Alexandra, bedankt voor het verhaal. Lief dat jij en anderen zo meedenken. Inderdaad is Nederland erg bekrompen op het gebied van fertiliteit + leeftijd, maar ook bij onderzoeken tijdens zwangerschap en pijnbestrijding tijdens de bevalling en vast nog veel meer Ik weet idd van de mogelijkheid in Spanje, daar kan eiceldonatie nog anoniem ..... in België ook, althans dat vertelde onze FA. Maar wij willen toch graag een kindje met mijn eitje en mijn vriend zijn zaadje .... echt van onszelf dus. Alhoewel ik me heel goed kan voorstellen dat het met een eiceldonatie toch ook van jezelf voelt, want het groeit toch in je eigen buik dan, maar je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik. En al zouden wij eiceldonatie wel willen, dan nog kan niemand mij de garantie geven dat het dan wel goed gaat. Niemand weet of het persé aan mijn eitjes ligt dat het fout gaat, misschien is het wel iets anders in mijn lichaam dat een zwangerschap na een maand of twee niet verder kan. Toen ik nog in de MMM zat, heeft mijn FA herhaaldelijk gezegd dat ik nog veel eitjes voor mijn leeftijd had. Maar het zweeft af en toe ook wel door mijn hoofd of we nou toch niet in het buitenland nog even hadden moeten gaan kijken. Maar om diverse redenen hebben wij dat niet gedaan. Ten eerste kan niemand ons de garantie geven dat ik zwanger raak en dat het dan wel goed gaat. Ten tweede kost weer zo'n traject in de MMM zoveel tijd en vooral energie, dat kunnen wij ook eigenlijk emotioneel denk ik nu niet meer aan. We zitten nu nog steeds in de ups en down. Ons leven wordt eigenlijk al vijf jaar beheerst door de kinderwens en wij willen nu toch eigenlijk wel heel graag verder met ons leven. En ten derde is er toch ook het financiele plaatje .... het is allemaal erg duur. Ons laatste sprankje hoop gaat nu naar de Acupunctuur waar ik een aantal weken geleden mee ben begonnen. Het is niet zo dat ik voor 100% geloof dat dit zal werken, maar als ik het niet doe, ga ik me altijd afvragen of Acupunctuur toch misschien wel de uitkomst was geweest. Je kent dat wel ..... ja maar als ..... Dus eigenlijk voor mijn eigen geruststelling, maar natuurlijk uiteraard met de hoop dat het wel helpt!! Afwachten dat is het enige wat we kunnen doen. En nog een aantal maanden duimen dat het geluk toch met ons wil zijn. Ik lees in jouw onderschrift dat het bij jou (jullie) ook allemaal niet makkelijk is zeg. Ik hoop dat je nog (zolang je het zelf nog wilt en volhoudt) voorlopig nog wel in het ZH terecht kan, alhoewel ik natuurlijk meer hoop dat je nog maar heel kort in de MMM hoef te lopen, omdat het binnenkort raak is en goed gaat. Ik wens je heel veel sterkte en heel veel geluk. Ik hoop dat het jullie gegund is meis. En bedankt nogmaals voor jouw berichtje. X Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Ik wilde je alleen even laten weten, dat ik je met heel mijn hart de vervulling van jullie wens toewens. Wat hebben jullie een lang en moeilijk pad bewandeld en wat knap dat je nog altijd de hoop kunt hebben. Hoop is leven, zeggen ze wel eens...ik hoop ook echt dat jullie hoop levens wordt!
Dank je wel Hellen, lief van je. Ja ach het hopen is tegen beter weten in denk ik .... Jij hebt een klein meisje zie ik, geniet maar met vollle teugen van haar, voor je het weet is ze je grote meisje! (ook dan geniet je uiteraard nog van haar ) Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Och meissie, ik zag in een ander topic je verwijzing naar dit topic en hoewel ik je verhaal natuurlijk al ken, wilde hier toch ook even kijken. Ik blijf je verhaal gewoon zo ongeloofelijk vinden . Je bent zo sterk en dapper, ik kan niet anders dan heel veel bewondering hebben voor hoe je met alles omgaat! Ik blijf gewoon keihard voor jullie duimen en zou zo graag zien dat jouw wens alsnog in vervulling gaat!!! Hoe gaat het nu met de accupunctuur? Voel je je er al beter en heb je een beetje het idee dat het iets doet? Dikke knuffel!
jeetje meid wat een verhaal! Wij zelf zitten ook in de laatste fase, athans... nog maar een paar maanden. Mijn man is onvruchtbaar en we gaan voor donorzaad. Vandaag 2e iui van de 6 die we krijgen... dus het zal er bij ons ook om spannen..
Nana en Alexandra, dank jullie wel lieve meiden. Het doet toch goed om zoveel lieve woorden te horen van meiden die je eigenlijk helemaal niet kent. En dan te bedenken dat je in je omgeving van mensen (zelfs familie) bepaalde reacties krijgt, waarvan je denkt 'Begrijp je nou wel wat je zeg.' Zo onderdacht, (en dat terwijl er één zelf ook in de MMM heeft gezeten). We hebben ook het gevoel gekregen dat mensen om ons heen de 1e MK het ergst vonden. Toen werden we overspoeld met kaartjes en mailjes. Bij de 2e en volgende was dit beduidend minder en soms zelfs of opmerkelijke opmerkingen en bij de laatste niets meer. Vind ik gek! En dan krijg je zulke lieve woorden van meiden die je helemaal niet kent .... maar zelf wel heel duidelijk de situatie kennen .... dat scheelt, dat weet ik ook wel. XX Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Wendy ik hoop dan echt dat één van deze IUI's en het liefst die van vandaag raak is en dat het goed gaat. Zou inderdaad een héél mooi kerstcadeau zijn zeg. Moet je nog even niet aan denken, maar mocht het niet lukken met de IUI's moet je dan stoppen vanwege je leeftijd? Is er geen IVF of ICSI mogelijk? Heb je 1 of 2 (misschien 3) follikels deze keer die groot genoeg waren? Ik duim voor jullie Wendy. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
@IS: Pffff, wat kunnen mensen soms toch (ongewild?) hard zijn. Ik weet helaas uit eigen ervaring hoe lomp en onnadenkend sommige mensen kunnen reageren. Wij hebben maar heel weinig mensen verteld over onze vmk's, maar hebben helaas wel dingen gehoord als "ach, als het zo vroeg mis gaat dan ben je er toch nog niet zo heel erg aan gehecht" of nog zo'n fijne "als je het al eerder hebt meegemaakt dan is het toch minder onverwachts en dus makkelijker". Pardon :x. Wij vonden elke vmk juist moeilijker dan de vorige, omdat het patroon steeds duidelijker werd. En dan heb jij helaas nog meer mk's moeten meemaken en was je steeds ook nog een stuk verder in je zwangerschap . Helaas hebben sommige mensen nou eenmaal het inlevingsvermogen van een stuk hout :x. En daarnaast vinden veel mensen het ook gewoon moeilijk om met het verdriet van een ander om te gaan en negeren ze het daarom maar, wat natuurlijk de slechts mogelijke optie is. Maar het blijft inderdaad vreemd en heel erg jammer dat je dan juist van de mensen om je heen minder steun ervaart dan van onbekenden. Hier kun je in ieder geval altijd je hart luchten en op steun en begrip rekenen!!
Beetje late reactie van mij Nana, maar inderdaad sommige opmerkingen kunnen gewoon niet. Nu moet ik zeggen dat wij niet zozeer van die hele domme opmerkingen (want zo noem ik ze gewoon) hebben gekregen. Wel inderdaad van 'Als het nu mis gaat, dan is het kindje toch niet goed.' Nee waarschijnlijk niet, maar dat maakt het er niet makkelijker op. Waar ik (wij) mee zit(ten) zijn ook een ander soort opmerkingen/vragen. Wij hebben het er wel eens met vrienden over gehad, maar ik ben toch eens benieuwd wat meiden er hier van vinden. Het is weer ff een verhaal (maar lange verhalen horen bij mij ). Mijn schoonzusje heeft ook in de MMM (ICSI) gezeten . dit was voor de 2e. Na 2 ICSI-behandelingen was ze heel erg aan het twijfelen om nog voor de 3e ICSI te gaan. Ze zei 'We hebben een gezond kind en de laatste ICSI is erg zwaar geweest.' Ze zou in oktober 2009 misschien voor de 3e ICSI gaan, maar ze bleek in juni 'spontaan' zwanger te zijn geworden. Wij waren oprecht blij voor haar (hun), maar moesten toch ook wel slikken dat het bij ons maar niet lukt. In maart vorig jaar is zij bevallen. Ze woont in het buitenland, dus wij zouden daar een weekje naar toe gaan. Hoe dichterbij de reis kwam, hoe moeilijker wij het vonden. Het voelde zo dubbel. Mijn schoonzusje wist ook dat wij het moeilijk hadden. Ik was toen net weer aan het integreren op mijn werk, na een paar maanden thuis te zijn geweest i.v.m. alle ellende van o.a. de zwangerschappen en MA/MK. Maar bij aankomst in Italië kreeg mijn vriend (haar broer dus) direct zonder vragen de baby in zijn armen geduwd. Ik vind (en hij ook) dat ze even kan vragen of hij dat op dat moment wil. Hij vond het best erg moeilijk, zo direct ineens met een baby in zijn armen. Mijn hart brak ook als ik hem zag kijken naar die kleine. De hele week heeft mijn schoonzus niet gevraagd hoe wij het beleefden. Dat ze het niet aan mij vraagt ala, maar aan haar broer kan ze dat toch vragen. Ze wist echt hoe moeilijk hij het ook had. De dag voordat we weggingen vroeg ze eindelijk iets. Toen ik zei dat wij het moeilijk vonden, maakte ze een beetje verontwaardigd de opmerking: 'Maar je bent toch wel blij dat je een neefje erbij hebt?' Daar gaat het niet om . Tuurlijk ben ik/zijn wij blij dat het bij hun gelukt is, maar dat neemt niet weg dat wij ook graag zo'n klein hummeltje in onze armen willen hebben. Even later begon ze over dat als ze naar Nederland kwam ze niet de hele drie weken elke dag met iemand wilde afspreken om de kleine spruit te bewonderen. Dus zat ze te denken aan een baby-shower. Maar bij mamma is het wel te klein, zei ze. Ja dan moet ik maar ff kijken waar we het gaan doen. En ze bleef maar door gaan erover .. met andere woorden ze zat enorm te vissen of de baby-shower niet bij ons kon. Ik moest mijn tong afbijten om niet iets te zeggen. Afin, terug in Nederland vroeg mijn schoonmoeder doodleuk aan mijn vriend of de baby-shower niet bij ons kon , want wij hebben veel ruimte. Toen ik dat hoorde ontplofte ik bijna. Waarom snappen mensen nou niet dat dat voor ons pijnlijk is. Uiteraard zijn wij heel blij voor mijn schoonzus dat het bij hun wel is gelukt. Maar sorry hoor, wij zouden graag een baby-shower willen houden, maar dan wel voor onze eigen baby. En ze weten ook hoe ik ben. Als ik het hier zou houden, dan zorg ik ervoor dat alles leuk is versierd en tot in de puntjes is verzorgd. Mijn vriend heeft aan zijn moeder duidelijk gemaakt dat wij dat niet konden opbrengen (we probeerden samen weer een beetje uit het zwarte dal omhoog te kruipen). Maar helaas het kwartje viel niet helemaal. Tot overmaat van ramp vroeg zijn zus het even later ook aan mijn vriend . Ik viel werkelijk van mijn stoel. Er zijn nog meer opmerkingen/vragen rondom de baby-shower geweest, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien. Ik viel echt van de ene in de andere verbazing. Mijn vriend heeft het honderdduizend keer uitgelegd aan zijn moeder. Ik heb me er maar niet mee bemoeid .. leek mij het beste. Sinds de ondoordachte opmerkingen en vragen van mijn schoonzus is het contact tussen ons anders, veel minder. Zij heeft mij diep gekwetst. Sorry, het is weer een heel verhaal. Maar ik wilde dit toch even opschrijven en kijken wat jullie hier eventueel van vinden. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
@IS Ik kan me goed voorstellen dat het contact anders is geworden na dat opdringerige gedoe. Ik vind het ook echt niet empathisch van je schoonzus en schoonmoeder. (Zachtjes uitgedrukt.) Hoe halen ze het in hun hoofd?! Natuurlijk wil je graag een babyshower... voor JOUW baby! Ik zou me in jouw plaats ook heel erg gekwetst en onbegrepen voelen. Helaas is begrip vaak ver te zoeken bij mensen die het niet zelf hebben meegemaakt, maar dat zelfs iemand die ook weet wat het is om ICSI te ondergaan zó onbegripvol is (en zelfs verwijtend!), daar kan ik met mijn pet niet bij. Bah! Meid, ik hoop dat je je een klein beetje gesteund voelt door mensen die het wél begrijpen, want ik snap dat dit jou verdrietig maakt. Hele dikke knuffel!
Dank je wel Alexandra voor jouw lieve bericht. Voel me op ZP zeker gesteund. Wij zijn weer net terug uit Italië. Op familie-bezoek bij schoonzusje (daar niet gelogeerd, maar lekker eigen plek). De kleinste is net een jaar geweest en is wel een heel leuk ventje zeg. Helaas heb ik bij het zien van de kleine constant de gedachten gehad van: 'Zou dit ook nog bij ons gaan gebeuren?' 'Gaat het er bij ons ook zo uitzien: mijn vriend als Pappa, spelend met ONZE kleine?' 'Ik, die ONZE kleine eten geeft?' 'Mijn vriend, die ONZE kleine een banaantje geeft?' 'Mijn vriend, die ONZE kleine troost?' 'Worden wij ook nog zo'n gezinnetje?' En als ik dan naar mijn vriend kijk hoe hij met die kleine omging ..... o wat hoop ik toch met heel mijn hart dat hij toch nog Pappa mag worden!! Ik gun het hem zo ontzettend. Mijn hart breekt als ik hem zo zie met die kleine .... en dan de bijna wetenschap dat dit voor ons hoogstwaarschijnlijk niet is weggelegd. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Lieve Is Kom nu net met toeval je verhaal tegen. Ik ken je verhaal al , maar wil je heel veel sterkte en engie sturen om jou wens in vervulling te laten gaan. Ik ben nu ook met onze laatste poging bezig ! weet heel goed wat je voelt ik heb de tranen al weer over de wangen hangen. Ik zie het nu positief maar heeeeeeeeeel diep van binnen voel ik de angst nooit mama te worden. Gister met zwager er over gehad hij kan er niet bij dat wij niet nu al op zoek zijn naar een beneden huis en een auto voor ons wonder , wij richten ons eerst op 1 ding kan hij niet snappen. Wat moeten wij met een groot huis als er geen kinder komen! Wil nu zo veel zeggen maar weet even niet hoe. En zo waren er meer dingen . Knuf van mij
Hi lieve Marnat, De laatste ICSI-poging .... dat voelt enorm zwaar denk ik. Het gevoel van: 'Dit is DE laatste kans.' Daar krijg je het gewoon benauwd van. Ik kan het me nog wel herinneren met de laatste IUI-behandeling. We dachten toen ook: 'Het is nu of nooit.' Waren toen nog in de veronderstelling dat we ook direct zouden stoppen na de MMM om onze droom te laten uitkomen. Maar inmiddels zitten we alweer 20 maanden (dus pogingen) na de MMM en hopen nog steeds dat het hoe dan ook toch nog gaat lukken .... alhoewel dat waarschijnlijk tegen beter weten in is, maar ja ..... kijk maar naar mijn onderschrift, over de moed en hoop! Wat een rare opmerkingen toch van jouw zwager. Ik neem aan dat hij weet dat jullie al 13 jaar bezig zijn voor een kindje en dan nu ook nog eens in de MMM (zit je toch niet zomaar in!!). Ik snap mensen niet hoor, waarom van die stomme opmerkingen ..... denk eerst ff na voordat je wat zegt. Zucht .... Lieve Marnat ik hoop echt met heel mijn hart dat de laatste ICSI-poging het gewenste resultaat geeft. Hoe was de oogst met de andere ICSI-behandelingen? Hadden jullie daar ook veel cryo's van? Ik wens je heel veel sterkte en heel veel geluk toe. Ik wist dat je nu even niet bezig was met de ICSI en dat je in april/mei weer verder zou gaan ..... ik houd je wel in de gaten Het is bijna mei ...... ik duim voor je meis!! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is lieverd Ik ken je onderschrift dromen! Ja zwager weet het idd maar dacht ook dat er nog mogelijk heden waren voor ons. Hij schrok wel dat het bedrag van een auto in mijn koelkast licht. En zo als jij wel weet zijn er ergere op merkingen . Nee wij hadden geen cryo's van de andere pogingen helaas. De 2 de poging waren er twee die dus op een mis kraam uit liep. IK denk aan je en duim ook voor jou dat weet je. Wij gaan zo even fietsen en mis even bij water liggen.
Fijne dag Marnat ...... heerlijk lekker van het mooie weer en van elkaar genieten. We 'spreken' elkaar weer. X Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is@ Het was een heerlijke dag en vandaag ook weer lekker gefietst meer als de vorige keer meer dan 25 km. De eerste spuit zit er hier weer in deed wat pijn en was wat rood, zegt manlief net , ik herinner me ineens dat je dat bij de andere keren ook had . Later was het weg. Hoe gaat het meis kruip jij net als ik morgen het liefst ook onder een steen? zo geen zin om morgen naar de moeders te gaan , maar dan ik ik weer we mogen blij zijn dat we ze beide nog hebben. Maar wil graag zelf mama zijn . Zegt schoonvader vanmiddag toen we na het fietsen er even waren hoe laat komen jullie morgen dan ? ik morgen vroeg , niet te vroeg zij die anders leg je de kadoo s maar voor de deur . Ik een kus kan ik daar niet neer leggen hoor. ow zegt ie ik dacht je dat we een kadoo deden dan kan wel maak ik even een tekening. Zegt buurvrouw die er ook was , je bent toch geen kind meer . Ik ik blijf altijd een kind hoor of ik nou wil of niet . Zij verder niks meer , we gaan weg zegen we mam je krijgt morgen twee kussen hoor is goed zegt ze. We nemen altijd een merci mee , we hebben verder niks met moeder dag . En s avonds naar de mijne zodat we overdag nog een stukje kunnen fietsen en voor ons zelf hebben.
Lieve Marnat, Spannend hoor dat ICSI 3 is begonnen. Het wordt weer een pittige (zware) tijd. Veel sterkte en heel veel geluk. Ja, vandaag is het moederdag. Ik had zó gehoopt vandaag positief te kunnen testen, maar helaas gisteren ongesteld geworden. Donderdag merkte ik de 1e verkleuring al. Maar je hoopt dan toch dat het niet doorzet. Ik ben vaker zwanger geweest, terwijl ik toch rond de NOD wat verkleuring had. Maar gisteren doorgezet en HOE. Overdag normaal bloedverlies, maar sinds gisterenavond iedere bij naar het toilet gaan verlies ik een enorm groot stolsel ..... sommige wel 6/7 cm bij 6/7 cm Ben zeker al 12 van die stolsel verloren ..... ik weet niet wat dit is en maak me toch wel zorgen. Ik moet dinsdag naar de HA, dus zal dit direct zeggen. Wat een rare opmerking 'Leg de cadeau's maar voor de deur.' Hopelijk was het wel een grapje (niet zo'n leuk grapje dan). Mooie opmerking Marnat dat je een tekening gaat maken ..... en je hebt gelijk hoor Marnat ..... je blijft altijd een kind, iemands kind. Bij ons komen de moeders lekker in de tuin zitten en vanavond BBQ-en. Volgende week zijn ze alletwee jarig. De één 16 mei en de ander 17 mei. Heerlijk dat jullie zo aan het fietsen zijn. Zouden wij ook moeten doen. Mijn vriend zegt het wel vaker, maar ik laat het altijd afweten. En het zou zo goed voor me zijn. Ik heb jaren geleden een nieuwe fiets gekocht, was ontzettend duur en er staat geloof ik nog maar 40 km op Ik wens je, ondanks dat het toch een wat beladen dag is, wel een mooie dag toe. Lekker ook ff wat met zijn tweetjes doen. En ik ga voor je duimen Marnat. Deze ICSI-poging moet gaan lukken!! XX Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is@ Wat balen ook voor jou dat rot lijf ook van ons vrouwen pff . Dikke knuf Ik ga er wel van uit dat het een grapje was maar id geen leuke. Meis geloof fietsen is heerlijk helemaal in onze situatie , even niet denken aan ... zo fijn en er ook niet over hebben . Genieten van de natuur lammetjes jonge eendjes enz . sins we het doen voelen we ons beter en hebben het super gezellig. Ik zou zeggen stap op de fiets en ga het uit testen! Veel plezier met de moeders ondanks de beladen dag.
Even een update over hoe wij de laatste maanden van het proberen om onze droom te laten uitkomen doorkomen. Eerder schreef ik al dat wij nog acupunctuur willen proberen om te kijken of dit kan helpen om onze droom te laten uitkomen. In februari en maart 2011 heb ik diverse acupunctuur-behandelingen ondergaan. Met name ook behandelingen om rust in mijn hoofd en lichaam te krijgen en ook al wat voor de kinderwens. Vrijdag 3 juni ben ik weer voor het eerst sinds maart voor een behandeling geweest en het is (was) de bedoeling dat ik nu ook de Chinese kruidenthee ga drinken. Ik heb vier zakken vol takjes, blaadjes en weet ik niet wat gekregen. Mijn vriend zei 'Zo die acupuncturist is ff in het bos geweest' . Van die zooi, moest ik thee gaan maken. Koken, afgieten, weer koken ..... . Ik vond het goedje al stinken, maar mijn vriend zei 'Het ruikt naar bouillon' Afin ..... toen was de tijd aangebroken om ca. 135 ml op te drinken ...... van de lucht alleen al werd ik onpasselijk. Ik zei tegen mijn vriend dat hij een nipje moest nemen om te proeven, beetje solidair zijn met mij. Hij probeerde zijn gezicht normaal te houden, maar dat lukte niet. Hij vond het erg smerig. Het heeft ff geduurd, maar ik heb de beker leeggedronken, maar dit lukte helaas niet achter elkaar. Ik moest na elke keer doorslikken echt ff stoppen. Ik zat onder de kippevel en werd misselijk. Ik heb nog nooit zoiets smerigs/goors gedronken zeg. Ik heb besloten om niet verder te gaan met de Chinese kruiden. Ik zou dit 2x daags voor drie weken lang moeten drinken ....... nee dat ga ik echt niet trekken. Dus helaas 23 euries weggegooid (= voor 1 week ). Ik ga volgende week weer voor een acupunctuur behandeling en dan is het weer even afwachten deze maand. Mijn geloof in het effect van de acupunctuur voor de kinderwens is eigenlijk wel heel erg klein geworden. Ik geloof zeker wel dat acupunctuur iets kan doen voor je lichaam, maar voor de kinderwens ...... ik weet het niet!! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!