aanschaf pup tijdens zwangerschap?

salsera nog een beetje geduld, , kijk, jouw baby komt ook over een paar maanden, jij zal echt geen tijd en energie hebben om aan honden te denken.

mijn man wil ook graag een grote hond aanschaffen (ook voor verdediging, hij werkt vaak tot laat in de avond, soms ook snachts , hij vindt dat hij meer rust krijgt als hij weet dat ik thuis veilig ben met zon beest in de buurt -de hond die we nu hebben gaat zijn touw brengen als iemand in huis komt ) maar hij begrijpt ook dat ik nu niet bereid ben om ook aandacht voor een pup te besteden.

veel succes verder met jouw zwangerschap!

 

Het was met instemming van haar zelf (ruim een jaar na haar chemo...ze had even een sterk moment) ...wij hebben de centen er voor neergelegd..Toch weer 750 euro....

 

OOk heel goed van jou...je had ook je kop in de wind kunnen steken

Wie weet wat de toekomst brengt

 

Een asiel kijkt sowieso goed of een hond kan opgroeien met kleine kinderen, andere huisdieren en honden. Als een hond dit niet kan, plaatsen ze hem liever niet omdat de kans dat er problemen komen groot is en dan krijgen ze hem weer terug. Dit is voor de hond niet goed en voor het baasje niet.

De hond die we nu hebben is ook naar het asiel gebracht en was een half jaar toen we hem kregen. Hij had alleen wat basiscommando's geleerd en verder voeden we hem zelf op. Dat we de eerste maanden hebben gemist vinden we niet zo erg. Het is anders dan dat je een hond van bijvoorbeeld vier jaar uit het asiel haalt, met een verleden en die moeilijker is om naar eigen idee op te voeden (dat was het geval bij onze vorige hond). Een pup tot ongeveer een jaar, kan je prima zelf opvoeden.

Groetjes,
Giegel

ps een labrador is ook waaks en een gezinshond. Geen verdedigingshond, maar dat maakt het ook juist met kleine kinderen lastiger.

 

Hoihoi!

Ik heb zelf vier honden. Een moeder van ruim negen, een dochter uit haar eerste nest van vijf en nog twee 'pups' uit het tweede nest van moeder die nu een jaar zijn.

Je geeft zelf aan dat je geen ervaring hebt met het hebben van een eigen hond. Ik had dit ook niet en moet eerlijk zeggen: ze zijn nu een jaar en ik vind het nog steeds erg pittig!

Je bent nu 17 weken zwanger. Over een paar weken begint je buik echt hard te groeien, krijg je last van opgezwollen voeten, opvliegers etc en ik kan je voorspellen dat je dan je energie hard genoeg nodig hebt voor alle 'normale' dagelijkse dingen. Een pup in huis klinkt heel leuk, ook voor de kleine en dat is het ook wel, maar het is ook erg zwaar.

Denk er nog eens goed over na en heb het er met je partner over. Heeft hij zin om drie tot vier keer per nacht met de pup naar buiten te gaan als jij het niet volhoudt? Heb jij de kennis en het geduld om de pup te leren niet tegen je aan de springen als je zelf amper meer kan lopen en iedere tik tegen je buik pijn doet?

Heel veel succes met het maken van je keuze. Uiteindelijk is het toch iets wat je zelf moet beslissen. Zijn er misschien kennissen uit je omgeving met een jonge hond nog niet zindelijke hond die je een weekje in huis zou mogen hebben?

groetjes,

Merijn

 

Hoi hoi,

Moet eerlijk zeggen dat ik niet alle berichten heb gelezen die voor mijn zijn geschreven, dus kan zijn dat ik dubbel reageer op een ander

Mijn ervaring is (heb zelf een Mechelse herder en een Chihuahua) dat honden vanaf het begin merken dat je zwanger bent. Een pup vergt natuurlijk wel veel tijd en aandacht. Bij ons was de herder met 2 weken helemaal zindelijk en die is vanaf het begin gewend dat wij hem alleen laten om weg te gaan. Maar de Chihuahua was een drama, die was na een half jaar nog niet zindelijk! Ik moest zelfs de wekker zetten om hem 's nachts z'n behoefte te laten doen. Bij de herder hebben we dat nooit hoeven doen.

Ik denk dat het verstandiger is om te wachten tot na je bevalling, daarna kan je altijd nog een hond nemen, mocht je dat nog willen en natuurlijk tijd hebben. Dit zijn ook onze eerste honden en we moeten zeggen dat we het nog best wel hebben onderschat (wij hebben beide bij ons ouders ook geen honden gehad, dus daar kan het ook aan liggen).

Het blijft natuurlijk je eigen beslissing en als je denkt dat je het aankan en dat het allemaal wel kan, dan moet je het zeker doen...maar denk niet dat je deze vraag anders gesteld zou hebben.

Succes met je beslissing!

 

hihi salsera, ja, het is ook waar, maar rashonden hebben echt hun specifieke karaktertrekken.je kan een hond opvoeden maar wat het in hem zit kun je niet zomaar veranderen.

zon kleine etter kan heel pittig zijn, haha, je hebt gelijk, vooral de jack russels zijn klein en pittig , mijne is ook een boomer maar een sukkeltje, een schat van een...hond/ding(je kan hem echt geen hond noemen, haha).

rottweilers zijn prima honden hoor.

 

Ik vind het altijd zo'n loze mededling " goed met kinderen" Ja maar dat moet een hond wel leren.

Je kan kiezen voor een ras omdat ze zo leuk met kinderen kunnen zijn . Maar als je een pup niet met kids socialiseerd zullen ze niet leuk met kinderen zijn.

Heel goed dat je de beslissing uitgesteld hebt!

Ik heb zelf 3 honden en last van bekkeninstabiliteit. Heb het geluk dat mijn man tussendemiddag thuis is en hij laat de honden dan uit. Ik red 1 tot hoog uit 2 wandelingen per dag met het zootje.
Ik baal ervan omdat ik de honden momenteel niet kan geven wat ze verdienen. ( lange wandleingen met zwempartijtjes)

 

Ik zou ook wachten tot na de bevalling. Dan kan de pup gelijk wennen aan een nieuw huis met daarin een baby.

En daarnaast moet ik er niet aan denken om nu een pup op te voeden. Neemt een hoop tijd, energie en geduld in beslag en dat zijn nou net 3 dingen die ik mis tijdens de zwangerschap.

 

Ik heb een ruime ervaring met honden. Wij hebben er nu drie. Ik zou als ik jou was toch sowieso goed nadenken over het ras. De rottweiler is hoe je het ook wendt of keert, een pittige hond. Vooral reuen. Die hebben een baas nodig die de leiding neemt. Daar moet je je wel van bewust zijn. Verder denk ik ook aan de verdedigingsdrang. Het kan best zijn dat je je hond zo opvoed dat het prima gaat in je eigen gezin. Maar als er kinderen komen spelen en tikkertje doen met jouw kindje? Dan kan het toch wel lastig worden.. Sommige (zeker verdedigingshonden) zien dat toch als een soort aanval en gaan jouw kindje dan beschermen. Heel logisch natuurlijk, maar wel iets om rekening mee te houden!

Het is hier al vaker gezegd, maar een pup vergt enorm veel tijd. In het asiel zitten regelmatig leuke honden die niet vanwege gedragsproblemen weg gedaan zijn. Als je een goed asiel hebt dan kennen ze de honden heel goed en kunnen ze een goede match maken. Ik heb ook een asielhond. Een schat van een dier die geen vlieg kwaad zal doen. Gaat met ons zoontje ook erg goed. Het kan dus wel! Zij was zindelijk toen we haar kregen en kende de basiscommando's.

Succes met je keuze en met je zwangerschap!

 

Ik kan me alleen maar aansluiten bij m'n voorgangers. Zeker wanneer je nog nooit en hond hebt gehad (en dan nog) zou ik zeker niet aan een hond, pup of volwassen beginnen nu je zwanger bent. Het opvoeden van een pup vergt veel tijd en energie en je kunt er niet even mee stoppen omdat je toevallig moe of misselijk bent, harde buiken krijgt van het wandelen of trainen, of 'even' moet bevallen en daarna alle aandacht naar de baby uitgaat.

En weet waar je aan begint met Rottweilers. Het zijn prachtige honden, maar hebben net als veel andere hondenrassen een strakke hand nodig, persoonlijk vind ik het geen ras voor 'beginners'.

Likken, pootjes geven, opspringen, kop op schoot leggen, allemaal voorbeelden van dominantie naar de bazen toe. Deze tekens van dominantie gelden voor alle hondenrassen, ook voor Labradors.

 

Dan nog zou ik wachten met de aanschaf van een hond tot de baby er is en je bent hersteld van de bevalling en een beetje in je nieuwe ritme met de baby zit.

 

Ja, dat ben ik ook met je eens hoor. Ik dacht ook meer aan een tijdje na de bevalling. Ik wilde alleen aangeven dat je het sowieso druk hebt met een kindje en dan is opvoeden gewoon heel veel werk. Een asielhond moet je ook wel opvoeden, maar dan zijn er toch vaak al basisdingen (zoals zindelijk zijn) die je niet meer hoeft aan te leren.

 

Pfoe, vergis je niet in een pup.
Onze hond is inmiddels 2. De eerste weken waren wij fulltime thuis voor de pup en daarna hebben we het alleenzijn langzaam opgebouwd.
Maar wat is het hebben van een pup ontzettend zwaar. Op een gegeven moment kon ik bijna niet meer wachten tot de hond volwassen zou zijn.
Inmiddels ben ik heel blij met een goed opgevoedde hond en een kleine op komst.
Maar als er nu iets met de hond zou gebeuren weet ik niet of ik zo gauw weer een pup zou nemen. Volgens mij heb je aan een kind thuis je handen vol EN aan een pup heb je je handen vol. Ik weet niet of dat combineert (maar daar heb ik geen ervaring mee).

Maarrr ik kan me helemaal voorstellen waarom je graag en hond wil!

 

Ach berner senners vind ik dan wel weer heel erg leuk. Die zijn echt te lief. Maar het blijven dieren en die zijn toch ook onvoorspelbaar, net als kinderen. Een vingertje in een oog of trekken aan haren en ze happen van de pijn, niet eens uit venijnigheid. Maar ja, zo'n klein handje is er zo af brrr...

In een asiel kennen ze het dier overigens heel goed. Dus dan weet je juist wat je in huis haalt. Ze zijn ook echt eerlijk hoor, want toen we onze kater gingen halen zeiden ze meteen: het kan een monster zijn. Dat geloofden wij niet echt omdat ie er zo schattig uit zag, maar ohoh wat kan hij af en toe een klein monster zijn. Maar wel een heel leuk monster

En inez, wat erg eigenlijk dat dat allemaal tekenen zijn van dominantie. Hoe weet je dat als ik vragen mag?

 

Ja haha precies. Wat mijn hond weleens doet, is heel zachtjes in mijn arm bijten. Niet eens bijten, maar gewoon zijn bek eromheen. De DA zei dat dat nog komt van de wolven, die begroeten elkaar zo als ze elkaar echt heel leuk vinden. Nu maar hopen dat dit ook klopt en hij me echt leuk vindt, anders heb ik wel een heel dominante hond.