Aanhechting navelstreng aan placenta

Tijdens onze 20-weken echo van afgelopen woensdag was er één ding dat de echoscopiste niet goed kon beoordelen (omdat ons guppie er met de billetjes voor lag): waar de aanhechting van de navelstreng aan de placenta zich bevond.

Volgens de echoscopiste zit mijn placenta links aan de voorkant van mijn buik, een beetje onder mijn navel. Ze gaf aan dat het belangrijk is om te weten waar de aanhechting van de navelstreng aan de placenta zich bevindt, omdat daarmee eventuele problemen rond de bevalling, indien deze aanhechting te laag zit, tijdig kunnen worden gesignaleerd en voorkomen.

Wat voor problemen kan een (te) lage aanhechting veroorzaken? En hoe wordt hier over het algemeen mee omgegaan?

Overigens hebben we op 15 november een 3D-echo bij hetzelfde echobureau waar we woensdag zijn geweest, en dan zal ze nogmaals proberen te kijken waar de aanhechting zich bevindt en of dat een 'probleemlocatie' is.


Alvast bedankt voor jullie antwoord en groetjes, Wendy

 

Hoi, daar ben ik weer met het vervolg op deze vraag:

Tijdens de 3D-echo die we afgelopen woensdag hebbben gehad (en die heel leuk was overigens!) is de echoscopiste er wel in geslaagd om de aanhechting van de navelstreng in de placenta te localiseren: deze gaat aan de zijkant via de vliezen de placenta in, een zgn. 'velamenteuze insertie'.
De placenta ligt nu midden bovenin mijn baarmoeder, dus er is geen sprake van voorliggende vaten (vasa previa).
Wel gaf de echoscopiste aan dat ik dit met mijn verloskundige moet bespreken, omdat een velamenteuze insertie een medische indicatie voor een ziekenhuisbevalling kan zijn.

Ik heb deze term eens opgezocht op internet, en werd niet echt vrolijk van wat ik daar las: het gevaar schuilt er kennelijk in dat de bloedvaten kunnen beschadigen op het moment dat de vliezen breken, zelfs als de placenta zo hoog ligt als bij mij.
Ik ben hier toch wel een beetje door verontrust, want uiteraard voel ik er niets voor om ook dit kindje te verliezen.

Het roept in ieder geval een hoop vragen bij me op, temeer omdat uit het materiaal op internet blijkt dat er nog erg weinig kennis is van dit verschijnsel:

1. Hoe wordt door verloskundigen over het algemeen omgegaan met het verschijnsel 'velamenteuze insertie'?

2. Moet ik dan verder worden begeleid door een gynaecoloog?

3. Wat voor consequenties heeft dit voor mijn bevalling, afgezien van het feit dat deze in het ziekenhuis plaatsvindt?

4. Gaan de meeste bevallingen waarbij sprake is van een velamenteuze insertie goed, of gaat het ook vaak mis?

Hopelijk kunnen jullie mij al enigszins gerustellen.


Bedankt en groetjes, Wendy

 

Hoi Brigitte,

Bedankt voor je uitgebreide en vooral geruststellende antwoord!
Ik had gisteren weer controle bij mijn verloskundige, en van haar hoorde ik ongeveer hetzelfde verhaal. Hieronder de informatie, misschien hebben jullie er nog wat aan.

Mijn verloskundigen hebben ervaring met bevallingen waarbij achteraf sprake bleek te zijn van een velamenteuze navelstrenginsertie (vni) zonder vasa previa (vp), en die bevallingen verliepen over het algemeen goed. Wel hebben ze nog geen duidelijk beleid ten aanzien van vni's die vooraf tijdens echo's worden geconstateerd, dus mijn vraag was aanleiding voor ze om dit in de groep te gooien zodat ze vrouwen hierover voortaan goed kunnen adviseren. Door het steeds verder ontwikkelen van de techniek verwachten ze namelijk steeds vaker van dit soort vragen te krijgen van zwangere vrouwen.

Ze hebben mijn vragen uitgezet bij een gynaecoloog, en die adviseerde inderdaad om met 30-32 weken een consult te doen en een echo inclusief Doppler-onderzoek uit te voeren om zo de kans op complicaties in te schatten. In ieder geval kan daarmee worden beoordeeld of het kindje een groei-achterstand heeft opgelopen vanwege deze insertie.

Dus we hebben op 13 december a.s. een echo, een Doppler-onderzoek en een consult met een gynaecoloog.
Ik houd jullie op de hoogte.


Nogmaals dank en groetjes, Wendy

 

Nog even de spin-off van dit hele verhaal:

Vandaag hebben we een bezoekje aan de gynaecoloog gebracht om nog eens goed te laten kijken naar de aanhechting van de navelstreng aan de placenta. Tot onze grote opluchting blijkt er met de aanhechting niets bijzonders te zijn: het is géén velamenteuze insertie (dus hij loopt niet door de vliezen), sterker nog: het is niet eens een marginale insertie (hij loopt niet aan de zijkant van de placenta). De aanhechting zit, gewoon zoals het hoort, in het midden van de placenta.

De gynaecoloog snapte overigens wel dat het echobureau meende een velamenteuze insertie te zien, want de navelstreng is aangehecht op het dunste stuk van de placenta. De placenta is kennelijk nogal breed uitgesmeerd tegen mijn baarmoederwand. En het dunste stuk ligt toevallig in het midden, dus de gynaecoloog moest zelf ook erg goed kijken voordat hij zag hoe het zat.

Conclusie: De zwangerschap verloopt zeer voorspoedig en er is geen verhoogd risico op navelstreng- of placentacomplicaties tijdens de bevalling. Ik mag dus gewoon onder controle blijven bij de verloskundige, en zelf kiezen of ik thuis, in een kraamhotel of poliklinisch wil bevallen.
Wat een opluchting!

Groetjes, Wendy