Ik vind het soms leuk, maar soms ook wel akward(ligt aan de situatie). Maar geeft mijn zelfvertrouwen wel even een boost.
Ik voel me altijd heel ongemakkelijk bij flirten. Nu ik getrouwd ben, maar ook toen ik nog vrijgezel was. Vooral als het heel opzichtig gebeurde. Als een man bijvoorbeeld langzaam rijdt en de claxon gebruikt en dan iets zwoels probeert te zeggen. Mijn eerste gedachte is dan altijd: gast, je staat niet op de veemarkt. Ik zie ook wel eens een mooie man lopen maar het zou heel plat voelen om hem dan aan te spreken en te zeggen: hey hallo lekkere vent!
Merk in dit topic dat ik daar wel wat andere gedachtes over heb. Toeteren en dan een opmerking geven vind ik absoluut geen flirten. Flirten doe je als je in een gesprek bent. Op een nette manier. Maar iemand aanspreken met lekker vent is eerder schunnig.
Ik ben dol op flirten en doe het dan ook volop, maar als een man naar mij toe zou komen om te zeggen dat ik een mooie vrouw ben, zou ik toch echt snel wegrennen. Dat schaar ik namelijk niet onder flirten.
Ik denk ook anders over flirten. Maar de meeste mannen niet. En dat is wat op straat gebeurd. Bij mijn man vond ik het wel leuk en spannend. Wij waren al jaren bevriend maar hadden steeds een relatie met een ander. Op het moment dat we allebei vrijgezel waren werd er wel wat geflirt. Maar dan zo onopvallend dat het maanden duurde voordat er een lampje ging branden in de zin van: vindt ie me nou leuk of wat? Maar het opvallende flirten van een vreemde op straat ervaar ik meestal als schunnig
Altijd fijn om complimenten te krijgen natuurlijk, maar ik weet nooit zo goed hoe daar mee om te gaan als een wildvreemde dat doet... man of vrouw.
Sons gaat het te ver.... zo heb ik al eens een keer een stalker gehad.... dat is helemaal andere koek
Ja hoor En nee ik zeg dat niet tegen mijn man. Soms voel je ook gewoon de chemie met andere personen. Bijv. Die ene vader uit de klas die zijn dochter komt ophalen na een middag spelen. Dat je je ineens heel bewust bent van je houding en denkt; oh shit, man jij bent écht heel erg leuk. Dit staat 100% los van mijn huwelijk en de relatie van mijn man, want dat gaat super en ben heel gelukkig. Maar tóch, er zijn bepaalde mensen die je tegenkomt waarbij dat klikt. Niet om er iets mee te doen, maar gewoon voelen dat diegene kijkt, daar word ik al blij van
Als ik ga stappen heb ik dat zo ongeveer standaard, zie het altijd maar als een compliment. Als ik vertel dat ik 10 jaar ouder ben dan dat ze vaak denken, getrouwd ben en 2 kinderen heb geloven ze mij soms niet eens. Mijn man en ik kunnen hier gelukkig samen hard om lachen. Op mijn werk vind ik het wel een soort van gênant als een man bij het verlaten van de spreekkamer zegt dat ik een mooie vrouw ben, vind dat in een werkomgeving niet kunnen.
Mee eens. Flirten moet ook een beetje subtiel zijn. Roepen en claxonneren vind ik eerder asociaal gedrag dan flirterig.
Op straat vind ik het altijd errrrrug ongemakkelijk, zelfs een beetje gênant. Ik voel mij er dan ook nooit prettig bij, vooral het type dat even na fluit terwijl ik met mijn dochter op de fiets zit bijvoorbeeld. Vreselijk! Gewoon in de kroeg aan de praat komen of mannen waar het af en toe wat beter mee klikt, dat vind ik wel prettig. Zo had ik bijvoorbeeld den collega, daar klikte het enorm mee. We maakten dan ook altijd grapjes e.d. en ergens was het ook flirten, maar zonder bijbedoelingen. Ik vond hem qua persoonlijkheid heel aantrekkelijk, maar qua uiterlijk verre van. Als ik echt op stap ga (dat is niet meer vaak sinds ik moeder ben) komen er helaas ook vaak vage types op mij af. Van die ‘psssst meisje’ mannen of van die 18 a 20 jarige jochies die letterlijk alles proberen te scoren wat langs hen loopt. Daar zit je als 27 jarige echt niet meer op te wachten. En dan een collega van mij (36 jaar) aanspreken met ‘Hoi, heb je toevallig een vriendje?’
Eh ja gebeurt hier ook wel eens. Ik werk in een sportschool en dan moet je soms best wat kunnen incasseren qua praatjes. Of op feesten ook vaak, helemaal als ik even alleen sta. Best aardig, en vleiend, maar ik heb er nooit echt zin in. Laat me gewoon lekker met rust Helemaal op het werk, de meeste weten dat ik getrouwd ben, 2 kinderen heb, en hebben vaak zelf ook een vriendin/vrouw. En toch blijven proberen. Griezels.
Ik werk in een restaurant dus gebeurd daar sowieso vaak genoeg. Haha wel vaak veel oudere mannen. Ik kan er wel om lachen en weet meestal wel wat terug te zeggen. Is toch altijd leuk om te horen denk ik dan maar.
Glimlachen en dankjewel zeggen? Is #metoo zover doorgeslagen dat een man niet meer tegen een vrouw kan zeggen dat ze er goed uit ziet? Ik maak het nooit mee eigenlijk (ben was niet mooi genoeg ) Hoewel... Laatst fietste ik met favoriete zomerjurkje langs een stuk waar werkzaamheden waren. Het was lunchtijd, dus die zaten op een randje aan de boterhammen. Er werd niks geroepen of gefloten, maar ik zag wel de waarderende blikken toen ik ze groette.
Huh Ben ik de enige die dat echt not done vind? Je hebt een man, bent gelukkig.. Maar wil toch aandacht van andere mannen.. What next?
Oja. Maar ik word er ongemakkelijk van en klap dicht. Dus ik vind dat niet prettig soms Nee. En dat heeft dus geen ene reet met dat metoo te maken
Wat heeft dat er mee te maken? Vind het gewoon vreemd dat een man (of vrouw) uit het niets zegt dat iemand er goed uit ziet. Vind dat gewoon erg ongepast. Zeker als het gaat om roepen vanuit een auto of lukraak een opmerking maken.
Ik ben denk ik immuun tegen flirten, ik zou niet eens door hebben wanneer een man met mij zou flirten. Of dat iemand mij aan het 'bekijken' is, of hoe zeg je dat. En van complimenten voel ik me sowieso al erg ongemakkelijk bij, vaak omdat ik mensen niet geloof. (Denk door mijn eigen onzekerheid of zo, dat ik denk ze lullen maar wat.)