Is@ Baha wat klink die thee vies of smaakt het wel? ik hoop met heel mijn hart dat acupunctuur jou helpt. Maar ik vraag me ook af of het vrouwen met een kinderwens de de wens op levert. Ik heb zo als je weet bij een maatschapelijk werkster gelopen en dat heeft me al sterker gemaakt. Tuurlijk heb ik mijn dipjes maar verder red ik het aardig goed al zeg ik het zelf. Merk ook dat ik er veel positiever tegen aan kijk nu . Al is het spannender dan ooit ! Dikke knuf meis .
Ik ken ook iemand die (denk ik) dezelfde thee moest drinken. Hij klinkt iig net zo vies. Zij is er uiteindelijk mee gestopt, ook omdat ze er hartkloppingen van kreeg. Ik hoop dat de acupunctuur je geel geluk mag brengen!!
Ik heb het theedrinken ook niet lang volgehouden. Zeggen en schrijven 1 kop. Had in de koelkast nog 2 koppen staan, maar bij het ruiken al, werd ik onpasselijk en heb het weggegooid. Heb ook besloten om te stoppen met de acupunctuur. Heb mijn afspraak afgezegd en verteld dat de thee echt niet te drinken was 'Dat had ze vaker gehoord.' Ik heb begin dit jaar bij twee cyclussen ook acupunctuur gehad .... voor de kinderwens en om in balans te komen. Deze keer zou ik echt voor de kinderwens gaan met daarbij dus de thee. Ik wilde dit echt in combinatie doen, maar dat gaat dus voor mij niet lukken, dus daarom helemaal gestopt. In mijn hoofd ben ik continue bezig met de nog maar geringe tijd die wij voor onze kinderwens uit te laten komen hebben uitgetrokken. Dacht dus dat de acupunctuur ons laatste hulpmiddel zou zijn. Maar n.a.v. een mailtje van Suus35 (sterkte Suus) over UZ Gent heb ik na een aantal weken te hebben gedacht en getwijfeld en gepraat met vriend toch besloten om een mail te sturen naar het ZH. Op zaterdag 4 juni een mail gestuurd en deze werd de volgende dag al door de arts beantwoord!!! Maandag 6 juni van het secretariaat een datum voor de afspraak gekregen ....... 2 augustus. Ik ben erg blij dat we mogen komen. Ik had het idee dat ze mij (m.n. door leeftijd) niet eens zou willen zien, maar gelukkig dus toch wel. Ik probeer ervan uit te gaan dat deze arts mij niet kan helpen, maar hopen doe ik het natuurlijk wel. Het gaat ons niet om IVF/ICSI, zouden ze niet eens meer doen denk ik gezien mijn 45 jaar, maar het gaat meer om bloedonderzoeken. Ten tijde van onze MMM is er ooit maar 1x echt bloedonderzoek gedaan naar progesteron, LF, FSH, enz. Na een aantal jaar en 5 MKen in het ZH rondgehobbeld te hebben, zou je toch wel verwachten dat ze op z'n minst weer eens progesteron of zo onderzoeken. Verder wel andere bloedonderzoeken gehad na de 3e MK, maar toch blijft er aan mij knagen dat er daar iets over het hoofd is gezien. Of het is dat ik iets de schuld wil geven Afin ..... in ieder geval hebben wij een afspraak voor 2 augustus. In de tussentijd blijven wij goed ons best doen. Heb net een mega-positieve-ovu-test geproduceerd. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Ik had vanmiddag een mega-positieve-ovu-test en dacht dat ie niet donkerder kon, maar nu heb ik een enorme-mega-positieve-ovu-test. Ik moet het ff kwijt .... vriendlief is aan het werk (24 uur), dus kan het nu niet aan hem kwijt, dus vertel ik het ff hier .... tegen niemand Vriendlief komt morgenochtend vroeg weer thuis, dus dat wordt morgenochtend vroeg wakker worden Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Ik heb net heel je topic doorgelezen, en ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, Wil je heel erg veel sterkte wensen, en ik hoop dat er nog iets uit de bloed onderzoeken komt. Zodat je tenminste "iets" wijzer er van kan worden. Dikke knuffel, en ik blijf je volgen, ik heb bewondering voor je!
In het topic waar ik schrijf over herhaalde miskramen zitten meerdere meiden die naar Gent zijn gegaan en over het algemeen zijn de verhalen heel positief! Ik hoop dat ze toch iets voor jullie kunnen betekenen! Net als Brabbel bewonder ik je (jullie) doorzettingskracht! Die van Brabbel trouwens ook! ik hoop dat jullie pogingen en moeite snel beloond mogen worden!!
Zo te lezen zijn jullie ook al een hele poos bezig... Kan me voorstellen dat je soms niet meer weet waar je de kracht vandaan moet halen...
oh lieve meid, wat moet ik toch zeggen?!?!? Woorden zijn soms te veel, te pijnlijk, te goedkoop, te...... wat moet het frusterend zijn geweest dat je zo vaak zwanger bent geraakt en dan toch het niet zo mocht zijn.....ow, ik voel de pijn van binnen met je mee... ik sta helemaal aan het begin van de MMM maar ook voor mij kan het doek snel gaan vallen. Omdat manlief geen zaad heeft, is de kans op een kindje dus erg klein. Voor donorzaad willen/kunnen wij niet gaan....ow, wat dubbel om te lezen dat jij dan wel zo ver telkens komt (zwanger) maar het dan ook niet haalt.....HET IS ONEERLIJK voor jou en mij...
Nana, loop jij toevallig in het Radboud? Want volgens mij zijn ze daar ver met behandelingen: UMC St Radboud Nijmegen - Behandelingen - Testiculaire Sperma Extractie (Tese behandeling)
Ohw ik zie het al in je onderschrift staan. Daar zijn jullie dus al mee bezig... Hoop dat jullie hiervoor kunnen gaan!!
Lieve meiden, dank voor jullie lieve berichtjes. Ik kon niet eerder reageren, want wij waren er lekker ff een paar dagen tussenuit in Valkenburg (LB). Heerlijk in een super-de-luxe-bungalow. Ook een dagje naar Thermo 2000 geweest. ff lekker gerelaxt. We waren best wat meer ontspannen daar, maar als je dan weer thuis bent, dan is alles toch gewoon zo als het was. Maar we hebben het daar wel echt heerlijk gehad zaten we er nog maar. Brabbel Ik hoop ook dat er iets uit de onderzoeken komt ..... hopelijk doen ze wel onderzoeken!!! Weet je .. ergens had ik gewild dat ze ooit eens hadden gezegd, dat en dat is niet goed, dus je zal nooit een zwangerschap kunnen uitdragen. Dat had ook heel hard geweest, maar dan heb je wel een reden en kan je proberen om daar in te berusten. Nu blijf je toch denken dat het nog kan. Alhoewel?? na de laatste MK ben ik niet meer zwanger ben geweest en de laatste MK is al bijna twee jaar geleden We zullen zien! Bij jou is 1 emmy teruggeplaatst lees ik. Ow meis wat spannend weer. In ieder geval is het eerste gedeelte van de IVF nu wel gelukt en nu moet het tweede gedeelte ook gaan lukken! Na alle behandelingen, energie en verdriet hoop ik echt dat het geluk aan jullie kant staat. Ik gun het je enorm. Ik duim voor je meis!! Lobi (jij heette toch eerst anders?) Vandaag heb je weer een FM. Ik hoop dat er idd een superei zit. Doe je nu IUI of gebruik je alleen Gonal om een goed eitje te krijgen? Duim voor je voor een mooi bericht vandaag. Laat je het even weten? ..... ben wel nieuwsgierig! Nana Ik lees in jouw onderschrift een hoop narigheid. Er staan ook termen in die mij niets zeggen of waarvan ik niet precies weet wat het inhoudt. Misschien kan je dit wat verduidelijken voor mij (alleen als je wilt hoor!) Non-obstructieve azoospermie en verlaagd inhibine zeggen mij niets. TESE heb ik weleens van gehoord, maar weet het niet precies. In ieder geval is het allemaal enorm heftig. Voor jullie gaat het ook om een eerste kindje toch? Jullie moeten nog even geduld hebben begrijp ik .. in het najaar worden jullie dan gebeld? En ja Nana het is zeker oneerlijk, voor jou, voor mij en voor nog heel veel andere meiden hier. Ik geloof zelf niet in een god, maar als ik het had gedaan, dan was ik inmiddels wel afgehaakt. Ik hoop niet dat ik hiermee iemand voor haar hoofd stoot, maar dat is mijn mening. Er zijn zoveel stellen die heel graag een kindje willen en hier heel veel voor over hebben en een kindje zoveel liefde willen geven, maar daarbij lukt het niet. En dan hoor je weer vreselijke berichten in het nieuws over baby-lijkjes die gevonden zijn. Dan denk ik, als er dan toch een god is, dan zorgt hij er toch wel voor dat een baby op een goede plek terecht komt, bij mensen die er WEL voor willen zorgen!! Toen wij bij de gyn in de wachtkamer zaten na de eerste MA, toen lazen wij in de krant dat er een babietje was gevonden in een grote boodschappen tas .. mijn vriend en ik keken elkaar aan en dan moet je wel erg slikken en ben je stil!! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is@ Ow heerlijk er even tussen uit ! Fijn om te lezen dat je het super hebt gehad. En idd als je weer thuis bent is het leven weer bij af. En ik geloof ook niet in god , idd als ie er geweest was had ie naar mijn idee wel gezorgt dat er minder baby lijkjes en erge dingen met baby s gedaan werden. Lieve meis zo als je al hebt gelezen bij mij . Is het voor ons spannend! Denk aan je dat weet je.
Wachtweken na de eisprong duren altijd wel lang, maar als ik terug kijk, dan vliegen de weken en maanden voorbij ....... en helaas nog steeds geen nieuwe zwangerschap. De maanden die wij onszelf nog gegeven hebben slinken in rap tempo. Helaas gaat het met mijn gezondheid ook niet goed. 19 juni jl. heb ik een aantal uur op de SEH doorgebracht. Ik voelde me zo naar en beroerd. Dit heb ik al maanden, maar het wordt steeds erger en het is nu zelfs dagelijks. Op de SEH is een hartritme-stoornis geconstateerd. Mocht wel weer naar huis, maar zou een afspraak bij een Cardioloog krijgen. Daar ben ik 6 juli geweest en nu volgen er allerlei onderzoeken. 10 augustus weer terug voor de uitslag. Ik voel me nu al zo lang beroerd. Ik worstel me vaak door de dag heen. Dit helpt ook allemaal niet mee om te proberen om onze wens nog uit te laten komen. 2 augustus komt ineens wel snel dichterbij. Dan hebben we een afspraak in het UZ Gent. Dit is het laatste wat wij nog doen. Kijken of er misschien toch iets is, waar het ZH hier overeen gekeken heeft. Maar ergens denk ik ook steeds 'Moeten we niet gewoon stoppen met onszelf te kwellen'. Diep in mijn hart, of eigenlijk niet eens zo diep, weet ik dat het niet gaat lukken. Ik zeg ook steeds regelmatiger tegen mijn vriend 'Moeten we er niet mee kappen!!' Zijn antwoord is dan 'We zouden toch in ieder geval dit jaar nog proberen'. Maar nou zei hij het gisteren ook 'Moeten we niet stoppen, want jij voelt je nu ook niet goed en ik wil het niet koste wat het kost. Stel dat je nu zwanger raakt, terwijl je je niet goed voelt en er gebeurd wat met je tijdens de zwangerschap of bevalling'. Dan moet je toch ff slikken, als hij dat zo zegt. Maar aan de andere kant, als we nu stoppen, dan gaan we ons constant afvragen of het dan toch niet in de laatste maanden misschien wel was gelukt (al weten we verstandelijker beter). Zucht ...... Dus we gaan gewoon door (alhoewel we deze maand ff overslaan) en ook de afspraak in Gent daar gaan we voor ..... want anders houden we altijd spijt. Maar het is nu zo dubbel, want ik wil me ook zo graag goed en gezond voelen. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Is@ Lieverd slik slik wat een elende lees ik weer hier baha , waarom gaat het nou toch steeds zo slecht . En niet een keer zoals jij wild. Meis ik weet even niet veel te zeggen. Maar weet heel goed hoe je je moet voelen. Gent moet je zeker proberen , en mis hoe moeilijk ook de spontane weg toch een punt achter zetten. En na je bij gent geweest bent . Proberen met vallen en op staan de mooie dingen in het leven te gaan zien en doen. Je mannetje wil jou graag gezond in zijn armen blijven nemen meis denk daar aan. Een kindje wil die ook graag in zijn armen. Maar ik weet zeker dat jou gezondheid toch voorop staat!! Daar hoef ik jou mannetje niet voor te kennen. Dat proberen wij ook , en na ons super gezellig weekend voel ik me goed en kan ik er even weer tegen. Mijn moto is: Lach leef en geniet!! Want het leven duurt maar even. En ja ik zou af en toe nog wel huilen maar dat moet de tijd hebben. + dat we dat niet weg mogen vegen.
Marnat dank voor je lieve berichtje. En dat terwijl jij het nu zo moeilijk hebt. Maar juist daardoor alles ook zo goed snapt. Ik ben blij om te horen dat jullie zo'n leuk weekend hebben gehad. Even proberen je gedachten te verzetten. Jullie verdriet wordt er niet minder om (kan nu ook nog helemaal niet), maar het is zeker goed om leuke dingen te doen. Maar dat is ook niet altijd makkelijk, maar dat hoef ik jou niet te vertellen. Jullie zitten in een rouwproces en niemand kan je vertellen hoe lang dat duurt. Jullie moeten het op jullie eigen tempo doen. Het zal altijd pijn blijven doen, maar het hele scherpe gaat er wel vanaf. Kusss, I S Je mag de moed opgeven, naar nooit de hoop verliezen!
Is@ Lief dat je blij voor ons bent dat we het top hebben gehad. En ik ben lief hihi. Maar jij bent er voor mij als ik dat nodig heb , dus doe ik dat met veel liefde graag terug. En idd is het fijn dat we mekaar begrijpen en kunnen steunen waar nodig is. Hier gaat het wel goed , we moeten alleen nog goed leren er mee om te gaan .
Het ermee leren omgaan, zal niet zomaar lukken. Maar dat weten jullie ook wel. Neem daar alsjeblieft genoeg tijd voor. 13 jaar een verlangen die niet wordt waargemaakt, daar weet je niet in 13 dagen/weken mee om te gaan. En het kan heel goed zijn dat de één er bij jullie eerder mee om kan gaan, dan de ander. Jullie zijn niet hetzelfde. Vergeten doe je het natuurlijk nooit, maar inderdaad ermee omgaan. Ik ga naar mijn bedje ... morgen weer vroeg de wekker. Truste. XX Je mag de moed opgeven, naar nooit de hoop verliezen!
Is lieverd bedankt weer voor je lieve steunende woorden . Idd zijn we niet gelijk. Hier kan ik iets mee dankje en slaap lekker .
IS, ik ben in je topic gekomen door de link die je in het topic van Suus. Je verhaal maakt heel wat tranen bij me los. Tranen voor jullie en tranen voor ons. Het is erg herkenbaar. Ik heb 3 miskramen gehad en ik ga richting de 41 jaar. We zijn vorig jaar naar Gent gegaan. Een mri wees uit dat ik adenomyose (endometriose in de baarmoederwand) heb. Een mogelijke verklaring voor de miskramen. Ik ben 3 maanden in een kunstmatige overgang geweest om de adenomyose te doen krimpen. Na de behandeling moet er binnen 3 cycli een goede zwangerschap ontstaan, want de adenomyose keert weer op volle sterkte terug. De planning was ivf, maar ik ben moeilijk te stimuleren en blijk ook nog een lage eicelreserve te hebben. De eerst ivf poging werd een escape iui, want ik had maar 1 eicel weten te ontwikkelen met de gonal. Helaas niet zwanger. Nu zit ik in de volgende iui poging (ivf is niet geschikt voor ons) en weer ben ik moeilijk te stimuleren en werd de dosis al verhoogd. Dinsdag wordt weer spannend, dan een echo in Gent om te zien hoe de eicellen het doen. Hierna is nog 1 iui poging mogelijk gezien de adenomyose. Daarna wil de professor eventueel nog 1 kunstmatige overgang van 3 maanden voorstellen gevolgd door 3 iui pogingen. Maar dan houdt het op voor ons, zegt ze. Dus begin volgend jaar rond deze tijd zijn we uitbehandeld mocht ik niet zwanger zijn. Ik ben ook angstig dat het niet meer gaat lukken, ik kan er niet meer in geloven. Eerst was een miskraam de grote angst. Zwanger worden kon ik heel snel (1e, 1e en 2de ronde). Maar opeens heb ik een lage eicelreserve en ben ik moeilijk te stimuleren. Kan ik überhaupt nog wel zwanger worden? Was die overgang wel een goed idee? Ik werd snel zwanger en had een normale eisprong voor die tijd. Kan die overgang me nu niet in de weg zitten? Volgens de professor niet, maar die overgang heeft me tot nu toe geen goed gedaan. Dus enorme twijfel hier of we dat nogmaals moeten doen. Dit jaar is er zoveel troep in mijn lichaam gekomen door slikken en spuiten, is dat allemaal wel goed voor me. Het wordt zwaar. Ik wil mezelf weer zijn zonder medicatie. Ik baal ontzettend dat de medicatie me flink doet aankomen zonder dat ik weet of het iets gaat opleveren. Wat jij zegt, ik wil me ook gewoon weer goed voelen en voluit leven in plaats van leven tussen hoop en vrees.