Hallo allemaal, Eigenlijk ben ik een beetje wanhopig op dit moment en hoop ik dat ik hier wat adviezen van jullie kan krijgen. Ik ben op dit moment 26 jaar en ben er gister achter gekomen dat ik zwanger ben. Ik heb bijna 5,5 jaar een relatie (mijn vriend is 34 en ben super gelukkig in mijn relatie. Mijn vriend is toen hij 23 jaar was vader geworden en heeft dus een kind van 11 jaar. Al heel lang zijn we dus gelukkig en hebben we hebben vaak over kinderen nagedacht. Hij heeft lang getwijfeld maar uiteindelijk heeft hij van de zomer aangegeven dat hij toch wel nog een kind wou alleen nog niet op dit moment. Ik ben in juli gestopt met de pil en we hebben dus 9 maanden onveilige sex gehad (ik wist wanneer ik mijn eisprong had en deed het daar dus pas na). Maar we wisten dus allebei heel goed dat ik zwanger zou kunnen raken. Nu doet het geval zich voor dat hij onlangs (1 april) aan mij heeft aangegeven dat hij eigenlijk geen kinderen meer wilt; -hij wil vrijheid - geen geldproblemen - en eigenlijk gewoon niet meer leven zoals hij deed toen hij net vader was geworden. Nog geen twee weken later kom ik erachter dat ik zwanger ben..... Hij wil dat ik het weg laat halen. Hij voelt zich er echt verschrikkelijk door maar wil het gewoon niet meer... En ik..... Pff mijn hart is gebroken! Hoe kan ik nou zon keuze maken? Dit kan ik niet? Maar ik wil wel zo graag bij hem blijven en ik wil ook geen kind in mijn eentje opvoeden.... Voor mij was het altijd welkom! En hoe moet ik nu verder leven met zijn kind? Hoe kan ik die nou liefhebben als ik weet dat ik nooit een kind van mijzelf meer kan krijgen met hem.... Kan iemand mij helpen? Ik denk dat ik nu ongeveer 6-7 weken zwanger ben. Ik zou graag hulp willen om deze keuze te maken maar waar zou ik dit kunnen vinden? Anonimouse
Meid als jij het niet wilt dan gebeurt het toch niet!! Abortus is niet zomaar wat. Enkel een twijfel is al genoeg om het niet door te zetten. Dan had je vriend maar moeten nadenken voordat jullie onveilige seks hadden. Hij heeft al een kind dus hij weet ook hoe ze gemaakt worden Denk aan jezelf. Als je wel abortus laat plegen zal je daar de rest van je leven spijt van hebben! Praat er goed over met je vriend!! Het is jou lichaam!! Heel veel sterkte meid en ik hoop dat je de juiste keuze maakt
Hoi Skyangel, Bedankt voor je snelle reactie! Ik had niet verwacht dat iemand zo snel zou reageren.. Maar het doet me erg goed! Ik heb gister inderdaad al met hem besproken wat voor gevolgen het volgens hem zou hebben als we het zouden houden... Maar hij denkt dat het onze relatie vroeg of laat de "das" om zou doen... Anonimouse
Meid het klinkt misschien cru wat ik nu ga zeggen. Maar hij kan dit niet verlangen van jou en ik denk dat je dan misschien beter van hem af kan zijn. Ik hoop dat je het niet gemeen opvat Ik merk helemaal dat jij gewoon zwanger wilt zijn en blijven. Mijn eerlijke mening: als hij al denkt dat dit jullie relatie de das om zou doen zit jullie relatie niet goed. Kies voor jezelf en voor je kindje! Ga alsnog goed het gesprek aan met je vriend en leg hem uit dat hij dit niet kan eisen van jou. Doet hij dit wel dan wijs je hem de deur. Kijken hoe hij dan reageert. Leg hem ook uit dat hij er zelf bij was toen je kindje gemaakt was en dat het wel erg makkelijk zou zijn als hij hiervan af ziet
Jullie wisten beiden wat er kon gebeuren, dus jullie moeten beide je verantwoording nemen. Zeker als een abortus niet goed voelt moet je dit niet doen. Gedane zaken nemen geen keer.
Ik vind het niet kunnen dat hij verwacht dat je het weg laat halen!!! Hij is een volwassen man en weet wat de consequenties zijn van onveilig sex. Daarnaast kent hij jou verlangen om moeder te worden, hij heeft al een kind maar jij nog niet. Kies echt voor jezelf en je kind. Abortus moet geestelijk echt heftig zijn. En stel jezelf de vraag zou je jou kindje kunnen laten weghalen alleen omdat je vriend niet meer wil? Denk aan jezelf en aan dat gene wat groeit en leeft binnen in jou.
@skyangel: ik vat het zeker niet gemeen op hoor! Ik ben juist blij dat iemand even "heel nuchter" voor mij kan nadenken... Ik hoop dat hij nog van mening zal veranderen.. Alleen het feit dat hij met deze informatie kwam voordat we wisten dat ik zwanger was maakt me zo aan er twijfelen... We zouden het onderwerp "kinderen" een half jaar laten rusten en het er dan nog over hebben... Maar deze situatie zorgt ervoor dat we heel spoedig de keuze moeten gaan maken... Daarnaast heeft hij in het verleden eerder een abortus laten doen (samen met zijn ex dan) en weet hoe het werkt.. Dit maakt voor hem de keuze misschien wat makkelijker maar zeker niet voor mij... @smnee: we moeten zeker onze verantwoording nemen, daar ben ik het helemaal mee eens... En vind ook niet dat we zon beslissing binnen een dag en zonder alles op een rijtje te zetten, moeten nemen
Hey! Wow wat heftig en ontzettend naar Zwanger mogen worden is zo iets bijzonders daar zou ik in ieder geval niet zomaar van af zien. Ongelofelijk moeilijk lijkt me als hij zich ineens bedenkt. Sterkte!! Ik denk dat het beste advies is dat je naar je eigen gevoel moet luisteren en voor jezelf moet kiezen!! Ik kan geen juist advies geven. Wel weet ik van vrienden dat mannen vaak echt lang aan het idee moeten wennen, dus hij misschien straks toch kriebels krijgt... Maar ik wil je geen valse hoop geven. Heel veel sterkte en volg je gevoel en je hart!! Liefs
@heyhey: bedankt voor je reactie! Het is inderdaad afschuwelijk Ik denk diep in mijn hart dat ik het liefste zou willen genieten hiervan.. Maar dat kan ik nu niet.... Ik heb me ziekgemeld op m'n werk en heb (in tranen ) een afspraak gemaakt bij de dokter.. De assistente maakte gelijk een dubbele afspraak. As vrijdag ga ik samen met mijn vriend naar de dokter. Ik hoop dat zij ons kan doorverwijzen naar een hulpverlener die ons verder kan helpen... Ik heb geen idee wat ik verder moet doen? Misschien mijn gevoelens op papier zetten?
Juist omdat jij het wel wilt en het de eerste keer is (?) zou hij zeker voor jouw ervoor moeten gaan en zijn eigen twijfels aan de kant zetten. Kijk, dat je besluit het toch niet te willen, na ja oke, maar NIET een abortus als het toch al zover is.. dat vind ik wel zo laag.. Nee, mijns inziens is hij nu veel te egoistisch en moet hij er voor jouw zijn!
@ 2jees: dit is de eerste keer dat ik zwanger ben. We hebben een hele sterke relatie dus ik vindt ook dat hij zijn twijfels opzij moet zetten en ervoor moet gaan met mij! En vooral nu het zover is! Hij gaf gister aan dat hij toen hij ongepland vader werd van zijn kind (11 jaar geleden) ook voor de relatie en het kind had gekozen. Hij heeft toen alles opzij gezet en er alles aan gedaan om het te laten werken... Maar toch is ook die relatie kapot gegaan... Hij geeft aan nu voor zichzelf te willen kiezen... Voor zijn gevoel heeft hij veel in zijn leven gemist na de geboorte van zijn kind... Zo zou hij bijvoorbeeld met mij willen reizen... Hij voelt zich ontzettend schuldig dat hij mij nu deze pijn geeft en vindt dat hij niet goed genoeg voor mij is... Hij heeft de neiging om te vluchten hiervoor.. Hij zegt bijvoorbeeld: laat het weghalen en vergeet mij alsjeblieft! Je verdient beter!(sorry hoor maar naar 5,5 jaar kan ik dat niet doen hoor!) Ik vindt het alleen zo moeilijk om te zeggen dat ik het gewoon hou! Wat als hij dat zegt prima maar dan kunnen we er beter nu mee stoppen? Ik denk niet dat ik een kind alleen zou moeten opvoeden... En waar zou ik moeten wonen? Misschien denk ik nu te ver door maar toch....
Meid,doe geen abortus! Ik denk dat je je er je hele leven spijt van gaat krijgen Ik vind dat je vriend beter of eerder had moeten nadenken. Nu moet hij ook maar de verantwoordelijkheid dragen. Als hij dat niet wil zou ik bij hem weggaan denk ik..
Ik reageer denk ik teveel uit mijn emoties door mijn hormonen maar voel me echt boos! Onthoud dat jij graag moeder wil worden en dat nu bent. Zwanger worden gaat bij de een heel makkelijk maar weet je hoeveel stellen geen kinderen kunnen krijgen trajecten in gaan etc. Ik hoop dat je man bij draait. Ik vind het echt erg voor je dat hij denkt dat jullie relaties zou kunnen eindigen door een nieuw leven, wat is verwekt uit liefde!! Sorry als ik te fel reageer
Hij zegt dat hij voor zichzelf wil kiezen, had hij eerder aan moeten denken en jullie zijn al 5,5 jaar samen hebben jullie denk toch genoeg tijd samen met zijn 2 gehad dat jullie klaar zijn voor een kind. Misschien is ie bang. Maar volg je (moeder)hart
Wat moeilijk voor je! Ik hoop voor je dat je vriend bij draait, want uit jou reacties haal ik wel dat jij wel graag moeder zou willen worden! Bedenk wel dat het echt al een kindje met een kloppend hartje is wat je weg laat halen en geen klompje cellen. Een kindje van jou en je vriend. Ik hoop dat je tot de juiste beslissing kan komen, sterkte!
Nare situatie hoor en ik denk welke keuze je ook maakt er aan alle kanten gevolgen zijn.. Kies jij voor het kindje en volgens mij wil je dat graag zal hij misschien weggaan, maar stel je zou het weg laten halen voor hem/voor je relatie dan zul je hem dat altijd kwalijk nemen.. Dat doet je relatie ook echt geen goed! En dan zal het naar alle waarschijnlijkheid ook stuklopen.. En dan heb je niks meer (klinkt even heel hard, maar zo zie ik het voor me) Heel veel succes en ik hoop dat jullie er samen uitkomen.. Hopelijk kun je voor jezelf een goede keuze maken waar je zelf 200% achterstaat! Denk er goed over na..
Ook al laat je het weghalen, zulke relaties stranden dan toch wel vanwege het schuldgevoel. Ik zou het niet kunnen, en als ik je berichtjes lees jij ook niet. Succes en sterkte!
Het klinkt alsof het voor hem een of of is. Uiteraard is je leven iets anders als je kinderen hebt, maar je hoeft niet je hele "zijn" aan de kant te zetten. Misschien zijn er opties om de dingen die hij wil doen ook te doen met een kind er bij. Reizen is bijvoorbeeld goed te doen met een kind dat nog niet op school zit. Mijn advies is: probeer hem uit het of/of denken te halen en probeer hem te laten nadenken over hoe hij de dingen die hij wil kan doen met jou en een kind erbij. Kijk hoe jullie daarin nader tot elkaar kunnen komen. Verder: doe niets waar je niet zelf ook echt achter staat en probeer ook te bedenken wat het voor je relatie zou betekenen als je dit kindje weg zou laten halen voor hem. Kun je hem dan nog aankijken? Met hem samen leven?
Nounsorry hoor hij weet dat je al die maanden zwanger kon worden en nu meneer ineens niet meer wilt moet jij mr weghalen? Hij heeft dit zichzelf 'Aangedaan' en zou nu vernteoordelijk ermee om moeten gaan. Voordat hij de keuze makte om et niet te willen had ie eerst maar weer moeten bespreken of je aan de anti conceptie wilde weer zodat je het voor kon zijn. Ik vind dit wel makkelijk gedacht, of hij zich nou verschrikkelijk eronder voelt of niet..... Als jou gevoel zegt niet doen, doe het aub niet, je gaat er de rest van je leven mee zitten vooral als het eigenlijk niet je eigen keus is geweest. Ik heb ook een abortus gehad wel uit eigen keus en dat voelt nog steeds verschrikkelijk( is nu 5 jaar geleden) Volg aub je gevoel en laat hem wel weten dat dit te makkelijk is om weg te wuiven.....
Sorry dat ik zo wild reageer hoor hihi, ik schrik gewoon altijd van dit soort uitspraken van mannen en kan me er heel boos over maken