Als ik vele berichtjes lees over meiden die te jong enz zijn of een andere reden hebben om niet te kiezen voor het kindje in hun buik,dan denk ik aan de andere kant van het verhaal als er wel gekozen word voor adoptie Wie kan ervoor in aanmerking komen en wie niet? Want als je kijkt naar de vereisten: -Vaste baan -Goede relatie -Psychisch alles in orde En de rest waar niet over gesproken word,dan vind ik het vals dat mensen zoals ik bv (cronische ziekte en psychische aandoening) die totaal afgescheept worden... Terwijl er HEEL VEEL gezinnen zijn waar het niet jut van het is Mensen die hun kindjes verwaarlozen misbruiken enz enz Zoveel voorbeelden Die toch kindjes krijgen...En ze houden... Niet goed ervoor zorgen enz Waarom is de standaard in de adoptie wereld zo hoog gegrepen? (Aan de ene kant snap ik het wel...Maar toch...) Wie heeft een kindje geadopteerd? En hoe zag het eruit de screening?
Heb je dan intresse om te adopteren? Belangrijkste is dat je zowiezo lang moet wachten en veel geld moet hebben. Ook krijg je heel veel gesprekken en onderzoeken. Ik ben zelf geadopteerd en mijn oudere zus ook, mijn ouders hebben echt heel veel moeten doen om te kunnen adopteren. Je moet stabiel zijn en ook het liefst voor zover ze dat kunnen bepalen stabiel blijven. Maar je kan ook als alleenstaande adopteren, dus getrouwd zijn is niet per se een vereiste geloof ik. O ja, en je vraagt je af waarom je zo streng wordt geselecteerd wordt? Kinderen die ter adoptie worden afgestaan krijgen ondanks dat ze zo klein kunnen zijn een grote klap te verduren. Veel geadopteerden krijgen het moeilijk in de pubertijd, en hebben het al moeilijk gehad voor hun adoptie. Ikzelf heb een hechtingsstoornis en borderline, dit gebeurt zeker niet bij iedere geadopteerde maar kinderen die geadopteerd worden moeten gewoon een goede en stabiele basis hebben. Ikzelf moet wel zeggen, ik zie het als iets geweldigs dat ik geadopteerd ben en mijn zus denkt hier hetzelde over. Ik zie mijn adoptief ouders als eigen en verbaas me af entoe als ik in de spiegel kijk en een Aziatisch persoon zie. Ik zou Zelf ook never nooit naar mijn geboorteland willen, mijn zus eventueel om iets van het land te zien, maar om onze biologische ouders te zoeken? nee, dat zijn mijn ouders niet. Ik ga nogal off topic, maar ik ben blij dat ze zo streng selecteren, ik weet namelijk dat heel veel ouders die adopteren na 20 jaar nog steeds stabiel zijn. Goed heel verhaal, het komt er dus op neer dat ze zekerheid voor alles willen Maar vraag me af, wil jij adopteren dan?
Nou ik heb dus ook borderline (heel toevallig) en een vermijdende pers. stoornis En de ziekte van crohn Wat mij nou opvalt is dat mensen me aanbevelen om te gaan adopteren,omdat ik door mijn ziekte niet of vermindert vruchtbaar ben... Maar als ik erover nadenk en al zou ik het zo graag willen dat ik gewoon weet dat het afgewezen word... Door het screenen zal duidelijk worden dat op papier ik niet geschikt ben,en daarin tegen in het "echte leven" ben ik goed op regel En tja het geld gebeuren daarmee zou ik ook gelijk voor worden afgewezen omdat ik straks in de wajong kom samen met mijn vriend... Een spaar centje hebben we niet,en dat krijgen we in de nabije toekomst ook niet... Dus tja als mijn "niet zwanger kunnen raken" zo door gaat en geen verbeteringen zullen plaats vinden zal er maar 1 ding opzitten: Geen kindjes...
O jeetje joh, dat is niet leuk, want ik weet zeker dat als het goed gaat met jou en je borderline en je pers. stoornis dat je juist omdat je dus net als ik het moederschap alleen maar beter aankan. Want als jij kan bewijzen dat het goed gaat stabiel enzo en dat ook kan aantonen, dan dat ze misschien wat minder streng zijn. Je moet gewoon volgens mij op het moment zelf zeg maar stabiel overkomen. Gewoon je huis netjes, genoeg ruimte voor een kind. Ik heb zelf ook gekeken namelijk omdat ik als geadopteerde goede ervaringen heb met adoptie. Maar idd het grootste obstakel is geld, het kost zoveel, al die papieren de advocaat alles. Maar dat vind ik niet leuk, dat het niet lukt met kinderen en dat adoptie er ook niet inzit. Ik wou je echt niet teleurstellen met mijn reactie, ik vind het alleen maar leuk als mensen met het plan lopen om te adopteren, er zijn nog zoveel kindjes zowel in NL maar zeker ook het buitenland die lieve ouders nodig hebben, en ik vind het zo jammer dat het zo duur is. Ik hoop echt dat het alsnog lukt om een kindje te kunnen krijgen. En nogmaals ik ben heel positief over adoptie, en ik heb liever een lieve adoptiemoeder met haar eigen rugzakje dan ergens in een kindertehuis op te groeien zonder liefde. Succes met alles
Ik heb het eea gelezen over adoptie. Allereerst moet je je aanmelden (BKAnummer) voor de hiervoor is een wachttijd van gemiddeld 1,5 jaar. Hierna moet je verplicht de cursus (900 euro) volgen, hierin komen dingen aanbod als hoe alles werkt en hoe geadopteerde kinderen zich voelen etc. Als je deze doorlopen hebt (duurt volgens mij 3 maanden) kom je op de wachtlijst van de kinderbescherming (ongeveer half jaar) met deze krijg je 3 gesprekken, 2 daar en een bij je thuis waar je helemaal ondervraagt en onderzocht wordt. Als hun je capabel achtten krijg je je beginseltoestemming. Hiermee kan je je aanmelden bij een adoptiebureau zij bemiddelen dan met een kindje uit land van keuze (nederland heeft heel weinig kinderen voor adoptie) gemiddelde wachttijd is 3 tot 6 jaar en kosten verschillen van 9000-20.000 euro. Voor oudere kinderen en special needs kindjes zijn er kortere wachttijden omdat de meeste mensen een jong baby'tje willen adopteren. Het land van herkomst heeft ook vaak specifieke eisen (zoals geloofsovertuiging, geaardheid, bij de meeste landen moet je als je kanker hebt gehad 5 jaar "clean" zijn, duur van je relatie of huwelijk, inkomen moet boven een bepaald bedrag zijn en bij sommige landen moet je goed contact hebben met je eigen ouders en die van je partner). Vaak vragen ze ook minimaal 1 ouder om af te reizen naar het buitenland voor gemiddels 6 weken voor alle papieren etc. en moet je 2 jaar lang een update geven over je kindje. Zo ziet het er naar mijn weten een beetje uit. Dit is een van de erkende adoptie bureau's hun hebben veel info op hun site staan, volgens mij zijn er in Nederland 7 erkende adoptiebureau's waar je je in kan schrijven na je beginseltoestemming. http://www.wereldkinderen.nl/
Een oud collega van mij die heeft 2 adoptiekids, ze heeft ook reuma, de jongste kwam toen hij net 2 weken oud was, en de oudste kwam was ze al 4, ze zijhn samen met "papa"een zeer gelukig gezinnetje, ook zeer stabiel , en reuma heeft niemand het over.
Ik geloof ook niet dat ze afgewezen zal worden op haar Crohn maar wel op haar geestelijke toestand. Ze halen kinderen soms weg omwille van borderline en pers. stoornissen (de ernstige gevallen natuurlijk) en ik heb van hier uit geen idee hoe erg zich dat bij jou manifesteert maar dat zou een reden kunnen zijn om je een adoptie te weigeren. En hoe oneerlijk dat ook lijkt tja ze kunnen niet het risico lopen dat je flipt en met je kind van de Bijenkorf afspringt, en helaas die berichten zijn de laatste tijd nogal eens in het nieuws geweest en dat verpest het ook wel eens voor de mensen die het wel onder controle hebben.
Wij zijn aan het denken over adoptie. Maar wij willen dan zelf in turkije adopteren, dit is voor ons mogelijk door middel van het eurecht, mijn man is van turkije en we wonen in belgie,ikzelf ben nederlandse. Aangezien ik nederlandse ben en in belgie woon hadden we eu recht en kon ook zo mijn man naar mij toe komen met dat recht. zolang hij geen belgisch paspoort heeft kunnen we ook kinderen adopteren en op die manier het kind naar bij ons brengen. Maar anders was het ook echt niet mogelijk voor ons
Weet je, ik vind ze moeten niet naar en ziekte kijken, wat nou als je epilepsie heb en je hebt 1 aanval in de zoveel jaar? euhmm 3 jaar, dan mag je al geen adoptiekind hebben geloof ik. Die oud collega vanmij heeft gewoon geluk gehad, omdat reuma bij haar wel later is ontdekt en voor die tijd tijdens de adopties was ze helemaal gezond. Omdat haar kids goed werden verzorgt, er altijd familie klaarstond, en er apart geld aan de kant was gezet "voor het geval dat er wat gebeurde" mocht ze de kids houden, was 1 van deze dingen niet aanwezig dan was het ook anders gegaan.
Even reactie op jouw laatste zin: Dan moeten dus alle meiden met borderline of wat dan ook, aan de pil gezet worden...want ook zij kunnen met hun biologische kind van de het dak van de bijenkorf springen....... Verder kan ik me wel vinden in het feit dat ze je screenen omdat adoptiekinderen vaak wel 'een rugzakje' met zich meenemen.
Nou de percentage voor zelfmoord is 9% bij bordies En dan heb je het echt over de extreemste gevallen,de meeste bordie's scheeuwen dan gewoon om hulp Al meestal in de negatieve zin van het woord... Maar tuurlijk begrijp ik het en ik ben niet van gister,bordies zijn een risico groep Nu ik de screening gelezen heb,dan begrijp ik niet echt waarom bij "normale" gezinnen geen opgelegde hulp word gegeven Maar das offtopic... Dus nederland heeft niet "veel" adoptie kindjes? Vaag hoor want als je sommige topics en zefls het nieuws leest/hoort dan zou je denken dat er wel 1000den zouden zijn En ik weet zeker als kindjes gehoort werden in gezinnen waar het echt NIET goed gaat,dan zouden ze meer kiezen voor pleeggezinnen vanuit hun eigen keuze... En voor mezelf: Als je kijkt naar opties voor een vrouw als je geen kindje voor jezelf kan krijgen,dan stuit je gelijk tegen instanties en dergelijke aan We gaan in april beginnen aan iui na 6x over op IVF dus voor ons is er nog wel hoop (in een donker hoekje) toch zit het in je achterhoofd "Wat als..." Ik heb nagedacht over draagmoederschap,maar om eerlijk te zijn het emotionele aspect voor de draagmoeder is wel een grotere risico dat ze het kindje wil houden dan 9%
Wees wel bedacht op het feit dat kinderen die geadopteerd worden vaak kinderen zijn die erg veel hebben meegemaakt, al in de buik en kort daarna. Veel kinderen hebben een hechtingsprobleem en voelen zich afgewezen. Ik zou dan kijken naar weeskinderen in plaats van kinderen uit lage klassen ( die kun je naar mijn idee beter bij de moeder laten en die moeder 100% steunen in het eigen land) Je krijgt sowieso een test als aankomend ouder en ik weer niet of borderline een reden is voor afwijzen. Te dik wel. Als je BMI hoger ligt dan 40 ( was een gezin overkomen)
Ohh het is toch wat! En ja ik ben het met je eens dat de moeders in hun eigen land geholpen moeten worden,want die moeten ook een trauma doorstaan met het afgeven van hun kindje (en de rest van hun problemen in hun land...) Het heeft (naar mijn weten) vaak te maken met geld... Het "verkopen" van hun kindjes bedoel ik dan... Voor veel instanties is 9% extreem hoog,en zullen ze het gaan afwijzen... Als je kijkt naar hoe impulsief bordies kunnen zijn denk ik niet dat we echt niet zoveel geld kunnen ophoesten ( ) (spotten over je eigen leed is geen schande )
Ik vind het helemaal niet raar dat er flink gescreend word. Niemand kan mensen verbieden op de natuurlijke manier kinderen te krijgen (helaas in sommige gevallen) Maar bij een adoptieprocedure kunnen ze dat wel. Daarbij kunnen ze zorgen dat de omstandigheden waarin een kind terecht komt zo goed mogelijk zijn. Juist om te voorkomen dat kinderen in gezinnen met problemen terecht komen. Ik moet heel eerlijk zijn en bekennen dat ik niet weet hoe streng de regels zijn, en het kan ook best zijn dat ze in sommige gevallen te streng zijn, maar ik vind er niets raars aan dat er hoge eisen worden gesteld, de bedoeling is toch om het kindje zo goed mogelijk terecht te laten komen. Ik zou niet weten of wij in aanmerking komen voor adoptie, als het ooit zover komt weet ik ook niet of wij dat wel willen, maar ik snap wel dat er hoge eisen worden gesteld om zowel kind als adoptie ouders te beschermen.
Ik heb ook de ziekte van Crohn en helaas wordt je daar wel op afgewezen, ligt wel heel erg aan de ernstigheid van de crohn. Ik had een zeer ernstige vorm. Ik wou altijd veel kinderen en omdat het voor mij lichamelijk niet meer mogelijk is om een zwangerschap te dragen dacht ik ook aan adopteren. Maar helaas is dat voor ons niet weggelegd omdat crohn een chronische ziekte is en dus elke dag terug kan komen. Puzzcat, dat je verminderd vruchtbaar bent komt dat door de crohn? Ik heb zelf namelijk heel veel (lees 26) operaties gehad waardoor ik veel littekenweefsel in mijn buik had. Daardoor ben ik bijna onvruchtbaar, nou ja onvruchtbaar wil ik het niet noemen, de weg is geblokkeerd. Wij kwamen na de onderzoeken direct in aanmerking voor ivf en dat is gelijk bij de 1e poging gelukt.
ik heb van dichtbij meegemaakt wat een hel de adoptie procedure is. kennissen van ons zijn bijna 4 ajar bezig geweest en het was behoorlijk vernederend alles werd binnenste buiten gekeerd tot het belachelijke aantoe. een beetje kijken waar en hoe eht kindje terrecht zou komen ok maar een hele fam geschiedenis tot in het kleinste detail gaan uitkammen vind ik wat absurt worden. waar het bij hun op gestrandt is is geld. het kost bakken met geld en echt heel veel geld en op een bepaald moment konden ze het echt nergens meer vandaan gehaald krijgen. heel triest vind ik het want het waren fijne mensen met het hart op de goede plaats die heel goed voor een kindje hadden kunnen en willen zorgen. maar ze hadden helaas niet genoeg...geld.... om het tot de eindstreep te halen. heel triest.
Ben het met Yinte eens en ken de adoptieprocedure ook van heel dichtbij; je geestelijke gesteldheid kan wellicht door een Psych worden onderbouwd en ondersteund tav de instanties zodat dat geen probleem is, maar ik vrees dat het financieel voor jullie geen optie is als ik het zo lees, een adoptie kost gemiddeld 13.000, en dat is voor de meeste mensen de bottleneck... groetjes
Ohh?Wat goed zeg! Maar ja het komt bij mij door de crohn... Ik ben al helemaal over de kop onderzocht en er is niks mis met mij qua eileiders en eisprong en dergelijke Maar omdat de crohn stiekum door fistels,abcessen PG en reuma actief is zegt mijn lijf : No baby for you! Mijn darmen zijn rustig,totaal geen probs in dat geval maar de bijwerkingen daar zit het probleem Ik sta nu in een 2 strijdoorgaan zoals nu zonder meds (en een actieve crohn) of remicade/MTX en nooit weer gaan voor een kindje... (Waar ik nu mee worstel is dat mijn arts mij geen remicade wil geven omdat de nederlandse medici zegt dat het schadelijk is voor een vruchtje Daarin tegen zegt amerika dat het veilig is...) Wel offtopic even maar dan snap je van hoe er wat
ik kan zo kwaad worden over die hele adoptieprocedure! Die kinderen komen uit een niet perfecte situatie maar ze meoten wel geplaatst worden in "perfecte"situaties...sinds wanneer kunnen mensen die het iets minder ruim hebben neit meer voor een kind zorgen en liefde geven.... ook belachelij kdat het eigenlijk gewoon een handel is in kinderen die geen ouders meer hebben...te erg voor woorden. Ze zouden mensen die kinderen in huis willen nemen haast geld toe moeten stoppen want het is iets fantastisch wat die mensen doen! Wij zelf wouden graag een gehandicapt kindje adopteren maar komen niet in aanmerking omdat we kinderen onder de 5 jaar hebben...en er moet toch minimaal 5 jaar tussen zitten (dit geldt voor de U.K.) vind dit echt belachelijk...ze zeiden: maak eerst je eigenlijk gezin maar compleet en dan zien we wel verder....Vind dit totaal nergens op slaan want dan zijn de geadopteerde kindjes naar mijn idee niet echt onderdeel van het gezin...dan krijg je 2 groepjes. En wanneer is mijn gezin compleet? met een beetje geluk ben ik nog 25 jaar vruchtbaar.... Daarbij verzinnen ze vast wel weer andere redenen waarom het niet zou kunnen.... jammer voor ons maar helaas pindakaas! en jammer voor die kinderen!
moi gezegd dame ben zelf een adoptie kind en zeer gelukkig terecht gekomen maar idd wat ik hier al vaker tegenkwam,,als adoptie kind heb je vaak wel een rugzakje mee te dragen. en als aanstaande adoptie ouders moet je dit wel beseffen,en er achter staan. maar als dat goed zit,is er niks aan de hand,komt goed. mijn ouders waren uit gekozen omdat ze zo"nuchter in het leven stonden"dat werd als reden opgegeven