Had eens gelezen dat je per maand 10% kans hebt dat het raak is ofzo. Wat dat betreft is poging 5 of 9 wel heel erg vervelend natuurlijk, maar ook niet gek. Volgens mij, maar ik heb makkelijk praten, is het niet iets om je zorgen over te maken.
Thanks bamjolan, dat geeft de burger moed! Wie weet helpt het. Ik wanhoop ook niet hoor, want weet dat het best wat langer kan duren, het is alleen wel best intensief enzo.
Wat een fijn topic hier. Ben nieuw op het forum, ik had al kort een voorstel topic gemaakt. Ben alleenstaand en 28 jaar. Vanaf 24/25 jaar wilde ik eigenlijk al kinderen, een relatie was leuk geweest, maar gezien die niet kwam, dan maar alleen. Mijn hele levensverhaal opschrijven is wat veel, miss komt dat nog wel eens ter sprake. Heb via internet een donor gevonden. Maar poging 3 is weer mislukt, en het valt me toch wel wat zwaar. Ik mis gewoon een beetje steun en troost. En een aantal vriendinnen weten het wel, maar die snappen het toch niet helemaal. Mijn verstand zegt, 3 pogingen is niet veel, ik ben ook pas sinds januari gestopt met de pil. Het kan lang duren. Enz. Maar mijn gevoel is alleen maar verdrietig. Daar kan mijn verstand op het moment even niet tegenop. Het is een rollercoaster. En ik heb eigenlijk al last van stemmingswisselingen en dat mijn emoties heftiger zijn (ik zit hier alweer te janken om wat ik lees, sommige dingen zijn zooo herkenbaar!). Maar met deze rollercoaster erbij is het helemaal vermoeiend. Ik zit te denken om een pauze in te lassen. Ik wil augustus zo wie zo overslaan, dan ga ik naar Lowlands, en wil daar genieten en niet op het wachtbankje zitten. Dus ik heb nu nog 2 pogingen voor mijn mini vakantie. Ik weet nog niet of ik die ga doen of niet.
Lonely wolf fijn om hier te kletsen he?! Het is allemsal net wat intensiever dan met partner merk ik, sowieso sta je al overal alleen voor in het leven en dan moet je ook nog reizen en plannen voor het insemineren. Ik start nu net aan ronde 5 en ik voel me bezwaard als ik mopper, maar ik baal ook enorm. Vorige ronde had ik ook echt goede hoop, dus dat was even een klap. En dan vrij weinig mensen met wie je het kan delen, pittig... Ik heb een belachelijke chaos week achter de rug, ben erg in de war en hoop niet dat de stress negatieve invloed heeft, ik ga komende dagn weer insemineren. Maandagavond kwam een goede vriend eten, heb al lang een apart gevoel bij 'm, maar dacht dat t aan mij lag. Hij blijft normaal ook niet bij mij eten door de week en al helemaal niet zonder de rest van de vriendengroep, maar t liep toevallig zo. Dus ik had al in mn achterhoofd dat er wat kon gebeuren, maar heb ook afspraken met de donor. Al vrij snel heb ik 'm dat ook maar in vertrouwen verteld, want het was wel duidelijk dat het anders mis zou gaan met mijn afspraken. Halverwege de avond werd ik gebeld dat mn vader in t ziekenhuis kigt met een hartinfarct. Pff Hij woont op afstand, toevallig vlak bij de donor, dus sinds gisteren ben ik druk in de weer. Maar maandag kon ik er nog niet heen en die vriend was een fijne troost. Heb me braaf aan de afspraken gehouden hoor, maar ben echt in de war, want dit doe je niet zomaar met iedereen.... En voorlopig zie ik 'm niet en weten we allebei niet wat we ermee aan moeten,maar dat het leuk was staat vast voor ons beiden. Pff Wat een rollercoaster zeg! En met hormonen van eisprong erbij is dat helemaal heavy... Zo, ik moest even mn verhaal kwijt hihi
Wow, dat is heftig Sahi, hoe gaat het nu met je vader? Dat is toch niet niks, maar wat fijn dat die vriend er nog voor je was. Ook wel lastig als het zo leuk is voor jullie beide. Ik weet niet precies wat je afspraken zijn met je donor? Dat je niet met andere jongen gaat rotzooien ofzo ? Denk dat mijn donor daar niet echt problemen mee heeft, maar een relatie zou dingen alleen maar ingewikkeld maken. Afspraken hebben we daar niet over gemaakt. Maar zo close zijn mijn donor en ik niet, ik houd het zelf nogal kort en zakelijk. Want de laatste keren wil hij dan een praatje maken, sociaal doen, en ik heb dan zoiets van, doe je ding, dan doe ik de mijne en zijn we klaar. Maar gelukkig hoef ik niet naar hem te reizen, hij komt naar mij. Dat scheelt wel weer. En hij vertrek ook gelijk als hij zijn ding heeft gedaan. Vannacht had ik weer een zwangerschapsdroom. Vroeger droomde ik veel over baby's maar nu zie ik alleen maar positieve zwangerschapstesten en ben ik in mijn dromen allang zwanger, haha. En dan wordt je wakker. En denk ik, ships, het is niet zo Maar daar zal ik vast niet de enige in zijn toch?
Welcome Lonely wolf. Ik vond het ook wel pitttig hoor, zeker als je steeds weer een maand verder gaat. ontpillen gebeurd bij de een sneller dan de ander, er staat 6 tot 12mnd voor. niet echt bemoedigend. Als je gevoel zegt even en maandje wachten zou ik dat zeker doen. ik ben nu na 9 maanden proberen zwanger van mijn 5e kindje.
Lonely wolf; zeker ingewikkeld, die jongen is nog heel jong, daar ga ik voorlopig echt geen kinderen mee krijgen. Daarnaast weet ik nu totaal nog niet of het toekomst heeft. Hij was in ieder geval niet verbaasd dat ik hiermee bezig was. Maar ik heb inderdaad afgesproken om niet te scharrelen, ik had voorheen regelmatig een 'friend with benefits' over de vloer, daar ben ik direct mee opgehouden. Maar dit is anders. Heb t gisteren meteen besproken met donor en zijn vrouw, we zijn super close, dus dat moest ik ook gewoon kwijt bij ze. Bij de gemeenschappelijke vrienden van die jongen en mij kan ik dit nu echt nog niet zeggen. Dus moest ook gewoon mn verhaal kwijt. We kijken het aan en als ik een relatie een kans wil geven, zijn ze alleen maar blij voor me en leggen we het baby-verhaal even stil. Maar zelf heb ik zoiets; ik ging voor een baby, dat wil ik niet ineens stoppen. Even aankijken de komende tijd dus. Door dat gedoe met mn vader zie ik die jongen ook pas over een weekje weer met een gemeenschappelij iets (we kennen elkaar al 15 jaar van scouting). Bamjolan; knap hoor, 5 kids! Ik was gisteren 4 kids naar bed aan het brengen, samen met een rommelig hoofd was het even een uitdaging, maar bedacht me ook dat ik dit wel als toekomst zou aandurven. Deze kids zitten overigens heel dicht bij elkaar hoor, dat zou ik zelf alleen nooit hebben. Oudste is bijna 6, mijn kindje en hun middelste zijn bijna 4 en de jongste van hen is nu net 2. Heerlijk spul bij elkaar, dan weet ik weer dat ik een echte moeke ben!
Bamjolan, echt wow, je 5de al. Ik had het al eerder ergens gelezen, ik heb de eerste paar post van deze thread ook gelezen, volgens mij was je toen bezig voor je 4de en zei je, dit wordt mijn laatste. Haha. Ik weet niet wat er in de tussentijd gebeurd is, maar ik vind het echt super leuk voor je! Ik zei vroeger altijd, ik wil later 6 kinderen. Half als grapje omdat ik dacht dat het niet haalbaar zou zijn. Maar als ik jou verhaal lees, dan denk ik, wie weet. Wie weet krijg ik miss later ook wel een groot gezin, dat lijkt me echt heel leuk. Maar eerst maar eens zien of eentje gaat lukken, en hoe dat gaat. Waarschijnlijk ook nog wel een tweede. En tegen die tijd zie ik wel weer. Maar ik sluit nu niets meer uit Wat betreft de pauze. Hoef ik niet meer te twijfelen. Donor is in juli op vakantie, en ik ga augustus overslaan. Dus deze maand nog een keer proberen (deze week ergens ) en dan een pauze van 2 maanden. Goh, ga ik er al gewoon vanuit dat deze poging ook niet gaat lukken... @Sahi. Idd lastig. Wel fijn dat je het gewoon kwijt kan bij je donor en zijn vrouw. Dat scheelt denk ik ook wel. Ik snap het wel, je hebt nu de keuze gemaakt om voor kinderen te gaan. Soms denk ik ook wel eens, wat moet ik doen als ik een leuke jongen tegen kom? Vind het dan wel knap dat je het gelijk aan die jongen verteld hebt. Ik zou het gewoon even afwachten. En miss is het niet helemaal onhaalbaar en een kind en een relatie, al is het kind niet van hem. Maar het zou het wel lastiger maken.
Poeh, 5 of 6... Ik moet er niet aan denken in m'n eentje, haha! Als ik kijk naar hoe ik me nu voel en dat ik dan niemand in huis heb om een beetje te helpen... Dan denk ik: één zwangerschap, dan is het mooi geweest. Doe ik dit niet nog een keer. Maar goed, volgens mij zeggen wel meer mensen dat en wie weet, over een aantal jaar...
Bamjolan ook ik heb enorm respect voor je hoor straks 5 kinderen alleen. Zoals ik al schreef mijn gevoel zegt een 3e jaaaaaaaaaaa. Maar mijn verstand zegt nee. Ik heb temperamentvolle kindjes hihih ( half mediterraans) en merk dat Seyhan nu Dilara groter wordt het nog fijner vind. Al moet ik zeggen dat hij laatst aan mij vroeg, mama wanneer ga je weer naar het zh voor mijn broertje Ferdi ( zo had Dilara dan geheten) hihihi
Ik niet momenteel . Kotsmisselijk de hele dag door, slaap uit tot 9:30 en dan gewoon doodmoe wakker worden, ik lust niets meer, ben de hele dag alleen maar óf aan het janken óf op alles en nog wat aan het mopperen, heb 0,0 energie en even naar de supermarkt voelt als een reis om de wereld, zo loodzwaar. Nee echt, ben heel blij om zwanger te zijn en hoop straks een prachtig en gezond kindje op de wereld te mogen zetten. Maar dan hang ik de vlag uit en word ik hierna nooit meer zwanger, haha!
Maar dat kan per zwangerschap verschillende zijn Bij mijn zoon geen een keer misselijk geweest. Bij mijn dochter elke dag en nacht prijs
Ja dat is zo. Maar stel dat de volgende zwangerschap weer zo is als deze maar dan loopt er nog een kindje rond... Ik kan momenteel niet eens voor m'n kat zorgen en zoveel zorg heeft die niet nodig.
Hihi linnaea het is ook allemaal nieuw enzo he Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn en 3 of 4 kids sluit ik echt niet uit. Maar nu eerst maar eens zeanger worden Lonelt wolf dat ik het meteen al zei was ook omdat we op een punt waren dat er wat dingen gingen gebeuren zeg maar... Op zo'n moment gaat mn hoofd uiten ik kan niet per ongeluk van een ander dan de donor zwanger worden he dus dat moest hij ook echt weten op dat moment
Ah ja, wel logisch Sahi! Ben benieuwd of ik nog zwanger ga worden, en wat ik dan ga voelen en ervaren. Wil wel graag een mooie dikke buik hoor Dat lijkt me het mooiste, ben het bangste voor de stemmingswisselingen (aangezien die nu al heftig zijn bij mij, maar aan de andere kant, ik zie niet in dat het nog erger kan worden dan nu). Gisteren mijn inseminatie gedaan, voor het eerst met een rietje geprobeerd. Het voelde in elk geval psychisch wel beter. Of het echt zin en nut heeft weet ik niet. En nu maar weer 2 weken wachten... Pfff...
Spannend lonely wolf! Ik mag nog 9 dagen wachten, dus we lopen bijna gelijk. Ik was juist super relaxed tijdens mn zwangerschap, dus je weet het maar nooit. Ik ben normaal nogal een stresskip, maar toen had ik alles heel goed op een rijtje voor mn eigen idee. Mn partner toendertijd was het er overigens niet helemaal mee eens hahaha, vooral qua klusjes in huis deed ik echt vrij weinig Hopelijk is het snel raak voor ons allemaal die bezig zijn!,