Kennissen van mij hebben een baby, nu bijna 1. En ik hoor weleens van vrienden hoe het gaat, en het blijkt echt tegenovergesteld met hoe ik ertegen over sta. Hun baby huilde VEEL en dan niet gewoon huilen, nee, echt krijsen. Ze lag met 2 weken oud in haar eigen bed (prima op zich), maar ze lieten haar regelmatig krijsen terwijl zij bijv. aten. Het gehuil was kennelijk duidelijk te horen beneden. Ze wilden de baby niet teveel verwennen. Vonden dat ze vrij snel om aandacht huilde (sinds ze enkele weken oud was), omdat ze namelijk ophield met huilen als ze de kamer binnen kwamen lopen. Het meisje heeft verder nooit een speentje gehad en schijnbaar zijn ze nooit naar een dokter geweest voor het huilen. Na 3 maanden hield ze zelf op met het vele huilen... Wel zijn de ouders heel trots dat hun meisje zo sterk was. Toen ze een paar dagen oud was, kroop ze al haar hele bed door. En met 7 maanden kon ze al lopen. Ben ik de enige die meteen de kriebels krijgt van dit verhaal en dit zielig vind? Een vriendin van mij vindt het wel prima ("andere opvoedingsstijl") en vindt dat ik mijn baby van 5 weken verwen door haar niet te willen laten huilen.
Ik ook.. We waren op kraamvisite bij iemand van de zwangerfit en zij vertelden dat hij altijd huilt als zij net aan het eten zijn. Dan lieten ze hem ook gewoon huilen hij moest maar wachten tot ze klaar waren. En toen wij er waren in de avond hadden ze net het geluid van de babyfoon uitgezet omdat ze er "gek" van werden. Kan ik met mijn verstand niet bij.. Ik heb haar nooit laten huilen wel jengelen als ze in slaap aan het komen is. Nog steeds laat ik haar niet overstuur worden daar hebben we allemaal niks aan. Ze is het wel eens maar als ik het op tijd merk dan probeer ik het wel te voorkomen.
Jeetje, wat een sneu verhaal... Tuurlijk laten wij Floor weleens jengelen maar als ze echt huilt (vannacht nog, ze kreeg koorts) dan halen we haar lekker op en komt ze bij ons in bed. Het lijkt wel of de mensen die hun kind te pas en te onpas laten huilen eigenlijk helemaal geen tijd hebben voor een kind. Het kindje komt er 'even bij' en moet zich maar aanpassen. Jammer en zielig is dat... En dan dat prestatiegerichte, ik kan niet tegen mensen die steeds opscheppen over hun kind. Net nog, stond de buurvrouw op de stoep om te vertellen dat haar zoontje van net 3 tot half 10 had geslapen. Pfffff.... Dat vind ik eerlijk gezegd ook heel erg pronken met een 'prestatie'. Maar goed, het ging niet om mij Ik vind het inderdaad wel heel zielig als een klein kindje boven overstuur ligt terwijl pappa en mamma beneden zitten te eten. Een kind laten jengelen, dat is mijns inziens prima. Een kind dat zich aanstelt omdat het iets niet mag, ook dat gebeurt en is niet zielig. Maar dit.... ja, dat is sneu...
Tja iedereen heeft natuurlijk een andere manier.. Maar ik sluit me bij jou aan hoor.. Ik wil mijn kleine man ook niet te veel laten huilen.. Gelukkig huilt hij ook bijna nooit, alleen als er echt iets is dus dat is wel makkelijk... Maar je bent dus niet de enige die hier behoorlijk raar van opkijkt...
"Ja en ze huilt altijd tijdens het eten, ze vraagt zoveel aandacht de hele dag. We hebben nooit tijd voor onszelf. Dus ja, dan moet ze maar even huilen" herinner ik me trouwens dat de vader in kwestie eens had gezegd toen hun baby 1 maand was ofzo?
onder het eten kan ze toch gewoon in kinderstoel/mc/wippertje erbij zitten? hier waren ze ook altijd wakker als we aten. verhaal komt me wel heel bekend voor!
Dat gaat to h tegen je moedergevoel in? Ik moet er.bijna van huilen! ( zullen cw hormoontjes wel zijn....
Onze jongste was een echte huilbaby, bleek reflux te zijn en ook ik werd soms gek van het gehuil maar dan liep ik rondjes met haar door de kamer dan sliep of at ik maar niet, laten huilen kan ik best maar dan wel als ze ouder zijn en niet het 1e half jaar. Pfff.
Ik dus ook. Zal ook wel hormonen zijn Maar ik denk echt dat dat baby'tje pijn had en niet werd getroost... Met een paar dagen oud de wieg doorkruipen is een heel slecht teken....
Ik zou dat echt niet kunnen hoor. Heb m'n dochter vandaag 5 min laten huilen en dat ging me al te ver. Wij aten gewoon om de beurt als ze aandacht nodig had de eerste weken. Tijd en aandacht voor jezelf en partner moet je voor je kinderen hebt maar aan denken. Dat komt nu als de uk slaapt.
Heel zielig... Ik vind ook dat een baby zo jong niet zomaar huilt. En ja, dan is eten soms lastig! Wij eten dan maar na elkaar, zodat de ander de baby kan troosten!
Zulke jonge kinderen huilen niet om aandacht maar om pijn of ongemak, Bah wat zielig. Mijn oudste is 4.5 middelste 2 en jongste 4 maand maar allen hoeven niet nodeloos te huilen, heb laatst bij mijn oudste in bed geslapen ze was zo bang van een droom geworden dat ze totaal over stuur was dus ben ik bij haar gaan liggen en in slaap gevallen , so be it. Kinderen hebben onze liefde onvoorwaardelijk nodig!
Mijn moeder is ook van het type "laat maar huilen/krijsen" "geen aandacht aan schenken". Ik kon en kan er nog steeds niet goed tegen als mijn dochter echt duidelijk verdrietig is en laat haar echt niet krijsen. Mijn man wel, die heeft er minder moeite mee, maar troost haar (inmiddels) wel (voor mij denk ik). Mijn moeder adviseerde mij na een maand dat ik maar eens een avondje weg moest gaan en mijn man thuis moest laten, dan had ik ook geen last van het huilen. Dat was de periode waarin hij haar dan gerust liet huilen. Alsof ik dan rustig een avond weg ben, ik zou me alleen maar afvragen hoe het met haar zou gaan..
Als zij echt zo met hun kindje omgaan vind ik dit schandalig, veel verder dan zielig! Ongeacht of je een andere manier van opvoeden hebt, dit vind ik echt TE verregaand. Ik heb mijn zoontje nooit laten huilen, zelfs nu nog niet. Nep huiltjes of drama gedrag is iets anders, maar als hij echt huilt van pijn of verdriet of voor mijn part iets waarvan ik niet weet wat, zal ik hem niet laten huilen!
Ik krijg er enorm de kriebels van...zie het in mijn omgeving ook wel, kind krijst zich overstuur (huilen of jengelen is echt iets anders als dat echte ieha ieha iehang krijsen waarbij de adem soms stokt) mama blijft doorgaan met wat ze aan het doen is en negeert het kind. In zo'n geval spelen mijn instincten enorm op, ik zou zo'n moeder wel over dr winkelkar kunnen trekken...zag het vandaag nog in de winkel...
Hè gatver, nee dat vind ik ook echt vreselijk. Arm kindje . Ik heb mijn kinderen ook nooit laten huilen. Mijn zoontje heeft een tijd erg veel gehuild en toen heb ik hem omdat ik er echt niet meer tegen kon ook wel eens in zijn bed gelegd, omdat ik bang was niet voor mezelf in te kunnen staan als ik hem nog langer bij me zou houden, maar dat is echt een uitzondering geweest. En ja, soms als ik met mijn dochter bezig ben moet mijn zoontje ook wel eens wachten (en andersom natuurlijk!) en huilt hij wel eens even. Maar ik laat hem echt nooit moedwillig huilen. M.i. huilt een baby nooit voor niks. En al is het "alleen maar" huilen om aandacht, dat vind ik ook geen reden om ze maar te laten liggen. Hoe moet zo'n kindje anders laten merken dat hij/zij je nodig heeft. Gatsie zeg, ik snap echt niet hoe mensen dat kunnen hoor.
Heel sneu Hier had ik mijn zoontje vaak aan de borst tijdens het eten. Niet heel praktisch maar wel heel intiem zo als jong gezinnetje (mijn vriend sneed mijn eten zodat ik zelf ook wat binnenkreeg). Juist dat soort momenten moet je van genieten als ze zo minie zijn, niet je kindje negeren. (is mijn mening) Maar goed mijn kereltje van 15 maanden loopt nog niet, is misschien omdat ik te soft ben