Ik woon alleen met mijn zoon en toen we een paar maanden geleden verhuisden naar een nieuw huis mocht hij de eerste weken bij mij slapen omdat zijn kamer nog niet af was. Inmiddels is die al lang en breed beslaapbaar maar toch kruipt zoon elke nacht in mijn bed. Omdat ik zo vreselijk vast slaap merk ik het niet. Wat ik inmiddels wel merk zijn de knietjes elke ochtend in mn rug. Want hij kruipt ook nog eens helemaal tegen me aan in de loop van de nacht. En ik word standaard wakker met een zere rug als hij erbij ligt. De vraag is alleen hoe leer ik het hem af. Bepaalde voorwaarden helpen niet, het uitleggen werkt niet, een cadeautje in het vooruitzicht stellen werkt ook niet. #hellup Iemand een idee? Deuren kunnen niet op slot hier.
Hij zegt dag ik zo lekker warm ben. En verder beloofd hij elke keer weer plechtig in zn eigen bed te blijven maar toch doet hij het niet. De zeldzame keer dat ik wakker word leg ik hem wel terug.
Tja,als je niet wakker wordt dan kun je er weinig van zeggen, en als je er wel wakker van wordt dan terugleggen of zo laten. Ons zoontje is van jan 2014 en slaapt tussen ons in. Hij wil niet alleen: papa en mama slapen toch ook samen. Binnenkort wil hij wel (weer) proberen. Tot die tijd geniet ik er maar van dat als ik mijn bed in stap dat hij zich in zijn slaap naar mij omdraait en tegen me aan komt liggen.
Wij hebben hetzelfde als @Theezeefje , onze zoon van 5 jaar slaapt ook bij ons. Waarom zouden wij wel samen mogen slapen en moet hij alleen slapen? Hij zal het wel nodig hebben nu.
Een apart bed op jouw kamer voor hem. Je merkt het toch niet als hij komt en dan kan hij z’n benen niet meer in je rug leggen.
Ga er van uit dat hij als hij 16 is niet meer tussen ons in ligt Voor nu gewoon genieten van die kleine armpjes om je heen.
@Theezeefje en @MrsBucket opzich is mijn bed erg breed. Hij kan dus ook gewoon op het andere matras gaan liggen, maar dat doet hij niet. En een eigen bed bij mij op de kamer zetten ga ik niet doen mijn bed is 180 dus breed genoeg voor ons allebei. Maar kan me gewoon niet bedenken hoe ik dit af kan leren
Geef het tijd. Waarschijnlijk zoekt hij onbewust veiligheid bij jou. Een verhuizing is best ingrijpend voor een kind. En kinderen van deze leeftijd putten nog veel veiligheid uit fysieke nabijheid. Mooi, dat jij hem dat kunt geven. Hier slapen de kinderen bij ons tot ze zelf anders besluiten. Ik vind die ontwikkeling prachtig om te zien. Oudste slaapt inmiddels 90% van de nachten op eigen kamer maar bij verdrietige gebeurtenissen ed weer graag een nachtje bij ons. Kleuter slaapt bij ons maar in eigen bed. Peuter gaat incidenteel bij kleuter liggen. Losmaken gebeurt met stapjes maar ze hoeven dit niet te 'leren'. Ze kunnen het, alleen elk tempo is anders
Wij weten ook niet zo goed hoe we het af moeten leren hoor,we vragen wel elke keer en proberen hem aan te moedigen. Maar kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om gewoon keihard te zeggen dat hij in zijn eigen bed moet gaan liggen. Het is wel eens een weekje goed gegaan maar zodra hij wakker werd (tussen 12 en 3 uur ‘s nachts meestal) dan kroop hij meteen tussen ons in. En hij ligt gewoon stil dus werden we niet eens wakker. Hopelijk heb je niet een al te zere rug in de ochtend.
Ik ga mn wekker denk ik maar gewoon zetten. Want hij ligt richting se ochtend vaak zo dat ik wakker word van een flinke trap in mn rug of tegen mn hoofd. En heel eerlijk ben ik dat gewoon beu. En hij heeft heel lang prima in zn eigen bed geslapen. En hij begint ook gewoon netjes in zn eigen bed.
Oké,daar zou ik ook niet blij van worden. Maar natuurlijk lastig als je zelf niet merkt als hij bij je komt liggen. Misschien maar gewoon blijven herhalen en hopelijk is het tijdelijk. Of als je ervan wakker wordt hem ook wakker maken en hem zeggen dat je hem weer instopt in zijn eigen bed?
Als ik wakker word leg ik hem over in zn eigen bed en dan slaapt hij rustig tot half 9 door. Uitslapen kan hij wel Vind het ook lastig, want het enige dat hij aangeeft is; je bent zo lekker warm. Maar hij heeft het niet koud in bed. Ligt onder een heerlijk donzen dekbedje.
Ik zou het blijven benoemen en hem belonen als hij in zijn eigen bed ligt. Wij worden ook nog regelmatig wakker met 1 of zelfs 2 kinderen in ons bed, al gaat het geleidelijk vanzelf beter. Ik word er niet wakker van en vind het wel gezellig in de ochtend. Met zn vieren is het wel lastig weer in slaap komen trouwens, dan wijkt een van ons weleens uit naar het bed van een van de kinderen. Als man eens niet thuis is, is het een logeerpartijtje met zn drietjes in het grote bed
Hij vindt het gewoon heerlijk om bij je te liggen En geef hem eens ongelijk. Uitslapen scheelt wel,die van mij is rond 7 uur wakker en wil dan niet meer slapen maar ook niet alleen beneden zitten,dus je raad het al
Hij vindt het gewoon heel fijn, zie het als een compliment. Uit ervaring weet ik dat je vanzelf went aan de bewegingen.
Dan bedoelt hij waarschijnlijk dat hij de geborgenheid fijn en warm vindt. Eerlijk gezegd lig ik ook liever lekker tegen iemand aan ipv alleen. En ik ben al 31 Ik zou hem gewoon laten. Er komt vanzelf een dag dat hij mama niet meer nodig heeft.
Behalve dat hij mij bijna uit bed drukt en ik dus echt serieus last van mn rug krijg. Zo nu en dan ook een trap kan incasseren. Ik heb hem vannacht twee keer terug gelegd. Maar even volhouden en hopen dat hij het leert. Hij mag in de ochtend best bij me liggen en hij mag ook best zo nu en dan eens bij mij slapen. Maar wil er geen gewoonte van maken. In het vorige huis sliep hij ook redelijk goed in zn eigen bed.