Hallo allemaal, Ik weet niet of het hier goed neerzet maar ik moet mijn gevoel kwijt. 2 weken geleden ben ik bevallen van ons 2e kindje. Na een vlugge bevalling van 3,5 uur was ons meisje er dan eindelijk na een heerlijke zwangerschap van 41 weken. Ik ben blij mijn lichaam terug te hebben en weet te kunnen doen wat ik wil zonder dat er "iets" in de weg zit. Maar toch mis ik mijn zwangerschap ontzettend. Man en ik hebben ook echt besloten dat onze dochter de laatste is. Alleen al deze kennis, het weten dat ik nooit meer zwanger zal worden, nooit meer een bevalling zal meemaken, nooit meer zo'n klein hummeltje van ons zelf dus nu alles voor het laatst meemaken daar krijg ik buikpijn van en voel ik me ook echt naar bij. Zijn dit de hormonen? Herkent iemand dit? Trekt het gevoel vanzelf weg? Sinds de bevalling ben ik sowieso al ontzettend emotioneel.
Och meid ik snap je! Ik had dan een best zware zwangerschap en mijn kindje is nu bijna 1 weekje nog maar, maar kan nu al janken erom...Ik lees jij ook pas 2 wekdn geleden...We zitten nog vol in de hormonen hoor! En ik zou zeggen...Gooi ze er lekker uit die tranen! ❤
Heel herkenbaar. Ik ben in december bevallen van de 4e en heb alweer gedachtes voor een 5e. Ik denk dat het de hormonen zijn... Vind het ook erg moeilijk het idee dat alles nu echt de laatste keer is.
Herkenbaar hoor. Ik denk wel dat het hormonen zijn. Ik vond het ook op de een of andere manier alsof de zwangerschap heel abrupt tot einde was gekomen. Terwijl je toch maanden naar je UD, bevalling en baby uitkijkt... Ik had het tot zo’n jaar na de bevalling nog. Daarna werd het echt minder! Het stomme is ook dat ik de babyperiode achteraf gezien niet super vond, het is nu zoveel makkelijker nu mijn kind wat ouder is. En nu ik weer zwanger ben probeer ik wel heel erg bewust er bij stil te staan hoe bijzonder het is... maar het is me toch wel duidelijk dat ik vorige keer achteraf gezien de zwangerschap erg geromantiseerd heb.
Dat wat jij zegt alsof de zwangerschap abrupt tot z'n einde is gekomen is echt de goede verwoording! Zo vreselijk die hormonen. Ik lijk echt een emotioneel wrak ik huil al als mijn man iets op een andere manier zegt dan eigenlijk bedoeld is. Fijn om te lezen dat mensen het herkennen en ik dus niet de enige ben!
Ik ben denk de enige die het vorige keer fijn vond dat de zwangerschap over was. Weet zeker dat ik er nu ook zo over denk . Mag niet klagen hoor heb nergens last van maar is gewoon niet mijn ding.
Dames zo herkenbaar. Man wilt echt maar 2 kinderen en ik zou het liefst nu al weer zwanger worden van de 3de. Ben 4 maanden geleden bevalen. Heb het er ook echt moeilijk mee.
Nee hoor, hier nog iemand en ook tijdens deze zwangerschap ‘counting de days’. Enorm dankbaar dat ik zwanger ben, maar ik kijk enorm uit naar augustus. Nu heb ik mijn redenen hiervoor, vroeggeboorte, zwangerschapssuiker en streptokokken bacterie in mijn vorige zwangerschappen gehad, daarom zo onzeker! Laat het maar gauw augustus zijn, dan kan ik hem/ haar ontmoeten.
Ik heb het na een jaar nog steeds. Niet zo zeer dat ik er heel erg geëmotioneerd door raak maar wel het gevoel dat ik het heel erg jammer vind dat ik het nooit meer mee ga maken. Ondanks de kwaaltjes en de zorgen die er af en toe zijn geweest heb ik 2 fijne zwangerschappen gehad. Zou het allemaal graag nog eens meemaken maar wij willen geen 3e kindje.
Afsluiten is ook moeilijk. Nooit meer... vind ik ook echt wel een ding. Wat mij helpt is vooruit kijken naar al het moois wat nog komen gaat, maar vooral ook genieten van het ‘nu’. Dus van harte gefeliciteerd met je kindje en snuif, kroel, voed en geniet!
Ik ga hier later uitgebreid op reageren maar wil vast zeggen dat ik het helemaal herken. Ook hier de laatste 2 weken terug geboren. En ook erg last van alle laatste keren momentjes.
Zo herkenbaar! Ik ben 3 weken geleden bevallen van een prachtig mooie dochter. De bevalling ging super, dus het was een fijne afsluiting (als je de bevalling zo mag noemen). Maar ineens ben je niet meer zwanger. Dat is zo raar. Ik ben helemaal verliefd op ons meisje en geniet enorm. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn. En zo bijzonder. Lekker over mijn buik aaien, dat getrappel voelen, je bent nooit alleen dan, zo fijn allemaal. Ons meisje is onze eerste en ik zei tegen mijn vriend dat ik niet te lang zou willen wachten tot een tweede. Maar daar denkt hij heel anders over. Hij zou pas over een jaar of vier een tweede willen. Dat duurt mij veel te lang... En ik ben ook echt een emotioneel wrak op het moment. Ongelofelijk. Ik kan om alles janken op het moment. En ik voel me ook nog totaal niet als mezelf. Maar dat zal ook nog wel even tijd kosten.
Heel herkenbaar! Heeft hier wel meer als een jaar geduurd.. jaloers op zwangere vrouwen pff. Ik had met mijn ex ook afgesproken dat onze zoon de 1e en laatste was. Inmiddels ben ik nu weer zwanger van me man en geniet ik er ook wel echt van, maar ben ook benieuwd of ik dit gevoel straks ook weer heb. Echt het komt goed!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb "nog" niet dat ik jaloers ben op zwangere vrouwen.. Maar gewoon het idee dit alles niet meer mee te maken dat is wel een soort dingetje. Wij hebben nu 2 mooie kindjes en hebben ook altijd gezegd dat we er "maar" 2 willen. Maar ik twijfel heel erg of ik niet ooit een 3e wil. Mijn man snapt na veel praten mijn gevoel. Hij zou zich laten steraliseren maar dit heeft hij naar de lange baan geschoven. Voor hem hoeft een derde niet maar hij heeft nu wel gezegd we zien over paar jaar wel. Ik ga over 3 maanden een spiraal laten zetten. We geven het dus dan 5 jaar de kans om te kijken wat wij willen. Ik moet zeggen dat dit voor mij veel rust geeft. Het definitieve verstikte mij enorm en nu ik weet dat er mogelijkheden zijn kan ik het loslaten.
Hier ook zo. Tis echt de wens van een groot gezin, dat me toch weer over de streep heeft gehaald om weer zwanger te worden. Nooit t missen van t zwanger zijn .
Fijn zeg! Ja jaloers is een groot woord, maar hoop dat je beetje snapt wat ik bedoelde Nu lekker even loslaten, genieten van je kindjes, en zien wat de tijd je gaat brengen