hier ook half bloedjes ik ben zelf nl en me vriend is marokaans ... en mijn kinders lijken egt op ons allebij oke ietsjes getint maar je kan wel zien dat ze niet 100 procent nl zijn heb 2 jongens en ben zwanger van de 3e ..dus ben benieuwd wat dat wordt ....
Niet altijd eerlijk maar wel " begrijpelijk " dat veel ouders ( meestal de vaders heb ik het idee ) er niet altijd even blij mee zijn en hun vraagtekens zetten bij de relatie van hun dochter met een man van een totaal andere cultuur/geloof. Mensen zijn vaak " bang " voor het onbekende . Toen ik in 2002 met de vader van mijn dochter thuis kwam waren mijn ouders ook sceptisch , en helaas hebben ze ook gelijk gekregen dat de relatie geen stand zou houden. Bij ons was het grootste heikelpunt dat hij streng gelovig was en ( christen ) ik niet . Dat kwam in eerste instantie nog niet tot uitting. Toen ik hem net had leren kennen ging hij ook gezellig mee stappen , vond hij het geen probleem dat ik mannelijke vrienden heb , maar toen hij in 2004 dan eindelijk voorgoed naar Nederland kon komen bleek hij veranderd te zijn en was alles wat ik voorheen deed , ineens fout . Zo kreeg ik ook regelmatig naar mijn voeten geworpen dat hij de man is en in zijn geloof de man het hoofd van het gezin is, en ik maar naar hem heb te luisteren. Het is uiteraard niet alleen zijn schuld dat ons huwelijk na 6 jaar gestrand is , maar feit is wel dat het in een gemengd huwelijk over het algemeen harder werken is dan een huwelijk tussen twee mensen met dezelfde culturele achtergrond.
Daar heb je helemaal gelijk in, het is zeker hard werken, maar als je daar beiden even hard aan werkt is er een grote kans dat het goed gaat. Ik heb gemerkt dat de omgeving een hele grote rol speelt bij het wel of niet lukken van een huwelijk. Door veel vooroordelen van beide kanten ontstaan vaak misverstanden en worden de twee personen onder druk gezet. Ik heb dat van dichtbij meegemaakt en heel veel geduld moeten hebben voordat mijn man eindelijk inzag dat ik niet was zoals sommige van zijn familieleden mij steeds beschreven. Ik wist ook lange tijd niet dat ik zo werd gezien en dat dit elk bezoek werd benadrukt aan hem. Hij stond onder een immense druk, waar ik niets vanaf wist, maar wel de gevolgen merkte (chagrijnig, snel boos, afzetten tegen Nederlandse dingen etc.). Nu is het al een aantal jaar heel wat beter door de afstand die er is genomen tegenover die mensen. Al met al ben ik zeer blij met mijn eigen ouders en broers en met mijn schoonouders, schoonzussen en zwagers, die hebben altijd achter ons gestaan! En de rest, daar heb ik (om t even grof te zeggen) schijt aan gekregen en mijn man gelukkig ook. Wat een prachtige dochter heb je trouwens! Echt heel jammer dat jullie huwelijk is mislukt Woont je ex-man nog wel in NL? En is het contact nog wel goed, voor jullie dochter?
Ik las even mee uit interesse hier en kan het niet laten te reageren. Ik ben NL en zwanger van een Nederlander (die op een buitenlander lijkt ) dus wat dat betreft hoor ik hier niet thuis. Was het niet dat dit zowat mijn eerste relatie is met een Nederlandse man. Ik heb o.a. een relatie gehad met een Marokkaanse man en ik beaam zo wat hier in de post hierboven staat dat de omgeving van belang is. Wij hadden een aantal jaar een relatie, terwijl we beiden nog thuis woonde. Ik kwam niet bij zijn familie... ze wisten het wel, maar zouden een Nederlands, ongelovig meisje niet goedkeuren. Echter werd mij voorgehouden door mijn ex dat ze wel bij zouden draaien als ze maar zouden zien dat het echt serieus was. In tegendeel.. juist toen ze zagen dat we bij elkaar bleven en het serieus was werden zij actief. Op den duur stond meneer huilend aan de deur om de relatie te verbreken. Deden we dat niet.. liep ik gevaar. Ik nam het niet al te serieus dus zocht toch nog contact met het gevolg dat ik achtervolgd werd, in de gaten gehouden en met de dood bedreigd. En omdat ik nog contact had gezocht moest ik (hun woorden): branden in de hel en was ik een schande voor de hele gemeenschap. Dit betreft dus een jongen die hier geboren is en die op dat moment een jaar of 26 was. Dus het hier geboren worden maakt in mijn ogen helemaal niet uit. Ik hoor juist veel dat ze hier stil staan en de mensen in hun land zich juist ontwikkelen en moderner worden. Anyway... om dit verhaal af te maken. Inmiddels is hij getrouwd met een marokkaanse en hebben ze een stel kinderen samen. Het leuke is dat dat meisje bekend staat als iemand die het nooit zo precies heeft genomen met de mannen en er nogal wat had. Kennelijk is zij wel goedgekeurd. Dan vraag ik mij toch af wat voor een krom geval dat is. Ik was een nette meid, alleen niet gelovig en dat is kennelijk slechter. En hoor ik na al die jaren (is nu 10 jaar geleden) van mensen die hem zien dat hij nog steeds te vaak aan mij denkt en er eigenlijk niet helemaal overheen is. Tja... eerlijk.. ik heb veel pijn gehad van hoe dit is gelopen en ik zou enkel om die reden nooit meer iets met een islamitische man begonnen zijn. Gewoon de angst dat zoiets weer zou gebeuren. Uiteindelijk ook relatie gehad (en naast die relatie nog wat gedate) met Surinaamse mannen... werkte ook niet voor mij, omdat ik toch vaak de types aantrok die het woord 'buitenvrouw' wel in hun woordenboek hadden staan. Ik ben dan nog het type om te zeggen dat niet alle mannen zo zijn. Maar ik werd op de vingers getikt door mijn Surinaamse mannelijke vrienden (gewone vrienden) die heel hard begonnen te lachen als ik zei dat ik wachtte op een Surinamer zonder buitenvrouw. Toen volgde er een keer een hele lange discussie met hen en ik dacht... tja... waar val ik eigenlijk op. Ze hebben charmes ja, maar als puntje bij paaltje komt heeft er uiteindelijk me nooit 1 blij gemaakt voor een langere termijn. Degene die wel oke waren hadden kinderen bij een vrouw die dan weer niet helemaal lekker in haar hoofd was en een nieuwe relatie van hem ernstig in de weg stond en dreigde dat hij de kinderen niet meer mocht zien. Gedate met een Braziliaan.. geadopteerd. Denk.. nou, dat gaat m worden. Dat is nog eens een leuke vent. Blijkt hij zodanig een hechtingsstoornis te hebben wegens die adoptie dat ik daarmee ook heel hard op mijn neus ging. Was er op den duur gewoon klaar mee met dat drama elke keer. Dat ik overigens nu een Nederlander heb is puur toeval... en hij lijkt qua uiterlijk niet erg Nederlands.. dat vind ik dan wel weer grappig. Maar ik begrijp de vooroordelen van mensen dus wel. Als je vaak dergelijke dingen meemaakt krijg je 'voor'oordelen. Mijn familie heeft mijn dates altijd met open armen ontvangen maar zeiden op den duur ook van: nou, kies een leuke Hollandse knul want sjonge... Tja, ik kan het ze niet kwalijk nemen. Dat krijg je dan.
Jeetje meissie dat klinkt inderdaad erg heftig! Zo heftig met bedriegingen heb ik het nooit gehoord, wel dwars zitten, stoken etc. maar zo erg, verschrikkelijk lijkt me dat! Wat betreft dat daarna trouwen met een marokkaanse die niet erg netjes is, klinkt ook bekend, heb ik vaker gezien. Echt heel jammer dat liefde tussen twee personen zo kapot gemaakt wordt door anderen (en door de zwakheid van diegene zelf natuurlijk ook, maar t is ook moeilijk als je uit een cultuur komt waarin de mening van anderen heel belangrijk is). Ik heb ook veel meegemaakt, nooit vanuit mijn eigen schoonouders, maar wel andere schoonfamilie. En heb veel geduld moeten hebben voor ik mijn man echt voor 1000% aan mijn kant heb gekregen. Dat is nu al een tijdje wel het geval en ik weet nu dat t echt goed zit!
Ik ben ook heel boos op mijn ex geweest hoor. Ik hoorde later dat hij vanaf dag 1 wist dat zijn familie nooit bij zou draaien. Hij heeft die jaren gewoon zitten wachten op de dag dat het mis ging. Later kwam ik hem tegen in een cafe en wilde ik hem aanspreken, maar er waren neven van hem bij. Hij zei tegen mij: "loop door, anders schop ik je net zo lang totdat je niet meer opstaat." Ik helemaal verbaasd dat zoiets uit zijn mond kwam. Later zie ik hem ergens terwijl hij alleen is en zegt hij: Sorry, maar moest dat wel zeggen als zij erbij waren. Toen dacht ik echt van... sjonge.. waar is je identiteit en waar zijn je grenzen? Het is een familie die vind dat alles kan zolang ze er maar achter zeggen ' omdat/ als allah het wil'. Tja, zo kun je voor jezelf alles wat krom is wel recht praten. Het heeft me jaren gekost om over die relatie heen te komen. Elke volgende relatie dacht ik: Tja, het is toch niet hem. Ik vergeleek vaak onbewust. Soms had iemand een trekje van hem (manier van lopen of wat dan ook) en viel ik daar als een blok voor. Toen ik me daar eenmaal wel van bewust werd kon ik het pas af gaan sluiten en kan zeggen dat dat me nu wel gelukt is en ik echt niet meer met hem bezig ben. Kreeg aan het begin van de relatie een gouden kettinkje waarvan ik beloofde het nooit af te doen. Na de relatie heb ik het ook nog 3 jaar niet af kunnen doen. Inmiddels weet ik niet eens meer waar het is of wat ik ermee gedaan heb. Maar het algemene stuk van mijn verhaal steekt me nog weleens.. gewoon het feit dat men het geloof gebruikt om iets af te dwingen. En dat ik me toch als persoon heel erg gekwetst voelde, ook omdat veel marokkanen (mannen en vrouwen) me al die jaren zeiden dat hij uiteindelijk toch bij een Marokkaanse terecht zou komen. Mijn ex zei dat nooit te willen dus wanneer men dat zei lachte ik een keer en liep door. Toen het gebeurde voelde ik me toch door hem in de kou gezet en kreeg ik steeds het "we hebben het toch gezegd" verhaal voor de kiezen. En voelde me zo naief omdat ik altijd dacht dat de liefde alles zou overwinnen.
brrr wat een nare opmerking van hem zeg, gatver! En die opmerkingen van anderen heb ik ook heel veel gehad, echt om ziek van te worden soms! Uiteindelijk is dat bij ons dan niet uitgekomen, maar door dat soort mensen gaat wel veel kapot. Veel mannen zijn te zwak om echt te kiezen voor de liefde en gaan voor het makkelijke, de bekende sociale groep (familie en soortgenoten). En inderdaad, het geloof wordt heel vaak misbruikt voor nare dingen. Dat heb ik ook genoeg gezien in mijn omgeving. Zie nu overigens onder Marokkanen zelf ook veel scheidingen door familiebemoeienissen. Afgelopen jaren meer scheidingen tussen Marokkanen onderling gezien dan tussen een Marokkaan met een Nederlandse. Die sociale druk is soms zo groot, dat kunnen wij ons als Nederlanders niet voorstellen. Als mijn familie zich zo sterk met ons zou bemoeien, dan zou ik echt zoiets hebben van: rot even lekker op, hier heb ik geen zin in. Zij doen dat niet of veel minder snel. Hopelijk heb je nu de ware gevonden en worden jullie gelukkig samen!!
Hoi, ik kom me ook even melden hier. Ik zal geen halfbloed kindje krijgen, maar toch een behoorlijk gemixed kindje. Zelf ben ik 1/4 Indonesisch en 3/4 Nederlands. Ik zie er heel Nederlands uit, met blauwe ogen en rode haren, maar ik ben juist vooral door de Indische zijde van mijn familie opgevoed. Bij mijn vriend is het juist het tegenovergestelde, hij is 1/2 Surinaams en 1/2 Nederlands, ziet er vooral Surinaams uit, maar is voornamelijk door de Nederlandse zijde van zijn familie opgevoed. Gelukkig wel allebei uit culturen waarbij lekker eten centraal staat! Zelf merk ik dat de bescheidenheid die ik toch heb meegekregen vanuit de (denk ik) Indische cultuur, bij hem vaak ver te zoeken is. Maar verder is de aansluiting m.b.t. familie ideaal geweest. Ik ben benieuwd hoe ons dochtertje over 4 maanden eruit komt te zien, want het kan echt alle kanten op.
Hey ben net nieuw op dit forum. Ik vond dit clubje ook wel bij mij passen. Ik heb al een multi mix en ben zwanger van mijn tweede multi mix. Ik ben zelf half nederlands en half italiaans en blank mijn vriend is half surinaams, kwart antiliaans en kwart cubaans. Dus een mix van licht en donker en een mix van vershillende landen daarin. Op mijn avatar kan je onze prachtige eerste resultaat zien
Ik ben op dit moment zwanger van de 4e, van mijn nieuwe vriend. Ikzelf ben nederlands, maar heb van mezelf een donker uiterlijk. Wordt vaak aangezien voor half arubaans. Mijn vriend is volbloed antilliaans. Mijn andere 3 kids zijn half moluks.
Ik ben half Nederlands half Antilliaans (Bonaire/Curacao) maar heb een blanke huidskleur terwijl mijn zusje wel weer donkerder is maar dan met donkerblond haar en aquablauwe ogen. Mijn vriend is half Surinaams half Frans Guyanees(een landje naast Suriname) en donker. Ben erg benieuwd hoe ons kindje eruit gaat zien, want dan blonde haar/lichte ogen gen zit wel in me.. Af en toe zie je het nog eens terugkomen in mijn familie, zoals bij een neefje van mij. Lijkt me wel heel mooi om een donker kindje te krijgen met blauwe ogen
Hoi! Ik ben zelf Nederlands, getrouwd met een Turkse man. We krijgen dus ook een halfbloedje. Eind dec ben ik pas uitgeteld. We zullen het voornamelijk 'op zn Turks' doen. Heb in de tijd dat mijn man en ik samen zijn (4 jaar, waarvan 1 getrouwd) al bes wat mensen 'kwijtgeraakt' omdat ze het maar niks vinden, zo'n Turk. Maar dat geeft niet, ik heb de liefste man van de hele wereld en we zijn samen erg gelukkig.