Ik maak me toch een beetje zorgen over de bevalling. Heb donderdag een afspraak met de vk dus zal het ook met haar gaan bespreken maar ze wilde dat ik na ging denken over de bevalling. Ik heb besloten om wel naar het zh te gaan ondanks dat thuis me fijner lijkt. Maar woon 3 hoog zonder lift en vind dat het risico niet waard. Alleen woon ik alleen. Pappa in spe woont 30 min verderop en weet nog niet of hij bij de bevalling wil zijn. Zo ja dan zie ik geen probleem zo nee knijp ik em toch een beetje. Dan is m'n beste vriendinnetje bij de bevalling maar zij is afhankelijk van het ov. Mocht er iets zijn kan ik haar moeder wel bellen die heeft een auto en mag ook altijd bij de buurvrouw aankloppen. Mijn fam woont 120 km verderop dus dat is even geen optie. Maar het zit me gewoon niet lekker. En het begint een beetje te knagen met wat als scenario's. Wanneer ga ik mensen bellen. Kan ik de laatste dagen voor de bevalling nog wel voor mezelf zorgen enz enz. In het ergste geval ga ik naar m'n ouders en beval ik daar wel in het ziekenhuis als ik de laatste dagen niets meer kan. Maar het liefst blijf ik gewoon lekker in m'n eigen huisje. Zijn er hier dames die de laatste stukjes alleen hebben gedaan? En hoe hebben jullie dat opgelost?
De laatste dagen voor de bevalling vond ik niet zwaarder dan pakweg 2 weken ervoor... Maar ik snap je onrust met de situatie wel. Ik zou eigenlijk zeggen tegen de papa dat hij nu wel mag beslissen zodat jij ook wat gemoedsrust hebt.
Ik heb er geen ervaring mee om het alleen te moeten doen. Ik ben het wel met reageerder hierboven eens, dat je best aan a.s. papa mag zeggen dat de onzekerheid jou onrustig maakt en dat je graag wilt weten wat hij doet. Het is al spannend genoeg. En als hij blijft twijfelen, zou ik desnoods zelf de knoop voor hem doorhakken en gewoon definitief iemand anders regelen. Maar ik realiseer me ook dat ik makkelijk praten heb wat dat betreft. Wat betreft voor jezelf zorgen: dat was bij mij in beide gevallen geen enkel probleem geweest. Natuurlijk is het lekker als er iemand voor je zorgt en het is wel fijn als je geen zware boodschappen meer hoeft te doen. (Maar die kun je desnoods een keer laten bezorgen of toch zelf halen maar dan over meerdere tassen verdelen en wat vaker lopen.) vertroeteld worden is fijn, maar normaal gesproken niet noodzakelijk. Er kunnen natuurlijk omstandigheden zijn waarbij je wel echt hulp nodig hebt bij je dagelijkse verzorging. Maar dat zou ik dan ook pas regelen als dat het geval is. De kans dat dat het geval is, is klein. En als het wel zo is, dan weet je toch dan pas wat je precies nodig hebt. Wat betreft de bevalling zelf: bij de eerste wilde ik de eerste uren (ontsluitingsweeēn) vooral alleen zijn en de weeën zelf vangen. Bij de tweede (inleiding in het zh) was mijn partner er vanaf de eerste wee bij en dat vond ik echt niet prettiger. Had het toen om heel eerlijk te zijn de eerste weeën met lichte / matige pijn 'in privacy' opgevangen dan dat er steeds 'iemand' 'op je lip zit'. Zal misschien ook wel een stukje persoonlijkheid zijn ofzo, dus misschien ligt het voor jou anders. Maar persoonlijk (met wat ik nu na twee bevallingen weet) zou ik me echt geen zorgen maken als er het eerste deel van de bevalling nog niemand bij is. Pas als het echt heftig wordt is het fijn om een hand fijn te knijpen. En zelfs toen zweefde ik een beetje heen en weer tussen "kom-hier-ik-heb-je-nodig" en "rot op laat me alleen". Bij de oudste was ik de eerste 1 à 2 weken na de bevalling nog wel vrij afhankelijk van hulp omdat ik bijna niet mobiel was. Naast de kraamverzorgster had ik toen ook echt wel mantelzorg nodig. Bij de jongste was ik wel snel op de been en had ik -als ik alleen was geweest- echt meer dan genoeg gehad aan kraamzorg alleen. Dat kun je vooraf niet inschatten. Regel dus alvast (als je dat nog niet hebt gedaan) dat je mensen achter de hand hebt om in te schakelen als dat nodig is.
Dankje voor de reacties. Ja de vader heeft nog een week de tijd om te bedenken wat hij wil. Is momenteel op vakantie met z'n kinderen. Als hij terug is verwacht ik antwoorden. De eerste week komt mijn moeder hier maar die wil ik liever niet bij de bevalling. Maar ze is zelf verpleegkundige en kan dus wel goed inschatten wat of hoe en dan hoef ik ook minder tijd ze kraamzorg over de vloer te hebben.
Dat is fijn dat je moeder komt. En goed dat je de aanstaande vader al een deadline hebt opgegeven. Verder: ik snap je gepieker wel hoor. Zeker op dit tijdstip ga je over allerlei wat-alsen liggen nadenken. Ik wel in ieder geval. Maar iedere bevalling is anders. Je bent in ieder geval bij de verloskundige in goede handen. Mocht je toch thuis bevallen is er al kraamzorg bij en anders iemand van het ziekenhuis. Zij zijn er om de verloskundige te assisteren maar ook zeker om jou te ondersteunen! De aanwezigheid van een partner / vriendin / moeder is 'extra' en kan heus prettig zijn, maar is niet noodzakelijk om goed en veilig te kunnen bevallen. Alle zorg en steun die je nodig hebt (van aanmoedigingen, hand vasthouden tot nat washandje of slokje water) kun je ook krijgen van de kraamverzorgster / kraamverpleegkundige die samen met de verloskundige aanwezig is. Zij helpt je ook met douchen na de bevalling. En wat ook prettig is als je in het ziekenhuis bevalt en het is 's avonds laat of 's nachts, is dat de verpleegkundigen in het ziekenhuis 's nachts eventueel even een nieuwe kruik voor de baby kunnen maken of bij je kunnen blijven als je bijv. naar de wc moet en nog wat wankel op je benen bent. Dat zijn kleine dingen waarbij het toch wel fijn is dat je er even niet alleen voor staat. Als het in jouw omgeving mogelijk is (en natuurlijk financieel haalbaar) is een kraamhotel misschien een fijne oplossing als je je toch wat zorgen blijft maken. Je weet dan zeker dat je van alle hulp verzekerd bent. Maar ik denk dat je het zoals het er nu voor staat ook prima zelf redt hoor.
Ik zou de vader toch duidelijk maken dat je antwoorden wil. Niet alleen voor de bevalling, maar ook bijvoorbeeld voor de eerste weken. Wil hij zijn kind leren kennen? En zo ja, gaat hij dit verzwijgen naar zijn andere (oudere) kinderen, of mogen zij het dan ook eindelijk weten? Bovendien ... als je moeder de eerste week in de buurt is ... Ik dacht dat die niet al te gek was op de vader door diens besluitloosheid. Gaat zij wel willen blijven als hij langskomt? Of gaat hij gewoon de volledige eerste week van zijn kind missen om je moeder / je ouders maar te ontwijken? Kan die vriendin die je mee zou nemen overigens niet eventueel inspringen en komen helpen als 't echt niet in je ééntje gaat de laatste dagen? Ik neem immers aan dat het een nogal goeie vriendin is, als ze bij je bevalling zou mogen zijn. En desnoods vraag je of de buurvrouw effe 1 keer naar de winkel gaat als 't jou niet meer lukt. Succes!
Ja als ik niks kan die vriendin hier wel komen hoor en een paar uurtjes pd helpen. Ik ging gewoon even uit van worst case scenario. Mijn ma heeft de pappa nog nooit gezien, daar heeft hij zich tot nu toe nog elke keer onderuit gewurmd. Maar ik mag hopen dat als m'n moeder hier is en hij wil langskomen dat ze hem niet dwars gaat zitten. Bovendien weet ze ook dat ik de regulier ks achter de hand heb dus als ze zich heel lullig opstelt ik haar ook gewoon weg stuur hoe lullig dat ook is. Heb geen zin in extra gestres in de kraamweek.
Hier kan je gewoon met je vk meerijden naar t zh hoor als je dat ff bespreekt! Kan ne dan wel kijken wie er naar t zh komt
Papa in spe weet nog niet of hij bij de bevalling wil zijn?! Mijn oren klapperen! Een vader moet wat mij betreft bij de bevalling zijn. Er voor je zijn is toch het minste wat hij voor je kan doen.
Waarom laat je de beslissing aan de vader over? Ik zou hem er niet eens bij willen hebben als het zo moest.
Beetje lastig verhaal. Ik persoonlijk zou hem er graag bij willen hebben maar kan er nu gewoon even niet op rekenen dat dat em ook gaat worden. Hij schuift de keus voor zich uit en ik blijf hem ruimte geven. De rek is er bij mij inmiddels wel zo'n beetje uit. Maar moet dus ook over alternatieven na gaan denken voor het geval dat. Dat is frustrerend en kut en zeker niet zoals ik het voor me zag. Had nooit verwacht om op deze manier zwanger te worden en dat maakt me soms best bang voor de toekomst. En ja het eerste wat je dan tegen gaat komen is de bevalling. Voor de rest heb ik alles ook wel redelijk goed geregeld voor m'n kleine man dus dat komt wel voor elkaar. Maar die bevalling...
Maar meid.. Voor zo'n bevalling heb je echt geen vent nodig hoor! De vader van mijn kids zat erbij en keek ernaar (was tekenend voor de toekomst ) Je hebt de vk en kraamzorg als je thuis bevalt (wat ook 3 hoog prima te doen is) meer heb j echt niet nodig. Je hoeft je geen zorgen te maken bespreek alles met je vk, vooral je wens thuis te bevallen! Je zult zien er is niks aan de hand. Je komt er echt wel doorheen, een loser van een vent zal alleen maar ballast zijn hierbij. Je bent sterker dan je denkt, geloof me.
Nee ik snap wel dat m'n kindje er ook wel uitkomt als hij er niet bij is. De situatie is gewoon kut, dat hij zo besluiteloos is. Maar het is echt een lieve zorgzame man verder. Als we samen zijn dan word ik altijd helemaal in de watten gelegd. En we hebben heel erg dezelfde humor. Hoe erg en gênant iets soms is hij weet altijd het juiste te zeggen om me weer vrolijk te krijgen of me er weer even doorheen te trekken dus ik weet ook als hij er bij wil zijn dan zal hij echt een enorme steun zijn. En als hij wat beloofd dan breekt hij z'n belofte ook nooit. Maar als hij zegt dat hij er niet bij wil zijn dan zou ik dat heel erg vinden. En valt er een stukje gemak en vertrouwdheid weg en dat maakt me op piekermomenten ongerust...
Als het echt zo'n lieve en zorgzame man is zoals jij omschrijft...dan is hij bij de bevalling! Hij zou bij mij trouwens geen keuze hebben
Nou inderdaad.. Dat hij tot op de dag van vandaag je moeder nog niet heeft gezien vind ik ook een beetje vreemd sorry. Zijn jullie wel echt samen? Ik bedoel, gaan jullie nog samen wonen of? Het klinkt een beetje alsof hij er gewoon voor de leukigheid is. Niet aanvallen naar jou toe bedoeld hoor.
Wat ik zeg lastige situatie. Nee we wonen en woonde niet samen. Hopelijk is hij erbij maar kan hem helaas niet dwingen als de wereld zo gemakkelijk in elkaar zat.
Je draagt wel zijn kind he, dwingen klinkt niet erg aardig maar ik zou wel.mijn poot stijf houden hoor! Hij heeft er ook wat ingestopt dus wees een vent en wees er ook bij als t eruit moet
Ja dat vind ik wel goed beredeneerd eigenlijk. Ben een beetje een softie geworden sinds m'n zwangerschap.
Vervelend Anna, Ik herken die onzekerheid en emotionele pieken wel. Zelfs al heb ik heel wat minder om me zorgen om te maken. Vanmiddag was ik nog in tranen omdat ik zo graag de badkamer schoon wil maken. Vreemd probleem, want ik heb het morgen opgelost wanneer ik wat meer uitgerust ben De vk vond mijn hormoonschommel wel grappig en gezond; je bent je aan het voorbereiden op de baby. Sinds ik overal waar ik kom een klein knuffeltje van de baby meedraag (zo'n schattig teigetje-doekje) gaat het iets beter. Ik weet niet of je op zo'n verhaaltje zat te wachten, maar ik wilde eigenlijk je gerust stellen. Soms lijken dingen ontzettend moeilijk, terwijl je het uiteindelijk goed geregeld hebt. Als ik jou zo hoor, is de situatie niet ideaal maar weet jij er wel het beste uit te halen. Ongeacht welke uitkomst het wordt. De pa, je moeder, vriendin, etc. Ik zou zeggen: die tijd dat je weeen hebt en moet wachten tot de hulptroepen er zijn, zet een van de babyknuffels naast je: nog maar heel eventjes of de knuffel mag de baby gezelschap gaan houden!
Dat is wel een heel lief idee moest ik maar eens een knuffeltje voor mijn kleintje gaan kopen die staat nog op mijn boodschappen lijstje. Overigens heb ik besloten wat meer op mijn strepen te gaan staan bij de pappa vd baby want ben de onzekerheid zat. En dat voelt wel goed. Hij moet maar eens duidelijke keuzes gaan maken en doet hij het zelf niet dan doe ik het wel ons kindje verdient gewoon het beste dus daar gaan we mooi voor zorgen dat hij dat krijgt.