Ik denk dat de nuance ligt in: - misschien in de toekomst een eigen kamer En - een kind heeft RECHT op een eigen kamer
Het verschil zit hem in het veroordelende of niet. Je kan iets voor jezelf belangrijk vinden, dan zeg je, ik doe het zo en zo want dat vind ik heel belangrijk. Maar als mensen zeggen dat ze iets nooit zouden doen en niet snappen dat anderen een bepaalde keuze maken, insenueren ze ik ben een goede moeder en jij een slechte want jij doet het verkeerd. Precies hetzelfde waar het mis gaat in discussies borst/flesvoeding, samen slapen/direct op eigen kamer, vaccineren of niet. Je kan je mening hebben en verdedigen, helemaal prima. Maar ga niet mensen veroordelen die (in andere omstandigheden) andere keuzes maken. Iedereen kiest hetgeen wat het beste is in hun gezin, over het algemeen in ieder geval. En niemand die bewuste doordachte keuzes maakt met liefde voor het gezin is een slechte moeder. Is toch gewoon normaal respect voor elkaar en elkaars keuzes.
Ja maar dat is een plan. En dat plan kan ook veranderen door bepaalde redenen die je nu misschien nog niet weet. Ik dacht ook na een paar jaar zullen we wel verhuizen naar een huis met 3 slaapkamers. Maar nu ben ik alleenstaande en ben blij dat ik een huis heb. En nee ik doe momenteel geen moeite om een ander huis te zoeken. Iedereen mag een mening hebben, maar iemand veroordelen omdat kinderen een kamer delen snap ik niet. Er zijn in de wereld gezinnen die leven in hutjes ter grote van mijn badkamer... dat is pas zielig.
Ik veroordeel niemand, ik begrijp het gewoon niet. En ja IK vind dat een kind daar recht op heeft. Dat iemand anders dat niet vindt prima toch. Ik heb nergens gezegd dat een kind een trauma of wat dan ook oploopt van het niet hebben van een eigen kamer. Of dat het iemand een slechte moeder maakt, want dat doet het natuurlijk niet. Iedereen vult dat hier in en geeft vervolgens een hysterische reactie.
Zo moeilijk is dat toch niet om te begrijpen? Soms willen kinderen het zelf soms hebben mensen niet genoeg kamers Wat begrijp je dan niet?
Wauw... Wat veel reacties komen er op m’n vraagstelling! en ook zo verschillend! Echt super leuk om te lezen zeg!!! zo, dit wilde ik even gezegd hebben!
Hier 3 slaapkamers, onze twee jongens van 2jr en 5jr slapen samen.. En onze tweeling van 1 jr slapen samen. Tot nu toe nergens geen last wel. Onze streven is wel, in de toekomst een huisje te kopen met meer slaapkamers.. Alleen denken we dat de tweeling samen blijft... En de jongens, tja weet het eigenlijk niet.. Keuze dan aan hen zelf? Want ze hebben 't ook wel heel leuk, maken elkaar alleen in de ochtend wakker. Dat is wat minder.
Hier 5 slaapkamers en tot nu toe 1 kind. Wij hebben dus genoeg kamers voor onze toekomstwens (vier kinderen mocht het ons gegeven zijn). Ik vind het wel belangrijk dat elk kind zijn eigen kamer heeft. Ik deelde mijn kamer met mijn jongere zusje en dit deed onze relatie geen goed. Ik had veel behoefte aan een eigen plek om tot rust te kunnen komen. Wij hadden echt dagelijks ruzie totdat ik uiteindelijk in de schuur ging wonen op mijn 18e.