op slot alleen mn man mocht de deur openmaken en alleen met hem durfde ik enigzins naar buiten maar niet van harte. ik huilde heel de dag, wilde op een gegeven moment gewoon zo niet leven. maar ik hield me sterk voor de kindjes die hun moeder nodig hebben. afijn....... op een gegeven moment in therapie gegaan ( was zeker niet de eerste keer) en antidepressiva. het heeft een hele tijd geduurd voor die gingen werken maar uiteindelijk werken ze nu als geweldig! met therapie ben ik middels december gestopt. ik had een paar handvaten van haar gekregen en wist wat ik moest doen. de confrontatie opzoeken. en meiden dat is aan het lukken. ik ben sinds een maandje of anderhalf zachtjes aan weer alleen op pad gegaan, boodschapje doen, met de oudste naar logopedie, alleen naar de gyn etc etc etc. als ik terug kwam was ik zeer gespannen en moest me eigen bedwingen om mn gewoontes weer af te gaan ( douchen etc etc etc) en nu sinds van de week ben ik begonnen met de deur open te laten. eerst een uurtje, toen een middagje enz enz. en nu??? sinds vandaag zit ik al heel de dag gewoon met de deur open. ik kan naar buiten wanneer ik wil, naar de brievenbus lopen, gewoon even uit de deur kijken, met de kindjes buiten zitten. tis echt wennen en er schieten regelmatig enge gedachten door mn hoofd maar ik probeer ze weer te verdrijven. je moet ertegen in gaan. en ow ik weet het is zoooooo moeilijk en zo eng maar het is het enige wat werkt. ik geniet van de zon en zie de toekomst weer vrolijk tegemoet. zo heb ik me in jaren niet gevoeld. ik wil het nooit meer zover laten komen. helaas is volledige genezing volgens mijn arts en therapeut niet mogelijk. je komt er nooit helemaal vanaf en misschien moet ik altijd wel een pilletje blijven slikken maar kan mij het schelen? lieve meiden....... dot wilde ik kwijt. ook voor de andere dames met een extreme angsstoornis. als jullie vragen hebben mogen jullie ze altijd stellen. ps ik vertel alleem liever niet waarvoor ik angst heb, daarvoor schaam ik me nog te erg maar of het nu straatvrees is of smetvrees het komt toch allemaal op hetzelfde neer
Wauw super! Er is hier op het forum ook een clubje voor meiden met een angsstoornis, heb je daar al gekeken?
ONWIJS GOED VAN JE MEIS!!!! ik zelf heb ook een angststoornis gehad en nog wel een beetje maar al heel veel minder ik vind het echt onwijs knap van je! en je mag super trots zijn op jezelf!!!!!
Super !! ik heb ook een angststoornis en ben sinds deze week in therapie bij een psychologe , zou zelf ook graag AD slikken maar de huisarts wil het me niet geven ... welke slik jij als ik vragen mag ?
Wat goed zeg meis, trots op je! Ik heb ook een angststoornis (agorafobie met paniekaanvallen) en weet hoe moeilijk het is. Maar het gaat met mij ook een heel stuk beter! Ik heb ook een tijd gehad dat ik helemaal niet buiten kwam, durfde zelfs m'n zoontje niet naar school te brengen Dat was voor mij het moment om ook in therapie te gaan, al wou ik geen medicatie, en dat heeft mij zo goed geholpen! Geen moeite meer om zoon naar school te brengen, durf steeds meer, en heb m'n leven weer terug! En ook al gaat het nooit meer over, je leert er steeds beter mee om te gaan en er mee te leven. Schouderklopje voor ons!
Jeetje meid, wat een verhaal. Respect dat je het deelt En veel is herkenbaar, maar langer geleden. Je hebt gelijk: er is hoop.
heerlijk he, die vrijheid die je teruggewonnen hebt... Als je het weer terug hebt, besef je eigenlijk des te meer, hoeveel je gemist hebt al die vind ik.
Schamen? Jij hoeft je nergens voor te schamen! Wat super knap dat je zo vooruit gaat, je mag echt trots op jezelf zijn.. Waar is de respect knop?
Mooier en meer bewondering kan ik het niet omschrijven! De respectknop is hier volledig ingedrukt voor je!
Helemaal te gek meid! Confrontatie aangaan is het moeilijkste wat er is als je een angststoornis hebt en je doet het gewoon!!!