Hey cruisemeisje, Zo te zien zie jij je kind al als een levend wezen en zal een abortus daarom zeker emotioneel voor je zijn. Ik ben op mijn 20e zwanger geraakt en woonde ook nog thuis (bij mijn moeder, vader woont ergens anders). Ik zag het als alleen mijn beslissing om wel of geen abortus te plegen en natuurlijk heb jij het laatste woord. Nu merk ik echter dat ik hiermee wel een zware last heb gelegd op de schouders van mijn moeder, ondanks dat ik zoveel mogelijk zelf probeer te doen en een volwassen bijdrage aan het huishouden lever. Ik voel me hier wel schuldig over en heb dit niet zien aankomen. Een kind om je heen hebben op je 25e is nou eenmaal iets heel anders dan een kind om je heen hebben op je 50e, wanneer je toch wat vermoeider, stijver enz. wordt en meer behoefte hebt aan rust. Verder zal dit ook voor de biologische vader van het kind geen gebeurtenis zijn die niet met veel emoties gepaard gaat. Voor niemand is jouw zwangerschap zo emotioneel als voor jezelf natuurlijk, maar ik denk dat het wel belangrijk is om hier rekening mee te houden. Probeer dus heel goed met de vader van het kind en je ouders in overleg te blijven en met zijn allen tot zeer duidelijke en haalbare afspraken te komen. Verwacht niet dat je in een warm bad zult stappen. Je verdient tijdens een zwangerschap alle steun, want het is niet niks, zeker in jouw situatie. Helaas ben jij echter niet de enige bij wie dit emoties zal los maken en kunnen mensen zeer respectloos en met zichzelf bezig zijn. Ik denk dat je wel even door het stof zal moeten. Ook in de "vrijgevochten" maatschappij zijn dit soort situaties nog steeds niet zo geaccepteerd. Zelf heb ik het heel moeilijk gehad met de reacties van vreemden. Laat je vooral tot niets dwingen, tegen de tijd dat het kind er is, zullen mensen wel bij draaien. Maar weet ook goed of dit is wat je wil en bedenk goed hoe je de plannen uit gaat voeren. Het is wel crisistijd, dus huis en werk vinden is een crime. Sorry dat ik het zo negatief stel, ik probeer je alleen alvast weerbaar te laten zijn voor deze factoren. Daarnaast raad ik je aan om je goed in te lezen over moederschap en hoe de verzorging het best kan worden aangepakt. Dit is immers net zo belangrijk, zo niet belangrijker, dan wat je nog meer over je heen zal krijgen. Sterkte en heel veel geluk met je beslissing.
Ik vind het sowieso al een raar verhaal.. getrouwd, maar gaan uit elkaar en nog een kind bij haar nieuwe vriend. En hun dochter bij zijn moeder? Waar komt hij vandaan? Krijg eerder het gevoel dat je door die man zwaar in de zeik genomen bent! Verder heb ik ook het idee dat je onbewust, toch bewust zwanger bent geworden. Anders snap ik niet hoe je van te voren kan denken, als ik op het schip zwanger raak, dan pleeg ik abortus. En het gebeurt je ook nog!!! Nu is het makkelijker gezegt dan gedaan natuurlijk. Voor nu kan j3 beter eerst in gesprek gaan met je moeder, en een maatschappelijk werkster, zij kunnen je steunen en helpen.
Mijn advies doe wat je gevoel zegt, ik heb ervaring met een abortus en daar ga je emotionele schade aan ondervinden het is jou kind de situatie is misschien nu niet gunstig maar het komt altijd goed. Je krijgt er ook een boel voor trug denk ajb goed na het is niet niks! Sterkte ermee
Aan je verhaal te lezen is het al duidelijk dat je twijfelt. Alle mama's die ik ken die twijfelden bij abortus en die het wel gedaan hebben, hebben het er elke dag nog enorm zwaar mee en er spijt van. Zodra er maar 2% twijfel is niet doen. Voor deze dingen zijn meestal een oplossing. Hij zal je centjes sturen wanneer dat nodig is. Je ouders zullen je gerust wel steunen. Als het niet anders kan, is een uitkering mogelijk. En je hebt je ouders dus ik denk dat je niet echt 'alleenstaande moeder' zal zijn. Veel succes ermee en dikke knuffels.
Wat helpt het nog om hierop te reageren? Ze is deze morgen nog online geweest maar reageert niet op haar topic. Dit is gewoon een misplaatste grap! Ziekelijk zo'n verhalen...
Bah... De tranen schieten in mijn ogen. Dat er nog mensen zijn die er zo lichtjes overgaan... Heb je er al eens bij stilgestaan dat er mensen zijn die geld zouden geven om ook maar een kindje te kunnen krijgen?! En dan idd, zoals al een aantal keer aangehaald van wat je jezelf had voorgenomen... Moest je de pil nemen (wat echt niet moeilijk is), of gelijk welk ander anticonceptiemiddel gebruiken dan kan je je gangetje gaan zoveel je wil, zonder je zorgen te hoeven maken over een eventuele zwangerschap. Nogmaals: BAH!
Gefeliciteerd met het nieuwe leven wat in jouw groeit. Ondanks alle moeite er om heen, heeft het kindje hier niet voor gekozen. Die is aan het groeien om ter wereld te komen. Zoek contact met Home, zij kunnen je vast en zeker verder helpen!! Veel sterkte.