Hoi De laatste loodjes én ons meisje weegt -volgens de gyn- al 3,7 kg. Maar nu de bevalling nadert ben ik zo zenuwachtig dat er iets mis gaat zijn met ons meisje.. wat als ze blind of doof is? wat als... Die vragen heb ik steeds. Is dit normaal? groetjes
Ik was daar op het laatst ook wel iets meer mee bezig. Vooral omdat de 'afleiding' weg was. Ik werkte niet meer en moest thuis rust houden. Als je dan op de bank een boek leest of tv kijkt dan gaan je gedachten wel eens dwalen naar dat soort dingen.
ik heb ook gepiekerd hoor meid , zal hij heel zijn , mist hij niks , ZAL IK HEM WEL MOOI VINDEN maar ik denk dat het gewoon zo is dat het je kindje is ... en alles wat er wel of niet op zit , maakt niet uit ... het zal niet leuk zijn als t zo mocht zijn ... maar je hou toch van je kindje ! succes meid , t zal vast goed komen !
Dat had ik ook wel inderdaad. Eva was trouwens 4350 gram, maar dat wisten we niet van tevoren. Ik heb een redelijk makkelijke bevalling gehad trouwens. Vaak gaat een bevalling van zware kindjes sneller. Eva leek een verlamd armpje te hebben, maar dat kon me op dat moment niets schelen, ik was zo blij dat ze verder gezond was! Gelukkig was haar armpje niet verlamd, maar had waarschijnlijk in mijn buik klem gezeten. Na een week was het helemaal bijgetrokken.
Volgens mij is het heel normaal dat je dat denkt. Ik dacht het ook in ieder geval. Ik heb toen ze geboren was ook gevraagd of ze geen kenmerken van Down zagen, dat hadden we bewust niet laten testen. Het is misschien wel heel goed om je te realiseren dat zulke dingen mogelijk kunnen zijn. Dan ben je extra dankbaar als het allemaal goed is. En als er wel wat is, dan zul je vast ook van je kleintje houden!