Ik ben eigenlijk benieuwd naar de ervaringen van mensen hier met een te snelle of te trage schildklier. Mijn moeder heeft vorig jaar last gehad van atrium boezemfibrilleren waarvoor ze nu sinds begin december Cordarone slikt. (half tabletje per dag). De medicatie voor haar hart werkt geweldig goed maar helaas is er wel een behoorlijke kans dat je last gaat krijgen van je schildklier als bijwerking. De laatste keer bij het bloed prikken bleken haar schildklierwaardes al wat minder goed te zijn (ik weet geen uitslagen) en ze heeft sinds een week of acht nu de volgende klachten: - flink vocht vasthouden (beetje opgeblazen gezicht en zeker zomaar 6-7 kgs bijgekomen) - haar ogen lijken wel een beetje uit te puilen - heel slecht slapen (ook vaker nachtmerries) - vaker overvallen worden door een somber of opgejaagd/onrustig gevoel. Echt ook wat klachten die op depressie lijken want ze zei vandaag nog dat ze zich soms zo "leeg" voelt. - erge spierpijn en last van gewrichten die zomaar kan opzetten Drie maanden geleden had ze echt helemaal nergens last van en gelukkig moet ze eind april terug komen bij de cardioloog want dit gaat zo langer niet. Daarvoor ook weer bloed prikken en ik denk wel dat dit met de schildklier te maken zal hebben. Wie herkent deze klachten ook? En is dit dan een te snelle of te trage schildklier? Ik heb wel eens e.e.a. opgezocht via Google maar ik vind het ene juist horen bij een te snelle schildklier en het andere juist weer niet. Of kan je ook vocht vasthouden met een te snelle schildklier? Of je opgejaagd voelen bij een trage schildklier? En als je medicatie krijgt.........in hoeverre voel je je daarna weer de "oude"? En hoe snel merk je er iets van? Ik heb trouwens nooit geweten hoeveel impact een schildklierprobleem kan hebben maar nu ik mijn moeder soms zie tobben...wat een ellende zeg!!
Ik heb zelf graves en heb ook last gehad van alles wat je neerzet. Graves is eigenlijk een ommezwaai in de schildklier, van eerst te snel naar nu te traag. De vochtophopingen, en spierpijn horen ook echt bij een trage schildklier. Ook het gevoel te hebben in een dip of depressie te zitten. Ik zou niet wachten, maar maandag de huisarts bellen en vragen om bloed te prikken voor haar schildklier. Dan kan ze aan het eind van de week de uitslag krijgen en meteen beginnen met medicijnen. Deze hebben namelijk ook wel even de tijd nodig om hun werk te doen..... Maar het klinkt mij heel bekend in de oren, helaas...
Hier Hashimoto en herken het ook. Maar zal zeker niet wachten tot eind april dus maandag bellen! Schildklier is niet iets waar je te lang mee moet wachten..
Hier ook hashimoto en herken veel, behalve dat vocht. Bedenk wel dat als ze medicijnen krijgt om de schildklier sneller te laten werken, de hartmedicatie ook aangepast moet worden.
Ik heb ook hashimoto (auto-immuunziekte waarbij antistoffen de schildklier aanvallen waardoor hij te traag gaat werken). Je moeder hoeft geen auto-immuunziekte te hebben, kan ook inderdaad alleen een ontsteking van de schildklier zijn. Dit zou dan met behulp van medicatie opgelost kunnen worden. Ik zou niet tot april wachten gezien de klachten, maar de dokter deze week nog bloed laten prikken en dan een week later de uitslag vragen. Vraag dan ook altijd naar waardes.
Ik heb de ziekte van Graves gehad, bij mij werkte schildklier te snel. Had last van hartkloppingen,snel gewicht verliezen,continu eten en totaal geen energie hebben. 2 jaar bij een internist gelopen en nu inmiddels 2 jaar klachtenvrij. Maar ja had de huisarts er ook spoed achter gezet en werd ik snel doorgestuurd. Zsm medisch laten behandelen dan voelt je moeder zich ook gauwer beter, hoop ik, want het kan best ellendig zijn,veel sterkte.
Ik heb een traagwerkende schildklier waardoor ik 10 kilo ben aangekomen, spier en gewrichtspijnen, depressie klachten. Ik gebruik hier thyrax voor maar wordt nog steeds opgehoogt,zit nu op 4 tabletjes per dag.
Hier ook graves. Altijd te snel geweest en nu bij laatste controle was mijn tsh > 100. Nu dus opeens veel te langzaam. Klachten passen meer bij een te snelle schildklier, tenminste als ik naar mezelf kijk. Vooral dat opgejaagde gevoel. Vreselijk vond ik dat, mijn lijf stond gewoon altijd in stress-modus. Gelukkig met pilletjes goed onder controle te houden, alleen het instellen is even lastig (lees vaak prikken en medicijnen bijstellen). Weet helaas maar al te goed hoe rot je je ervan kunt voelen! Hoop dat ze snel opknapt!
Bedankt voor de reactie dames! Ik zal mijn moeder zeker zeggen om er wat spoed achter te zetten maar ze vind zelf dat ze niet "lastig" moet zijn... Enfin, als het iig door medicatie (of veranderen v/d medicatie voor haar hart) maar weer beter gaat. Maar echt....wat een impact kan zoiets op je leven hebben zeg!
Vocht vasthouden is echt een kenmerk van te traag. Ik zie het meteen aan mijn gezicht dat mijn schildklier te langzaam werkt, dan krijg ik "hamsterwangen" en heb meteen een vermoeide uitdrukking. Nu ik zwanger ben, schommelen mijn waardes, vooral in dit termijn. Mijn gezicht "staat" per week anders Zit nu in een goede periode, dus heb weer een smal gezicht
Ja, dit is niet iets om te laten gaan hoor! Heb ik ook 3 maanden gedaan en was diepongelukkig. We dachten zelf dat ik een PD had. Bij mij kwam het namelijk door de zwangerschap. De kilo's gingen er maar niet af, kwam alleen maar bij, was op en top moe! Vond niks leuk en kon nergens van genieten, behalve van mijn baby. Ik was op een gegeven moment zo in en in moe, dat ik letterlijk tegen de muur aan liep, om de plant te ontwijken. Mijn hersenen konden niet meer dan 1 ding tegelijk aan. Toen ik na de bevalling weer aan het werk ging en ging kolven, dan viel ik daarna bijna in slaap. Had altijd heel veel moeite om mijn hoofd NIET op het toetsenbord te leggen, liep erbij en praatte alsof ik dronken was. Puur van vermoeidheid. Toen ik in janken uitbarstte op het werk, zijn we aan de bel gaan trekken, want ik hield het niet meer vol. Zat onder de blauwe plekken en had echt overgewicht gekregen. Iets waar ik totaal niet bekend mee was. Alles deed me zeer, na een half uur typen had ik gewoon kramp in mijn handen. Binnen een week zat ik aan de medicijnen voor mijn schildklier. Dat was in oktober 2011 en in januari 2012 begon ik me eindelijk beter te voelen en met veel sporten en goed op mijn voeding letten verdwenen de extra kilo's ook weer wat. Dus je moeder is zeker niet lastig!
Zou kunnen. Ik zeg dat IK dat niet herkende als zodanig. Ik was wel weer enorm aangekomen en dat zie je bij mij ook altijd in mijn gezicht. Vocht vasthouden deed ik aan het einde van mijn zwangerschap door pre-eclampsie: 20 kilo vocht. Dikke handen en voeten waarvan vingers en tenen niet meer konden bewegen, een gezicht dat zo glazig strak stond dat mijn zus me niet meer herkende. Dat is voor mij vocht vasthouden, dus misschien herkende ik dat na mijn diagnose Hashimoto niet als zodanig. Aankomen Doodmoe Spierpijn, zere benen Somber Daar had ik vooral last van. En dan nog voor de 3e keer teruggaan naar de ha om een bloedonderzoek te smeken, want die wimpelde alles af met: moederschap, nachtvoedingen/huilbaby, nasleep ziekte/zware bevalling etc. (2,5 jaar na de bevalling, jaja ...). Ik merk nog steeds dat schildklierziekten onderschat worden.