Voor ik mijn man leerde kennen heb ik met een iemamd in het bijzonder een onwijze chemie klik gehad. Dat voelden we allebei, er is nooit echt wat aan gebeurd, dat kon door omstandigheden niet, maar man wat een spanning, het knetterde bijna zou ik zeggen.
Dag heb ik nu al een hele tijd. Nooit een woord gesproken met hem, maar hij klust soms samen met mijn vriend.......wat het nog erger maakt!!!!! Ik schaam me er voor, maar hoe het begon weet ik nog goed. Soms zag ik hem voorbijrijden en ik liep dan over straat...en dan zag ik hem zo kijken naar me vanuit zijn auto. Toen begon mijn interesse. Het blijft mijn geheime crush...... maar toch denk ik best vaak aan hem. Echt BELACHELIJK. Ik voel me haast een puber!! Laatst moest ik mijn vriend bij die gozer afzetten. Ik zakte haast door de grond toen hij ineens naast me stond. Voel eigenlijk nooit echt chemie omdat ik teveel bezig ben met mijn eigen gemoedstoestand op het moment. Alsof ik de hele tijd mijn adem inhield. Voelde trouwens wel zijn ogen branden in o.a. mijn kont. Ahum. ach.... ik ben niet trots op het gevoel. Maar kan echt niks doen aan dat gevoel anders had ik het allang niet meer gevoeld!!!
Ik denk dat je dat diep van binnen wel voelt/weet. Ik heb dat met een man op mijn werk. Het zit hem in de kleine dingen, soms tot kippenvel aan toe. Maar goed, het is leuk maar meer niet. Ik ga i.i.g met plezier naar mijn werk op dit moment
Leuk, al die antwoorden...en vragen! Het doet me nadenken over waarom ik inderdaad dit topic geopend heb. Ik ben altijd iemand geweest die haar 'problemen' met zoveel mogelijk mensen (vriendinnen) deelt om zo een duidelijk beeld te kunnen scheppen over het probleem en wat ik nou eigenlijk echt wil. Dit heeft mij altijd goed geholpen. Ik heb het ook met 1 vriendin gedeelt. Ik ben bang dat anderen het niet zullen begrijpen of inderdaad allerlei conclusies gaan trekken. Of het wegwimpelen omdat het taboe is waardoor ik mij niet gehoord voel. Dat heb ik hier niet Ik was inderdaad echt nieuwsgierig naar ervaringen van anderen. Het "gedachtenkronkel"-moment. En of ik er open voor sta? Nee, ik ben mijn man graag trouw. Zou niet met mezelf kunnen leven. En ik ben ook realistisch genoeg te zien dat er totaal geen toekomst in zit. Maar het blijft spannend, en ja ik wil natuurlijk ook graag aantrekkelijk gevonden worden. Sinds de komst van onze dochter zijn mijn man en ik in de beroemde zorgsleur vervallen. We proberen soms weer wat te spicen..maar helaas raken we toch elke keer weer allebei op de bank met onze eigen dingetjes. Ik ben ook altijd geinteresseerd geweest in hoe andere mensen denken, waarom ze bepaalde dingen doen. Dus ja ik ben wel benieuwd wat de "andere man" nou echt denkt en voelt. Maar dat ga ik niet vragen, tenzij hij er zelf over begint. Owja, toen ik jaren geleden een oogje kreeg op een collega deed het mij realiseren dat mijn toenmalige relatie niet meer was zoals ik het wilde en heb ik het uiteindelijk uitgemaakt. Dat soort gevoelens betekenen soms wel iets inderdaad. Dus des te meer reden om extra energie in mijn huidige relatie te stoppen! Want mijn mannetje is veel te leuk om kwijt te raken om zoiets. Hormonen helpen overigens ook niet erg heh...
@veulentje grappig zo zit ik ook in elkaar. Ml zei wel eens toen ik een angststoornis had dat ik daar zo makkelijk over praatte met iedereen. Maar het biedt mij soms nieuwe inzichten en het lucht ook vaak op. Ik heb het zelf ook wel eens gehad hoor. Juist toen ik aan het 'herstellen' was van die angststoornis. Ik had toen zo weinig zelfvertrouwen dat ik aandacht van iemand ook erg fijn vond. Ik knapte er bijzonder van op. Alleen wilde hij veel meer en misbruik maken van de situatie, waarop ik al het contact verbroken heb. Voelde me daar ook schuldig over tegenover ml, maar uiteindelijk was er niks gebeurd en had het er niks mee te maken dat onze relatie niet goed zat. Daarom vind ik het altijd kort door de bocht om te oordelen over situaties en personen als je het hele verhaal niet kent
Denk je nou echt dat over de hele wereld gezien er maar 1 man is waar je verliefd op zou kunnen worden, incl eventuele relatie? Wel erg toevallig dat de meeste Nederlanders ook in Nederland tegen 'de ware' aanlopen. Als je in Spanje had gewoond was je daar waarschijnlijk iemand tegenkomen, en niet degene waar je nu mee bent. Je kunt dus echt wel hartkloppingen krijgen terwijl je een relatie hebt (en dan hoeft er zeker niks mis te zijn).
Nou, dat wilde ik net neerzetten. En ik denk dat het ook nog wel ergens gezond is ook om af en toe wat vlinders in je buik te hebben.
Hmm moeilijk. Ik voelde mij meteen aangetrokken tot mijn vriend. We hadden voor mijn gevoel een bepaalde klik en ik dacht ook zeker te weten dat hij zich tot mij aangetrokken voelde. Echter telkens wanneer ik aangaf dat ik hem leuker dan gewoon leuk vond gaf hij aan in mij gewoon een leuke vriendin te zien. Een jaar later ging hij met een groep vrienden op vakantie. (De week daarvoor hadden we nog veel afgesproken). Toen op vakantie besefte hij ineens dat hij wel meer voor mij voelde dan alleen vriendschap. dus tjah, ik al meteen een aantrekkingskracht naar hem, maar hij moest er een jaartje over doen om dat te ontdekken
Het is volgens mij een veel voorkomend fenomeen. En het kan je inderdaad stilzetten bij je eigen relatie en hoe je daar in zit. Mijn man en ik hebben toen we nog niet lang bij elkaar waren met elkaar besproken dat als we voor iemand anders wat gaan voelen, we dat met elkaar kunnen bespreken. Het is mij een keer gebeurd dat ik spanning ervoer bij een kerel en sterk de neiging had met hem te flirten, wat ik vast ook in lichte mate gedaan heb. Al probeerde ik het wel tegen te houden. Dat heb ik toen dus tegen m'n man (toen nog vriend) gezegd. Dat was natuurlijk niet leuk om te zeggen, maar man, wat is dat ontnuchterend! Het was fijn omdat het toen geen geheim meer was en doordat het bespreekbaar was met m'n vriend, besefte ik me weer wat een heerlijke kerel hij eigenlijk is Het gevoel naar die andere man was niet meteen weg, maar zeker niet meer zo storend als eerst. Ik ben echt helemaal pro openheid binnen onze relatie, voelt veilig. En al praat je er niet met je partner over maar wel met een vriendin bijvoorbeeld, ik denk dat dat ook al helpt om het te relativeren en er goed over na te denken waardoor het komt, en wat je ermee wilt.
Ik heb exact dezelfde ervaring. Door het bespreekbaar te maken haal je de spanning er uit en zie je misschien eerder hoe het komt dat je er op dat moment gevoelig voor bent. Toen ik die 'flirt' daarna weer zag was het magische er een beetje vanaf en keek ik er realistischer naar.