Alleen of tijd geven?

Discussie in 'Alleen en zwanger' gestart door jbbg, 18 feb 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. jbbg

    jbbg Lid

    3 feb 2008
    22
    0
    0
    verpleegkundige
    Hallo meiden,

    Of ik er echt alleen voor sta, dat weet ik nog niet. Ik ben onverwachts zwanger, bijna 3 maanden. Ik ben er zelf inmiddels aan gewend en kan er blij mee zijn. Heeft overigens ook even geduurd hoor, maar ik ben vastbesloten hier wat moois van te gaan maken.

    Mijn vriend echter blijft minder enthousiast, hij ziet er enkel problemen in. We wonen 150 km uit elkaar, en als 1 van de 2 moet verhuizen dan zal ik dat waarschijnlijk zijn. Daar kan ik goed mee leven.
    Alleen blijft hij erg pessimistisch, toont weinig betrokkenheid naar mijn zwangerschap en gooit snel de handdoek in de ring.

    We kennen elkaar net n klein jaartje. En in dat jaar is er een hoop gebeurd, onlangs is zijn moeder overleden na een kort ziektebed, dus eigenlijk heb je rust nodig ipv onrust rond een onverwacht kindje. Maar die rust is er dus niet.

    Ik vind het moeilijk, hoe kan ik zelf echt blij worden met dit kindje als hij het niet is. En hoe lang moet je een jongen de tijd geven om aan dit nieuws te wennen?
    Soms twijfel ik of ik het liever alleen doe.
    Ik vind het moeilijk om mijn leventje in mijn thuissituatie op geven voor een leventje daar, terwijl je niet iemand naast je hebt staan die je hand vastpakt en er samen met je voor gaat! Iemand die je begrijpt en steunt.

    Hoe denken jullie er over? Hebben jullie ideeën of ervaringen met dit soort situaties?

    Groetjes B
     
  2. deb1

    deb1 Actief lid

    28 nov 2006
    256
    0
    0
    hoi B,

    hele moeilijke situatie. ik zou mijn leventje waar je nu zit niet zomaar opgeven, omdat je van hem nog geen goed gevoel erbij krijgt. maar je zou er met hem goed over kunnen praten, laat het bij hem ook gaan leven. misschien moet je binnenkort voor een echo of zijn jullie dat samen al geweest, dat kan voor hem ook helpen natuurlijk. maar wel belangrijk is is dat jij de juiste keuze maakt voor jullie kindje. dus verhuis niet op stel en sprong naar de andere kant van het land, want je hebt echt iemand in je omgeving nodig die je steunt.

    heel veel succes en geniet van je zwangerschap
     
  3. Bri

    Bri Niet meer actief

    Onze situaties zijn niet echt vergelijkbaar (m'n vriend en ik kennen elkaar al meer dan 10 jaar en wonen nu een jaar of 5 samen), maar misschien heb je er toch wat aan.

    Mijn zwangerschap was voor hem toch een beetje een verrassing en echt blij was hij er niet mee. Belangstelling/bezorgdheid voor mij heeft hij wel altijd gehad, maar het kindje in wording kon hem nooit zo boeien. Tot afgelopen kerstvakantie (ik was toen 27/28 weken zwanger)... we hebben echt knallende ruzie gehad, over heel iets anders, maar hebben dus ook echt voor de keuze gestaan: gaan we samen verder of gaan we dat niet.
    En toen hebben we er allebei heel bewust voor gekozen om wel samen verder te gaan en samen papa en mama te worden. Hij is er het type niet naar om zelf zwangerschapsboeken en zo te lezen, maar aait me vaak over m'n buik en praat soms ook tegen de kleine. Straks als het er eenmaal is, geloof ik dat de echte liefde voor ons kind er ook bij hem wel zal komen.

    Wat ik maar wil zeggen: je vriend heeft blijkbaar meer tijd nodig dan jij om het tot zich door te laten dringen. Of jij hem die tijd wilt en kunt geven, kun je alleen zelf bepalen. Misschien kun je ook voor jezelf vaststellen wat voor jou de grenzen zijn, wat jij in elk geval van hem nodig hebt als jullie met elkaar verder willen. Probeer er zo open mogelijk over te praten met elkaar, en hier constructief oplossingen voor te vinden (ook voor het feit dat jullie zo ver uit elkaar wonen).

    Ik wens je heel veel sterkte, wijsheid en geduld. En natuurlijk een voorspoedige zwangerschap met een gezond kindje als resultaat!
     
  4. roshi

    roshi VIP lid

    8 mei 2006
    6.706
    0
    0
    directie secateresse
    den haag
    jeetje meis, ik kan er niet over meepraten maar wil je wel heel veel sterkte wensen en probeer lekker te genieten van je zwangerschap!
     
  5. mama2801

    mama2801 Niet meer actief

    hoi meis
    de enige ti die ik je kan geven , neem even wat afstand van hem zodat hij zelf efen alles o een rijtje kan zetten. en ook voor jezelf en de kleine wat tot rust kan komen, ik kende mijn vriend amer 3 maanden waarvan ik al 1 maand zwanger bleek te zijn door de il heen, ik was zwanger van 1 tweeling, hekaas is 1 kindje vroeg in de zwangerscha afkomen zetten, me vriend wilde ik abortus liet doen (tje -a we kende elkaar amer) maar dat wilde ik niet en heb ook gezegt dat ik dit kindje wilde houden en als hij daar niet mee kon leven mocht hij ook de relatie beeindigen nou dat wilde die ok niet, dus we hebben na elkaar een tijd de ruimte gegeven te hebben toch besloten om er met elkaar voor te gaan! en nu is onze zoon alweer 16 maanden (geboren met 7 maanden) en zijn we 2 jaar en 2 maanden samen)
     
  6. jbbg

    jbbg Lid

    3 feb 2008
    22
    0
    0
    verpleegkundige
    Hoi meiden,

    Bedankt voor de reacties, ik hoop dat hij een beetje bijdraait de komende tijd. Maar wil hem ook niet pushen, hij zit ten slotte middenin een rouwproces!

    Misschien is een tijdje afstand geen verkeerd idee.
    Pff die hormomen komen momenteel ook niet goed uit :rolleyes: !

    Groetjes B
     
  7. Chantal1986

    11 feb 2008
    68
    0
    0
    rotterdam - zuid
    meis wat moeilijk ! ook voor je vriend natuurlijk
    ik zou idd met hem praten en dan zeggen van ik kan je beter even met rust laten ... en dan hoor je zelf al snel genoeg van hem
     
  8. Niet meer actief

    Hoi,

    Ik zit in hetzelfde schuitje.. ik en mijn vriend zijn ook nog maar amper 4 maanden samen en nu ben ik dan zwanger..

    Ondanks dat het door de pil heen is en dus niet gepland, en dat ik nog maar 23 ben en niet echt een stabiele relatie heb ben ik er toch wel heel blij mee!
    Dit in tegenstelling tot mijn vriend... die wil ook echt dat ik een abortus doe en ziet het allemaal niet zitten,

    Voel me ontzettend alleen, vind het eigenlijk wel echt heel erg... Op de een of andere manier krijg ik nu ook zo;n afkeer van hem, alsof mijn gevoel naar hem toe ineens 180 graden gedraaid is.. heb jij dit ook?

    xx
     
  9. Marleen1979

    Marleen1979 VIP lid

    8 dec 2006
    6.488
    1
    0
    Wat een ontzettend vervelende situatie... De afstand maakt het wel extra moeilijk, want het is nogal wat om je eigen leven op te geven voor iemand waar je geen zekerheid van krijgt wat betreft de toekomst. Heel veel sterkte met de keuzes die je moet maken.
     
  10. jbbg

    jbbg Lid

    3 feb 2008
    22
    0
    0
    verpleegkundige
    Hai meis,

    Dat gevoel herken ik wel ja, die afkeer. Ik had het ook een tijd, ik heb echt op het punt gestaan om een tijdje uit elkaar te gaan. Ik vond het zo'n ongevoelige kl**tzak. :x , ik voelde me er zo alleen voor staan. Terwijl je zelf ook bang bent en het liefste iemand wilt die je hand vast pakt en zegt: we gaan er voor!

    Ik moet zeggen dat mijn vriend nu wel helemaal bijgedraaid is.
    Op het moment dat we een gesprek hadden en ik aangaf dat ik zo niet langer kon doorgaan, toen draaide hij bij. Ik kon ook echt niet langer doorgaan met die ellende, met die ellendige houding van hem.
    De week erna hebben we een waanzinnig leuk huis toegwezen gekregen, wat ook meehelpt ntuurlijk. Misschien is het bij jou vriend ook de materiële dingen waar hij tegenaan loopt, of wil hij gewoon echt geen vader worden?

    Bij mijn vriend was het zo dat er even teveel gebeurde in zijn leven en hij het niet zag goed komen, financieel gezien dan. Tja daar moet je plannen voor maken natuurlijk!

    Ik hoop dat je er snel uitkomt, want natuurlijk wil je het samen doen met hem. Alleen moet je je wel afvragen hoe? Moet je constant iemand pushen? Of kun je het beter alleen gaan doen met de liefde van de mensen om je heen die je steunen?

    Ik hoop voor je dat je je snel beter gaat voelen meis, want die onzekerheid en eenzaamheid zijn zo rot.
    Maar onthoud wel, dat er een klein wondertje in je buik groeit, en de liefde tussen jou en kindje.........dat is een miljoen keer belangrijker dan je vriend!
    Houd je me op de hoogte?

    Liefs
     
  11. Niet meer actief

    EINDELIJK ben ik weer aanwezig op het forum na een super hectische rotweek..

    Afgelopen zondag kreeg ik ineens heel erge buikpijn, voornamelijk rechts onder. Heb het tot snachts afgewacht maar kon het toen echt niet meer houden en ben toen naar het ziekenhuis gegaan...
    Daar dachten ze direct aan een buitenbaarmoedelijke zwangerschap en toen hebben ze allerlei testjes gedaan en hebben ze de gyneacologe uit bed gebeld, na een aantal uur kwam zij... en toen het spannende moment, de echo..
    Maar het vruchtje zat gelukkig goed! Geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap dus gelukkig...

    Alleen betekende dat wel dat het mijn blinde darm was die ontstoken was en dat die er per direct uit moest!

    Nu zijn we 5 dagen na de operatie en ik ben net thuis gekomen.. voel me nog niet echt top en ben natuurlijk heel onzeker over die kleine, hoop dat alles goed komt :(

    Maar dan mijn vriend & fam.
    Niet gezien/gehoord tijdens mijn ziekenhuisverblijf.. waardeloos.. en weet nu ook wel echt zeker dat ik er dus klaar mee ben!

    Hoe is het daar?

    Liefs
     
  12. Marleen1979

    Marleen1979 VIP lid

    8 dec 2006
    6.488
    1
    0
    Wat heftig joh... Zwanger en met spoed geopereerd.. En dan niks gehoord van je vriend?
     
  13. Niet meer actief

    mijn vriend heeft 1 sms gestuurd en de fam. heeft niets laten weten :S
    heel lekker allemaal..
     
  14. Marleen1979

    Marleen1979 VIP lid

    8 dec 2006
    6.488
    1
    0
    JA, kan me voorstellen dat je er helemaal klaar mee bent! Ik zou dan ook zeker niet gaan verhuizen voorlopig.
     
  15. jbbg

    jbbg Lid

    3 feb 2008
    22
    0
    0
    verpleegkundige
    Hai meis,
    Wat een rottijd voor je, terwijl je ws had verwacht dat wanneer je ooit zwanger was je op een enorme roze wolk zou zitten?!
    Ik kan me goed voorstellen dat je helemaal klaar bent met je vriend.
    Wie weet draait hij nog bij in de komende maanden, maar dan mag hij het ook wel echt bewijzen aan je...

    Woon je op jezelf of nog bij ouders?
    En steunen je ouders, familie en vrienden je een beetje?

    Liefs
     
  16. Niet meer actief

    Ja die roze wolk is een beetje donker geworden door dit alles, hopen dat die snel weer rose wordt :D
    haha

    en dat bewijzen weet ik niet.. weet niet of ik het zelfs wel wil proberen met zo iemand, die nu al zo reageert.. wat als dat kleintje er is? je kan niet het ene moment wel een papa hebben en het andere moment niet..

    Ik heb 2 jaar geleden een huisje gekocht en woon dus op mezelf.. heb verder ook een vaste baan en mijn familie/vrienden en ouders staan voor 200% achter me... mijn moeder wil zelfs dolgraag oppasoma worden voor 2/3 dagen zodat ik kan werken :)

    Liefs
     
  17. jbbg

    jbbg Lid

    3 feb 2008
    22
    0
    0
    verpleegkundige
    Is in ieder geva; fijn dat hun wel allemaal achter je staan.
    Wat betreft je vriend, als je er klaar mee bent, nou dan is dat ook een heel duidelijk gevoel.
    Hij heeft het ook wel erg laten afweten ook die flapdrol.
    Eerst je meisje laten zitten wanneer ze zwanger wordt, en dan nog eens wanneer je een heftige operatie moet ondergaan.
    Het zal een tijd van rouw en verdriet worden, maar meis, plannen zijn er om te wijzigen! en als ik t zo lees, ben je beter af zonder.

    Als ik jou was zou ik proberen te gaan genieten van dat wondertje in je buik. En neem naar de echo's enthousiaste vriendinnen en je moeder mee! Je zal denk ik ook wel merken, dat wanneer de mensen om je heen positief zijn, jij dat ook blijft.

    Hoever ben je nu?
    En voel je je een beetje opknappen?
     
  18. Niet meer actief

    Ja precies.. heb er echt een heel duidelijk gevoel bij, dat het voor mij echt gedaan is nu.. hij heeft me ZO ontzettend laten zitten en ZO ontzettend teleurgesteld samen met zijn ouders! Ben inderdaad beter af zonder hun..

    Zodra ik op de been ben ga ik ook heerlijk genieten :) vriendinnen/vrienden zijn ook heel enthousiast en mn ouders ook dus daar word ik wel heel blij van :) heb van een vriendin gister ook een ini-mini joggingpakje gekregen haha super schattig en van een andere vriendin een heel mini rompertje en slofjes.. ze zijn echt lief voor me en mag heel dankbaar zijn voor zulke mensen om me heen :)

    Hoe is het bij jou?

    Ik ben denk ik ongeveer 5 weken.. afgelopen zondagnacht was er een vruchtzakje te zien, maar nog geen hartslag.. dat is niet raar toch?
    Voel mezelf, ondanks dat mijn buik en borst zeer doen, wel gewoon goed gelukkig :) niet misselijk ofzo.. alleen ontzettend moe!
     
  19. jbbg

    jbbg Lid

    3 feb 2008
    22
    0
    0
    verpleegkundige
    Bij 6 weken kun je de hartslag waarnemen! Dus idd geen zorgen maken!
    Maar tis allemaal nog heel pril dus.. Spannend hoor.
    Die misselijkheid begon bij mij pas rond de 6 weken, voor een week of 4.
    En man o man, wat ben ik moe. s Avonds kun je me aanvegen.

    Voel me nu wel redelijk goed, de vermoeidheid bijft aanhouden.
    Tussen mijn vriend en mij is het wel in orde nu. Hoewel de reactie van hem (hij wilde liever abortus in de eerste instantie) me toch erg dwars blijft zitten. Ik heb me een tijd enorm schuldig gevoeld naar hem omdat ik de keus had gemaakt dat om het wel te houden.

    Heb je je vriend ondertussen al weer gesproken sinds je thuis bent?
    Ik ben benieuwd hoe hij reageert wanneer je hem verteld dat je er mee klaar bent.

    Liefs
     
  20. Niet meer actief

    Ja ben ook ontzettend moe.. weet niet of dat door die kleine komt of door de narcose.. verder ook wel pijnlijke borsten en licht menstruatie krampjes.. waardoor ik me ook wel weer druk maak of dat geen kwaad kan :( ik haat wachten ! hihi

    Heb mijn 'vriend' niet meer gesproken nee.. en denk dat hij wel in de gaten heeft dat het echt klaar is.. neem ik aan...
    Hoe is jou gevoel naar je vriend toe verder? Je echte gevoel van jou naar hem? Nog evenveel liefde of toch anders?
    Raakt het je niet dat hij eigenlijk die kleine niet wilde?

    Liefs
     

Deel Deze Pagina