Oh wij kijken trouwens veel series samen (netflix), dus dat is leuk. En als ik naar bed ga kijkt hij dingen voor zichzelf en soms kijk ik kan nog wat in bed zelf.
Inderdaad. Bedtijden hanteren vind ik iets voor kleuters... Zelfs als tiener mocht ik zelf bepalen hoe laat ik naar bed ging. Laat staan voor een volwassen vrouw! Pfff
Oh ik kan daar ook zo slecht tegen! Zelfs als hij zegt kom je ook al naar bed? Vind ik t al irritant haha laat me met rust ik kom wanneer ik zin heb Gelukkig ga ik over de tv hihi Ik zou zwaar geïrriteerd worden en heel duidelijk zijn over wat je voelt. Daarbij heb je samen gezorgd voor een gezin dus moet je de zorg ook delen. Mijn man werkt heel veel dus ik neem wel is snipperdag op, op een opvang dag heerlijk voor mezelf. Als we samen vrij zijn bespreken we beetje wat we de die dag willen (hij bijvoorbeeld schuur opruimen en ik lekker in mijn eentje boodschappen) en dan komen we daar prima uit samen Geven en nemen
Mag je 's nachts wel naar de wc? Dat flitste opeens door m'n hoofd toen ik je opsomming las haha. Als je een NT-relatie zou hebben, zou dit alles natuurlijk belachelijk zijn. Maar dat heb je niet en eerlijk gezegd klinkt het me allemaal bekend in de oren. Mijn vader heeft Asperger, mijn moeder is NT. Ze zijn al 40 jaar samen en mijn moeder past zich altijd aan, aan mijn vader. Hetzelfde geldt voor mijn broer en ik. Andersom is gewoon geen optie, hoe irritant ook. Wat je wel kan doen is je grenzen aangeven, heel duidelijk en straight to the point. En altijd vanuit de ik-persoon. Dat werkt meestal bij mijn vader
Bedankt voor alle reacties! Superfijn om even te spiegelen. Ik denk dat mijn gevoel van vrijheid vandaag wel aangeeft dat ik het niet fijn vind zoals het nu gaat. Het is niet zozeer wat mijn man vraagt als wel de manier waarop. Een vraag als zullen we samen een serie op netflix opzoeken (doen we ook vaak) vind ik prettig. Maar klagen dat we iets moeten.kijken wat we allebei leuk vinden irriteert me. Soort alsof hij afhankelijk van mij is ofzo. Daar ga ik wat aan doen. Want het heeft natuurlijk ook alles te maken met hoe ik reageer. Tenslotte hebben we over andere onderwerpen nooit gezeik meer omdat ik duidelijker was. Wat ik dan wel weer heel fijn vind, is dat ik van alles kan plannen met vrienden en dan zegt mn man nooit dat het niet kan. Hij gooit daar zelfs z'n werk agenda weleens voor om. Hij weet het dan iets langer van te voren en dat maakt het verschil. Maar dat stond niet in mn rijtje aangezien ik me daar niet aan irriteer Fijn ook om hier en daar herkenning te lezen...
Ik vind dit ook belachelijk en heb een ASS... Dus ik vind niet dat je alles maar op een stoornis kan gooien. Eerlijk gezegd denk ik dat veel mensen (vooral mannen dan) er een handje van hebben om daar misbruik van te maken.
Ass is autistische spectrum stoornis en nt neurotypisch, normaal Maar is vind het raar om over ass en nt als persoon te praten. We zijn allemaal gewoon mensen en soms heb je een stoornis , dat ben je niet. Ga mezelf toch ook niet als als m'n psychiatrische diagnose beschrijven.
ASS is een autisme spectrum stoornis. NT ben ik ook benieuwd naar. Maar poeh wat is dit topic even confronterend zeg. Ook precies op dit moment waarop het me zelf even wat hoger zit. Mijn vriend heeft ook ass. Welke vorm weet ik niet. Maar ik moet me ook erg aanpassen aan hem. Op een manier die de laatste tijd steeds meer als een soort gevangen begint te voelen. En het meest frustrerende is dat hij doet alsof hij zich zoveel aan mij moet aanpassen. Maar hij doet vooral wat hij denkt dat hij moet doen. En ik dring niet tot hem door met wat ik zeg. Vooral de muur van onbegrip waar ik na uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen nog steeds tegenaan loop frustreert me gewoon. Het is geen onwil van hem, maar onbegrip.
Inderdaad, daarom vind ik het ook vreemd om te pas en te onpas de schuld te geven aan een stoornis (zowel van de mensen die het zelf hebben als buitenstaanders). Lekker makkelijk natuurlijk om zo alles voor elkaar te krijgen onder het mom van stoornis. Ik ken overigens meerdere as-vrouwen met nt-man en voor zover ik weet hebben die geen vreemde relaties of moeilijke eisen...
Heb je hier serieus nog nooit van gehoord? (Is gewoon een oprechte vraag hoor?) Ik bedoel, dit zijn toch redelijke bekende stoornissen, net zoals ADHD en ADD redelijk bekend zijn?
Helemaal mee eens. 'Normaal' vind ik het dus niet overkomen TO. Zeker die bed-en wektijden klinken gewoon idioot en zou ik nooit pikken. Een goed gesprek waard lijkt mij.
Haha, ja best vaak zelfs en daar wordt meneer niet wakker van Dankjewel voor je tip! Ik denk idd dat ik wat duidelijker moet zijn om mezelf wat te beschermen!
Ja en nee. Ik ben het met je eens dat je iemand niet moet gaan zien als totaalpakket van de 'symptomen' die beschreven staan in de DSM. En ook niet moet denken dat een ieder met een 'stoornis' het totaalpakket van alle symptomen heeft en in dezelfde mate. Maar ik vind ook dat je iemand niet de dingen kan aanrekenen waar diegene niet toe instaat is. Ik vind niet kunnen heel anders dan niet willen. Dat betekend niet dat ik niet vind dat er geen motivatie moet zijn om het toch te proberen. Maar het is wel belangrijk om verwachtingen realistisch te houden.
Mee eens. Maar zo zijn er best veel autisten die bepaalde dingen niet eens proberen omdat ze vinden dat een ander dat toch beter kan doen, en extreem ver gaan in het eisen rekening te houden. Daar doel ik meer op. Dus niet dingen die je écht niet (goed) kan. Het voorbeeld van zogenaamd niet in slaap kunnen vallen vind ik gewoon iets waar je je overheen kan zetten. Om een voorbeeld te geven m.b.t mezelf. Ik ben echt ontzettend slecht in boodschappen doen. Raak er ontzettend door overprikkeld en duurt 3x zo lang als ik boodschappen zou doen. Dat doe ik dus ook niet, ook wel omdat mijn man het sowieso (graag) doet. Maar als dat eens niet lukt probeer ik me daar overheen te zetten en ga ik toch gewoon.
Het laatste wat je zegt herken ik! Dat maakt het zo lastig! Ik lees dat jullie een jong kindje hebben. Die tijd was hier echt heel zwaar. Maar na een jaar ging het steeds beter. Hoop dat dat bij jullie ook zo is. Bovendien heb je dan zelf ook weer meer energie! Sterkte! Je mag me pb-en als je wilt.
Mijn beste vriendin is getrouwd met een ASS-er. Heeft ook een zoontje met ASS. Bij haar man is de diagnose net een paar maanden bekend, en het verklaart een hoop. Ik zou er zelf niet mee kunnen leven, zoals het bij jou klinkt. En zoals het bij mn vriendin is. Ben daar te 'egoïstisch' voor ingesteld denk ik.