Wat ben ik blij voor julie En trots op jou, dat je niet zomaar blindelings gedaan hebt wat hij op dat moment van je vroeg Meis ga je heerlijk laten verwennen en geniet er van
Super zeg! Wat moet dat een opluchting zijn. Hopelijk nu een goede en fijne zwangerschap in het vooruitzicht! Geniet ervan!
Daar ben ik oprecht blij om, voor jullie alle drie! Het arme kindje kan er niks aan doen dat papa hem niet meer wou... Gefeliciteerd, genieten!!
Jeeh wat een fijn nieuws!! Nu lekker genieten van jullie mooie wondertje. Ben heel blij voor jullie en voor t kindje datcdeze een kans krijgt en een papa en mama die van m gaan houden! Fijne zwangerschap!
Super goed nieuws meid, Gefeliciteerd ook voor je vriend uiteraard ik had ook een vriend die enorm twijfelde, ik zal even kort mijn verhaal vertellen, in september 2009 kregen wij ons mooie zoontje, ongeveer een jaar later rond zijn 1ste verjaardag werden we opeens zwanger, totaal onverwachts (maar ja is dat nou echt zo we deden het toch ''onveilig') en helaas was die zwangerschap misgelopen in een miskraam, waar we het allebei moeilijk mee hadden, maar er niet echt met elkaar over praten, heel stom, daarna tijdens het verwerkingsperoide werd bij mijn kinderwens snel groter, maar er over praten deden we niet, in 2011, bijna een jaar na de miskraam praatte we erover en wouden we er voor gaan (we deden altijd wel onveilig maar expres niet in de vruchtbare peroide) nou we deden een paar maanden een poging en daarna is helaas mijn vader overleden in 2012, waardoor het wens voor een tweede kindje bij ons beide op een erg laag pitje werd gezet, naar een half jaar groeide dat weer bij mij en bij hem nog niet echt, veel twijfels bij hem of het wel echt slim was en vooral veel verwerkings peroide van de miskraam, eind van 2012 zei hij dat die er toch voor wilde gaan in 2013 is het bij elkaar nog 2x voor gekomen dat die weer twijfelde, ik heb de laatste keer het geaccepteerd en rond augustus 2013 heb ik zelf het idee erg laten varen, ik begon langzaam te accepteren dat het maar bij 1 kind zal blijven, ik was dat jaar ook al 3x over tijd geweest en had steeds alle symptomen, maar nope geen zwangerschap, dat heeft me zo onzeker gemaakt waardoor ik opeens dacht, het hoeft mij ook niet meer, in december was het toch opeens raak en schrokken bij de test allebei, moeten we blij zijn of niet ? gek genoeg heb ik daarna de langste tijd nodig gehad om er aan te wennen, pas bij de echo met 10w kon ik pas echt blij zijn, mijn vriend was al snel blij en nu praten we over alles erg goed, we delen onze blijdschap en geluk en ja ook twijfels met elkaar en ook ons verdriet want ik wist niet dat bij mijn vriend zo hoog was, dat die moest huilen op de wc nadat 10w echo had gezien, nu zijn we inmiddels bij 21weken en we leven alle 3 (ook ons zoontje naar het moment toe dat ons kleine meid er bij komt) dan is ons gezin eindelijk compleet, ik lees nu mijn eigen verhaal terug en ik krijg tranen pff emoties/hormonen, maar goed wat eigenlijk met mijn verhaal wil aangeven is dat het bij veel mannen en zelfs vrouwen voorkomt dat er moment van twijfel bestaat. ontstaan uit koudwater vrees of eventuele trauma,s, de enigste wat echt helpt is er gewoon over praten. meid ik ben blij dat je vriend is bijgedraaid, ik hoop dat je een mooie zwangerschap tegemoet krijg