Mn dochter heeft nog een bedrag van +-160 staan wat een uitverdeling is uit de erfenis. De neefjes hebben de treinbaan van mn vader. Mja mn dochter niet. Vandaar dat er voor haar een geldbedrag staat (naast nog een losse spaarpot) Nu was de vraag wat geschikt zou zijn voor haar. Ze mist dr opa uiteraard nog steeds. Maar dingen als samen vissen of fietsen etc. heeft zij door dr leeftijd en hij met zijn hersenletsel natuurlijk nooit kunnen doen. Meestal waren ze gewoon samen gek aan t doen, op hun manier. Maar opa, hoe beperkt dan ook was dr allessie. We hebben in elk geval een paar oude overhemden die hij ook op veel foto's draagt bewaard. Hebben na zitten denken over zo'n waldorf herinneringspop. Bijvoorbeeld: https://www.atelierannebelle.be/poppen/herinneringspoppen Voor nu zou dat prima zijn, maar ik zie haar daar over 10 jaar niet meer mee. Iemand nog andere ideeën, iets wat wat langer meegaat naarmate ze ouder wordt bijv.. Sierraden etc. draagt ze niet, ik ook niet dus die hoek slaan we in elk geval maar vast over. (en ik heb nog wel wat van hem liggen mocht ze later toch die behoefte krijgen) Van mijn grootvaders heb ik niks, dus kan me ook niets bedenken in die zin. Van mn oma heb ik een deel van haar oude boeken, een schilderij en dr beschermengeltjes (zijn soort kleine broche dingen van 1.95 ofzo maar zij had er een steevast opgespeld). Haar kruisje heb ik destijds doorgegeven aan mn vader toen hij in een depressie kwam, die heb ik na zijn overlijden nu dus zelf weer om. Met mn vader heeft mn dochter dat soort dingen nog niet echt, dat maakt t ook wat lastig. Mocht iemand inspiratie hebben, ik hoor t graag! (en ja het is heel persoonlijk maar er is vast wel iemand met een idee wat perfect kan wezen) Edit: Bewaren tot ze zelf met iets komt wil mn moeder niet. Ze wil het nog bij haar leven geven in elk geval.
Gecondoleerd Mijn dochter heeft haar oma nooit meegemaakt. Was al overleden voor zij geboren was. Maar zij weet wel dat we bij opa altijd taart aten op zondag (veel te zien op fotos) daarom hebben wij oma haar zilveren gebaksvorkjes voor haar bewaard. Wij vonden het ook lastig.
Ik vind die pop juist een heel mooi idee. Lijkt mij juist iets wat ze wel altijd kan bewaren. Ik heb van mijn opa een geverfd bordje met zijn naam en een datum erop en een clown (mijn opa was zeer actief met carnaval en ging altijd muziek maken in bejaardentehuizen e.d.). Dat bordje stond eerst op mijn kamer (toen ik dus nog thuis woonde) en is altijd meeverhuisd. Nu geen prominente plek meer, maar wel een mooi plekje op zolder met zijn foto’s ernaast. En ik zou dat ook nooit wegdoen. Dus dat zou met die pop ook kunnen. En mijn oma is afgelopen januari overleden (was al 95 jaar) en heeft me een gouden ketting nagelaten die ik altijd mooi vond toen ik nog kind was. Heeft ze onthouden en in haar codicil benoemd. Daarbij nog wat kleine dingen die verdeeld zijn. Die ketting ben ik heel blij mee, maar ga ik nooit dragen. Dat is voor mij ook niet nodig voor de herinnering. Verder nog wat kleine dingen gekregen, zoals een zilveren vaasje, en een melk en suiker setje van bewerkt glas (ziet er kristallig uit, maar is het niet). Die staan beiden in mijn boekenkast. En zilver bestek, wat ik met kerst wel op tafel gan leggen, denk ik. En ik heb ook nog een borduurwerk gekregen. Die heb ik zelf ooit gemaakt voor haar 80ste verjaardag, en die kreeg is dus terug. Ik heb de lijst vervangen voor een modernere lijst, en die hangt prominent in onze woonkamer. In mijn optiek is alles wel goed, als er maar een idee of gevoel van waarde achterzit. Iets wat van haar opa is geweest, maar waar ze verder niet zoveel mee kan, lijkt mij dus toch ook prima. Als ze het een mooi plekje kan geven en kan bewaren, en dat hoeft niet eens altijd in het zicht te zijn. Weten dat je een tastbare herinnering hebt, kan wat mij betreft dus ook.
Mijn meiden hebben allebei een foto van mijn vader. Mijn oudste heeft hem nog steeds op haar nachtkastje staan. Verder halen we regelmatig herinneringen op aan opa zoals kamperen met opa en oma. Ook willen ze nog graag mee naar zijn graf met gedenkdagen.
Lastig! Ik heb zelf alleen het bezoekersboekje van mijn oma als aandenken. Oma was zo dement als een deur zeiden we dan en elke bezoeker schreef wat in haar boekje. Hele conversaties tussen (nu ook deel overleden) familieleden staan erin, dat is we heel tof aangezien we nogal veel humor in de familie hebben dus veel pleegstootjes over en weer haha. Maar goed, dat is maar van 1 op de 4. Van de rest heb ik niets (waren allen al dood voor ik 12 was). Van oma van mijn man kregen we bestek etc. Maar ja dat was omdat niemand anders het wilde hebben. Wij vonden t wel tof om haar old school opscheplepels te gebruiken En een wasmachine maar die heeft ons meer ellende gekost dan plezier opgeleverd Kan ze niet iets samen maken met jouw moeder? Beeld of schilderij workshop? Of heeft ze nog oude brieven van hem die ze kan doorgeven?
Het lijkt me het belangrijkste dat ze er nu wat aan heeft? Nu is het verdriet nog vers en geeft zo’n pop wellicht steun. Van kledingstukken kun je natuurlijk ook een herinneringsdeken (laten) maken of een kussen, dat is wellicht ook nog ‘leuk’ als ze wat ouder is. (Zelf heb ik van mijn opa een oud fototoestel, dat is vooral bijzonder door alle verhalen die mijn ouders er bij verteld hebben. Van mijn andere opa en oma’s heb ik ‘niets’ behalve foto’s en bovenal een hele berg herinneringen! En dat laatste vind ik het meest waardevol. <3 Mijn kinderen hebben van overleden familieleden die dichtbij stonden verschillende dingen ter herinnering, bv. een windlichtje met een foto er op, iets uit hun huis (beeldje ofzo), een knuffeltje.)
Ik heb mijn opa als kind/tiener ruim 15 jaar niet gezien, een half jaar voor zijn overlijden hebben we gelukkig weer contact gekregen. Ik was een jaar of 3 toen het contact is verbroken dus weinig echte herinneringen aan mijn opa. Na zijn overlijden heb ik een buikkastje van hem geërfd en dat is het pronkstuk in mijn huis. Is er misschien een mooi meubelstuk wat je op haar kamer kan zetten?
Van mijn opa's en oma's heb ik van een opa één van zijn laatst gemaakte poppenwiegjes en van oma een schaal waar zij planten in had en ik heb van die oma ook een armband die zij van opa had gekregen. Van andere opa heb ik niks, van de oma hoor ik een armbandje te hebben maar die krijg ik niet van mijn moeder (iets met chantage enzo) En ik heb foto's als herinnering.
Van mijn opa heb ik niets tastbaars (denk ik), van mijn oma daarentegen hebben wij (mijn zussen en ik) allemaal een setje juwelen laten maken (van haar goud en dat laten smelten), maar dat draag ik zelden; echter hebben we ook allemaal een simpele peerhanger laten maken, dat dragen we alledrie bijna elke dag. Mijn grootouders hadden een fruitbedrijf. Daarnaast heb ik zo kleine dingen: hun vroegere kerststal, kerstversiering dat mijn oma in het rusthuis had staan heb ik nu. Ik heb ook massa's foto's en herinneringen en die zijn me toch het dierbaarst denk ik. Kan je niets doen met foto's? Ik vind die pop ook wel nog iets voor haar leeftijd. En voor de rest veel sterkte, ik wil er niet aandenken dat mijn kinderen nu al afscheid moeten nemen van één van hun grootouders (en wij dus van onze ouders/schoonouders)
Ik kwam laatst op een website waar je dingen kon laten maken van kledingstukken van een overleden dierbare persoon. Knuffels, maar ook een lappendeken bijvoorbeeld. Daar zou ze wel langer wat aan hebben lijkt mij. Ik kan zo snel niet terugvinden welke website het was, als ik Google zie ik er meer. Vond het best prijzig, maar er is budget voor begrijp ik, dus misschien is zoiets een optie?
Van de kleding een kussen of quilt deken voor over haar bed maken of laten maken? Ik heb voor (bij) mijn ouders een 'knuffelkussen' gemaakt met een bewerkte foto van mijn neefje aan de ene kant en woorden in een hart (in de trand van zijn geboorte en overlijdenskaart) die op hem slaan en de relatie tot mijn ouders en alle kleinkinderen. Hier heb ik maar 3 van de 4 grootouders gekend, heb wel van alle 4 iets overigens maar van de opa die ik nooit gekend heb kreeg ik dit toen mijn oma overleed.
Gecondoleerd.. Ik heb van 1 opa vierdaagsemunt en zijn zelfgemaakte schapje, dat was echt kenmerkend van hem. Van mijn andere opa heb ik zijn doopring. Van mijn oma heb ik nog wat dingen die zij zelfgemaakt heeft toen ik nog klein was, mijn ouders hebben altijd veel bewaard en ik bewaar dat dan ook nog. Mijn moeder maakt af en toe dingen voor naasten waar dierbaren van zijn overleden, zo maakt ze weleens kussens van de blouses en shirts of van de stropdassen heeft ze laatst een tafelkleed gemaakt. Ze maakt ook knuffels, doet quilten etc. mocht je in die hoek willen zitten dan mag je me altijd een pb sturen. Wie weet is het jullie smaak of is er wel wat op te bedenken met mijn moeder.
Haar opa is vorig jaar overleden, binnenkort is zn verjaardag en dan gaan we weer naar het uitstrooiveld. Meubels en knutseldingen zijn er niet. Zij heeft mijn vader alleen gekend ver na zn herseninfarct dus ze hebben dat ook nooit "samen" gedaan den hij heeft ook nooit meer wat voor haar gemaakt (wat hij wel dolgraag had willen doen). Ze heeft wel poppenspeel spulletjes van mij die hij ooit heeft gemaakt, maar dat zegt haar weinig. Foto's heb ik haar laten uitzoeken en her en der heeft ze die door het huis ophangen (heb ik haar vrij in gelaten en ik laat ze hangen) en ze heeft er een paar in haar kastje gelegd waar ze af en toe naar kijkt en tegen praat. Ze kan dr verdriet kwijt, maar je merkt aan dr dat ze bij mn moeder toch even dr vaste rondje moet lopen. Even op t bed van opa zitten, even kijken in de grote slaapkamer en naar de zolder. Niet omdat ze verwacht dat hij er ineens is, dat is haar wel duidelijk. Maar ik denk "om niet te vergeten". Diep triest eigenlijk, 3.5 jaar en helpen met uitstrooiien. Maar die medewerker moest dr echt geen voet in dr weg lopen. Het was HAAR opa en ZIJ ging helpen as uitstrooien. Over toewijding gesproken... Ik denk dat het richting een herinneringspop gaat worden. Deken/quilt kan ik zelf maken. Misschien een lokomotief bedeltje ofzo, want dat opa gek was van treinen, dat weet ze wel.
@Vero0504 herinneringspop en een treinbedeltje lijken me mooi hoor voor haar leeftijd maar ook voor later!