Man, lastige dagen achter de rug, hele tijd piekeren en denken. Al 5.5jaar zit ik op mijn huidige job. Sinds ik dus van school ben. Al een hele tijd wil ik avondschool volgen, maar natuurlijk valt deze op woensdagavond en zaterdag morgen. Ik moet iedere zaterdag werken dus dit is een probleem. Nu hadden we dus het plan, dat ik, van job verander (zou naar huishoudhulp gaan) en dan ging ik kunnen starten met die opleiding. Door omstandigheden is dit allemaal niet doorgegaan. Maar plots kreeg ik vorige week een telefoontje van een vacature, en zo is het allemaal weer in gang geschoten. Deze vacature gaat niet door omdat het te weinig uren zijn voor mij. Maar ik wil nu zoooo graag die opleiding kunnen doen. September is niet veraf niet meer en ben bang dat het weer niet zal kunnen doorgaan. In korte tijd zou ik dus andere job 'moeten' vinden en ontslag nemen. Ik wil het heel graag, maar heb ook schrik. Het is een grote stap natuurlijk. Wat er nu ook nog bijkomt is dat mijn chef iets door heeft. Onze hele groep komt goed overeen en we kennen elkaar goed. Morgen zal hij dus vragen wat er scheelt, en ik ga mij niet kunnen inhouden... Ik wil eerlijk zijn, maar ben ook bang voor de reactie enzo... Hopelijk is mijn verhaal wat duidelijk?
Het is altijd verstandig eerlijk te zijn tegenover de baas. Zo weet hij/zij ook waar deze aan toe is. Bestaat er geen mogelijkheid ipv de zaterdag een andere dag te werken? Als het jouw droom is om die ene opleiding te gaan volgen moet je dat zeker gaan doen! Anders krijg je hier misschien nog spijt van in de toekomst, wat zonde zou zijn. Op één salaris kunnen jullie niet tijdelijk leven? Al kun je dan even wat minder andere dingen doen? Kan natuurlijk niet in jullie portemonnee kijken.... Ik wens jou heel veel succes met alles! Houd je ons op de hoogte hoe het verder gaat?
Ik zou eerlijk zijn naar je werkgever toe. Het zijn tenslotte ook maar mensen en wellicht wil hij wel met je meedenken!
Misschien wil je baas je zelfs tegemoet komen qua kosten van de studie. Sinds de nieuwe arbeidswetgeving zijn ze wel enigszins verplicht om te investeren in je. Maak van je werkgever een bondgenoot, geen strijdmakker. Je kunt het altijd op tafel leggen en aangeven dat je dit graag wil gaan doen. Misschien zijn er wel meer mogelijkheden. En zo niet; dan ga je in ieder geval 'goed' uit elkaar en kun je hem als referentie opgeven en dergelijke.
Morgen vertel ik het hem zowiezo. Ik vind eerlijkheid erg belangrijk en hij zal het ook wel waarderen. Maar vind het zoo moeilijk. Bang dat ik een verkeerde beslissing neem. Maar als ik het niet doe, zal ik er later misschien nog meer spijt van hebben. Ook voor ons dochtertje zou het alleen maar voordeel bieden. Qua afhalen en voeren. En als ze dan naar school gaat. Nu heel heel lange uren en altijd weekendwerk...
Ik heb het dus verteld. Hij reageerde nog beter of ik gedacht had. Hij wil me niet kwijt, maar vond dat ik mijn droom moest volgen. Intussen heb ik ook met de groepschef gesproken en we zijn tot een akkoord gekomen wat betreft de opzeg enzo. Het is dus zover, ik verander van job, en heb net mijn inschrijving voor de opleiding gedaan. Ben zo gelukkig, al ben ik ook een beetje bang. Het is een hele ommekeer. Maar ben blij dat ik de stap gezet heb!