.... van me afschrijven hoor. Pfffft wat een dag zeg. Allereerst was mijn puberpeuter zo niet te hanteren vandaag. Ze ging zo ver dat ik uiteindelijk huilend onderaan de trap zat, gewoon even uit de situatie. Ze heeft het heel moeilijk door de omstandigheden waarin we zitten, dus neem het haar niet kwalijk hoor. Was gewoon even een zwak moment van mezelf. Ze heeft gedragstherapie trouwens en 90% van de tijd hebben we het wel gezellig samen. Haar kleine zusje slaapt keurig door (godzijdank), maar de nachtelijke uurtjes worden volledig ingepikt door grote zus. Overal is wel drama om en vooral dus in de nacht. Ik heb het daar wel moeilijk mee...... geen hulp (in de opvoeding thuis dan, want krijg op alle vlakken hulp geboden) en geen slaap. Mijn fysieke gestel werkt ook niet mee. Voel me gewoon op en eenzaam. Mijn moeder zei dat ik gewoon eens via de huisarts een goede slaappil moest halen, om weekend bij te tanken als oudste bij haar vader is. Maarre vind het lastig om de kleinste uit handen te geven. Ben zo benieuwd hoe andere alleenstaande mama's dit doen. Daarnaast vind hun papa het niet nodig om voor zijn dochters iets financieel bij te dragen, terwijl ik door de zwangerschap volledig invalide ben geraakt en in afwachting van een uitslag van uwv, ik het moet doen met amper bijstandnivo en hij verdient echt bijzonder goed. Hij zegt dat hij daar geen geld voor heeft en heeft vervolgens per kind a 500 euro aan sintspul gekocht. Vandaag daar dus een flinke discussie over telefoon over gehad. Waarvan dus het meeste niet eens geschikt is qua leeftijd en ik het al teveel voor een verjaardag had gevonden. En onze jongste mag niet zonder toezicht daar heen, maar hij eist haar nu een dag op zodat zijn ouders haar kunnen ontmoeten (die kans heb ik ze 2 maand lang in ziekenhuis geboden maar niemand geweest)en ze de kadootjes aan haar kunnen geven. Kind is dan qua ontwikkeling op maand of 3 dus dat heeft natuurlijk niet echt een lading. Hij is nog geen dag langer dan 10 min alleen geweest met baby, hij raakt in paniek als ze maar 1 kik geeft. Haar omgangsregeling is geregeld trouwens en pas vanaf 1 jaar zou ze bij vader thuis op gaan bouwen, dus hij zet me nu met zijn zielige verhaal tegen de muur. En ik ben de bitch die zijn kind bij zijn (agressieve) familie weg houd. Ik denk alleen maar: hij geeft geluk dat jeugdzorg zijn oudste laat gaan....Hoe hij zn geld wil besteden moet hij natuurlijk zelf weten, maar dan moet je niet beweren dat alimentatie niet kan. We hebben trouwens 300 euro afgesproken, omdat ik het gezeik zat was. Maar ook dit gaat ie dus niet betalen. Ik ben echt pissed. Ook steeds proberen de andere afspraken naar eigen hand te zetten. We zijn samen iets overeen gekomen zonder tussenkomst advocaat trouwens. Maatschappelijk werk heeft mediation gedaan. Nu twijfel ik toch heel erg om het via de rechtbank te doen en het door rechter te laten herberekenen. Ik had hem flink gematched dus in eerste instantie, maar hij neemt het dus blijkbaar niet serieus...... tips, adviezen etc ???
Vader komt overigens elk weekend op bezoek. Nu nog onbeperkt. Dus ik onthoud hem niet zijn kind. Oudste gaat om het weekend 2 nachten slapen, maar is dan in feite bij haar opa en oma, omdat vader haar niet aan kan.
Wat heftig zeg. Snap dat je er soms flink doorheen zit. Het lijkt me erg zwaar. Ik heb geen tips voor je. Maar ik denk dat het advies van je moeder wel een goede is. Snap dat je het lastig vind maar je kindjes krijgen er een leukere moeder voor terug Sterkte ermee!!
Zwaar voor je.. Maar idd, ik zou ook moeders advies volgen.. Wbt de alimentatie, laat het vastleggen als hij niet betaald, hij heeft de plicht z'n kinderen te onderhouden.doet ie dit niet?kun je het lbio inschakelen en houden ze het uiteindelijk in van zijn inkomen..nu is het wel zo dat als je in de bijstand zit, je de alimentatie er niet "bovenop" krijgt... Stel je krijgt 300euro voor de kids, vult de Bijstand het aan tot 900?weet niet wat min is?kortom, je krijgt het niet extra.. In de ww krijg je het wel echt voor de kinderen bovenop je ww of loon. Succes en veel sterkte!
Pfff meid wat een verhaal. Allereerst wat ben jij ontzettend sterk dat je dit zo doet!! Echt heel knap van je. Ook niet zo gek dat je dan af en toe breekt.... wie zou dat niet doen in zo'n situatie. Vwb je ex. Je hebt idd gewoon rechten. Je kunt alimentatie afdwingen. Ik weet niet of jullie samen waren toen de eerste kinderen geboren waren? Dan heb je mogelijk ook recht op partneralimentatie. Je kunt is bellen met de rechtswinkel Rechtswinkel.nl » Snel antwoord op al uw juridische vragen zij kunnen je verhaal aanhoren en je verder helpen. Heel veel sterkte, laat je niet gek maken, dikke knuffel
Heftig....ik snap dat je er even doorheen zit! Je ex komt erg dominant over!Eerlijk gezegd zou ik om die reden juist een goed ouderschapsplan/bezoekregeling vast laten leggen via een advocaat om voor rust te zorgen,vooral voor jou.Als de jongste niet zonder toezicht mee mag,niet doen,dan maar een bitch... Alimentatie kan je afdwingen idd. Schrijf voor jezelf bv een voorbeeld van een omgangsregeling op en ga daarmee naar een advocaat,stel grenzen ,ook voor je dochters.Zo kan je ook aangeven dat je oudste bv echt bij haar vader moet zijn ipv gedumpt te worden bij opa en oma.Zoals je zelf al aangeeft,hij neemt je niet serieus. Als ik er doorheen zit ga ik of bij mijn moeder logeren met kleine of ze komt bij mij,zo hoef ik mijn zoon niet te missen maar kan ik we bijkomen omdat mijn moeder de zorg dan overneemt,misschien een idee voor jou? Enne,die sint kado's...echt bizar!ik zou ze terugbrengen naar de winkel en er vervolgens 1passend kado voor uitzoeken
Dank dames voor reactie. We hebben een goed plan hoor inclusief details over bezoek van beiden en alimentatie..... ik heb hem geschreven en hij heeft hem zonder tegenwoord getekend onder toeziend oog van maatschappelijk werk. Dat ging wel geheel ongeinteresseerd, maar er staat wel een handtekening onder.... maar waarschijnlijk is het beter als ik het bij rechter laat vastleggen. De kadoos komen er hier niet in, die blijven bij vader. Ze gaan helemaal tegen mijn principes in en dat was nou net ook een reden waarom het, naast de agressie die ze daar in de familie heel normaal vinden, niet meer goed komt. Geluk en liefde verkrijg je niet door dure spullen. Bij mijn moeder gaat het hem niet worden, die krijgt een hartoperatie zeer binnenkort en wil ik niet belasten, maar vriendin heeft een logeerplek aangeboden om te overwegen. Op dit moment is baby ziek dus wil ik dat niet en misschien is het gevoel daarna weer overgewaaid. We waren getrouwd, maar ik wil geen partneralimentatie, omdat ik wat dat betreft niet afhankelijk van hem wil zijn. Zijn manier om invloed op me te blijven uitoefenen (zo voelt dat voor mij). Voor de kinderen vind ik dat anders, dat is hun geld voor kleding en school straks. Ik zit niet in de bijstand en ik kan het zonder redden, maar het is toch wel fijn een extraatje voor de kindjes... We hebben nu weer 2 fijne dagen gehad met zn drieetjes. Morgen komt vader zijn verjaardag hier vieren.... dus ben benieuwd hoe het slapen gaat deze nacht.
Ga naar een advocaat en neem de ondertekende omgangsregeling mee. Laat de advocaat uitrekenen hoeveel recht je hebt wat betreffende de alimentatie. Je kunt als je laag inkomen zit een toevoeging aanvragen bij de advocaat en dan zijn je kosten niet zo hoog. Stel een ouderschapsplan op, waarin alles staat qua omgang ook de vakantie verdeling en de ophaal en breng tijden. Alimentatie kan daar ook in worden mee genomen. En dan door middel van een rechter het vast laten leggen. Ook zou ik wel de partneralimentatie meenemen, je hebt daar nu eenmaal recht op en door jou invaliditeit heb je geen kans de aankomende jaren te gaan werken en zodoende je inkomen omhoog te krikken. Bijna alle advocaten hebben wekelijks een vrij inloop uur. Dat kun je nakijken via internet en op de websites te kijken.
Absoluut naar een advocaat of mediator gaan. Die zal jullie beide draagkracht berekenen en daarop de alimentatie baseren. Dit ook door de rechter laten tekenen. Dit ben je als ouders sowieso verplicht wat betreft de zorgregeling. Dek dingen voor jezelf en je kinderen in. Krijg het op papier. Sterkte meid!
We hebben trouwens een ondertekend ouderschapsplan... maar ja daar aan houden is nogal moeilijk blijkt. Ik heb hem gezegd dat ik naar de rechter ga als hij niet wil of kan betalen. Dan mogen ze hetdaar voor hem bepalen...... hij kwam meteen met een aanbod om wat extra geld over te maken (dan kan het opeens). Heb hem gezegd dat ik in januari vaste bankoverdracht wil elke maand en dat ik begin feb naar de rechter ga als hij de afspraak niet waar maakt. We zien wel. We waren eruit dat mini een half dagje naar hem zou komen om sint samen te vieren.... was opeens niet meer nodig en heeft het afgelopen zaterdag alleen met de oudste gevierd. Dus nu was de jongste dus opeens niet meer welkom. Ligt nogal gevoelig bij zijn ouders zegt hij, omdat ze haar zo missen (nog nooit gezien dus). Maar pogingen om haar wel te leren kennen doen ze ook niet. Ze moeten blij zijn dat ik mijn kinderen uberhaupt bij ze in de buurt laat komen...... Ik ga komende week bij huisarts langs. Wil sowieso geen medicijnhulp als mijn meisjes thuis zijn, maar er over praten kan nooit kwaad natuurlijk!
Ik las laatst op Facebook een artikel over een "night-nanny" een nanny die snachts komt oppassen bij ouders wie het even teveel wordt en ook eens een keer gewoon willen kunnen slapen snachts. Nu kan ik me heel goed voorstellen dat zoiets niet bepaald in je budget past, zo'n nachtelijke oppas. Maar misschien heb je een goede vriendin die wellicht eens in de week, voor een paar weken achtereen, een nacht wil komen logeren en de zorg voor de kinderen even van je overneemt. Zodat jij eens een keer lekker op de bank kan blijven zitten en er iemand anders met de kinderen in de weer is, zonder dat je ze hoeft te missen, of zij weg zijn of jij weg bent. En dan lekker vroeg naar bed, oordopjes in en doorslapen. En als je dochter uit bed komt, of er is wat, kan ze alle aandacht krijgen zonder irritaties, en jij hebt even je broodnodige rust. Zonder dat je er iets voor hoeft te laten, zonder dat iemand zich tekort gedaan hoeft te voelen. Gewoon fijn in je eigen huis. En ook even het gevoel dat je het een keer niet helemaal in je eentje voor elkaar hoeft te boksen.
Dat heb ik inderdaad ook gezien, maar dat wil ik oudste dochter echt niet aandoen. Die is zo getraumatiseerd, dat ze niks wil aannemen van een ander wat betreft slapen. Ben blij dat ze sindskort weer naar de peuteropvang kan zonder dat ik haar halverwege op moet halen omdat ze hysterisch blijft doen. Zelfs mijn moeder kan haar niet naar bed brengen of terug instoppen in mijn afwezigheid. Terwijl we dus 5 maanden bij mijn ouders inwoonde en dus ook een week alleen was daar. Het kwam regelmatig voor dat ik halsoverkop van het ziekenhuis terug moest komen (toen zusje daar was) omdat ze wakker was geworden tijdens mijn avondbezoek (of dat ik niet eens weg kon) en mijn ouders haar niet konden troosten. Als ze thuis is, ben ik er dus volledig voor haar tot ze zich weer veilig voelt. Zou niet echt rust geven voor mij als ik haar boven in paniek hoor raken. Maar de baby een keer uit logeren brengen als grote zus bij papa is, is wel een goede optie.
Ik snap het, dat maakt het wel extra moeilijk voor je. En ik begrijp ook dat het een drempel is om de jongste uit logeren te sturen. Ik denk dat het moment dat je dat wel wat gemakkelijker kan toelaten vanzelf komt. Ik weet nog van mezelf dat bij mijn beide kinderen ik na hun geboorte als een leeuw over hen waakte, en het echt wel een hele tijd duurde eer ik anderen in de buurt liet komen. Wanneer dat is, is een heel persoonlijk iets, dat kun je niet afdwingen. Ik ben inmiddels weer getrouwd, maar wel zelf een aantal jaren alleenstaande moeder geweest. Het is nooit gemakkelijk, ik heb enorm veel respect voor je, hoe je het beste doet voor je kinderen. En in feite jezelf opoffert. Hou je taai, en volg je gevoel, dat is altijd goed
Thanks. Ooit komt het weer goed. Het is ook gewoon een opeenstapeling van alles. Een getraumatiseerde peuter die intensief begeleiding krijgt, premature baby, ik invalide door bevalling, echtscheiding met niet meewerkende ex en dan nog de mentale stress en trauma van het afgelopen half jaar.... en als je dan ook geen slaap krijgt om tot rust te komen. Dan loop je gewoon soms over. Maar babydochtertje gaat volgende week weekendje met mijn nicht en tante mee, na een ontspannen ochtendje kerstknutselen met tantes en nichten hihi
Ik begrijp het helemaal hoor, het is gewoon heel heftig. Ik ken alle aspecten die je noemt, ik heb ze alleen niet allemaal tegelijk meegemaakt. Maar van wat ik lees doe je het supergoed! Denk daaraan als je het even niet meer ziet zitten
Morgen afspraak gemaakt bij de huisarts om even te babbelen en eventueel tot een snelle oplossing te komen.
Goed zo meid, jij moet nu denken in het belang van jezelf en je kinderen. Ben je al bij een advocaat geweest? Echt doen hoor, alles op papier zetten. Klinkt alsof ik makkelijk praat, maar ik woon net een jaar met mijn 3 kinderen alleen. Ook allemaal, inclusief ikzelf getraumatiseerd. Hulp instanties en dergelijke. Rete zwaar, maar ik begin langzaamaan af en toe een lichtpuntje te zien gelukkig en de kinderen zijn er nog lang niet, maar ook aan hun merk ik dat ze meer beginnen te lachen en meer durven te doen. Je kunt het!