Aankomen zwangerschap

Hallo allemaal!
Ik wil even van me afschrijven, lang leve de hormonen, haha!

Ik ben nu 28 weken zwanger van mijn eerste kindje. Voordat ik zwanger werd, was ik 3 maanden aan het lijnen (altijd al overgewicht gehad en veel aan het wisselen in gewicht). Het was geen streng dieet, maar door mijn onregematige werken at ik gauw makkelijk een kant en klare maaltijd op het werk, en at ik op onregelmatige tijdstippen. Na mijn avoddienst had ik vaak nog trek, dus begon ik te snoepen voor het slapen gaan. Toen ik begon te lijnen ben ik vooral gezonder gaan eten.
Als ik avonddienst had, begon ik te koken in de middag, wat ik dan kon opwarmen op mijn werk. Ik ging wat meer fruit eten en begon met squashen en ging minder snoepen. Ik was al zeker 2 maten afgevallen.
Daarbij ook gestopt met roken, ondanks de waarschuwing van mensen dat ik nu wel veel zal gaan snoepen en aankomen en moeite zou krijgen met het gezonder eten, had ik helemaal geen last van vreetbuien en viel ik gewoon af. Wegen heb ik echter nooit gedaan, ik ken mezelf, als ik eenmaal ga wegen, ga ik obsessief wegen. Ik kijk dan liever naar kleding hoe dit zit, en word gemotiveerd door kledingstukken weer aan te kunnen, die ik 2 jaar geleden aan kon en te klein waren geworden. Op deze manier was ik van strakke jurkjes maat 48, naar maat 44 gegaan (van die jurkjes die totaal geen stretch hebben) en met een rits in de zij dicht gaan (deze gingen niet eens meer voor een kwart dicht, en uiteindelijk gingen deze met gemak dicht, zonder dat er stukjes van mijn vel tussen de rits kwamen te zitten, dit voelde als een overwinning).

Nadat ik zwanger bleek te zijn, ben ik niet anders gaan eten (niet extra gaan eten, ik bleef squashen, veel met de hond wandelen). Tot ik bij 7/8 weken zwangerschap zo misselijk werd, ik kon geen vlees meer braden, als ik al een taco met vlees in een geanimeerd filmpje zag, moest ik al rennen naar de wc. Het enige wat hielp was de hele dag door kleine beetjes eten, en dan vooral eten waar ik trek in had. En cola, kleine slokjes nemen hiervan. Aan het einde van de dag had ik een half tot driekwart flesje cola (flesje van 0.5L) op, dus niet denderend veel. Qua avondeten kon ik alleen maar soep met brood naar binnen krijgen en op goede dagen lukte het me om groente met aardappelen klaar te maken. Ik kwam toen nog niet zo veel aan (een halve kilo), ondanks het veel eten tussendoor (ik spuugde ook veel weer eruit). Vanaf de 17 weken kon ik weer wat meer eten, en kon ik vlees weer verdragen. Nu komen ondertussen de aardappelen me m'n neus uit, iets met dat ik dat associeer met misselijk zijn. Ik kwam toen 7,5 kilo aan. Bij de laatste controle was ik in 4 weken tijd 3,5 kilo aangekomen.

Vanaf de 11 weken heb ik echter ook bekkeninstabiliteit. Ik was gewend om de hele dag door in beweging te zijn. Ik werk in de zorg, waarbij ik blij ben als ik een halfuur kan zitten tijdens mijn dienst (zitten op een krukje om schoenen aan te doen bij mijn cliënten valt hier ook onder). Ik werkte 24 uur tot 48 uur per week. Daarnaast squashte ik doordeweeks 1 uur en op zondag 2 uur achter elkaar. Verder liep ik met de hond minstens 3 rondes van elk een halfuur tot 3 kwartier en fietste ik regelmatig. Als ik een avonddienst had, bestond mijn dag uit douchen, aankleden, ontbijten, 3 kwartier met de hond lopen, eten koken, lunchen, hond uitlaten en dan tot 22:30 rennen en vliegen op het werk, bij thuiskomst weer de hond uitlaten en dan slapen. En dit soort dagen had ik gemiddeld 5 tot 6 dagen in de week (het lijkt misschien niet veel, maar vergeleken met wat ik nu nog maar kan op een dag, is dit echt topsport haha!)

Door mijn bekkeninstabiliteit mocht ik niet meer squashen. Werken ging ook al snel niet meer. Vanaf 13 weken zwangerschap kon ik alleen nog zittend werk doen. Lopen met de hond ging nog maar een kwartier maximaal per keer, en de laatste avondronde liep mijn vriend alleen met de hond, omdat ik zo enorm moe en misselijk was, en veel pijn had. Het werken werd al snel afgebouwd, 3 dagen 8 uur in de week, met vooral zittend werk met tussen door wat rondlopen. Vanaf de 21 weken is dit afgebouwd naar nog maar 4 uurtjes per dag, 3 dagen in de week. De pijn werd alleen maar erger en naast mijn werk, kon ik bijna niks anders meer doen. Huishouden mocht ik niet meer doen (en lukte ook niet meer, eigenwijze ik dacht wel even snel de keuken te stofzuigen, er lagen zoveel kruimels, is echt 5 tellen werk. Ik heb het geweten, lag te huilen van de pijn erna). Hetgeen wat ik deed naast mijn werk was liggen, af en toe even zitten, maar na een kwartier hield ik dit niet meer vol en moest ik weer gaan liggen. Advies vervolgens van de fysio: stoppen met werken, je moet nog een aantal weken.
Werk is het er niet mee eens, dus ik werk nu vanuit huis. Echter zijn mijn klachten onderhand zo erg dat ik maximaal 10 minuten kan lopen op een dag met de hond, en verder mijn kleine stukjes binnenshuis. Zitten lukt 10 minuten, dan lig ik weer een halfuur, en kan ik weer even zittend werken. Liggen is de enige positie die ik volhoud. In de nacht slaap ik slecht, omdat ik mezelf niet meer kan omdraaien van de pijn en te lang op 1 zij liggen ook pijn gaat doen. Gevolg: ik lig veel wakker met pijn. Daarnaast moet ik zo'n 5 keer per nacht plassen, en het opstaan doet dan ook mega veel pijn.
Het meest intensieve wat ik op een dag doe is douchen en aankleden en mijn spierversterkingsoefeningen die ik van de fysio heb gekregen. Als ik een dag te veel loop, zak ik in de nacht door mijn benen heen als ik moet plassen. Bewegen doe ik dus niet veel meer (van altijd in de weer zijn, ben ik echt naar nul komma nul beweging gegaan). Af en toe probeer ik stukjes te fietsen, maar dit gaat alleen voor kleine stukjes en alleen op stukken met niet te veel hobbels op de weg. Ik heb geprobeerd te zwemmen. In het water is het heerlijk, maar met uit het water komen komt de zwaartekracht 2x zo hard aan en het afdrogen en het aankleden wordt onderhand te pijnlijk, waardoor ik uiteindelijk in de avond meer pijn heb, dan de avonden als ik niet gezwommen heb (lees; amper kunnen lopen in de avond en in de nacht bijna niet zelfstandig naar de wc kunnen lopen).

Qua voeding ben ik niet heel anders gaan eten dan voor mijn zwangerschap en voor de misselijkheid. Wat ik gemiddeld op een dag eet:
In de ochtend een schaaltje volkoren cornflakes in melk en 2 volkoren beschuitjes en een glaasje melk
Loop van de ochtend een stuk fruit
In de middag 2 volkoren broodjes
Loop van de middag stuk fruit
Als ik in de loop van de middag trek krijg neem ik een liga of sultana of iets dergelijks
Avondeten bestaat uit groente en vlees, of iets van pasta, burritos, lasagne bijvoorbeeld. Ik ben nooit een grote avondeter geweest, dus ik eet geen grote porties en schep al helemaal geen tweede keer op.
Als ik savonds trek krijg, neem ik wat yoghurt of kwark. In de weekenden als we een film kijken ofzo neem ik natuurlijk wel eens wat lekkers, een schaaltje chips of een stukje chocolade. Met het lekkere weer neem ik nog wel eens een ijsje, dit kan een waterijsje zijn of een cornetto of iets dergelijks.
Qua drinken, drink ik naast dat glaasje melk in de ochtend, alleen maar water (puur omdat ik dit ook gewoon het lekkerste vind). Als het warm weer is en we hebben visite wil ik nog wel eens wild doen, en neem ik een glaasje groene ijsthee.
Ik heb met dit eetpatroon ook gewoon echt geen honger.

Ik ben nu in totaal 12,5 kilo aangekomen, en de verloskundige die hamert al vanaf het begin erop dat ik op moet letten wat ik eet en dat ik niet zo moet snoepen en naar een dietist moet gaan. Ze vraagt niet eens naar mijn eetpatroon op voorhand, ze gaat er vanuit dat ik, omdat ik al zwaarder was, dus ook veel snoep. Wat dus echt niet het geval is. Als ik haar probeer uit te leggen hoe mijn eetpatroon überhaupt is en hoe ik van veel beweging naar geen beweging ben gegaan, en het dus ook niet heel gek is dat ik sneller aankom, en ik geen snoep buien heb, praat ze er zo doorheen. Leuk dan met hormonen, want ik trek me alles heel persoonlijk aan gelijk. Vorige keer had ik een andere verloskundige die wel wilde luisteren en niet gelijk al vanuit vooroordelen sprak. Toen ik haar vertelde wat ik eet en dat ik bijna alleen maar nog kan liggen, zei ze zelf dat het dan waarschijnlijk niet aan de voeding ligt. Ze zei dat het misschien nog kon zijn dat ik misschien te weinig eet. Maar meer eten lukt me niet, dan komt alles omhoog.
Ik heb nu wel een diëtiste benaderd, om eens te kijken of ze mij handvatten kan geven, maar elke keer die vooroordelen als ik op controle kom bij de verloskundge, maakt dat ik echt als een berg tegenop mijn controles zit.
Verder qua gezondheid niets te klagen, mijn bloeddruk is netjes en mijn urine is tot nu toe elke keer schoon geweest en met de groeiecho vandaag ligt het kindje netjes op schema.

Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde gewoon even mijn frustraties kwijt. Mn hele leven ben ik al aan het jojo'en met mijn gewicht, en nu ik gewoon gezond eet, ik heb geen vreetbuien, word ik nog veroordeelt over mijn gewicht. En ik snap wel dat ze voorzichtig zijn en me moeten waarschuwen en alles, maar het kan ook op een andere manier gezegd worden en gewoon eens geluisterd worden naar mijn verhaal, die moeite wordt al niet genomen, conclusies zijn al getrokken op voorhand. Dus is het ff fijn om mijn verhaal hier te kunnen neerzetten, gewoon even lekker klagen, haha.

Hebben anderen nog ervaringen met veel aankomen, ondanks gewoon een normaal eetpatroon?

 

Bedankt voor de lieve reacties en tips!
Sorry dat ik zo laat reageer, maar merkte dat het me echt hoog zat, dus probeerde er even niet mee bezig te zijn
Ondertussen wel contact gehad met een diëtiste. Zij gaf ook al aan dat het niet aan mijn eetpatroon ligt en dat het waarschijnlijk komt dat ik van een actief leven met veel beweging naar eigenlijk niet meer bewegen ben gegaan, en geen enkel voedingspatroon kan daar tegenop.
Ik moest een eetdagboek bijhouden en dan zou ze met me meekijken om te zien of er iets is wat ze kon doen, maar ze zei dat het daar waarschijnlijk gewoon niet aan ligt en ze waarschijnlijk weinig voor me kon betekenen. Gisteren mijn eetdagboek naar haar toe gemaild, en wacht nu haar antwoord af.
Ergens zit ik wel in mijn handen te wrijven en mij te verheugen nu op mijn controle vrijdag, ik heb alles van de diëtiste op de mail staan en kan niet wachten om haar oordeel onder de neus te wrijven van de verloskundige (het is namelijk ook nog eens de diëtiste die zij aangeraden hebben en een verwijzing voor hebben gemaakt). Hopelijk is de verloskundige nu dan wel klaar met het oordelen, en wil ze nu dan wel luisteren.
Ook begon de man bij wie ik mijn echo's heb erover, de baby groeide goed tijdens de laatste echo, lag goed op schema, en vervolgens het eerste wat hij vraagt is: ja kan je nog iets doen aan je gewicht.
Vervolgens een hele preek over dat het een ondoorbroken cirkel wordt, want alles wat ik eet krijgt de baby ook en dan krijg ik een baby met ook een aanleg voor overgewicht en op deze manier stopt die cirkel nooit. Mijn vriend en ik probeerden er tussen te komen en wat uit te leggen, maar we kwamen er gewoon niet tussen. Toen ik er uiteindelijk tussen kwam en uitlegde dat ik geen raar eetpatroon heb en echt overal op let, maar gewoon niet meer kan bewegen, en dat ik voor mijn zwangerschap niet heel anders at en toen ook er van af viel, vroeg hij hoeveel ik afgevallen was. Toen ik zei dat ik zeker 2 maten afgevallen was in ongeveer 2/3 maanden tijd stak hij heel overdreven zijn duimen op (soort van dansende duimen, kan het niet echt uitleggen) en zei hij net te nadrukkelijk "ow wat goed van jou!", dat ik het gevoel had dat ik elk moment een sticker mocht uitkiezen als beloning, voelde me net een klein kind. Vervolgens ging hij zijn preek van voor af aan weer houden.
Daarom ben ik erg blij met mijn mail van de diëtiste waarin toch maar weer mijn eigen vermoeden ook bevestigd werd, dat het vooral het gebrek aan beweging is. Als de verloskundige nu nog erover durft door te gaan, ga ik eens overwegen om inderdaad die brief te schrijven, dat vond ik wel een hele goede tip.
Het moeilijke is alleen dat ik continu andere verloskundigen heb, van de 5 zijn er 3 met zwangerschapsverlof dus ik heb geen vaste verloskundige, en steeds te maken met tijdelijke verloskundigen. Dan kopieer ik de brief wel een aantal keer, haha. Het is namelijk 1 verloskundige geweest die begon erover, die heeft in mijn dossier gezet dat ze een verwijzing heeft gemaakt en daar breien alle andere verloskundigen op door, die lezen dat en de eerste opmerking die ik krijg is dat ik wel weer veel ben aangekomen, en dat ik moet oppassen en niet moet snaaien en wel gezond moet eten, want alles wat ik eet, eet de baby ook. Ergens zag ik nog in mn dossier staan dat 1 verloskundige wel heeft opgeschreven: "mevrouw denkt zelf dat ernstige gewichtstoename door weinig bewegen komt en niet door eten". Maar daar vraagt geen enkele verloskundige op door, bijzonder genoeg.

Bedankt in ieder geval, ik voelde me na het lezen van de reacties iig niet meer zo alleen en ik voelde me begrepen, wat heel fijn voelt als je een wandelende hormonenbom bent hihi.