Oh echt exact dit!! Op school had ik er ook al zo'n moeite mee. Nieuwe talen leren lukte me ook echt niet, die taal regels kreeg ik er met geen mogelijkheid in. M'n man helpt me ook vaak en ook wat schrijven op papier krijg ik de zenuwen van. Heel herkenbaar dus.
Bedoel je met G en H dat dat een ezelsbruggetje is voor je? Als in: als ik weet hoe ik ‘geel’ schrijf, weet ik ook meteen hoe ik ‘heel’ schrijf? Dat rijtje daaronder kan ik me voorstellen dat dat wel lastige vraagstukken zijn. Zijstraatje: ik merk nu de kinderen leren lezen dat onze taal echt lastig is soms. Bijvoorbeeld in het woord ‘meer’. Gaan ze de letters los spellen, wordt de e uitgesproken als ‘eh’ (korte e dus). ‘eh’+’eh’ samen maakt dan ‘ee’ (lange e dus). Maar als je het woord ‘meer’ uitspreekt, klinken die twee ee’s eerder als een ‘ih’ (korte i) Want je kan niet ‘mee’ en dan een r erachter zeggen, zoals je dat gek genoeg wel bij ‘meel’ kan Zooooo super verwarrend!
Ik ben niet goed in wat nou precies vvt is en al die andere termen (tt./ ovt., enz.), dus op die vraag kan ik zo sec geen antwoord geven, sorry. En met de zinnen waarin het woord jurk en feest gebruikt wordt, maak je het er voor mij ook niet makkelijker op, omdat ik dat soort woorden (zelfstandige naamwoorden geloof ik, of zeg ik nu iets heel erg doms?) niet gebruik in m’n voorbeeld dus op die manier de draad/ logica kwijt raak Maar zal proberen uit te leggen waarom het volgens mij wel kan in het voorbeeld wat ik stelde: ‘had geweest’ op zichzelf klinkt wel wat gek. ‘Is geweest’ of ‘was geweest’ klinkt logischer. En je zegt ook geen ‘heeft geweest’, dus waarom dan wel ‘had geweest’ zou je denken.. Nu even terug naar die vriendin die zei: ‘was je een half uur eerder hier geweest, dan had je mee kunnen BBQ’en’ en waarop je -volgens mij- dan prima kan antwoorden ‘dat had leuk geweest’: je kan moeilijk zeggen ‘dat was leuk geweest’, want dat zou suggereren dat je bij die BBQ was geweest én dat je ervan had genoten. Dus: waar ‘was geweest’ los gezien logischer klinkt dan ‘had geweest’, geeft ‘was geweest’ in de context van dit voorbeeld een heel andere betekenis -en in dit geval dus zelfs foutieve. ‘Dat zou leuk geweest zijn’ klinkt wellicht wat netter en meer ABN, maar ik blijf erbij dat ‘dat had leuk geweest’ prima kan
Mee eens! En niet dat ik me er aan erger en het is ook geen zin of woord, maar ik vind het dus veel prettiger lezen wanneer mensen een langere lap tekst typen en dat verdelen in alinea’s. Zodra dat vergeten wordt raak ik het overzicht kwijt Nu ik dus zelf op zo’n “brei” reageer, kan ik het dus ook niet laten om er alsnog alinea’s van te maken, omdat ik het gewoon fijn vind als men mijn berichten leesbaar vindt In ditzelfde straatje: wanneer men aanhalingstekens vergeet te gebruiken. Als ik dat was vergeten in m’n bericht boven deze, was m’n bericht goed onleesbaar geworden.
Ik begrijp niet goed wat je hiermee bedoelt. De uitspraak van ‘meer’ is toch gewoon ‘meel’ met een ‘r’ in plaats van een ‘l’? Op woorden.org wordt de ‘ee’ klank in beide woorden ook op dezelfde manier weergegeven in fonetische spelling.
Misschien dat het eraan ligt waar in NL je woont, of je dit wel of niet goed uitgesproken krijgt (staat me vaag wat van bij dat er een paar maanden terug nog zo’n zelfde iets was besproken hier op ZP)? In ieder geval, waar ik woon (noord-holland), spreken we ‘meer’ meer uit met een ih en ‘meel’ echt met een lange e. Niet zo kort als de i in ‘spil’, maar het klinkt toch wel degelijk meer als een korte i dan als een lange e.
Nope! Meer en meel zijn absoluut verschillend in uitspraak van de ee. De ee in meer is op 1 level, die in meel gaat naar boven en beneden.
Jammer dat het zo herkenbaar is. Ik kan me wel verstaanbaar maken in het Engels en ze zullen me wel begrijpen maar goed nee dat niet. Ik zoek sinds jaren ook altijd creatieve dingen op in het Engels en dat helpt wel bij de uitbreiding van je woordenschat. Maar goed dat is alleen op creatief gebied dus ver kom je er niet mee. Maar je krijgt wel meer ideeën in het Engels dan nederlands
Ik ook, heeft al diepe zucht van dochter opgeleverd. Daarom leerden we haar bij t alfabet ook de e als meer "eeej" ipv "eh" te zeggen (ff overdreven als klank geschreven) en toen snapte ze m wel.
Mijn kinderen noemen mijn moeder ook omi (en ik hoor het meer en meer als keuze van aanspreking). Bij ons is het gewoon een andere manier om oma te zeggen, omdat mijn moeder oma wat te ouwelijk vond klinken. Mijn schoonouders laten zich mima en pipa noemen en de ouders van de vriendin van mijn ex nonna en nonno. Zo heeft ieder stel grootouders zijn eigen "titel" en weten wij meteen over we het gaat... Ieder kiest toch zelf hoe ze zich laten noemen? Oma & opa, grootmoeder & grootvader, omi & opi, bomma & bompa, moemoe & vava... Ik kan wél begrijpen dat het onlogisch is om plots de aanspreking te veranderen...
Zowel mijn vader als mijn schoonmoeder hebben deze aanspreektitel niet zelf bedacht. Niemand die ik ken gebruikt "omi" en/of "opi" voor diens grootouders. Natuurlijk moet iedereen het zelf weten. Het gaat erom dat het voor mij "jeukwoorden" zijn. Hoe het bij jullie (of anderen) gaat is mij om het even.
Bij ons in de familie, en ik weet in vele andere families ook, wordt omi gebruikt voor overgrootmoeder. Dus mijn kinderen noemen mijn oma, hun overgrootmoeder, omi.
Uitprinten Het is printen, uitdraaien of afdrukken. Verder hullie en vrouwtje als woorden. En mensen die hun auto bij de merknaam noemen. Wij hebben zo'n buurman die even met de "Mercedes" de kinderen ophaalt ipv met de auto.