Op onze zoon zijn school werken ze onder ander met PBS. Nu vragen ze vanuit school of we dit thuis ook willen hanteren. Maar wat is het moeilijk om geen 'niet' te mogen zegen. Je moet alles vanuit positieve inbreng corrigeren. Iemand ervaring hier mee?
Geen ervaring. En ik zou zeggen: voed op zoals jij denkt dat goed is en wat bij jóu past. Laat school de school. Vraag me wel af hoe school álles vanuit positieve inbreng corrigeert zonder het woordje ‘niet’. Ik zeg zelf regelmatig: hier in dit huis worden geen scheldwoorden gebruikt/wordt niet gescholden. Alles leuk en aardig hoor, maar in een drukke klas met 25 ongeleide projectieltjes lijkt het mij heel mooi op papier, maar bijna onhaalbaar in de praktijk.
De kernprincipes van PBS zijn: 1. Ontwikkel duidelijke gedragsverwachtingen 2. Communiceer en onderwijs je verwachtingen 3. Herken en bekrachtig gewenst gedrag 4. Minimaliseer de aandacht voor ongewenst gedrag 5. Wees duidelijk en consequent met de gevolgen. Wat ik hier vooral uit opmaak is dat je duidelijk moet zo zijn en vooral bezig moet zijn met dingen die wel goed gaan.
Het is zelfs een cl4 school. Dus met kinderen waar van sommige, een gigantische rugzak aan gedrags problemen heeft. Voor onze zoon werkt het dus wel super goed. Daarom willen we het thuis invoeren ' en op advies vanuit school'. Het is door positieve gedrag te belonen en negatief te negeren. Wel binnen kaders natuurlijk. Maar altijd eerst de negatieve oplossing en dan de positieve. Dus. Zou je alsjeblieft normaal willen praten. Gebeurd dat niet de keuze, Of naar je kamer of normaal praten, ze zullen dan vaak het laatste kiezen. Voorbeeld van school. Niet rennen in de gang. Ze onthouden rennen in de gang en gaan rennen. Terwijl de regel. In de gang lopen we rustig, ze het rustig er uit halen. Hoop dat het een beetje duidelijk uitgelegd is zo.
Klopt maar ook juist de manier van dingen te verwachten. Door veel dingen als niet... Te communiceren gaan ze juist dit gedrag vertonen zoals hier boven het voorbeeld van school aangehaald. Terwijl als je het anders verwoord op een positieve manier ze dit veel beter oppakken.
Op de basisschool van de onze kinderen werkte ze er destijds ook mee. 'How to talk to kids' lijkt er ook op, en dat deed ik eigenlijk al. Zo'n verandering gaat vaak niet van de een op andere dag, dat hoeft ook niet, probeer in eerste instantie bewust te zijn wat je nou eigenlijk zegt of hoe je reageert. Als een kind op de bank springt zeggen we bijv heel makkelijk 'niet op de bank springen'. Dat heeft vaak een negatieve lading en het werkt dan effectiever als je 'springen doen we op de grond, op de bank mag je zitten' zegt. Bij het eerste hebben we ook vaak een bozige/strengere toon en het tweede komt vaak vriendelijker eruit. In de klas zullen ze bij pbs bijvoorbeeld als de les begint tegen alle kinderen die wél al netjes aan tafel zitten zeggen 'wat fijn dat je al goed aan je tafel zit en wacht tot we gaan beginnen, dikke duim voor jou'. Die kinderen vinden dat fijn en anderen die nog druk rondlopen willen dat uiteindelijk ook graag horen. Hoe vaker een kind die ook gaat zitten een compliment krijgt, hoe meer kinderen dat ook zullen gaan doen. Ik denk altijd maar, vergelijk het met ons zelf. Als een collega of m'n man iets naar me zou snauwen zou ik minder de behoefte hebben er iets mee te doen dan wanneer iemand vriendelijk iets tegen me zegt of aan me vraagt. Van het negatieve gaan vaak je haren overeind staan en denk je 'ho even'. En bij het positieve ervaar je dat anders. Dat werkt bij kinderen net zo goed zo, het zijn ook mensen , maar op de een of andere manier hebben volwassenen regelmatig de neiging kinderen te overrulen met streng toespreken bij ongewenst gedrag. Het is ook echt niet zo dan wanneer je dit vaak doet en je probeert het eens op een pbs-manier dat ze direct wel 'luisteren'. Meestal zijn kinderen het niet gewend en is t wat verwarrend . Maar als je dit vol blijft houden zal je echt verschil merken.
Ik snap wel dat een positieve beter zou werken maar jemig dit lijkt me wel moeilijk. We proberen wel in huis aan te geven als hij dingen goed doet. Maar we zeggen wel wanneer het niet goed is en leggen uit waarom dat iets niet handig is of niet kan /mag. Hier is het van belang om duidelijke grenzen aan te geven en goede redenen.met duidelijkheid zorgen we voor meer rust
Dankjewel heel duidelijk! Wij doen het al op de positieve manier. Maar ben nu inderdaad bewuster er van. Ze werken ook met kwink en heb hem net de kalkoen genoemd en wat hij vind van hoe kalkoen doet. En dan zie je hem echt kijken van oeeepsss ik wil geen kalkoen zijn. We gebruiken kalkoen en condor nu thuis ook heel erg ' gewenst' en ongewenste gedrag word zo voor hem veel duidelijker. Door zijn ass communiceert hij zowiezo anders als wij, totaal geen oog voor de gevoelens van een ander. Zowiezo heel erg blij met de actieve houding van school om kinderen sociaal emotioneel te onderwijzen. We doen het met zn alle natuurlijke. Maar echt heel erg fijn.
De hele methode ken ik niet, maar vooral toen ze peuters waren probeerde ik het woordje 'niet' zoveel mogelijk te vermijden omdat kinderen dat inderdaad vaak niet horen. Dus wanneer ze iets deden dat niet mocht, de positieve tegenstelling noemen en dat kon hier dan gerust wel kort en krachtig zijn, juist omdat dat soms duidelijker voor ze was. Dus, op de stoep lopen, op je billen op re de bank, beker op tafel enz.. Inmiddels kan ik vooral met de oudste gewoon prima een gesprek voeren waarom iets wel of niet kan, maar dan nog vind hij het fijn als ik dan benoem hoe het wel hoort bijv, je schept daarmee een verwachting wat iemand anders ook al noemde en juist voor een kind met ASS is dat denk ik erg prettig.