Hoi hoi! Even iets wat ik me zo afvraag... Ik hoor zo vaak mensen zeggen dat dochter precies op mij lijkt, uiterlijk maar vooral qua doen en laten. Ze is echt een meisje meisje, loopt het liefst de hele dag in een prinsessenjurk en als je een fototoestel op haar richt poseert ze gelijk als een waar fotomodel Ze is al echt bewust van hoe ze eruit ziet en heeft voorkeur voor kleding en hoe ze haar haren wil hebben... Ik herken veel van mezelf in haar en veel mensen zeggen ook vaak hoeveel ze in alles op mij lijkt. Een tijdje terug zei iemand "tja, ik heb mijn dochters niet aangeleerd om fan te zijn van prinsessen, dus dat hebben die van mij niet zo erg." Nou heb ik niet het idee dat ik mijn dochter die dingen aanleer. Wel ben ik zelf ook altijd al een 'meisje meisje' geweest en dan stuur je toch misschien onbewust meer op de echte meisjesdingen aan bij je eigen dochter? Maar als mijn dochter bijv. de voorkeur zou hebben voor auto's e.d. en stoerdere kleding dan zou ik haar absoluut niet belemmeren daarin. Hoe ervaren jullie dat? Ben je daar als moeder nou een hele grote beslissende factor in of is het toch iets dat vooral in het kind zelf zit?
Hier twee dochters; de oudste liep met handtasjes en glitterjurkjes, de jongste houdt van auto's en schroevendraaiers Ik ben zelf helemaal niet zo'n glitterprinses met handtasjes, en loop ook niet dagelijks met schroevendraaiers... Dus geen idee van wie ze dat hebben Oudste is nu overigens niet meer zo roze, glitterig... Nu houdt ze weer erg van bouwen en draken.
nee vind niet dat hoe jezelf bent alles beslissend is. mijn oudste is echt een dametje. liefst rokjes aan, make up, tuttebellen heel de dag. hoe meer glitter en glim hoe beter. ikzelf draag wel jurkjes soms maar toch weer anders als hoe zij is. de middelste daarentegen is heel anders. heeft qua uiterlijk echt een engelen gezichtje, echt een pop, maar dat is er toch 1 van spijkerbroek, trui en gympen, haar niets anders dan een vlecht, geen poespas, bomen klimmen, kapotte broeken, na een dag buiten zo zwart als de kachel, etc etc en zo was ik vroeger ook wel. dus nee niet alles is aangeleerd in mijn ogen
Hoi! Ik denk dat er misschien wel iets van aangeleerd gedrag in zit, maar ik geloof niet dat dat persé bepalend is. Ik heb twee dochters. De oudste is totaaaaaaal geen meisje-meisje. Ze houdt absoluut niet van prinsessen, roze, poppen, meisjeskleding etc. Ze heeft altijd met "jongensspeelgoed" gespeeld en kijkt naar "jongensprogramma's" op tv. De jongste is compleet het tegenovergestelde. Echt een dametje met rokjes en barbies en prinsessen en roze. En ik ben zoals mijn oudste dochter. Tja. Trek je conclusie! Ik heb het mijn jongste niet aangeleerd i.i.g.
Ik denk dat ieder kind (onbewust) bepaalde voorkeuren ontwikkelt. Het is denk ik een combinatie van genetische factoren, invloed vanuit de omgeving maar ook bepaalde "eigen" karaktertrekken. Dus al leer jij je dochter niks over "prinsessen en meisjesgedrag" zij pikt dit toch op vanuit haar omgeving en het spreekt haar kennelijk aan waardoor ze er graag mee bezig is en er gelukkig van wordt . Ieder kind heeft zo zijn of haar ding en ik denk dat het als ouders heerlijk is om te zien als jouw kind daar zo van geniet...
Ik denk niet aangeleerd, ik heb een zoon op ballet en kunstschaatsen. Terwijl ik hem eerst op ijshockey had geplaatst Dochter is een ontzettende tuttebel, terwijl ik echt een tomboy was juist. Nu draagt ze sinds dit jaar voor het eerst een broek, daarvoor een echte no go! Ik heb er niet echt invloed op, denk ik zelf...Het zit in hen, ik probeer ze alleen te laten zijn wie ze zijn. En binnen mijn grenzen met hen mee te gaan.
Het aloude nature vs. nurture... het heeft allebei invloed (Maar om je gerust te stellen: ik ken iemand die opgevoed is door een andere man dan zijn vader en pas na 50 jaar zijn echte vader heeft ontmoet. Die twee bleken in maniertjes en karaktertrekken zó op elkaar te lijken, echt heel bizar. Echt dingen als manier van staan en het feit dat ze heel eigenwijs nooit met de maat mee gingen klappen in de kerk enzo.)
Ik zou me er geen zorgen over maken hoor! Kinderen kijken vaak wel naar ouders en nemen daar vast iets in over! Maar zolang je ze niets door de neus boort en ze vrij laat in hun interesses doe je in mijn ogen niets verkeerds! Lekker genieten van je mini-me.
Ik ken hier een 1 eiige tweeling op het pleintje, groep 1-2 dus echt nog jong. Sinds dit jaar loopt 1 van de twee met iets langer haar en na schooltijd glitter gympen en glim shirts, de andere loopt er in army print bij zeg maar. Beide kids zelfde genen en zelfde gezin/opvoeding, toch is er 1 "stoer" en voelt de andere zich meer een "meisje". Het zijn dus jongens.
Mijn oudste dochter van 5,5 is een meisjes meisje, dol op verkleden altijd rokjes en jurkjes aan en als ze een broek draagt moet er een roze schirt op, lang haar tot de billen en altijd vlechtjes bloemetjes strikjes in haar haren. Zelf hield altijd van sprookjes en prinsessen en jurken maar ik draag nooit geen make Up en onze dochter is er juist wel gek op. Onze andere dochter van ruim 2,5 is dol op dino's treinen autootjes broeken rollen in de modder stampen in de plassen en heeft de grootste lol om een scheet
Ben echt een meisje meisje. Toen ik een dochter kreeg was ook kei blij. Kocht alle poppen die er bestonden, kreeg roze peuterbed in roze kamer volledig in prinses stijl. Rulle rokjes, haarbanden etc. Ze heeft poppen nooit leuk gevonden, draagt het liefst gympies, Kamer moest blauw en doet aan hiphop en kickboxen en voetbalt buiten met de jongens . Het enige meisje aan haar is dat ze dol is op nagellak en oorbellen
Mijn dochter is een paardenmeisje. Ik ben als de dood voor paarden, dus ik betwijfel dat ze dat van mij heeft Kwa karaktertrekken herken ik wel wat, bij beiden (ondanks dat ze heel verschillend zijn), maar voorkeur en interesses hebben ze toch echt hun eigen mening en persoonlijkheid. Mijn jongste heeft wel wat meer dezelfde interesses als ik, maar dat is er ook een die graag bevestiging wil en vrij onzeker kan zijn, dus die heeft momenten dat ze mij kopieert in bepaalde dingen in de hoop daar goedkeuring in te krijgen, terwijl ze zoekt naar haar eigen 'ikje'. De tijd zal dus uitwijzen of haar interesses /hobby's daarin ook hetzelfde blijven of alsnog gaan veranderen naarmate ze zichzelf ontwikkeld.
Mijn dochter is kwa uiterlijk mama,karakter papa. Gaat uitdaging niet uit de weg en durft zichzelf te zijn Zoonthe is kwa uiterlijk papa en innerlijk mama. Onzeker, kat uit de boom kijken. Ik laat ze hun zelf ontwikkelen en steun ze daar in
Grappig. Ik vroeg mij hetzelfde af. Ik heb echt een zoontje-zoontje. Zijn eerste woordje was auto, zijn tweede bal. En het is vooral auto, trekkers en alles met sturen en wielen en een bal. Alleen daar speelt hij mee. Maar mijn man is nou niet zo'n typische (oke hij voetbalt wel) man die het alleen maar over auto's en ballen heeft ofzo. En ik ben zelf nogal meisjesachtig dus van mij heeft hij het ook niet. Ik denk dus dat het ook wel een stukje ''natuur'' is..?
Ik heb 3 zonen en was zelf een echt meisjesmeisje. Mijn jongens zijn echte jongens, maar in sommige dingen lijken ze toch erg op mij. Zo zijn de oudste en de jongste heel erg van het selluf-doen, wat ik vroeger ook was (en nog!). Zij lijken uiterlijk ook het meest op mij. En aan de andere kant lijken ze weer heel erg op mijn man. Die weet van sommige dingen, zoals auto's, maar ook vogels en planten, allerlei details uit zijn hoofd. Een wandelende encyclopedie is hij soms. En dat zit ook heel erg in mijn oudste. Hij kan duizenden details over bekende voetballers oplepelen.
Beiden denk ik. Veel zit in het kind zelf, maar ook veel wordt aangeleerd. Ik ben mezelf wel bewust van rollenpatronen ed, dus ik heb mijn dochter dan ook bewust én met auto's en gereedschap laten spelen én met poppen etc. Maar er zit toch iets in het kind zelf. Ze speelt het liefst met poppen, wil het liefst roze aan en houdt van My little pony. Maar, daarentegen speelt ze de laatste weken piraatje
Ik heb helemaal niets met jurkjes en roze en wat denk je dat dochter het liefste draagt..... Dit zelfde geldt voor het spelen met poppen. Mijn moeder zegt dat ik dat nooit het gedaan en dat ze mijn poppen als nieuw kon weggeven. Lijkt me dus niet aangeleerd
Ik heb in het begin juist zoveel mogelijk geprobeerd sekseneutraal te zijn, in ieder geval qua speelgoed, maar op een gegeven moment kreeg oudste dochter toch een erg sterke voorkeur voor roze, glitters, jurkjes en andere meidendingen. Zelf draag ik vrijwel nooit rokjes of jurkjes en name up ook amper, ik houd ook niet van tutten oid. Maar bij mijn dochters is het toch anders. Uiteindelijk heb ik mijn pogingen maar opgegeven, het gaat immers om hen.
Nou ik kan je verzekeren dat het zeker niet aangeleerd is. Ik heb echt het schoolvoorbeeld meisje en schoolvoorbeeld jongetje. Zij trekt dus geen enkele broek aan, rokken hoe hoger ze zwieren hoe beter. Hij is gek van auto's en dino's en het motto is: alles kan kapot en het kan kapotter dan je denkt😂. En dit hebben wij zeker niet bewust aangeleerd.
Hier gek van auto's en ballen. Hij gaat ook al voetballen. De papa is ook gek van auto's maar bij een ek of wk zijn we blij als Nederland de oranje kleur heeft anders is er een kleine kans dat we voor de verkeerde supporteren