aandacht grote broer/zus na bevalling

Dat hangt er vanaf. Wij hebben juist gekozen voor kraamzorg waar dat wel bij in zat. Naast de zorg voor moeder en baby, ook zorg voor andere kinderen. Nou was mijn man heel vaak thuis, maar we wisten vantevoren niet of hij meteen vrij zou kunnen krijgen, en ik wilde wel dat er voor Finn wat geregeld was.

Ze heeft hem ook echt bij veel dingen betrokken en als ze bijv. fruit voor mij klaarmaakte, deed ze dat ook voor hem. En ook zijn was deed ze gewoon.

Finn heeft ook wel cadeautjes gekregen, Vajèn had iets voor hem, en hij iets voor haar. Van mijn moeder en schoonmoeder heeft hij, net als ik, een kraammand gekregen. Heerlijk vond hij het om elke ochtend een kleinigheidje uit te pakken.

We lieten hem ook de beschuitjes maken. (muisjes in een afsluitbare bak, beschuitjes smeren en dippen maar)

Hij is wel gewoon naar het KDV gegaan toen ik moest bevallen. Ik ging naar het zh met in mijn achterhoofd het een spoedinleiding kon worden en dat was ook zo. Mijn vader heeft hem toe gehaald is met hem komen kijken. Daarna heeft hij daar geslapen.

Verder was het een soort mix van gewoon leven en even bijzonder gevonden worden. We deden alle gewone dingen, maar door hem echt een grote broer te laten zijn (bijv, foto's maken bij het badderen) wwerd hij niet vergeten.

 

Dat lijkt me niet. Denk dat mijn kraam het wel zou doen trouwens. Maar dit is ook een reden voor Jan om vrij te nemen, hoewel hij dat ook bij M heeft gedaan om goed kennis te kunnen maken met de baby. Zou eigenlijk standaard recht moeten zijn

 

Wij hebben onze dochter ook een cadeautje gegeven. Een (wasbare) pop in een maxicosi. Ze heeft in de kraamweek de pop gewassen als wij de baby in bad deden enz. Het heeft haar best goed gedaan, ze voelde zich ook mama. De kraamhulp heeft tijdens rusturen met haar geknutseld en gekleurd en dergelijke, daar hadden we ook geluk mee. Verder probeerden we haar elke dag wat extra aandacht te geven en mocht ze op bed een tekenfilm kijken. Ze is maar weinig jaloers geweest en dat was ook pas na de kraamweek en altijd tijdens het voeden.........
Wij hebben ze volgens mij wel daar het kdv laten gaan. Mijn vriend bracht en haalde haar. Dat is niet de taak van de kraamhulp.

 

Hier direct na de geboorte onze zoon een cadeautje gegeven en gezegd dat hij het cadeautje van zijn zusje heeft gekregen omdat hij zo'n lieve grote broer is.

Ook in de kraamweek mocht hij elke dag een klein cadeautje uitpakken namens zijn zusje en mocht hij meehelpen met het badje en flesje enzo.

Dochter is nu bijna 5 maanden oud en zoon is nog NOOIT jaloers geweest en heeft ook nooit moeilijk gedrag vertoont sinds de geboorte van zijn zus. Hij vind het allemaal wel best. (En dat te bedenken dat hij echt geen rustig kindje is en we onze handen vol hebben aan hem)

 

Inderdaad! Iedereen heeft oog voor de baby maar vergeten het ander kindje vaak waardoor het zich achtergesteld kan voelen. Ik neem op kraambezoek ook altijd iets mee als er meerdere kindjes zijn speciaal hierom.

 

Bij ons ongeveer een even groot leeftijdsverschil. Ook voor de bevalling naar de nieuwe kamer etc.
Toen we uit het ziekenhuis kwamen hebben we haar eerst kennis laten maken met de baby, daar was verder niemand bij, ze vond het best spannend. Even bij papa de baby op schoot gehad en een kusje geven.
Mijn man is met haar naar de winkel geweest, ze mocht wat uitzoeken voor de baby (die dus al geboren was), werd een knuffel en ze mocht wat voor zichzelf uitzoeken. Helemaal prima!
Wat hier ook holp was dat ivm vacuumpompverlossing andere mensen de baby de eerste dagen niet vast mochten houden. Dus ... dan gaat automatisch de aandacht al weer gauwer naar de oudste uit!
Van de grootouders heeft ze een kadootje gehad en sommige visite had er ook aan gedacht, maar dat laatste had van mij niet persé gehoeven.
De kraamhulp had veel aandacht voor de oudste, dus die stond al te springen voor het raam als de auto van de kraamhulp ín de morgen voorreed, hahaha!

Jaloers was ze in het begin nog niet zo, alles is nieuw. Maar dat kwam pas meer na een half jaar.

 

Hier was het 1 groot drama. Ik kreeg bij de tweede hellp, en ging met 30 wk het ziekenhuis in, toen was mijn dochter van nog net geen 3 al helemaal van slag. Toen de baby kwam ging het allemaal heeeel anders dan het boekje wat we voorlazen tijdens de zwangerschap, dus nog meer van slag.
Toen mijn jongste eindelijk thuis was geen ze heel erg negatief aandacht vragen. Dat heeft 2 maanden geduurd en toen ging het wel weer. Mijn jongste heeft lang veel gehuild tot 14 uur per dag, dat vond ze ook heel erg naar. Echt sneu
Ik denk dat als alles gewoon was gegaan zoals het hoort te gaan, ze ook had moeten wennen maar dat het nu gewoon echt teveel was. Ik heb er soms nog steeds verdriet van.

 

Ik kreeg een geplande keizersnede op een woensdag.
We hebben het toen zo gepland dat opa haar op maandag kwam halen om een weekje te logeren. In die week zou de baby komen, dat wist ze, alleen nog niet precies wanneer. Dat de baby in het ziekenhuis geboren ging worden en daarna, samen met mama, een paar nachtjes moest blijven. Daarom ging ze naar opa omdat het niets aan is in het ziekenhuis (zo hadden we verteld).

Toen de baby is geboren zijn ze met haar naar het ziekenhuis gereden, halverwege verteld waar ze heen gingen. Toen ze aan kwam hebben we er voor gezorgd dat haar zusje in haar bedje lag opdat onze oudste de keuze had of ze eerst bij haar zusje wilde kijken, papa wilde knuffelen of mama. En in het bedje van de jongste lag een cadeautje met een briefje. Dat kleine zus heel graag met haar wilde spelen maar dat het nog wel even zou duren voordat ze dat echt kon dus daarom een barbie...opdat grote zus daar al vast mee spelen kon.

Grote zus had tekeningen gemaakt. 1 voor mama, 1 voor papa en 1 voor de baby .

Daarna ging ze weer mee met opa. Want mama en baby moesten immers in het ziekenhuis blijven (en papa moest zogenaamd werken).

Uiteindelijk heb ik mezelf op vrijdagmiddag ontslagen uit het ziekenhuis en kwam de oudste zaterdagmiddag thuis (ik zou dan eigenlijk ook pas thuiskomen). De kraamzorg zorgde er voor dat ze betrokken werd in de zorg voor de baby. Kleding uitzoeken, meehelpen met wassen, beschuitjes smeren etc. Ging heel goed.

Daarna wel een paar onrustige weken gehad...en toen nog een paar want ze ging naar school. Maar ondertussen is het helemaal goed. Grote zus is super trots en kleine zus vindt grote zus super grappig.

xxx

 

Maar dit wist je van tevoren niet, dus je kon haar niet voorbereiden voor hoe het zou gaan. Daarnaast is een huilbaby voor een kindje helemaal onbegrijpelijk en niet leuk. Dan is het logisch dat het teveel is voor haar en daar kan jij niets aan doen!

Overigens gaf mijn kraamverzorgster ook aan dat kindjes van ongeveer 3 jaar er vaker wat meer moeite mee hebben. Door de fase waar ze inzitten.

 

Over evt ophalen of wegbrengen van ouder kindje(s). Bij mij werd verteld dat de kraamverzorgster dit in principe niet mocht en zou doen.
Echter als er echt nood was zou ze het eventueel kunnen doen, als ze het wil. Maar dan wel op de fiets, want anders zou je verzekeringtechnisch problemen kunnen krijgen als er iets gebeurd.

Hier gewoon geregeld dat mijn man de oudste ophaalde en wegbracht. Nam hiervoor vakantie-uren op.

 

hier is het allemaal wel goed verlopen. Ook de dag van de bevalling zelf...we hadden al geregeld dat mijn zusje hierheen zou komen mocht het s avonds of s nachts gebeuren. Vond het belangrijk dat zij gewoon in dr eigen omgeving bleef. Maar hier eigenlijk het droomplaatje. Op zondagmiddag (DE beruchte zondag in januari met meters sneeuw) om 13.00 uur naar het ziekenhuis vertrokken terwijl meisje hier met oom en tante die hier al vanaf 11.00 uur waren spelletjes aan het doen was. Om 17.00 uur is broertje geboren en hebben we haar gebeld en allebei aan de telefoon gehad. Afgesproken dat ze even zou gaan eten met oom en tante en dat papa en mama dan met broertje naar huis zouden komen. 19.15 waren we thuis. Ze heeft haar broertje kunnen bewonderen en we hebben haar lekker zelf op bed gelegd.

Daarna was papa 2 weken vrij, maandagochtend is ze nog lekker thuis gebleven, maar s middags wilde ze zelf naar school om al haar vriendjes te vertellen dat ze een broertje had en heeft ze getrakteerd. Papa heeft haar die hele week gehaald en gebracht en s mddags uit school gezellig met zn allen boven op ons bed spelen. De week erna ben ik af en toe meegeweest naar school, de derde week gewoon alles zelf.

Qua aandacht hebben we van te voren uitgelegd aan de visite dat wij het belangrijk vinden dat haar leventje niet helemaal op z kop kwam te staan, dus bezoek onder schooltijd of s avonds. Alleen vrienden met kindjes die ook haar vriendinnetjes/vriendjes zijn kwamen gezellig in het weekend. We hebben heel bewust haar steeds naar voren geschoven en gezorgd dat niet iedereen alleen constant over haar broertje praat. En eigenlijk is dat allemaal super gegaan.