Ehm... Van voor het zingen de kerk uit niet zwanger kunnen raken? Van wie heb jij voorlichting gehad? De snorkels? Hoop van harte dat jij niet zwanger bent...
ik denk dat de hormonen je naar je hoofd stijgen.. je weet wel die emo dagen als je ongesteld moet worden.. want ik weet niet wat jij uitspookt.. maar als je deze verantwoordelijkheid niet aan kan denk ik niet dat je de verantwoordelijkheid van een kindje aan kan.
Je wilt dus zwanger worden? Niets perongeluk, Dan had je een morning-afterpil kunnen nemen Ik heb eigenlijk al medelijden met je kindje, en de vader. Jij denkt echt alleen aan jezelf.. Ik hoop echt dat jij niet zwanger bent. Dat je hierna een Soa test laat doen, en maar weer lekker aan de pil begint.
Als je zo makkelijk met mannen die je net kent, het bed induikt heb je eerder een ziekte (soa) te pakken dan een positieve zwangerschapstest. Zou als ik jou was me laten testen op 1 van de vele soa's. Heel onverantwoordelijk wat nu als je zwanger bent EN bv hiv hebt gekregen!! Fijn voor je kind of niet dan!! Zo ontzettend DOM.
Hè bah, krijg echt de kriebels van dit verhaal...vind het zo dom overkomen! Waar is je verantwoordelijkheidsgevoel?! Denk toch is na man! Ik hoop van harte dat je niet zwanger bent, heb (als het zo is) nu al medelijden met je kind.. En dat zeg ik toch niet gauw..
Ondanks dat je niet meer geweest bent hoop ik dat je het misschien dan toch nog leest?? Als ik dit lees denk ik dat jij een manier zoekt om bewust zwanger te worden zonder een vader voor het kind te hebben. Oftewel, je zoekt een zaaddonor. Daar zijn ook andere manieren voor dan op deze wijze te handelen. Ietwat ethisch verantwoordelijkere manieren zelfs.
Nog even los van de rest van de discussie (je weet al uit de eerste reactie hoe de aangifte gaat): wat je hier boven beschrijft staat alom niet bekend als een erg betrouwbare vorm van anticonceptie. Ik hoop dat je niet zo naief bent als dit overkomt, want als je een kindje krijgt zul je snel volwassen moeten gaan worden. Je hebt nog een paar maanden, maar je bent wel de rest van je leven (vanaf nu) verantwoordelijk voor een onschuldig kindje.
Ik wilde hier graag op reageren omdat de vader van mijn kind wellicht ook zal zeggen dat hij het kindje niet mocht zien van mij en dat ik zelfs hem op een dwaalspoor heb gebracht dat er geen kindje meer is. Dit puur uit zelfbescherming door zijn gewelddadig verleden (verbaal en non-verbaal) en dus door mijn gebrek aan vertrouwen en angst voor onveilige situaties.. en vanuit dus de bescherming van mij en het kindje. Hoe zit het dan voor jouw gevoel...?