Help! Onze dochter van net geen 4jr heeft altijd al fases gehad met zindelijk worden dat ze ‘moeilijk’ deed. Bijv heel paniekerig roepen ik moet plassen maar vervolgens niet naar de wc gaan etc. De laatste maanden ging het gewoon goed. Sinds een week is ze enorm enorm aan het uitdagen. Ze is brutaal, luistert niet en niets lijkt te werken. En nu als kers op de taart is ze sinds 3 dagen weer begonnen met in haar broek te plassen. Thuis, en op kdv. En vandaag extra vaak vragen of ze naar de wc moet, en haar ook echt op de wc zetten en dat ze dan niets doet, en nog geen 5min later plast ze in dr broek. Ik word er gillend gek van. Het is echt aandacht vragen. Iemand tips hoe hier mee om te gaan?
Als eerste denk ik dat je moet kijken naar de reden dat ze die aandacht nodig heeft. Is school erg spannend voor haar, zijn er grote veranderingen geweest? Is er spanning thuis? Ik ben van mening dat aandacht vragen een manier van verbinding zoeken is. Een kind kan nog niet altijd communiceren wat er daadwerkelijk aan de hand is. Betreft de ongelukjes: die zou ik zo veel mogelijk snel afhandelen, en zo weinig mogelijk bespreken. Geef haar snel een schone broek zonder opmerkingen, en kom er niet meer op terug. Als het echt aandacht vragen is, dan zal ze een andere manier moeten zoeken. Misschien ter overvloede: ze heeft geen blaasontsteking?
Heeft ze geen obstipatie of blaasontsteking? Zo niet dan zou ik het negeren en heel zakelijk houden. Jij plastbin je broek, dan ruim je het ook maar zelf op (met evt wat hulp). Verder op andere momenten wel de aandacht voor haar. Waar komt dit gedrag vandaan? Wat wil je aan je kwijt.... Samen spelen of je laten helpen in huis. Knutselen of zo. En ondertussen praten en vooral luisteren en open vragen stellen.
Ja er zijn wat grote veranderingen op komst, er komt een broertje of zusje bij in december, en ze gaat bijna naar school en al haar vriendinnetjes nemen afscheid. Dus ik kan het wel verklaren, maar maakt het niet minder irritant. Ze weet namelijk de perfecte momenten uit te kiezen. Vanochtend voor ik wegging op de wc gezet ‘nee ik hoef niet!’, er kwam niets, letterlijk nog geen 5 minuten later plast ze in de broek in de winkel... zucht.... ik vind het zo lastig dan niet heel boos te worden! Maar dat werkt dan averechts? Dus dan maar negeren? Thuis net 2x gehad dat ze in paniek ging rond rennen dat ze moest plassen, heb het genegeerd en wonderbaarlijk na geen aandacht er aan gegeven te hebben is ze alsnog op de wc beland op tijd .
Jep, negeren en heel zakelijk houden. Ontzettend moeilijk hoor. Maar werkt vaak beste. Het is dan niet meer interessant en ook geen machtsmiddel meer voor haar. Wil zij een natte broek met deze kou, moet ze zelf weten. Uiteraard zit er een droge set in je tas maar of je haar dat laat weten.... soms moeten ze ook even ervaren hoe vervelend het is. Of te wel je kunt nu op de wc plassen of straks in je natte broek lopen... ze kan op de wc wel goed ontspannen zitten?
Wat een goede voortgang! Dat is snel zeg. Misschien kun je ook nog wat handvatten opzoeken om met de veranderingen om te gaan. Boekjes over baby's in het gezin, praten over het naar school gaan, zo nu en dan even langs de nieuwe school lopen, samen nog wat dingen voorbereiden voor de baby (en vooral de dingen die zij als grote zus kan en mag gaan doen), dat soort dingen. Wellicht geeft die voorbereiding haar ook wat rust.
Hier hetzelfde, ook zelfde veranderingen. Zoon ruimt nu al uit zichzelf de plas op. Is de charme er ook vlot vanaf. Ik help met uitkleden maar hij mag zelf de vloer schoonmaken en de natte kleding bij de was leggen. (En als het echt een ongelukje is omdat ie de broek niet op tijd los kreeg of ziek is en aandrang minder voelt, is het anders. Maar t is voor hem ook gewoon gemakzucht) Gister vroeg hij om een luier, nou nee vriend. Ik vroeg waarom hij dat graag wou: 'was makkelijker'
Nouja voortgang... vandaag bij mijn schoonmoeder ging het goed, kom ik en plast ze meteen weer in dr broek. goed idee over de boekjes! Had ik helemaal nog niet aan gedacht, ik ga eens op zoek. Ze komt dagelijks op haar nieuwe school met wegbrengen van haar grote zus maar misschien kan ik wat meer met haar stilstaan bij haar nieuwe klas en wat ze gaat doen op school.
ai ja, blijkbaar dus toch lastig al die veranderingen tegelijk! Hier is het ‘babypraat’ ook weer begonnen. Dus vermoed dat het haar toch meer om de baby te doen is dan de school. Ze kan geen hele zinnen meer spreken :s