Even klaagbanken hoor. Hebben jullie dat ook? Het lijkt alsof ik door mijn omgeving ontoerekeningsvatbaar ben verklaard. Alles wat ik doe of niet doe, zeg of niet zeg, voel of niet voel, is zwangerschapsgerelateerd. Ben er inmiddels een beetje klaar mee. Alsof ik niet voor mezelf of mijn kind kan instaan :/ iedereen bedoelt het goed, maar zodra de baby er is weet ik zeker dat alle aandacht daarheen gaat en ik al die tijd slechts de broedmachine ben geweest. Voorbeeld: kom net terug van ziekenhuisopname, geef aan een familielid aan dat ik me prima red en weer kiplekker voel, maar toch word mijn hele huis voor me opgeruimd en schoongemaakt (met het kwijt raken van dingen inbegrepen) terwijl ik dacht: eindelijk thuis, lekker m'n rommeltjes door mn handen laten gaan, even een rustig dagje met man, lekker koken (hou van koken, zeker na het een week niet gedaan te hebben)... "Nee, ik dóe het gewoon, jij móet rusten, want jij bent hoogzwanger." "Maar ik ben ontslagen uit het ziekenhuis dus ik mag weer vanalles doen, en bedankt voor de hulp maar het hoeft echt niet, ik red me wel..." "Nee, jij mag niks doen, laat mij nou maar alles doen, ik doe het graag." "Ja dat weet ik, maar ik krijg het gevoel alsof je mijn huishouden overneemt en wil graag alles weer even oppikken, kan best een afwasje zelf doen en mijn eigen bed opmaken en man kan ook een boel doen..." "Kinderen krijgen is inleveren dus laat mij het nou maar gewoon doen, jij moet zitten en je man heeft het druk met werk." ... Vermoeiend! En de 1000x per dag gaat het? Lukt het? Is het te doen? Pas je op? Jahaaaaaa als ik hulp nodig heb roep ik welllll! Grrrrrr al die bemoeizucht rond mij en mijn lichaam doen mijn hormonsters echt niet ten goede!
Ja, echt onwijs vervelend als mensen voor je schoonmaken en opruimen.... Anders mag je ze wel doorsturen naar mij hoor Nee, ik herken het niet, sorry Toen ik zwanger was is mijn schoonmoeder ook een aantal keer komen helpen, ik vond dat erg fijn! Maar goed, iedereen heeft zijn eigen grenzen en als daar overheen wordt gegaan dan is dat erg irritant! Misschien volgende keer maar weer proberen de boot af te houden?
Als ik jouw verhaal lees, lees ik mensen die heel bekommert zijn om jou en alleen het beste voor jou willen. Ik heb een moeilijke zwangerschap maar bij mij nemen ze het werk niet uit handen, ik moet hulp vragen aan mijn dochters van 11 en 9 jaar oud, omdat ik het niet alleen kan. Dat vind ik best hartverscheurend. Als je het echt niet aan kan dat ze je alles uit handen nemen, dit misschien even aangeven in een gesprek.
Hmm ik vind juist dat je heel dankbaar mag zijn eigenlijk.. Schijnbaar geeft je familie heel veel om je en wil je heel graag helpen. Nee ik zou daar eerlijk gezegd niet om klagen maar ze juist 1000 maal bedanken. Tja dat je dingen kwijt raakt zou ik op de koop toenemen, dat doen ze niet expres.
Ik kan me er zeker wel iets bij voorstellen. Tuurlijk is het bezorgdheid maar vind dit overbezorgdheid. Alsof je niks meer mag doen en idd alleen nog maar stil mag zitten :/ Ik was ook hoogzwanger en kookte, stofzoog, ruimde op etc omdat mijn moeder werkte enz. Nu moet ik het ook alleen doen. Ik heb zware rugklachten en krijg last van mijn bekken dus als er echt iets is vraag ik het me moeder of vriend (wonen niet samen) Het enige waar ik nu echt zwaar pissig om kan worden is als ik ergens geirriteerd op raak (terwijl ik daar normaal ook op zou reageren) is het meteen: dat zullen je hormonen wel zijn of word gek van je hormoonbuien. Wtf?!?! Alsof je in een hokkie gepropt word met een label 'die is zwanger dus geef alles dat maar de schuld'. Ik kan niet meer voor mezelf iets zeggen en kan beter me smoel houden anders krijg ik het toch weer te horen
Ik snap je wel hoor.. Al heb ik zelf soms zoiets van: Nám iemand me het werk maar uit handen. Verschillende keren al een beetje woorden om gehad omdat mensen er vanuit gaan dat ik alles nog precies hetzelfde kan doen zoals in het begin van de zwangerschap.. toen kwam heel het huishouden + kids en hond op mij neer. Nu gaat dat gewoon niet meer.. Mn moeder komt me soms helpen en mijn partner doet nu ook wat meer, sinds ik hem er meerdere malen over heb aangesproken.. Maar dat betekent niet dat ik het niet moeilijk vind om dingen uit handen te geven, want het liefst zou ik het gewoon zelf en op mn eigen manier doen, zoals ik het gewend ben.. Dus ik zou zeggen..ben blij ze bedoelen het goed.. Als je het eckht zat ben zou ik dat ook gewoon rustig vertellen: Luister, ik weet dat het goed bedoeld is..maar ik ben blij als ik zelf ook nog wat mag doen!
ik herken het wel. lief bedoeld die hulp, en soms ook heel welkom. maar op andere momenten heb je er geen zin in en dat moet men respecteren. je bent mee dan zwanger, je bent ook jezelf. ik vind dat betuttelen ook niet fijn.
Ik herken het zeker en het is zeker irritant als ze steeds hoe het nu gaat, maar het is lief bedoeld. Schoonzus en schoonmoeder hebben wel een aantal keren hulp aangeboden in het huishouden maar ben gewoon iemand die het liever zelf doet.
Haai dames, Ik voel me zeker begunstigd met mensen om me heen die zo veel om me geven en wat ontzettend rot dat sommigen van jullie alsnog op julliezelf aangewezen zijn ondanks dat het te zwaar is. Maar mijn knelpunten zitten ook niet daar dat er hulp aangeboden wordt, maar dat ik er geen inspraak in heb. Inderdaad dat betuttelende. Ik kan prima alles zelf doen, en moet alsnog toekijken hoe een ander mijn broodkruimels weggooit of de boxers van mijn man ophangt. En als ik dan aangeef het echttt wellll zellllf te kunnen, mij toespreken alsof ik onverantwoordelijk ben en er dus keuzes gemaakt worden buiten mij om, want ik ben zwanger. Wou dat ik het voor jullie een beetje makkelijker kon maken!
Probeer anders een vaste dag voor de zware schoonmaakdingen af te spreken. Dan heb je de rest van de week rust. Ik kon op het laatst ook erg weinig en na de bevalling mocht ik geen huishoudelijk werk doen. Mijn moeder kwam 1 dag in de week helpen. Gewoon even het huis door: stoffen, zuigen, dweilen en de badkamer+wc's. Voelde me enorm bezwaard, maar het was ook wel weer fijn.
Ik snap het wel! Het is super fijn dat je familie en vrienden je zo helpen maar wanneer je aangeeft dat je dat niet wil moet het ook goed zijn! En ik vind het ook zo irritant dat mensen alleen maar een zwangere zien ipv gewoon mij! Het is fijn als mensen voor je opstaan zodat je KAN zitten maar ik wil soms gewoon staan en niet moeten zitten!!