Hallo allemaal, even een vraagje aan jullie aangezien ik in een tweestrijd zit en ik me afvraag of mijn hormonen een rol hierin spelen. Ik ben nu 14 weken zwanger en normaal gesproken ben ik ook best wel een gevoelig typje, dit is vaak nog even heftiger als ik ongesteld moet worden. Nu heb ik vanwege de zwangerschap een aantal beslissingen moeten nemen waar ik nu mijn twijfels over heb. Ik weet dat deze beslissingen genomen moesten worden maar mijn emoties zijn soms zo heftig dat ik niet meer weet of ik nou wel juist gehandelt hebt. Kan het door de hormonen komen dat de emoties veel heftiger zijn? Van het ene op andere moment voel ik me soms heel gekwetst en boos van binnen, tuurlijk speelt hier wel wat aan vooraf maar ik vraag me af of dit wel goed is. Mijn vriend word soms ook echt gek van, hoewel hij wel wat gewend is natuurlijk en van hem mag ik mijn beslissing gewoon terug draaien, hij laat de keuze aan mij en dat maakt het alleen maar moeilijker. Overigens gaat het niet om onze relatie ofzo hoor, dat zit gelukkig wel goed! Zijn er zwangeren met ervaringen?
hahaahhah jaa hormonen ja.. leuk zijn die he! hier altijd een beetje strijd met s. moeder over haar toekomstig kleinkindje.. en zodra ik in bed lig en eraan ga denken wat voor discussie nu vast weer komen gaat... ohh mens kan dr wel wat aan doen..word dan zeker heel boos! heb nu echt een kort lontje en alles moet alleen maar gaan zoals ik het wil en niet anders. dit gaat wel weer voorbij hoor meis!
Ik ben niet een heel emo mens, maar nu kan ik wel huilen als mijn pan water niet snel genoeg wil koken... Maar soms voel je je gewoon rot, kan ook he!!
Nou ik hoop dat ik het wat meer onder controle ga krijgen want soms is het echt niet leuk.... Overigens heeft mijn vriend over de zaak in kwestie nu ook zijn twijfels en ligt het dus niet geheel aan de hormonen. Nu maar hopen dat we samen de juiste beslissing kunnen nemen...
ja herkenbaar. Ik ben net pas 6 weken zwanger maar begin het nu te merken, afgelopen weken viel het mee. Zo ben ik al een aantal keer uitgevallen tegen mijn man om niks, irriteer ik mij sneller aan mensen, kon ik de drukte van mn zoontje die met 2 andere kindjes hier was spelen, veel minder hebben en kan ik er nu al mee zitten hoe mensen gaan reageren op mn zwangerschap enzo. Kortom ben normaal gezien best wel stabiel maar ken mezelf echt niet meer terug. Gelukkig geen grote beslissingen hoeven nemen afgelopen tijd, dat scheelt weer. Ik probeer (lukt niet altijd) eerst na te denken voor ik wat zeg of om mezelf toe te spreken als ik merk dat ik me ga irriteren om niks.